Ե Լ Ի ^
~ ՜ •
11
«
ո լո ր ա պա ո յա փայլակ)), մէկ ան֊
գամ ունի Արիստ, աշխ, էջ 613։
= 3ն. Տ.)յ.^ձօ.Հ նոյն
նշ. յառաջանում է
Տ/սՏ;
«
խղնջաձև))
բառից։ — Հիւբ՛շ. 347։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ,
ԵԼՄՈԻՆԻ
«
անուանի)),
ն որա գիւտ բառ, որ
մէկ անգամ գործածում է Սասն. 60 «Երամ
երամ թռուցող ի վեր ելմոլնի բնալից))։ — Լու֊
սանգքում
մեկնոլած է «անուանի))։
—
Հմմտ.
նաև
ելոմոնի
և
եղմոնայ։
ԵԼՈՄՈՆԻ
«
բան կամ Հա ւա տ արմ ութիւն)).
ունի միայն
Բառ. երեմ. էջ 84. տե ս նաև
եւմանի
և
ե ղմ ո ն ա յ։
*
ԵԼՈվԱ
կամ
ԵԼՈվէ, ԵԼՈՅԻ, ԵԼՈՅԷ
«
Աս֊
ա ուած)). Ոսկ. եփես. 937 — 8. անի միայն
ԱԲ, իբր բառ. երր.։
= Եբր.
Ո1^ԷՀ
Տ
՚
ԽհՁ
«
Աստուած», որի
հետ նոյն է նաև արաբ. <&\
Ճ Ո Յ Ո .
մեր ձե–
ւ՚լերր յառաջացած
են եբրայական
բառի ՛ն.
Տ/,0>ՕԱ. Տ/^ատ. Տ/.ՕԱ
տառադարձութիւններից
(
ՏօբհՕ016Տ,
452)։–
ԱՃ.
+՝ԵԼՈԻԶԱԿ
տե՛ս Ել,
ՀՀԲ
ելանել
բայից։ նՀԲ
յուղակ աղ­
ւոյ
կամ
ելից։
Հիւնք.
ելուզանել
բայից։
+ ԵԼՈԻՆԴՆ
(
սեռ.
ելնդանդ)
«
պալար, ւո֊
ոեցք» Մխ. բժշ. Մարթին. նՀԲ ունի
ելունդն,
եղունդն,
որոնց ռամկականր
համարում է
ելունդ
Վստկ. 164 (սեռ.
ելնդի;,
217 (
սեռ.
ելնդաց).
ՋԲ գիտէ միայն
ելունդ, եղանդ,
և
չի ճանաչում հնաձև
ելնդան
սեռականր. ԱԲ
անի
ելունդն, ելունդ,
բայց նաև
ելուն
Վրք.
հց. Բ.446, որ նՀԲ իբրև վրիպակ է
յիշում։
= Կաղմ ուած է
ելանել
բայից՝
֊
ո ւ ն դ
մաս֊
նիկով. հմմտ.
ծ ն ա ն ե լ > ծնունդ, ս ն ա ն ե լ >
սնունդ
և
սերել^>սերունդ,
բայց այս պարա­
գային պէտք է ենթադրել, որ բառի ուղիղ ձևն
է
ելունդ,
սեռ.
"
ելնդեան.
յետնաբար՝
էլնդոյ
(
ինչպէս
ունինք
ծննդեան, սննդեան, սերլւն–
դեան,
կամ
ծննդոց,
սննդոց,
սերնդոց^.
իսկ
ելունդն
և սեռ.
ելնդան
գոյութիւն
չունին
և յարմարեալ
են միայն
նՀԲ֊ից. (Վրք. հց.
կայ
զեղունդն,
բայց
ն
յօդ է)։ նշանակու­
թեան զարգացման
համար հմմտ,
ելուստ
և
ելք
բառերր, որոնք րստ ԱԲ նշանակում են
նաև
«
ուռեցք»։
ԵԿ
ՆՀԲ
ելեալ ունդ։
Հիւնք. յն.
հճօձօ.
«
ձիթապտուղ»
բառից,
ՐշԺօՐՏՇՈ,
Հա յ.
դր. լեզ. 145 մեկնում է վերի
ձևով։
*
Ե1,ՉԻ
«
պատգամաւոր, դեսպան». Ցիշատ.
ՑԾԳ =1304
թուից (հրտր. Շողակաթ, էջ
36)։
= Թթր. Հյ^կ)
թրք.
©1Շ1
«
դեսպան»։
֊
ք-ԵԿ, ի-ա
հլ. (յետնաբար
ի
հլ.) «գալը,
գալուստ»
Բուղ. Փարպ., «եկւոր մարդ,
դրսե֊
ցի, պանդուխտ»
ՍԳր, «եկամուտ,
հաս»
Վրք. հց. գործածւում է մանաւանդ
զամ
բա­
յի զանազան
ժամանակներր կա զմելու հա­
մար, այսպէս՝ կտ.
եկի,
ապառ,
եկից,
հըմ.
եկ,
դերբ,
եկեալ։
Այս արմատից են ծագւ/ւմ
եկամուտ
ՍԳր. Մծբ. Եւս. քր.
Եզն. Կիւրղ.
ծն.,
եկակոչ
Սիր.խբ. 11, Ոսկ. մ. բ. 8,
ե–
կումն
ճառընտ,.
դեււեկ
«
նոր եկած» Վրք.հց.
ինքնեկ
«
ինքնին եկած» Ա,մակ. ե. 19. Ոսկ.
ես.151,
նորեկ
Եւագր. Կոչ.,
երթևեկ
ՍԳր,
Վեցօր.,
նախեկող
Մաշկ,,
ոլղեկեալ
Փարպ,,
չեկ
«
անբերրութիւն»
Տաթև, ամ. 285 (չունի
ԱԲ),
ապեկ թոոն
կամ
թոոնեայ
«
թոռան թո֊
ռր, առնր» (իբր թէ «յետոյ եկած») Մխ. գա.
(
ունի ԱԲ, բայց նաև ՆՀԲ, հտ. Բ, էջ 1045,
ապոպապ
բառի տակ)։ Այս արմատից են
նաև
զեկուցանել, իրազեկ
ևն, որոնց
վրայ
տես
զղալ։ —
նոյն արմատի
երկրորդ ձևն է
Եկն,
որ գործածւում է միայն իբր
զա մ
բայի
կտր. եզ. դ. դէմքը։
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
0
2
61
Ո–
«
երթալ,
գալ» արմատից,
հմմտ. սանս.
0
Ձ1՜ՈՅէԼ § 3 0 –
շՒաէւ
«
երթալ», §&էձ–«գնացած»
,3
§ՅՈ
«
եկն»
§ՅՈէԱ–
«
ճամբայ»,
զնդ.
յ31Ո31էւ,
յՅՏ31է1
«
գնում Է», լտ.
\՚6
Ո10
«
գալ», գոթ.
զ1Ո13Ո,
հբգ.
զս61ՈՅո, ԽւոՅո,
գերմ.
Խաաւշո,
անգլ.
00
Մ16,
հիսլ.
եօւՈՅ,
անգլսք.
ՕԱքՈՁՈ
«
գալ»,
միռլ.
նՇ՚ւա
«
քայլ»,
յն
.
խւ՝/(ձ
«
երթար),
^1X3X8
«
գնա՛», Հնխ.
§
2
61
Ո–
արմատը
ունէր
նաև երկրորդ
§
2
3 –
ձևր, ինչպէս ցոյց են տա­
լիս սանս.
303
Ծ1,
«
գնացի»,
յն.՚տֆ՚ղէ,դոր.
տք&Տւ
«
գնացի»,
քյ-տգ «քայլ»,
լեթթ. §ձխ
«
գնացի»,
§ Յ է ա Յ
«
անցք», ալբան.
Ո § 3
«
վա­
զել», թոխար.
1
<ՅեաԱ,
քուչ.
1(61
<ՅՈ1Ա
«
ե֊
կած», լիթ.
§6Մ1Ա, §1ա է1
«
ծնուիլ (Վաշ,
Fonds A.R.A.M