ԸՆԴ
125
ԸՆԹ
392 «
Սոքա
ձեռօք ի ճշմարտութիւնն՝
առ
կայծակն
աստուածային
հրոյն
յանդգնա­
գոյնս մերձեցեալք՝
ինքեանց
րնղելլով, և
զմեղուցեալս
հ ա ղ
Ո
ր դեց ո լց անեն»։
(
Տե՛ս իմ
Հայ. նոր բառեր հին մատ. Բ. 244)։
ԸՆԴԵ՛ԼՁ.ԱՆԻԼ
տե՛ս
Գեղձ։
ՆՀԲ հանում է
իղձ
բառից՝
ընդ
նախ­
դիրով, մինչդեռ հասարակ
վրիպակ է,
որ պէտք է ուղղել
ընդեղձանիլ ( = ընդ
դեղձանիլ):
֊
ք ԸՆԴԵՐ, ի-ա
հլ. ( գործածւում է միայն
անեղաբար,
գրլում է նաև
ընտերք
) «
փորո­
տիք, աղիքները» Ագաթ. Ոսկ. մ. ա, 4. Փիլ.
լիւս. Նար.
որից
տղընդեր
կամ
տղրնտեր
«
հաստափոր։
փորը ուռած» Փիլ. Մխ. դտ։
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
6
Ոէ61՜0–
ձևից, միւս
ժառանգներից
հմմտ. սանս
ՅՈԱ՜Յ
կամ ձոԿ&, յն.
^՚ւտթօ,
օսկ.
6
ոէւ՜ՁԼ
հսլ.
Յէւ՜օեՅ,
սերբ.
սէաեՅ,
հիսլ. 1Կ&է
(
< ւ ո –
որոնք բոլոր նշանակում
են
«
ընդերք, աղիք, փորոտիք», և հսլ,
յ
՚
շէւ՜Օ.
ռուս.
5
ւ1՝բօ,
լեհ.
^Յէւ՜ՕՕՅ
«
լեարդ»։ Հնխ.
6
Ոէէ51՜0
նշանակում է բուն «ներսը, մէջը» և
կազմուած է
6
Ո
«
մէջ»
նա խ ա գրութիւն ի ց
բաղդատականի
–
է61՚0
մասնիկով.
հմմտ,
սանս.
– \ \
^ \ (
ՅՈ13ՐՅ,
զնդ.
ՅՈէՅՐՅ,
հպրս.
ՅոէՅՐ,
պրս. )՝>ձ\
Յ Ո Ժ Յ Ր ,
լտ.
՚
ոէշւ՝,
աէ
՜61"
ԱՏ, աէՇՈՕէ՝,
ռուս.
8
Տ\/7բՈ
«
մէջր», լեհ.
\՝/6
^ՈՅւ1՜2
«
ներսր»,
հիռլ.
6
ւ31՜, 6ւ61", ԱՇՐ
«
միջև», կօրն, \/ոէ^ «միջև», հբգ
.
ԱՈէ2ւէ
«
մի­
ջև»,
սոէօա
«
միջօրէ, կէսօր» ևն.
( \ \ /
Յ 1 Ճ
6
3 8 9 ,
3 9 0 ,
1
քՅսէւՈՅՈՈ
6 9 ,
ՏօւՏՅՇզ 2 5 8 , ՑշաշԿԸք
2 6 9 ,
ՒԽա
§
1 1 9 ,
Բօէօւ-ոյ–,
1 , 1 2 6 ) ։
Հնխ.
(՝
Ոէ61
՜0–
տուել է հյ.
*
ինդեր
(
ըստ որում
6
յա­
ջորդական Ա-ի մօտ դառնում է
ի.
օր,
նին,
նինդ
ևն), որից
ի՝
Հեշտից առաջ
սղուելով՝
դարձել է
ընդեր։—
Հիւբշ՛
էշ 447։
Առաջին անգամ
ՆՀԲ լծ. յն,
Տ
՝
ՈՀթ%,
լտ.
աէշո
և
V6ոէ6^,
սէշւ՛,
տէտտէաՅ
և
պրռ
Յ Ո ՃՅ Ո
1
Ո
1
«
ներքին»։
Տօէէւշհ. ճո–
ՇՅ
7 7 , 2 6 3
գոթ. ա&1§ՕՈ և սկանդ.
\
Կ
«
աղիք»։
Լ Յ § . Սւ
՜
§6ՏՇհ.
7 0 1
յն.
Տ^էՏքՕէ
և գոթ.
1
ձւ՝շ1§3, որ հանում է
*
^
ձևից։ Տէրվ. Նախալ. 118 յն. և
սանս, ձևերը։ Հիւնք. յունարէնից։
Հիւբշ.
447
դնում է բնիկ հայերէն բառերի
շար֊
քր։ բայց կասկածում է որ թերևս
յու­
նարէնից փոխառեալ
լինի։ Այս պարս։֊
գային
յն.
Տ^էՏթՕէ
ձևի դէմ պիտի
ունե­
նայինք
հյ.
*
ենաերայ,
բայց թերևս կ.
ընդ
նախդիրով
սկսող բամաթիւ բառե­
րի նմանութեամբ
դարձա ծ լինի
ընդերք;
՛
ԸՆԴԻԿՏԻՈՆ
(
սեռ. ֊\ւ.–ՆՀԲ
դնում է
ի
և
ի–ա
հլ, սակայն առանց վկայութեան) «15
տարիների
մի շրջան» (այս
թուականութիւնը
սկսում է 313 թուից՝ Մեծն Կ ո ստ անդիան ո սի
Խաչի երևումից և գործածական է մինչև այ­
սօր՝ Պապական
կոնդակներում,)
Տոմար.
Սասն, էջ 69.
Շնորհ, թղթ. Վանակ, հց.
(
Լաստ. ժր. տպ. 1844, էջ 80 ունի
դիքաիոն
միւսների
մէջ գտնում ենք նաև
ընդիքտիոն,
ինդիկտիոն, ինդիքտիոն
ձեւերր)։
= 3ն. 1՝16ԱԼՀ\.&>՝է որ փոխառեալ է նոյն­
պէս լտ.
աԺւՇէա
բառից, այս բառը նշանա­
կում է բուն «ցուցում» և ծագում է լտ. ՚ճոձճ–
Ը6ք6
«
ցոյց տալ։ նշանակել»
բայից,
լատին
բառից փոխառեալ են նաև ֆրանս,
ԱՕՈ,
գերմ.
1
ոճ10է10Ո,
ռուս. աւյԼ1ռ\ՀՈ~, վրց.
օՏշյօյփօ-ւՕօ ինդիկտիոնի,
բոլորն
էլ նոյն
նշանակությամբ։—Հիւբշ.
518։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
ԸՆԴԻՐԱՆԳԻՐՍ
«
անմարմինս»
ունի
միայն
Բառգիրք
Երեմիայ, ա. տպ. էջ 110։
ԸՆԴՁ.ԻՔ
«
որք են աղօթողք».
այսպէս է
մեկնում Բառ. երեմ, էջ 112.
—
արդեօք պար­
զապէս
րնդ ձիդ
«
րնդ. երկար» բա՞ռն է։
ԸՆԴՈԾԻՆ
տե՛ս Ընդ և Ծին,
Մառ,
Րթ31«. /1բ. Յ բ « . Տ13.
108
հա­
մարում է
*
տնոծին
ձևից շրջուած, իբր
թրգմ. յն. օե.Օ–ՀՏ.՝ՈՀ բառից։
ԸՆԴՈՅՐ
տե՛ս
Անդորր։
ԸՆԴվԻԿԱՆԱԼ
«
հ ասկանալ».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 111։
ԸՆԴՎԻՍԱՆԱԼ
«
խոկալ կամ հնանալ», ու­
նի միայն Բառ.երեմ, էջ 111։
֊
ք ԸՆԹԱՆԱԼ
(
կտր.
ընթացայ,
հրմ.
ընթա­
ց ի ՛ ր
կամ
ընթ ա ՚ ի
«
վազել»
ՍԳր. Կիւրղ. ել.
Ոսկ. յհ. ա. 18, 19, որից
աորնթանալ
Ոսկ.
մ. ա. 10.
ընթաց
կամ
ընթա ցք
«
վազք, գը–
նացք, ճանապարհ, վարք» ՍԳր. Վեցօր.
ը ն ­
թացութիւն
Կոչ.
ընթացակից
Կոչ.
արադըն–
Fonds A.R.A.M