123
ԸՆԴ
նաև ո&գօն\) ՍԳր.
ընկողնի)
Ոսկ. Երր.
ըն–
կողմանիլ
Նիւս. Նար. Փիլ, (գրուած
Է
րհդ–
կողմանիւ
Եղիշ. այլակ.
54).
ընկրկել
ՍԿ-ր.
ընձեււել
Յճխ. Փիլ. Նար.
րնկսայնիլ,
«
կապ֊
ուիլ, կաշկանդուիլ))
Բուղ.
ընկալուչ
«
նշա­
նած, փեսայ)) Ոսկ, ես, և մ. ա, այս օրէնքր
շատ
գեղեցիկ կերպով երևան է գալիս
ը ն ­
դունել
բայի մէջ, որթէև
րնդ
նաիյգիրով է
կազմուած, բայց կատարեալի և Հրամ ա
յա֊
կանի մէջ ստանում է
ըն–,
որովհետև
սրանց
մէջ բունր բաղաձայնով է սկսում
քրնկալայ,
ընկա լ
Վ ե ր ի բառերից ոմանք
գործածւում
են նաև
ընդ
նախդիրով,
ինչ.
ընդդնել, ընդ­
կողմնեալ, ընդկրկել, ընդձեոել
ևն։ Այս
րն–
ձևր իբրև նախդիր՝
առանձին էլ է գործա֊
ծուած յետնաբար՝ տրականի, բացառականի
և
ներգոյականի
համար, այսպէս՝
Ասէ ըն ցնո–
սա. Ըն մարմնոշ. Ըն տում
«
ի տանէ» և սրղ֊
մ ամբ՝
ն՚ոգւոջ
ևն. այսպիսի
ձևեր
ունին
յունաբան
հեղինակներր,
ինչ. Արիստ. հա­
կակ. Անյ. պերիարմ. ևն։
—
4.
Ը.Ա՝–.
գտնւում
է միայն շրթնականով
սկսող բառերի սկի զ՛
բր. րստ այսմ
ձևացած է
րնդ
նախդիրից՝
Դ֊ի անկումով և
ն
ձայնը վերածելով
մ֊ի՝
յաջորդ շրթնականի
պատճառաւ,
այսպէս՝
րմբոնել
ՍԳր. Եզն. Կոչ,
ըմբերել
Կոչ.
ըմ բ ե ­
րանել
(
գրուած նաև
ընբերանել, ընդբերա­
նել^)
Տիտ. ա.
11.
ըմպահկել
Փիլ. Պիտ.
ը մ ­
բոշխնել ք < * ըն դ – բ ո շ խն ե լ )
Ոսկ. Մծբ. Եփր.
թգ. ևն.
—
5.
Սրանցից դուրս կայ նաև
է»6յ»
«
տս/կր» նախամասնիկը,
նշանակում է նաև
«
երկրորդական»,
որից կազմուած են արգի
գրականում՝
ենթադրական, ենթադրաբար,
ենթասպայ, ենթաբւսրբաո
ևն. աւելի ընդար­
ձակ տե ս առանձին։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
՚՚3
ոէւ
ձևից, որ
ներգոյականն է
*
ՅՈէ–
«
երես, ճակատ, առա֊
ջակողմ»
բառի։
Հա յերէնի
զան ա ղան
նշա֊
նակութեանց
համար հմմտ. ցեղակից
ձևե­
րից՝ սանս. Հէքք^ք
ՅՈէէ
«
դէմ, ընդ առաջ»,
–
Աքւ1
Ձ.Ճ1Ճ «վրայ, մօտ, դէպի, բարձրից»,
՚–
^՝Հ
1՜
Ա
Յէ1ՈՅՏ
«
տակր». (հմմտ.
հյ.
ընդ
գործիականով),
^Հ^լքք
ՅՕ՚հՅքՅ
«
տակի֊
նր»,
ՅՀՀ\բ
֊
Հ
3
(11131
X13
«
ամենատակինը»,
զնդ.
Յ5Ձ1՚0
«
աակինը».
յն. 0.՝Ո՝. «փոխա­
րէն, ւիոխանակ, դէմը)),
117
է10<;
«
առջևի, դի­
մացի», 0,՝Ո\.6.ա «հանդիսլիլ»,
Տ ՝ ւ ՚ 3 է ՝ / ~ 1 ՛ ՝ ) ;
«
դէ­
մի, հակառակորդը»,
լտ.
ՅՈէշ
«
նախ, դէմ»,
ՅՈէշՈՕէ՛
«
կանխագոյն»,
ՅոէւՕԱՏ
«
առջևի.՛,
ՅՈէւզԱՕՏ
«
հին, վաղեմի»,
աքՐՁ
«
տակը,
ստորև»,
1
ոք61՜ԱՏ
«
տակինը», գոթ.
ՅՈ ճ
«
եր֊
կարոլթեանր, վրայ, վրայից»,
ԱՈ(1
«
փոխա­
րէն»,
ԱոճՅէ՜
«
տակր», հբգ.
Աոէ,
նբգ.
ՅՈէ–,
6
Ոէ–
(
իբր նախամասնիկ),
հլիթ.
ՅՈէտ
«
վրայ,
դէպի)), լիթ.
ՅՈէ
«
վրայ» (նաևիբր բայական
նախամասնիկ),
անգլսք. Տւոձ, Օոձ,
68՛
հի"լ՛
ՅՈՃ
ևն (տե՛ս
Ա Յ 1 ( Խ 4 7 , 3 8 5 , ՏօւտՅՇզ 64,
7
ւ՜3սէա. 10, Բօեօա^, 1, 59, 6 5 , 3 2 3 ) ,
որոնց
վրայ
1\31՜
օ1ւ(Խտ
(
Ր
/.
Լ033. ՕՍք X.
6 8 )
աւելաց֊
նում է նաև կապաղովկ.
0
^X1,
Ա՝>ճ՚– «ինչ–
սլէս»։ Հայերէնին համապատասխանող
դար­
ձուածներ են հետևեալներր.
յն.
ևքԽճըԽ
օ.՝ո1
եգԽճււօճ
«
օս 68<^էօ
ձ՛ու
օՏ^էօ^ =
֊
ակն
ը ն դ
ական և ատամն
ր ն դ
ատաման,
գոթ.
էԱՈէԽ ԱոԺ էԱՈ(13Ա
ատամն
ր ն դ
ատա­
ման. Մտթ. ե.
38,
ՅՈ ճ
311
§ 3 ա = րնդ
ամե­
նայն կողմանս. Ղուկ. ա.
14.
ՅՈԺ
3113
ՈՏ
տէՅլ՜ԱոՏ
= րնդ
ամենայն տեղիս. Ղուկ. դ.
37.
յն.
(
XVII ՏՍ.00 «Օէէ 3 0 ՚ 5 = ր ն դ
իմ և
ր ն դ
քո.
Մտթ. ժէ.
27.
այսպէս նաև գոթական
բայերի
սկիզբը,
ինչ.
ՅՈՃ-Ո1Ո13Ո,
որ ճիշտ համա­
պատասխանում է հյ,
ր ն դ ո լ ն ի լ
բային։
—
Հնխ.
Յոէւ
ձևի դէմ հայերէն
սպասելի էր
*
անդ,
որ իբր նախամասնիկ
գործածուելու
պատճառաւ շեշտից ղրկուելով դարձել է
րնդ,
ճիշտ ինչպէս ոչ դարձել է չ, կամ
ա յ ժ մ < ա յ ս
ժ ա մ ։
Աւետիքեան, Մեկն. թղ. Պօզ. Գ. էջ
321
համեմատում է յն.
0
Լ
՝)
Հ՛.։
ՆՀԲ
լծ.
լն.
»
Ոէ,
0
Ո»է՚,
Օէ
՝*0՚,
ԲտէշՈՈ.
5 7
րհդ
=
ենթ,
էջ
2 5 5
անդ
բառից, էջ
2 6 4
ր մ –
և
րն–
֊
յն.
IV,
լտ.
ա։ Աաճւտժւ. 4 0
գոթ.
Յ ո ձ ,
հբգ.
6
ո է ։ Լ Յ ^ . Սւ՜^շտշհ. 1 4
լւնդ =
յ1/.
ՕԼ՚ոկ էջ
2 5
բ մ – ,
ր ն – =
սանս.
Յ ո ս ։ Տթ16§61,
ւՂսւ՚զյ.
Օւ՜Յու. 1 4 3
պհլ.
Յոձ,
փարսի
Յ Ո Ժ Յ ։
ա Ոշւ՜
Տ Ա Ճ Ս 4 2 ,
2 5 1
և
յԱՏէւ, 2ՔՈճտբ. 1 6
զնդ.
ՅՈէՅՐ9,
պրս.
Յ Ո ժՅ ք
«
մէջ»։
Հիւբշ. \<ՀԼ
2 3 , 3 6
Fonds A.R.A.M