ԹԱՍ
157
ԹԱՏ
«
տաշտ»
բառից։ Արաբ
բառր
փոխառու֊
թեամբ
անցել է ուրիշ շատ լեզուների,
ինչ֊
պէս՝ թրք.
^ ՚ ֊ ֊ > էՅՏ,
քրդ.
|13Տ,
բելուճ.
է՜ՅՏ,
գնչ.
էՅՏ, էՅՏ1,
նյն.
Հ
ղ
0
Լ
֊–
սերբ.
էՅՏ,
ռում.
էՅՏ, է63Տ,
ռուս.
քՅՅ՚հ,
գերմ.
1
Յ Տ Տ
6 ,
ֆրանս.
էՅՏՏՇ,
իտալ.
է3223,
սպան.
է323,
պորտ.
էՅՕՅ
ևն։ — Հիւբշ.
266։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՋԲ, որից յետոյ է
Հիլբշ.
ա ն 36(1882),
էջ 129, Սան֊
տալճեան,
Բազմ. 1904, էջ 499 լծ.
տաշտ։
ԳՒՌ.֊Բոլորն
էլ ունին
թաս
ձևով
(
մինչև
անգամ
Տիգ.
թասի,
միայն
Ագլ.
թօս. —
եսկ
Ս լ.
դ ՚ ա ց ա
նոր փոխառութիւն է
հունգարե֊
րէնից կամ լեհերէնից. — նոր բառեր են
թա–
սրնկէց, թա սխմէնք ;
ԹԱՍԵԼ
«
հևալ, շունչր կտրուիլ»
Եւս. պտմ.
45.
Կանոն, էջ 49. որ և
թասալ
նոյն նշ, ճսւ֊
ռրնտ. (ԱԲ ունի նաև
թասսել
«
հևալ»
ձևր),
որից
թասուն
«
հևացող»
Անյ, հց, իմ։
֊
Թերևս
իրանեան փոխառութիւն
է, հմմտ,
պրս,
Ա
»
Ա՛
է՜ՅՏՅ՛
«
հոգ, տխրութիւն», <*..֊»-՝
1
Յ Տ Յ
«
տրտմութիւն
և տխրութիւն», որից նաև
գնչ.
էՅՏՅՏ
«
անձկութիւն,
հոգ, վիշտ»։
Իրա֊
նե ան բառի ծա դում ր յայտնի
չէ. իր նշանա֊
կութիւններն
էլ նոյն չեն հայերէնի հետ. բայց
պէտք է որ ունեցած
լինի նաև «հևալ»
նշա֊
նակոլթիւնր,
ինչպէս
ցոյց են տալիս
իրա֊
նեանից փոխառեալ
գնչ.
է Յ Տ Յ \ ՚ Ձ
«
շնչահեղձ
լինել,
ՏԱքք(պԱ6Ո>,
արևել. թրք.
,5-
օԱ;–՛ էճ–
Տ31՜ՈՅ(|
«
վազելուց կամ հիւան դութիւն ից կրա֊
կի պէս մի բան ունենալ կրծքում,
յոգնիր)
(
ըստ
Բ.
(36
Օօա
-
է.)–#–.
ՆՀԲ յիշում է պրս.
թասիտէն
«
հոգալ,
տխրիլ»։
ԳԻՌ.—Հմշ. ունի բառս
թաստել, թաստեց–
նել
«
հևալ»
ձևով։
ԹԱՍԿԻՆԱԿ
«
պարտամուրհակ»,
նորագիւս։
բառ՝ որ մէկ անգամ
ունի Զքր՛ սարկ. բ. 91
«
Այլ և պարտատոլքն՝ որ դրամ էին տուեալ
փոխ կարկտին և թասկինակ
էին առեալ
յա֊
նուն սուրբ էջմիածնին, նոքա գային և խրնդ֊
րէին
գպարտսն»։
Հրատարակիչր
մեկնում է «գուցէ
թէս–
քէրէ
«
մուրհակ»։
ԹԱՍՈՐԵՀ.
անծանօթ
բոյս՝ որ մի Հին
բժշկարան
հոմանիշ է դնում
աւրմիուն
և
փու­
տերէն
բառերին,
ունի միայն ՀԲուս. § 771՛։
*
ԹԱՍ Ո Ի (՛ի-ա
հլ.ըստ ՆՀԲ, բայց առանց
վկայութեան)
«
մի դրամ է, որ արժե դանկի
քառորդը»
Մխ. դատ. հրտր. Բաս տամ. էջ
287, 372, 380,
= Պրս. ֊-•՝-
էՅՏԱ
«
չորս
գարիի
կշիռ»
կամ
«
օրուայ
24֊
րդ
մասր», որ գալիս է
պհլ, ՝6 յ֊լ֊գօ
էՅՏԱ1Ո
«
չորրորդ»
բառից (֊սա
գա սա կան մասնիկով),
նոյն բառի պհլ. ձևն
էր 9ՒՕ՝^°
էՅՏս1<,
որյետոյ դարձաւ
էՅՏ Ա §
և
որից փոխառեալ
են արաբ.
^ ^ ֊ ՝ ֊ ֊
էՅՏՏԱյ
«
գանկի
՚ / 4
մասր», ասոր.
\
Հ
.–—
Վ
էէՏԱ^Յ
«
մի կշիռ»։ — Հիւբշ. 266։
ՆՀԲ լտ.
ՅՏ, ՅՏՏ1Տ,
յն. ԽաՀ>1ա։ Ու­
ղիղ մեկնութիւնը
տուաւ Նճ§.
(
յ6ՏՅ
)
Ո.
ճեհճ. 32,
Խա.
ՏէսԺ. § 845»
Նոյնը յե­
տոյ
ա ւ Խ ք ս շ ա 8, 184։
ԹԱՍՏԱԿ
«
մի տեսակ
հարկ».
ն որա գիւտ
բառ,
որ քանիցս անգամ գործածուած է հին
արձանագրութեանց
մէջ. այսպէս
առածին
անգամ 1008 թուին (Վիմ. տար. 13),
յետոյ
1013, 1038, 1045
թոլերին (տես անդ),
ինչ֊
պէս և Ալամանի
ՆՂ
—
1041
թուի
արձանա֊
դրութեան
մէջ (հրտր. Մառ,
3 8 0
8, 76
/
.
«
հարկս և թաստակս վասն Գագկա ար...»։
Աւելի ուշ ժամանակից
(
արձ.
ՈԿԲ-1213
թուից)
յիշում է Ամատունի, Հայոց բառ ու
բան, էջ 205բ , բայց կարծում է թէ նշանա­
կում է «կոռ»։
Մ առ, անդ՝ էջ 80 հանում է պրս.
Հ
2\.
Ա.~–>
ճՁտէ31<
«
հրամանագիր»
բառից։
ԹԱվԹ
«
չոր տանձ»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 3316։
ԹԱՏ ՈՒՐ
«
Քրիստոսի
խաչափայտի
երկ­
րորդ բևեռի անունր» Տաթև. հարց. 495
(
չու֊
նի
ԱԲ),
ԹԱՏՊՒՐ
տե ս Թե տպիր։
"
ԹԱՏՐ, ր
հլ. ( ֊տեր, ֊տ եր ց,
֊
տերաց,
֊
տերբյ
((
թատերախաղ կամ թատերասրահ))
Եւս, քր, Ոսկ, յհ, ա, 1, բ, 58, 59, մ, և Երր,
554,
որ և
թէատրոն
Ոսկ, Եբր, 554 կամ
թեատրոն
«
թատերասրահ))
Գծ. ժթ, 29, 31.
Եւս. պտմ, 589. « ր մբշա մ ա րտ ութ ե ան սրահ))
Fonds A.R.A.M