ԹԱՆ
151
ԹԱՆ
իրօք
թէն = տէն
կապ
ունի
թանալ
արմատի
հետ, այդ դէպքում հայերէնից է փոխառեալ։
ՓՈԽ.— Վրաց.
փց6օ տենի
«
խոնաւու֊
թիւն»,
(8)
ց6օտ6օ տենիանի
«
խոնաւ»,
փըՏօե–
տննիսնիա
«
մի տեսակ ճճի,
ւ<38–
ՇոՀ՚ե» (Չուբինով֊
1218)։
ԹԱՆԱՔ (սեւս ի,
ըստ
ՆՀԲ
֊
ի
ի-ա
հլ. բայց
առանց վկայութեան)
«
թանաք, մելան» Աե֊
բեր. ճառընտ. Ուռհ.
Մխ.
ապար, որից
թա­
նաքաման, թանաքոտ, թանաքոտել
(
նոր բա֊
ռեր) , այս բոլոր ձևերը այժմ
գործածական
են միայն արևելեան գրականում, իսկ արև֊
մրտեան գրականր գործածում է
յունարէնից
փոխ.
մելան
և
կաղամար։
ՋԲ
համարում է արաբերէն, բայց ա–
րաբերէնում
այսպիսի բառ
գոյութիւն
չունի,
ՀՀԲ
և Տէրվ.
ճ1էՁ1
–1
Ո6Ո.
էջ 5
թանալ
բայից։
Հիւնք. յն.
00՝)
ՅՀ
«
եղեգ
դրիր՛
ԳԻՌ. — Ագլ. Երև. Մրղ. Սչ. Տփ.
թանաք,
Մկ.
թանաք՛,
Սլմ, Վն.
թ ա ն ա ք ՛ ,
Ագլ. Շմ.
Ջղ.
թանակ,
Գոր.
Ղրբ՛
թ ա ն ա կ – —
ներսէսո֊
վիչ, Բառ.լտ. հյ, էջ48ա
թանաք
բառի մօտ
ունի նաև
թէննէք
ձևր՝ որ պէտք է լինի
լ ե ֊
հահայ գաւառական
մի ձև։
ՓՈԽ.–Ուտ.
է՚ՁՈՁւՀ
«
թանաք»,
է
՚
Յ Ո Ձ
^ Ա ա
12
X61"
«
թանաքաման»։
"
ԹԱՆԳ
«
թամբակալ, գրաստների
թամբի
գօտին» Բո. ստեփ.լեհ. (երկու
վկայութիւն
միայն
ունի)։
֊
Պրս.
*֊*-*֊
> էՏւՈ§ «թամբակալ՝
զոր առնեն
վասն ամուր ունելոյ նորա զթամբն ի վերայ
ձիոյ», սրանից է փոխառեալ արաբ.
2"՛
է ՁՈյ
«
թամբակալ»։
Պրս. բառի բուն իմաստն
է «անձուկ, նեղ», փոխաբերաբար և
լայնս։֊
բար «նեղութիւն, բարկութիւն. 2. լեռան կիրճ.
3.
իւղ հանելու մամուլ. 4. բեռան մի հակր»
և վերջապէս «թամբակալ», տե ս և
թանկ։ —
Հիւբշ.
265։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ, որից
յետոյ
Լտւ§. ԽէՈ. Տա. §
840։
ԹԱՆԳ
«
մեծագին»
տե՛ս
Թանկ։
"
ԹԱՆԳԱՐ ի-ա
հլ. «վաճառական» Աիր.
խբ. 5 (սեռ.
թանկարաց).
Արծր. հրար.
Պատկ. էջ
99.
Վրդ. պամ.լղ. «պանդոկա­
պետ, գինեպան»
Սիր. իզ. 28. որից
թանգա­
րական
«
վաճառականական,
թանկագին» Ա֊
գաթ. բառս դրուած է ն՛աև
թանկւսՐ
Սիր. խբ՛
5,
թանկանգար
(
ոլ
ղղելի է
թանգարի
Սեր.
հրտր. Պատկ. էջ 104, 2 0 3 , ֊ – ( Հ ի ն բո. մեկ֊
նում է «ճշղողք կամ ճգնողք». ինչ որ սխալ
կ։
Բառ. երեմ, ևս էջ 115
թանկար
«
ճդնօղ»)։
֊
Ասոր.
)
յ ^ Լ է Յ § § 3 1 ՜ 3 ,
ման դա յ.
է Յ Ո ^ ՚ Յ –
է֊Յ,
արաբ. Հ
է Յ յ Մ,
յգ.
էսյյ
՚
ՅՐ,
ասոր֊
րեստ.
էՅաճՁւ՜Ա, էՅա§՜3
՜
ա.
այս բոլորը
նշա֊
նակում են «վաճառական»։—Հիւբշ.
303։
նՀԲ յիշում
Է միայն արաբ,
թ ա ս իր ,
յգ.
թիւոհար։
Էմին.
Ց տ բ
^ Յ ո Յ ,
Էջ
103
պրս.
է ս
\ ՚
Ձ Ո § 3 1 ՜
«
ուժեղ, զօրեղ» բա­
ռից։
Ուղիղ մեկնութիւնը
տուաւ նախ
Լ Յ § .
ԽաՇՈ.
Տէսձ. §
841։ (
Ըստ ձշ1ւ–
Տ6Ո՝
փոխառութիւնը
վերագրւում Է հա–
թեան
շրջանին)։ Պատկ, հրտր, Սեբ. Էջ
203
մեկնում
Է
թանկանգաՐ =
պրս. յՏ֊>\օ,–
էս
\՚
ՁՈ§Ձ1՜
«
հարուստ», իսկ
թանօսւՐ =
պրս. յձ-Հ–
աոք&է
«
սափրիչ»։
ԹԱՆԳՈԻԸԵԼ
«
ամօթից կամ վախից
քաշ֊
ուիլ, փախչիլ» (ըստ նՀԲ) կամ «աչառել, ակ­
նածիլ» (ըստ ՋԲ). Յոբ. ժգ. 8 (յն. ՛կ
ԱԱ031Տ-
/.
ՏւօՑտ
վախից կամ ակնածանքից քա­
շուիլ). Ոսկ. յհ. բ. 27, Էջ 794 (խորշանօք և
թանգուզելով)։
(
Բառ. երեմ. Էջ 115 մեկնում
Է «շաղաբանել,
ջօրանալ, պատճառել»
)։
Տէրվ.
ճ1է31–էՈ.
106
և նախալ. 113
կցում է սանս.
տէՅյ՛,
յն.
ձճ՚Հւօ.
լիթ.
Տէ6§էւ,
լտ.
է6^61՜(2,
հյ.
թաքնուլ, թաքչիլ
ևն ձևերի հետ՝ իբր հնխ.
տէՅ§
«
ծածկել,
պահել» արմատից։ Թիըեաքեան, Արիա֊
հայ բռ. 166պրս.
էՅՈ
«
մարմին»–\–
§1X12
«
փախուստ»
բառերից։
ք ԹԱՆԹ
«
նուրբ թաղանթ կամ թափանցիկ
թերթ», մէկ անգամ
ունի Անան. նին. «Մար­
գարէն րնդ թանթ ապակւոյ րնդ աչս կիտին
տեսանէր զմեծամեծ
գործս Աստուծոյ»,
ուրիշ
վկայութիւն
չկայ։
Անշուշտ
թաղանթ
բառի
սխալ գրչութիւնն է, ինչպէս ունի նաև Հ. Աար–
գիսեանի հրա տ ա րակութիւն ր՝ Անան.թրգ. էջ
6
ծան։
նՀԲ համեմատելով
պրս. ձձձԶ
էՅՈէՅ
«
սարդի ոստայն» բառի
հետ՝ հասկա–
Fonds A.R.A.M