ԹԱՀ
143
ԹԱ՛Լ
յոգնակիի
նշան առնելով՝ հոլովուած է
թա–
կոյս, թա կ ոյից
(
ըստ նՀԲ),
մինչև անգամ
ածանցուած
թակոյաբուղխ
Եղիշ. չըչր. 271.
(
այսպէս
ունին նՀԲ և ԱԲ, բայց տպագրում
գտնում ենք
թա կ ոյկ ա բոլղխ
ձևով)։
= Պհլ. էձեօԿ. «մսի աման» (րստ
Օ Յ Ո Ո 6 Տ –
16161–, 2 6
Ո ճ – ^ 6 Տ է Յ
I I I , 121),
պրս.^Հ>Հ.
1
Ձ1^Օ1<
«
անասունի
ձևով
շինուած
ոսկեղէն
կամ արծաթեղէն մեծ րմպանակ՝
գինի խմե­
լու համար», որից էլ փոխառոլթեամբ վրաց.
&֊՝
ձ՝Հ1ձ
0
ւոսւկուկի
«
ոսկի կամ արծաթ թաս».
(
Չուբինով
2
1213
սխալմամբ
դնում է հայե­
րէնից)։—
Հիւբշ. 153։
Առաշին անգամ Աւգերեան, Բացատր.
չփ. և կշռ. էշ 86 համեմատեց
պրս. բա­
ռի հետ. նոյնր նաևնՀԲ, որ րնդունում
են
Լ Ձ Լ ՃՈ Ո
.
Տէսճ. §
8 3 8 ,
Հիւնք. ևն։
Յուշարձան 403 սումեր.
ճ ս §
«
աման,
սափոր»։
ԹԱՀՐԻԼ.
անստոյգ բառ. մէկ անգամ
ունի
Մխ. բժշ.22 «Յորժամ թահրի մարդն և ոտն
ի քարն դիպի»։
—
Տշ1Ժ61 § 8 4
կարդում է
սա­
հի,
աւելի լալ եմ համարում
կցել
դահրիլ
ձևին՝ որ Զէյթունի բարբառով
նշանակում է
«
յո գնիլ»։
^ Ա Ղ (ի
հլ. ըստ նՀԲ, թէև առանց վկա­
յութեան)
«
մի քաղաքի
մասերը,
արուար­
ձանները» Փարպ. Վրղն. սղ. որից
թաղնորղ
«
նոյն թաղում բնակող» Ոսկ. Եփես. 832 (չու­
նի նՀԲ). արդի գրականում
ունինք
սրանից
կազմուած
բազմաթիւ բառեր, ինչ.
թաղա­
կան, թաղեկից, թաղեցի, բաղմաթաղ, թա­
ղամաս, թաղային, թաղապետ, թաղապետու­
թիւն, թաղապետական
են։
Տօհ6քէ61օ^ւէ2 6 8
29, 22
թաղար/
և
թաղել,
սանս. էտւ\շլ «դաշտ», հսլ.
է11օ
«
յատակ», հպրուս.
է31սՏ
«
տախտակա­
մած», լտ.
էտ11ստ
«
հող» ևն բառերի
հետ։
նոյնը
րնդունում կամ յիշում են նաև
Ա Յ 1 Ճ 6 7 6 7
և
Բ6 է 6ք Տ Տ 0Ո
1
<2
47 259։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Երև. Մշ. Ոզմ. Ռ. Սլմ. Վն.
Տփ.
թաղ,
Տիգ.
թաղ,
Զթ–
թ°դ,
թող.–
նոր
բառեր են
թաղամէջ, թաղաւոր
այստեղ է
պատկանում նաև
թաղ
«
դերեղմանատան
մէշ
իւրաքանչիւր ընտանիքի
մեռելներին
յատ­
կացուած
հողամասը», որ պատահաբար
նման է հնչում
թաղել -թաղ
(5)
արմատի
հետ։
ՓՈԽ.–Քրղ. է֊
է Յ §
«
թաղ, զաէէԽ
Ո՛՛
ԱՈ6
VIII
6
^0-
օր.
Ա
է Յ § 3 ք613Ո6
«
Հայոց թա­
ղերում», ուտ.
թաղ
«
թաղ,
թաղամաս»։
շ ԹԱՂ
«
խիտ, կուռ, սեղմ, ճխ տուած», ա–
ռանձին անգործածական
արմատ, որից ա֊
ծանցոլել են
թաղուն
«
խիտ, կուռ (օդ, եր­
կինք)» Վեցօր. էշ 34, 57. Ոսկ. մտթ. Շիր. էշ
35.
Վրղն. ծն. կրկնութեամր
թաթաղուն
«
շատ լցուած, լիուլի, խիտ»
(
յն.
ճնշեալ)
Եփր. համար. 237. ՚Հուկ. զ. 38։
նՀԲ
թաթաղուն
բառին
լծ. է գնում
ռմկ.
տխած, թոգո՛ սըղր։
Տէրվ. Մասիս
1881
մայիս 8
թաթաղուն
դնում է կրկը–
նոլած
թաղ
արմատից։
Հիւնք.
թաղել
բայից։
Տշհ.6ւէ61օ՚աէշ
8 8
29, 6 6
յն.
1
Տ/,ՏՏ1՝>
«
լրացնել»
բառին
ցեղակից։
Բ6է6ՐՏՏօո,
Խ.
ս.
Խա.
Տէ.
29
սանս.
է ւ հ ՚ ճ Յ
«
բերրի»,
լիթ.
է613Տ,
լեթթ.
է61տօհ,
հսլ.
է շ 1 շ
«
հորթ» բառերի
հետ։
ՓՈԽ՜>.— Վրաց.
(
ոցտ-ոտ թելա,
օ ց օ յ Յ –
թ - ՚ լ –
ւ|ա
«
թաղիքր
լմել,
կակղացնել,
ոտքերով
տրորել», այս նշանակութեանց
համար հմմտ.
տակը
3
ԹԱՂ
«
թաղիք,
քէչէ»։
-
ԹԱՂ (՛ի-ա
հ\լ. ըստ նՀԲ, թէև առանց
վկայութեան)
«
կաճ, թաղիք, քէչէ» Արծր.
հրտր. Պտկ. էշ 28. որից
թաղի ( ՚ - ղ ւ ո յ , ղեաւ^
Խոր. գ. 9 (գրծ.
թաղաւ
).
Ասող. Վրղն. (այլ ձ
թաղիւ, թաղաւք.
թաղեայ
«
թաղիքից
շի­
նուած» Վրղն. պտմ.Մաղաք. աբ. Մարթին.
թաղիանալ
Հ(թաղիքի պէս լինել» Վրղն. ղևտ.
յետնաբար կայ
թաղիք
«
քէչէ», որից
թաղիս,
բց.
թաղսէ
Յայսմ. մարտ 12 (տպ.
թախղ1՜,.
մի ուրիշ ձեռագրի
մէշ՝ նոյն տեղր տեսել եմ
թաղսէ^յ
=–նոյն է նախորդ
շ
ԹԱՂ
«
խիտ, կուռ»,
արմատի հետ. հմմտ. նշանակութեան
զար­
գացման համար՝
յն. 7.1ճ~ղ–ւօ. «լմած բուրգ.
2.
թաղիքէ գլխարկ. 3. որևէ ճմռած
սեղ–
մուած բան (խտացած օդ ևն)»,
~ւ).ՏԱ)
«
բուրդ
լմել, թաղիք շինել. 2. ճմռել, տրորել, 3. խր­
տացնել, սեղմ ու կուռ վիճակի վերածել (օր.
ամպերը,
շոգին)»։ — Թաղիք
պատրաստելու
համար բուրղր թրչելով) գլանաձև մի փայտի
վրայ
ոլորում են և յետոյ ոտքերով
երկար
Fonds A.R.A.M