ԹԱՌ
155
ԹԱՌ
լու յատուկ ջերմոց», հբգ. ձճՈ՝&, նբգ,
ձ31՜–
16
«
պտուղ չորացնելու ջերմոց», նորվ,
էՁՈ՚6
«
Ւ\՚ձ\՚Լ
չորացնելու
ձողաշարք», շվէդ.
1
Յ
1՜1՜
Ը
«
բաղանիսում
թաց շորերր չորացնելու կազ­
մած, առիքի տակ
շինուած՝ ձողէ կամ
տախ.
տակէ կազմած
ուտելեղէններ
պահելու,
շ՚ւր
կախելու
համար» ևն։ Այս
բոլոր
բառերր
ծագում են հնխ.
է՝"Տ–
արմատից, որ բուն նր֊
շանակում
է «չորանալ»
և որից ծագած են
հյ.
թառամ
և
թարշամ
ձևերր (աւելի րնդար­
ձակ տե՛ս
թառամ
բառի տակ)։
Թառ
բառը
ներկայացնում
է պարզ արմատը
հայերէնի
մէջ,
մինչդեռ
թառամ
և
թարշամ
աճած ձե­
ւեր են,
ՆՀԲ հանում է
դարե| ւլաւլարե|
բայից։
մստէւ, 26Ոճտթ.
153
զնղ.
ՃՁ1ՄԱ
«
վւայտի
կտոր», սանս.
(1
ձւ՝Ա,
պրս.
ճ ճ ք
«
ծառ» ձե֊
ւերի դէմ դնում է հյ.
դառ,
թառ,
իսկ
նոյնը,
ՕւՇէ.
ւՀաձշ
քրդ. )է–
«
պատ­
գարակ, բարամբունք»
բառի հետ
հա­
մեմատում
Է հյ.
թառ
և վրաց.
ա ա ո ի
«
կոթ»։
1
ՀՁ
ՐՏէ,
Յուշարձան
407
սումեր.
էՏւ՝ «հաստատել,
զետեղել»։
Ուղիղ մեկ­
նութիւնը տուաւ
Լւճ6Ո,
ԽէՈ.
Տէսճ.
Էջ
45—46
(
որ
ընդունում Է նաև
ՊՎ
&\
ճշ
7 8 6 ) ։
Թիրեաքեան,
Բազմ.
1913, 340
կցում Է թրք.
թառ
բառի հետ՝ որ եթէ
իրօք
գոյութիւն
ունի, հայերէնից
փո­
խառեալ պէտք է
լինի։
ԳԻՌ.-Ալշ. Ախց. Ասլ. Գոր. Ագլ. Երև.
ւ-բ. Կր. Հմշ.
Ղրբ. Մկ. Մշ. ննխ. Շմ.
Ոզմ.
Պի
յ>զ. Ռ. Սեբ. Աչ. Վն. Տիգ. Տփ.
թառ,
Սլմ.
թառ,
Հճ.
թօր.
բոլորն էլ նշանակում են «հա֊
ւերի համար հաստատուած
ձող». — բայց
Ջղ.
ն՝ անակււմ
է նաև «պատի
վրայ հաստա–
տուտձ տախտակեայ
բարձր դարակ, բռաֆ»,
Երև. «զառիվեր, բարձր տ եղ» ։ Առաջին ր
կա
ր–
ծում եմ թէ
թա ռ
բառի մի նոր առումն է, իււկ
երկրորդը պէտք է փոխառեալ
դնել պրս.
131՜, ՝
^13 է1է՜31<
«
գագաթ, ծայր»
բառից։
ՓՈԽ. —Վրաց. Օ-֊&ո
թարո
«
դարակ, ԱՕյ՝.–
յ<3, Ո0Շ7386Ա
՚
ե«,
ճիշտ
նոյն իմաստով՝ ինչ
որ Ջղ.
թառ.
ուտ.
\՚
Խ «հալի
թառ»,
է ՚ 3 1 ՜ Յ Ր
Ր6ՏԱՈ
«
հալի
թառելր»։
լ ԹԱՌԱԿ
«
րնձախոտ»
Գաղիան. ունի մի­
այն ՀԲուս. §
769,
բայց սխալ
րնթերցման
արդիւնք է, ինչպէս
ցոյց է տալիս
Նորայր
ՀԱ
1922, 393։
—
Գա ղի ան ո ս գրում է. «կա.կ֊
լիոշան. թառակ, որ է րնձախոտ». բայց յա֊
ւագոյն
ձեռագիրներն
ունին
«
կապնիոս
(- 1
Ա
.
^ ֊
1
Լ
՝
Ո Հ >
^ ) ; շանթառակ
(
֊
շահթառակ),
որ է ընձախոտ»։
Այսպէսով
թառակ
անդոյ
բառը ջնջւում է և լինում է
շահթառակ։
յ
ԹԱՌԱԿ
«
թաղ»,
ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ
115,
որ և հաստատում
է Երև.
թառակ
«
այգիների
թաղր,
թաղաբաժինը»։
+ ԹԱՌԱՄ
«
թառամած, թոռմած» Փարսլ.
Սրգ. որից
թառամիլ
Իմ. բ.
8.
թաոամեցու–
ցանել
Յոր. ժթ.
30.
Իմ,
ժթ.
20.
անթառամ
ՍԳր. (գրուած է
անդաոամ՝
կրկնագիր Ագաթ,
հրտր. Յուշարձան, էջ
108
բ).
անթառամա­
կան
Ոսկ. ես. յետին են
թառամել
Բրս, գոհ.
և արբ, Վրք. հց.
թառամութիւն
Նար.
թառա­
մումն
Գեննադ.
դիւրաթառամ
Ոսկ. յհ, ա.
52.
վ աղաթառամ
Վրդն. սղ. — Նոյն
արմա֊
սւի երկրորդ ձևն է՝
թսւրօաւք
արմատ
ա֊
ռանձին անգործածական՛,
որից
կազմուած
են
թարշամիլ
«
թառամիլ»
Յոր. իղ.
24,
Յկ.
ա.
11.
Եփր. ել.
թարշամեցուցանել
Փիլ.
նխ.
Լմբ. սղ. Վրք. հց.
անթարշամ
Ագաթ,
ան­
թարշամելի
Նար. Յհ. իմ. ատ.
վաղաթար­
շամ
Ոսկ. յհ. ա.
8.
—
այս երկուսի կրկնակ­
ներն են
թոռոմ, թորշոմ,
որոնցից յառաջա–
նում են
թոռոմիլ
(
տե ս տակր՝
գաւառական֊
ների
յ ՚ / ^ ; > ՝ թ ո ո մ ի լ
Վստկ,
52.
թորշոմիլ
(
գործածական
է արդի գրականում),
որից
Ր ֊ / յ
անկումով)
թոշոմիլ
Մանդ,
թոշմիլ
կամ
թօշմիլ
Վստկ.
31, 75, 189.
(
ուրիշ է
թօշնի|,
որ տես
առանձին)։
֊
Բնիկ
հայ բառեր են՝ որոնք ծագում են
հնխ.
է^Տ
«
չորանալ, ցամաքիլ»
արմատից,
հմմտ. սանս. 7^
է ք§ ,
րք^՜քք
էք§ՈՅ
«
ծա֊
րաւ»,
^Սք|7ք
էւ՜՚Տ
^Յէւ
«
ծարաւում
է»,
քք
^Տ*՛
131
-
ՏՅ–
«
ծարաւ»,
ք^($|՚1||7ք
է Յ է ^ Յ ^ Յ է »
«
ծա.
բաւեցնել»,
զնդ.
ւ31՜5ս
«
չոր»,
է31՜ՏՈՅ–
«
ծա­
րաւ», պհլ.
էԼՏո,
պրս.
էւտ, * ^ < & > է1ՏՈ6,
աֆ­
ղան.
է3231
«
ծարաւ»,
յն.
ւտրօօււօս
«
չորա­
նալ»,
էտբտա
«
չորացնել»,
1
Տ.՚յՅԱ՚1՝)(ճ «չորաց­
նել»,
101.3101..
Հ0.001& «թուզ
չորացնելու
ցանց», լտ.
էօՐՐ60
«
չորացնել,
այրել, ցամա­
քիլ, խորովել»,
էօւ՜ւ
՜
ստ,
էօաճստ
«
չորացած,
Fonds A.R.A.M