ԸՆԹ
127
ԸՆԾ
–0
ն7)35Ա,
1
Տ՚Օք)7յՕ00
«
սուր ու բարձր
ձայնով
հնչեցներ),
միռլ.
էցՄէՈ,
կիմր.
ա ր ք
«
աղմուկ,
ժխոր)), իռր
էօՐՁՈՈ,
կիմր. բրրտ. կորն.
էՅ–
ՐՁՈ
«
որոտում», լիթ,
էՅՈԱ, էՁքէ1
«
ասել»,
էՅքքՈ6
«
որոշում, դատավճիռ», հպրուս. է՜Յւ–
ք 1Ո
«
ձայն»,
61:1
X31
«
պատասխանել»,
հսլ.
է ռ է օ Ր ե
«
հնչիւն»,
չեխ. էէձէօոԱ, ռուս,
էօ–
քՕէՕՈէհ»
շաղփաղփ ել»
(
Բ օ Խ ա > ՛ I , 7 3 3
և
744,
ՔօւտՅշգ 9 7 6 , 9 7 7 , 1ք3սէւո3ոո 3 1 4 ) :
(
Յայտնի
Է որ
հները մեզ նման
մտախոհ
ընթերցանութիւն
չունէին, նրանց
ընթերցու­
մը բարձրաձայն
էր, դրա համար էլ ունինք
հյ,
կարդալ,
արաբ.
§61՜3,
թրք.
0
§ Ա Ո 1 3 § ,
ո֊
րոնք թէև նշանակում
են «ընթեռնուլ»,
բայց
բուն
«
բղալել,
կանչել»
)։
Քննիչն ե րր վերի
բառերը վերջ ի վերջոյ հանում են հնխ.
էշ1–
«
թափանցել»
արմատից,
իբր նրա
երկրորդ
առումր.
1
ւ՝ՅԱէ1ՈՅՈՈ
բալթիկ֊սլաւական
նա֊
խաձևը դնում է
է&Հ^Օ
«
ասել», իսկ
Բօ1«ՄՈ^
/, 744
դնում է հնխ.
էօւ՜ՕՏ
«
բարձրաձայն»
ձևի տակ
և հարց է տալիս թէ արդեօք
այս
էՕքՕՏ
ձևր բնաձա՞յն
է, թէ նախապէս
նոյն էր
էշք–
«
շփելով
մաշեցնել, ծակեր) (էջ 728) և
է6ք–
«
թափանցել»
(
էջ 732) արմատների
հետ։
Հա լեր էն ր
էշք–
«
ծա կեր)
արմատից
ունի
թուր,
իսկ
էօա Տ
ձևի դէմ ունենալով
ընթ ե ռ ­
նուլ,
ցոյց է տալիս որ բուն պարզական
ար­
մատն
է
է շ ո ։ —
Աճ։
Լ Յ § . ՃՈ Ո. Տէսժ. § 8 3 0
ընթեր
«
քովր,
մօտր)է բառից։
Հիւնք.
հանդերձ
բառից։
Մառ,
ՐբՅ)«. ։/1,բ.–Յբ»1. 513.
33, 258
իբր
ընդ-թեռնուլ,
արմատր
թերհ-թերց,
որ
կցում Է սեմական
(1
քՏ
արմատի
հետ.
հմտ. արաբ.
Հ ) ) ճՅք Տ
«
ուսանիր),
ռ
ԲԲ–
Ա յ՜ Ո
(
էԱքՅՏ
«
սովորիլ», ասոր.
յ ^ –
) (
–
յ
ճ ա ՜ Տ Յ
«
ուսում»։
Ի\&՚\\\Շւ,
ճ1էՅՈՈ,
քձ16Մ16ոէՅքե.
103
նախաձևր
դնում Է
ընդ ֊ թ ե ր ի
կամ
*
թերու–նում։
-(-
ԸՆԹԵՐ
«
քովր,
մօտր,
կողքին» Կիւրղ.
գնձ. Արիստ. աշխ. Լմբ. պտրգ, ոսկեդարեան
հայերենում
գործածւում
Է
առ
նախդիրով)
առընթեր
«
քովը»
ՍԳր, Եզն. Եւս. քր, որից
ընթերակաց
Եզն,
առընթերակայ
Ագաթ. Կո­
րիւն. Ոսկ. ես.
առընթերակաց
Ոսկ. մ. ա. 19,
բ. 21. Սիզ.լ. 18. Ագաթ. Կորիւն. Եզն.
առըն­
թերադիր
Եւս. քր, և
այլն։
––
Կազմուած
Է
ըն(դ)
նախդիրով
թեր
։
ւ.ր֊
մատից, որ տես
առանձին։
Ուղիղ մեկնեց նախ Աւետիքեան,
Քե՛
բակ. Էջ 109, յետոյ
Հիւնք. որից
յետոյ
անկախաբար
հ\ճ\\ճ
1
Ո Տ Լ 10, 2 8 1 ։
Տ շհշ ք է շԽ ^ ւ է շ
8 8
2 9 , 2 3
հնխ. շոէշՀ՝
ձևից, իբրև լտ.
աէ6Ո
հիռլ.
6
էՇ–՝,
սնս.
Յ ո է Յ ք
«
մէջ»,
ՅՈէՅքՅ
«
մօտիկ,
մերձա­
ւոր, ներքին», զնդ.
ՅՈէՅք9
«
մէջ, միջև»,
պրս.
Յ ո ճ Յ Ո ա
«
ներքին»։
(
Բայց
այս
ձևերի ժառանգակիցն
է հյ.
ընդերք,
որ
տե՛ս վերը)։ Մառ
3 8 0
25, 305
արմա­
տր դնում է
*
հեր,
որ կցում է յն.
ՀՏէթ
«
ձեռք»
և սվան,
մեղ՛եր
«
ձեռք» բառս–
րին։
ԳԻՌ. — Կայ
միայն
առընթերի
Սեբ. «կի­
սատ, կիսկատար»,
ինչ.
Առընթերի
կխօսի։
ԸՆԹՐԻ-Ք
(
միշ տ անեզաբար
գործածուած,
սեռ.
ընթրեաց,
դրծ.
ընթրեօքդ
«
գիշերուայ
կերակոլրր»
ՍԳր. Ոսկ, մ, գ, 16. (Ոսկ. յհ. ա,
21,
էջ 214 կայ սեռ,
րնթրից
ձևր, որ
յայտնի
չէ թէ տպագրական
վրիպա՞կ
է), որից
ը ն թ ­
րել
«
գիշերուայ
կերակոլրր ուտել» Ղուկ, ժէ.
8.
ընթրատու
Փարպ.
ընթրակից
(
գրուած
է
սխալմամբ
ընթերակիցէ
Որս. մախ.
ընթր ե ­
կերք
Դան. ղ. 14.
օրընթրիք
Մխ. ղտ. էջ 208.
անընթրիս
Վրք. հց.
հացընթրիք
Տօնակ.
մա­
կընթրակք
Փիլ. տես. 21.
նախընթրակ
Պտմ.
առ լեհ.
հիլրրնթրեաց
«
րնթրիքի
սեղանա­
կից» Եւադր. 90։
ՆՀԲ թուի
հանել
ընդ երեկս
բառից։
Հիւնք.
ընտիր
բառից։
1
օՈ13ՏՇհ61<, Օւ6
31
էէ
՝
ո ւ Ւ ո Յ ^ ,
II.
3 8
սլ.
էքՅյտէւ
«
տե֊
վել»,
էւ՜Տւգ
«
կեանք» ևն։
ԳԻՌ.–Մշ.
հընարիկ։
ԸՆԾԱԽՈՏ
տե՛ս
Ինձ,
+ ԸՆԾԱՅ, ի
հլ. (գրուած
նաև
ընձ ա յ ^
«
ձօն, նուէր»
ՍԳր. որից
ընծայել
«
նուիրել,
ձօն մատուցանել»
Օր. իզ. 14. «մէկի առա­
ջր հանել, ներկայացնել»
Ծն. խա. 46.
ընծ ա ­
յեցուցանել
«
նուիրել»
Եւս. քր. Սերեր, «ի
վեր հանել, երևան բերել»
Բ. կոր. զ. 1, ժ.
18.
ընծայութիւն
«
ապացոյց»
Հռ. ե. 2. Եզն.
Սեբեր. Կիւրղ. ծն. Կոչ.
ընծ այանալ
Եզն.
ընծայատար
Ագաթ,
ընծայաւոր
Սեբեր.
նււ–
Fonds A.R.A.M