148
ԹԱՄ
թաղկեալ
այնք՝ որ լեզուաւ
քաղզէա֊
կան)), Երգն, երկն, ոտ, էջ 27։
—
ՀՀԲ
թաղկիլ
մեկնում է ((նիւթել, մանել, թել
ոլորել, փոխարկել,
յեղաշրջել, փոփո­
խել)), (այս նշանակութիւններր
սխալ
են)։ Չուբինով (ա. տպ.) հյ,
թաղկ
բառի
դէմ
հանում է վրաց,
թալխի քվա
«
սև
քար», սակայն այսպիսի
հյ. բառ չկայ։ —
Հիւնք.
թաղկի|
հանում է
յաղկիլ
բայից։
Վերի ձևով
մեկնեց Աճառ, (անտիպ),
նոյնը անկախաբար
ԲշէՇքՏՏՕՈ,
Խ. ՛մ.
Խտ. Տա.
29։
ԳԻՌ.— «մազերը
թնջկիր)
իմաստով
ու­
նինք Ալշ. Մշ.
թախկել,
Երև. է. նբ. Վն.
թախկիլ,
Տփ.
թախկիլ,
Մկ.
թախքիլ։ —
նոր
բառեր են
թաղկին տալ, թաղկուհ,
Ագլ. շրրջ֊
մամբ
թա խնուկ. —
արմատական
ձևը ունի
Ջղ.
թ
ա
ղ ի կ
«
թնջկուած
մազ, թնջուկ», թէև
բայական
ձևն է Ջղ. և Ալմ.
թախկել։
ԹԱՂՀԱՐ
տե ս
ՆՀԲ
թաղար
բառից, որ սակայն յԼ֊
տ ին փոխառութիւն
էԻ
ս
^՚Լ
ՈԼ
Լ
ս
ր
ա
հետ
գործ
չունի։
ԹԱՂՏ
կամ
ԹԱԽՏ
«
դահ». Թաղտն
Տըր֊
դատայ. Կիր. 46.–
—
Թախտն Տրդատայ, Վրդն.
աշխ. (Այրարատ
365)։
= Պրս.
ՀՏ^.–֊^
է Յ ճ է
«
գահ» բառն է, որի
պհլ. ձևից հնապէս վախառեալ էր հյ,
տախտ
սայս բառր
)։
Բառարանիս մէջ
Տւսքււտ
բառի տակ
գրել
եմ տես
թաղտ,
բայց մոռացել եմ յիշել այս
բառր,
թերացումս և վերի
տեղեկութիւնր
յայտնեց Թ, Ալդալբէգեան, 1935 ապր. 18։
ԹԱՄ
«
թշնամի»,
ունի միայն
ՋԲ, իբրև
անստոյգ բառ. սրանից
առնելով
կրկն ում
են ԱԲ ևՓԲ յաւեր
*
ԹԱՄԱՇԱՅ
«
հանդէս, տեսարան». մէկ
անգամ
ունի Մխ. դտ. հրար. Բաստամեան,
էջ 266 (չունին
բառարանները)։
–
Պրս.
ԱօԼք էՅՄ13ծՅ
«
զբօսանք, տեսա­
րան»։
Ուղիղ մեկնեց Բաստամեան,
անդ։
ԹԱՄԱՐԻՄ
«
օրհնութիւն»,
ունի միայն Բառ.
երեմ, էջ 115։
ԹԱՄԲ, ի-ա
հր «համետ» Ոսկ. մ. գ. 6.
Բուղ, (գրուած է
թամսլ
Զքր՛ սարկ. Ա, 17).
«
կեն գան ո ւ ազդրը» Ա, թագ, թ, 24. Եզն. որից
թ ա մբ եյ
«
համետել»
Մխ. դատ.
Ոլռհ.
Կաղ֊
անկտ, «սանձել»
ճառընտ.
թամբանարել
Բրս. մրկ.—բառիս
երկու
նշանակութեանց
համար
Լւճ6Ո, ճւ՜ա. Տէսճ. ^չ՛
44
համեմա­
տում է հյ.
բարձ
և
բարձք
ձևերը և նախնա­
կան
նշանակութիւնը
համարում է «բարձր,
ազգրր»։
Տէրվ.
ճ1էՁՈՈ.
41
թումբ, թմրիր, թլւմ–
րիլ, ստ ամբակ
ևն ձևերին է
կցում։
Հիւնք,
ամպ
բառից է հանում։
Լւ(էԸՈ,
Ճա1. Տէսճ.
44
իբրև բնիկ հայ՝ կցում է
հիսր
թՅՈւե
«
ուռած, տկռած, յղի», հսր
է շ է ^ Յ
«
լար», նորվ.
էշւ՜ՈեՅ
«
լցնել,
խրց֊
Կ
ե
լ», լիթ–
էՏէՈթւԱ
«
հիւսել», լտ.
էՇէՈթԱՏ
«
ժամանակ»
ևն բառերին, որ կրկնում են
նաև Գյ&ա 769 և
Բ
6
քՏՏՕՈ 1Ր 35, 208։
ԳԻ/Է. — Աչ.
թամբ,թամք,
Ալշ. Գոր. Երև.
Ղրբ՛ Տփ.
թամք.
Մկ. Վն.
թամք՛,
վերջիննե­
րի մէջ
թամք
(
այս ձևով ունի արդէն Առաք,
պտմ. 82) ծագում է
թամբք
յոգնակի
ձևից՝
\՝–
ի անկումով.
բոլորն էլ նշանակում են
«
համետ», կորած է «ազդր»
նշանակութիւ–
նր։ — Գա
լա
ռականն ե ր ի մէջ նոր կազմուած
իմաստներ են՝ Խտջ. «լեռան գագաթի
վրայ
հարթ տեղ», Մշ. «սայլի
ամբողջ
կազմածը
բացի սեռից և անիւներից»։ —նոյն բառն է
նաև գւռ.
թափ
«
վէգի
մէջքր, այն է ուռած
մասր», որից էլ ունինք՝
ՓՈԽ. — Վրաց.
էոտօյօ թափի
«
վէգի
մէջքր,
ռուս. աՕՃ՚հ,
ՕՈ ա աՅ V
&
յ1հ՝1\11Լ2ւ». (Չուրի֊
նով^ 554, որ նոյնպէս համարում է հայերէ­
նից
փոխառեալ)։
ԹԱՄՐԱՏ
(
գրուած նաև
թմբ ա տ
)
«
ցնցոտի,
քուրջ»,
ունի միայն
Հին բռ, ֊Բառ. երեմ,
էջ 115. որից
թամբա տեակ
Եփր.թգ. 433.
Բարուք, զ. 32. գրուած
թամբա տ ակ
Անկ.
գիրք հին կտ. էջ 335.
թամբա տ ոց
Ոսկ. յհ.
ա, 2(էջ 44). երկուսն էլ նշանակում են
«
քուրջ, ցնցոտի, անարգ
զգեստ»։
նՀԲ «անարգ հանդերձ որպէս
թամբ
արկեալ
ղանձամբ, կամ ծածկոյթ
մինչև
ի
թամբն,
այսինքն յազգերս... որպէս և
թէմպէ
է «հեյպէ»,
թէմպէլիթ
«
կէս կամ
(
տե
Fonds A.R.A.M