ԹԱ՛Լ
-
^ 147
դ ա ր
«10
լիտրանոց չափ)), Ալշ. Մշ.
թ աղա ւ ՝
«
հողէ մանղալ)), Շլ. Շմ. Տփ.
թ ա ղ ա ր
«
հա֊
տեղէնների չափ», Խրբ.
թ ա ղ ա ր
«
ցեխից շի֊
նուած լական», Ակն.
թաղաւն
«
ծաղկաման»
(
ըստ Մ՚աքսուտեանի),
Աչն.Ատն. Ռ.
թ ա ղ ա ր
կամ Զթ՛
թ ա ղ օ ր
«
կօշկակարի
աման՝ կաշի
թրջելու համար)). Հճ.
թ ա ղ օ յ
«
հողէ գուռ՝ որ
իբր ջրաման է գործածւում». կայ նաև Տիգ,
թաղար
ձևր։
0*
սւղեւ՚«|1«չ
«
կատակերգակ», մէկ անգամ <
ունի Ս՛անահն. = Ոսկիփ. «Պիսիղոս
Կորնթա֊
ցի հարց րնդ Թոլղիոս թաղերգիչ. Զի՞նչ մար­
մին. — Պատասխանի. Գործի ոգւոյ առ կեն–
յ
ցաղս»։
—
ւ
֊
Կազմուած
է
թ ա ղ
բառից, իբր «փողոցի
ւ
երգիչ» և է իբր թարգմանութիւն
յն. ղպձանօգ
յ
«
կատակերգակ»,
՚
ՀՕ)|յ.Ա)ՕէՏ
«
կատակերգու­
թիւն» բառի, որ կազմուած է նոյնպէս
յն.
7.
Ա)|յ,7)
«
աւան, գիւղ, թաղ» և
Ա)07|
«
երգ» ռա֊ ՝
ռերից (ՅօւՏՃՇզ
54֊
է)։–ԱՃ.
ՆՀԲ
մեկնում Է «ողբերդակ», (այս՚
նշանակութեամբ
կարելի Էր հանել
թա – I
ղ ե լ
բառից՝ իբր «թաղման՝
մեռելի եր.
գիչ»)։
Ուղիղ ԷՋԲ, որ գնում Է «կա– ,
տակերգակ». րստ
այսմ Էլ Սորայր, լ
Բառ. ֆր. Էջ 260
0
Օ1ո6ճ16
«
կատակեր­
գութիւն, թաղեր գութիւն» և Էջ 261
ՇՕ–
աւգԱՕ
«
կատակերգակ,
թաղերգիչ»։
ԹԱՂԹ
«
ձուի բարակ փառր». նորագիւտ
բառ՝ որ երկու անգամ գտնում եմ գործա­
ծուած Յայսմ. մարտ 18 «Որպէս
զայն
մզղր֊
նատեսակ փառ
ձուին, որ յոմանց
թ ա ղ թ
ասի... զբարակ
թաղթն
օդոյն, սպիտակուցն |
ջրոյն» (նման է)։
ԳԻՌ. — Երև. Բլ. Մշ. Վն.
թ ա խ տ ի կ
«
ձու՝
որ դեռ հասած, կճեպ կապած չէ՝ հալի տկա– \
րոլթեան կամ հիւանդութեան
պատճառով»։
ԹԱՂԹ
կամ
ԹԱՂԹԻԿ
(
դրուած նաև
թ ա խթ ,
թ ա խ տ ի կ ի
«
մի տեսակ բոյս. լտ.
Յ է ո թ Խ ճ
եՕՐ– ,
էշոՏւՏ Լ.
ֆր.
Յւ՜ւ
՜
օշհշ,
որ և հյ.
թ ա յ լ ,
յն.
ձ–ր6.՚քՕՀ1Հ, արաբ.
գՅէք,
պրս.
ՏՅյ՜էՈՁյ,
թրք–
զՁւ՜Ձ 0 3 2 9 »
Մխ. առկ. Մխ. բժշ.
(
վկայու֊
թիւնններր տե՛ս Նորայր, Բառ. ֆր. 91 ա
31՛–
ւ՜Օօհշ
բառի տակ), կայ նաև
թ ա ղ թ ե ն ի
«
մի
տեսակ ծա՞ռ»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 760,
ԹԱՂ
ՆՀԲ
«
թ ա լ է թ , թի ւ լ ի ւ ա , թի ւ լ տ ,
իբր ու֊
ռոյցք»։ Սովորաբար համարլում էր «լտ.
Շ;/Շ1Յ
1
Ո6Ո
բոյսը». Ն
ո
րայր՝ անդ, մեկ֊
նեց
«
ՅՈ՚ՕՕհօ.)*
Վերջին անգամ
Տշ5ճէ.1
Մխ. հեր. § 39 մերժում է
Շ^ՕւՅՈւՇՈ,
ո֊
րովհետև սրա բոլոր
տեսակներն էլ
սաստիկ
թունաւոր
են, և ընդունում է
<քՅՈ
՜
օշհ6յ>։
ԳԻՌ.֊Նոյն է Ակն. Ասլ. Նբ. Ք.
թ ա խ տ ի կ
«
ծմելի՝ սպանախի
նման մի բոյս». (տե ս իմ
Գւռ. բառ. էջ
346)։
ԹԱՂԻ,
անյայտ իմաստով,
ունի Բժշ. հե–
տևեալ հատոլածում. «Կարմիր թաղի տապկէ
ջրով, օծնէ նօդով (֊նաւթով)
և խարկէ ըզ–
դոլրս եկածն». ՀԲուս. § 761.
—
թուի
թէ
թ ա –
«
փ ք ն Է։
քԹԱՂԻԿ
«
կանկառ». այսպէս
ունին ՆՀԲ,
ԱԲ և ՀԲուս. § 762և յաւել, իբր առնուած
Գաղիանոսից։
—
Նորայր ՀԱ 1922, 392 ցոյց
է տալիս՝ որ Գաղիանոսի
վկայութիւնր հե֊
աևեալ ձևով է. «Ականթաղիկէ. կառն», սրա֊
նով պէտք է հասկանալ
«
յն.
Օէ/0.՝«օ։
ճշս
՜
ձ
՜
կ,
կառն» (որ է «սպիտակափուշ»)։
ՆՀԲ ևն
սխալագիր մի ձեռագրում կարդալով «Ական,
թաղիկ. է կառն», հնարել են յիշեալ
թ ա ղ ի կ
բառը՝ որ գոյութիւն
չունի։^
ԹԱՂԻՄ
«
վիրալորեալ».
ունի միայն Բռ.
երեմ, էջ 115։
—
ԹԱՂԿ,
արմատ
առանձին
անգործա­
ծական, որից կազմուած են՝
թ ա ղ կ ն ա լ
«
խր–
տացած (ամպ, դոլորշի, կրակ, հող)» Պզատ.
տիմ. Արիստ. աշխ. Շիր– 35.
«
կծկուած
(
մորթ)»
Փիլ, ել. և լիւս. «կուռ, խիտ (խոտ)»
Վրդն. ծն. «լմած, թաղիք շինած» Պղատ. օ ֊
րին, 304. «թնշկուած
(
մազ)»
Մանդ,
թ ա ղ –
կ ա ց ե ա լ
Պղատ. տիմ,
թ ա ղ կ ա վ ա ր ս
«
խճճուած
թնջկուած
մազերով» Մագ, թղ, 147 (տպ.
թաղկ վ ա ր ս ). թ ա ղ կ ո ւ մ ն
Փիլ. նխ. բ. 101. Ա–
րիստ. աշխ. — ԱԲ ունի նաև
թ ա ղ ք ի լ
դրչու֊
թիւնր։
֊
Կազմուած
է
թ ա ղ
«
խիտ, 2, կաճ, թա­
ղիք» բառից՝
կ
աճականով, հմմտ,
թ ա ղ
բա֊
ռի տակ յիշոլած
յն, ձևերը։ — Աճ,
Հներից
Երզնկացին
ն ո լ ր թ ա ղ կ ն ա լ
համարում է քաղտէարէն,
«
Զոր և եթեր
զսա կարդա ցին ազգն յունական և հուր
Fonds A.R.A.M