Թ
ԹԱԲԷՈՍ
«
զին ուած», ունի միայն Բառ. ե–
րեմ. էջ
114.
անստոյգ
բառ։
"
ԹԱԳ, ի-ա
հլ. (յետնաբար նաև
ի, ո
հլ.)
«
թագ» ՍԳր, Ոսկ. Եւս. քր. Բուղ,
«
մեղուների
թագուհին» Վստկ.
191,
«
աքլորի կատար»
Գիրք առաք.
410
«
Որպէս
յայտ է
ի
աքա­
ղաղս,
է/այ
ուղղին թագ գլխոյն, յորժամ գըր–
գըռէ զնոսա բարկութիւնն իմարտ»,
որից
թագաւոր
ՍԳր. (միջին
հյ.
թա գ ար
Բ՝լկր,
§51),
թագաւորել
ՍԳր. Եվւր. թգ.
թագագան­
գուր
Բուզ.
թա գ ա գործ
Ոսկ. եփես. (հմմտ.
ՀԱ
1914, 320
Վարդանեանի
սրբագրութիւ­
նը),
թագազարդ
Մծբ.
թագակալ
Մծբ.
թա­
գակապ
Մծբ.
թագաւորագիր
Ագաթ,
թագա­
ւորազգի
Եզն,
թա գ աարա գրգիո
Մծբ. էջ
332
(
նորագիւտ բառ, ըստ Վարղանեան ՀԱ
1913, 297),
նորաթագ
Մծբ.
329.
լուսնթագ
Շիր.
միաթա գ
Մարաթ.
թագիլ
«
թագ ստա­
նալ, թագաւոր պսակոլիլ»
Մին. համդ.
138,
142—3.
թագուհի
կամ
թագոլրհի
Բ. մնաց,
թ.
1, 3
Երդ. զ.
7, 8.
Լաբուբ.
13, 15, 30
(
այս
բոլորի մէջ
թագուհի
բառը յետին յա­
ւելուած կամնորամուծութիւն է՝ ըստ Վար֊
դանեան,
Յուշարձան էջ
312,
փխ.
տիկին,
դժիայ, բամբիշն, արքայակին, կին թագա­
ւոր
ոսկեգարեան
բառերի, րստ այսմ
թա­
գուհի
բառը
ոսկեգարեան
չէ).
—
թագուհի
բառից յառաջացած
հետաքրքրական
մի ձև
է
թագուհւոյ ութիւն
նար. երգ.
335։
֊
Իրան.
*
էՁք
ձևից, որ իրանական գրա­
կանութեան մէջ աւանդուած չէ ևորի ծագու–
մրն էլ անյայտ
է.բայց նրա դո
յութիւնր
հաստատում են ասոր.
լ^ք(, էՁ՜յ՚Յ
հրէարէն
ծՕՈ էՅ^Յ,
արաբ.
է՛Յյ,
որից յետ առ­
նուած է պրս.
Հ֊–՝Հ
էՁյ
«
թագ» (նաև «աքլորի
կատար»). վերջինից են նաև քրդ. թրք.
էտյ,
չէչէն.
է՚Ձ2 (թաժ)
«
թագ»,
միջին
հյ. և ռմկ.
թահ։ (յ
^շԱԽէ
յ \ 1 Տ Լ
17, 110
կարծում է որ
հյ.
թագ
ուղղակի
իրանեանից
փոխառեալ
չէ, այլ արամերէնից է, որին ապացոյց է հա­
մարում նախաձայն
թ^» —
Հիւբշ.
153։
Առաջին անգամ
ՏՕ
1
Մ
6(161՜, 7
Ւ16Տ.
4 6
ասոր.
է Յ § 3
ձևից փոխառեալ է համա­
րում։
րԱՅթւ-օէհ, ՃՏ 13 Բ01յք
§1–
1823,
էջ
102
արար.
1 3
յ
բառի
հետ։ ԳԳ պրս.
է Յ յ ։
ԲՅՏ1<, Ի1ՕՈՈԱ11Յ
1832,
էջ
25
արաբ.
էՅյ՛։
նՀԲ թրք,
թահ։
Պարսկականով են
մեկնում նաև
ՑՑէէւօհ.
ւճոՇՁ.
75, 237,
ա116Ր Տ Ա Ճ Ա 38՛ 576, Լտց. 0,683171,
ձեհճ. 83։ -
Տէրվ.
/
Ա18ՈՈ. 41
պրս.
է 1 յ
հյ.
թաղել, թաղանթ, թաղակ, աոաս–
տաղ
բառերի
հետ՝ յն.
Օէտք»
«
ծած­
կել», լիթ.
տ է օցՅՏ
«
տանիք»,
Տէշքճ
«
տանիքը ծածկել», սանս.
տ է ոՅ§
«
ծած­
կել, սքօղել» ձևերին Է կցում, իբրև հնխ.
Տէ&ք
արմատից։
Հիւնք. պրս.
թակ, թա գ ։
ՕտէՄ,
Ցէւ՜ց.
Յ1Յ
1՜
ՕՃ.
20
սումեր.
3
§ 3
«
թագ»։
—
Թագաւոր
բառր ստացած
Է
հետևեալ
մեկնութիլնները.
Լ Յ § . Սւ՜–
§6Տ0հ.
1039.
պրս.
է Յ յ ^ Յ ւ ՜ ։
^ս116Ր
Տ Ա Ճ Ա
38, 576, 586
և
39, 401, 407
թագ + Է)հ31՛
«
բերել, կրել»։
նոյն
38, 586
և
44, 564
հպրս.
էՅեՅե31՜3՝
որ «թագա­
ւոր» Է թարգմանում։
(
Ըստ
1
Ղօ1ւՀ
\
~ի
§ 367
և
831–
էհ0101Ո36,
Էջ
626
այս բառի
իմաստը
յայտնի
չէ. իսկ հյ.
թագաւոր՛
բառի համեմատութիւնը
կեղծ է, որով­
հետև հյ.
թագաւոր
պիտի տար հպրս.
*
է Յ § Յ ե Յ է ՜ 3
և ո՛չ թէ
է3ւ<3ե31՜3)։
Լ Յ § .
06
Տ31Ո. ճ ե հ ճ .
84
պրս. է&ի^. սրան է
միացնում
նաև
Տահիկ՝
որ մեկնում է
«
թագակիր»։
Ւձս\Խ
Տ Ա Ճ Ա
66,
էջ
278
գնչ.
էտ1<3ք
«
թագաւոր»
բառից է դնում։
Հիւնք. պրս.
թահւ
|Էր
բառից։
Հիւբշ.
ԽՈՂ.
ՕքՅՈ՜ւ.
153
համարում է հայոց մէջ
կազմուած
–
աւոր
մասնիկով, իսկ ի\&\\–
16
է ^ Տ Լ
18, 265
ընդունում է որ իրա–
Fonds A.R.A.M