ԹԱՆ
152
ԹԱՆ
նում է
թանթ
«
ոստայն
սարդի,
պար֊
զուած, ձգու ած, վարագույր
ևն»վ
ԹԱՆ1Ի
անստոյգ նորագիւտ բառ, որ մէկ
անգամ գտնում եմ գործածուած Տաթև. ամ.
233 «
նոքա՝ որ մտադիւրութեամբ
ունկն գնեն
չարախօսաց, այնպէս է՝ որպէս թանլիք տան
նոցա՝ որ աւելի միս ուտեն, զի թէ դժկամա­
կութիւն առնէին, ոչ իշխէին
չարախռսել»։—
Թուի թէ նշանակում է «հացկատակ»։
*
ԹԱՆ»1
կամ
ԹԱՆԳ
«
մեծագին,
սուղ» Տա­
թև. ձմ. ճր. ամ. 109, Ուռհ. (առ Ատ. Լեհ.)
«
ծանրաշարժ»
Բռ. ստեվւ. լեհ, որից
թանկու­
թիւն
«
թանկ
լինելը»
Շիր.
հացաթանգութիւ ն
Մխ. այրիվ. 84.
թանգարան
«
գանձարան»
Յհ. կթ՛ — նոր դր ական ում արևելեան
բար֊
բառր միայն
գործածում է
թանկ
կամ
թանգ
«
մեծարժէք»,
որից
թանկանալ, թւսնկացնե|,
թանկութիւն, թանկարժէք,
թանկնոց
կամ
թանկանոց,
բայց
արևմտեան
բարբառն
էլ
անի
թանգարան, թանգարանապետ, թանգա–
րանական
(
միշտ գրուած գ֊ով, թէև
թանկա­
գին
գրւում է
կ֊ով)։
= ՊՀլ.
յ Լ օ էՁՈ §
«
նեղ»,
մանիք. պհլ,
էՁՈ § (
Տ Յ
1
Շ
1
Ո Յ Ո Ո
Յ ա
8, 128),
պրս.
«***3
ւ Յ Ո § ,
քրդ. էշոԿ., բելոլճ.
էՅո1<.
աֆղան.
է Յ Ո § ,
գնչ.
է Յ Ո § , էՅո1<,
հինդուստ.
էԱՈ§,
բո­
լորն Էլ «նեղ»
նշանակութեամբ։
Բայց այս
նախնական
նշանակոլթիւնր
յետոյ
ձևափո֊
խուելով դարձաւ նաև
((
քիչ> հազուագիւտ»,
որից
Էլ «թանկ», այսպիսի իմաստ են պար­
զում պրս.
13
Ո§–1՜6Տ
«
սակալամօրուս, քարց»,
էՅՈ§–0՝ՅՏէ
«
չքաւոր»
(
բառացի
«
սակաւաձե֊
ռըն»),
է Յ Ո § – ^ ՚ Յ ե
«
հազուագիւտ, սակաւա­
գիւտ»,
էՅՈ§–Տ31
«
երաշտ,
չորային
տարի»
(
գւռ.
թանկութեան
ւոարիի,
իսկ պրս.
Հ^֊^Յ
է.ՅՈ§1
«
նեղութիւն,
անձկութիւն»
բառը «սով,
թանկութիւն»
իմաստով գործածում
Է Շահն,
թ, 21 Հ֊կգ.
հՅւՈՅՈ
ե ս ճ
\
գ
է ՅՈ § ւ
ն՜ճձ
Յ Ո Ճ Յ Ր
յ ւ հ Յ ո
«
Եւ
եղաւ որ սով լինի աշխարհում», հմմտ. նաև
հյ.
սուղ
«
կարճ, նեղ» և գւռ. «թանկագին,
մեծագին»,
սղել
«
գինր
բարձրանալ, թան­
կանալ»։— Պրս. բառի
բուն ծա զում ր տե ս
թանձր
բառի տակ (\\0ՈՂ §
398)։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։—Հինք.
հյ.
դանգ
կամ պրս.
թէնկ
բառից.
«
կալցի
ոք որպէս և կամի»։
ԲՅ է ա ՕՅ Ո > ՛
Տ ճ
1, 197
իթ.
է6ո1ա
«
բաւականանալ»,
Տ ճ
2, 13
պրս. էշո§։
ԳԻՌ.֊Ախց. Կր.
թանկ,
Ալշ. Գոր. Երև. Մշ.
Մրղ. Ռ. ննխ. Շմ. Ջղ. Ռմ. Ալմ. Աչ. Տփ.
թանգ,
Մկ. Վն.
թանգ^
Ղրբ.
թանգ՛, թանգ՛,
Ոզմ,
թանգ
1
,
Հմշ.
թօնդ,
Ագլ.
թունգ
(
որից
թրնգ ա ՚ նի լ
«
թանկանալ»)։
*
ԹԱՆԿԱ
«
մի տեսակ փոքր գրամ, ստակ»,
թ ո ն գ ՚ ա ՚ ն ի լ
«
թանկանալ»
)։
֊
Արևել.
թրք. ձճ֊*Հ
էՅո1<3
«
մի տեսակ
արծաթեայ
դրամ» (րստ
Բ. 0՚6 (2օԱ1՜է6ւ11օ.
Օւշէ. էսւ՜ե։ –01՜.
արժէր մօտ 76 սանթիմ, րստ
Տ ^ Յ Ր Օ ւ Տ ՚ ե / ,
381
այսօր էլ գործածական է
Միշին Ասիոյ մէշ. Խիվայում արժէ 15 կոպ.).
—
սրանից է նաև պրս. ձՏ-ձձ
է Յ Ո § 3
«
մի տե­
սակ
պզնձեայ կամ ոսկեայ
դրամ», որ
Տ.
յ\131՜էա, ^ 6 1 Ո 0Մ6 Տ I I 392
մոնդոլերէնից ծա­
գած է համարում։ — Հիւբշ. էշ 266։
Ուղիղ մեկնեց նախ
Տ) 1^31՝էւՈ,
ան՛։
նՀԲ դնում է
դանկ
բառից։
ԹԱՆ՚ւԱՆԳԱՐ
տե ս Թանգար։
ԹԱՆԿՈՒԶԻ
((
անկար, փորանկեալ))
(
պատ֊
մ ուճանի համար աս ու ած), մէկ անգամ ու­
նի Գնձ, աբգարու, ((Եւ զպատմուճանն
թան­
կուզի՝ առաքեռեր
որդւոյն
կուսի»։
+ ԹԱՆՁՐ
(–
ձ ու, ձունք. ֊րոյք Վեցօր. 97,
յետնաբար
֊
բու
(
ինչ. նար. էշ 227),
–
րոյ,
–
բունք)
«
թաւ, հաստ, ստուար»
Գ. մակ. ե.
6.
Վեցօր. Ոսկ. ես. Ագաթ, որից
թոնձրանալ
Ժող. ժբ. 5. Ոսկ. եբր. Ագաթ,
«
խստանալ»
ԱԳր.
թանձրագոյն
Եզն, Ոսկ. յհ. ա.և բ.
թանձրալեզու
Եզեկ. գ.6.
թանձրախիտ
Իմ.
ժէ. 12. Ոսկ. ես.
թանձրախուռն
Բուզ. Ագաթ.
թանձրամած
Ոսկ. ես. և Ա.թես. թ.
թանձ­
րամայրի
Կոչ. 219.
թանձրամարմին
Եզն,
թանձրամիտ
Ոսկ. ես. և մ. բ.
թանձրայա ­
տակ
Ագաթ,
թանձրութիւն
ԱԳր. ևն։
֊
Բնիկ
հայ բառ, որի ցեղակիցներն
են
սանս.
7
ք5տ|
էՅՈձ
էՅՈձեէւ
«
պնղել,
ամրացնել,
սեղմել,
մածնուլ,
թանձրացնել»,
պրս.
0
^ ՜ ^ * ^
յ
էՅՈյ՚10՚ՅՈ
«
գօ­
տին պինդ քաշելով ամրացնել»,
–
էԼձ.՝Տ
է Յ Ո §
«
նեղ»
(
միւս իրանեան
հոմանիշ ձևերր տե՛ս
թանկ
բառի տակ),
զնդ. ^Հձ-֊գ՛
13
X1713–
(
< *էդ\.տ0֊ից)
«
քաշ, ուժեղ, զօրեղ». էգՏ^ձ
Fonds A.R.A.M