Ը
Ը՚1.1՝Ս
«
մի տեսակ
հիւանդութիւն է», նո֊
րտդիւտ բառ, որմի անդամ դանում եմ
զոր֊
ծածուած
էֆիմ. էջ 156 «Ըստ բժշկաց՝ ո՛չ է
պարտ շատ ուտել, այլ չափաւոր, զի
յայս֊
մանէ վերէմ ընծայի, և որ շատ ուտէ և ի ցե­
րեկն քնի րզիս կու
լինի»։
ԸՂ.ՈԻԵ1,
«
ձեռքը
երկարել»,
ն որա գիւտ
բառ, որ մի անգամ գտնում եմ գործածուած
յետին մի տաղի մէջ, «Ձեռքն րդւեց
Հռիփսի֊
մէն թէ գործէ ինքն չարութիւն... յիշեց չԱս–
տուած... ձեռքն տարաւ,
զանձն
բռնեց»,
(
հրտր. Չօպանեան,
Հ
ա
յ էշեր, էջ 10).—
նոյն է՝
ԳՒՌ.
—
Ակն.
րղէլ
«
երկարել»
(
Ձեռքր ինձ
բզեց) կամ «խոթել, խրել» (Ս՛ատր ջրի մէջ
ըղեց)։
ԸՄԲԱՆ, ԸՄԲԵԼ
տե՛ս Ումպ,
ԸՄԲԵՇ, ի-ա
հլ. «գօտեմարտող,
փահլա֊
վան» Փիլ. Պիտ. նար. 265.որից
ո մ–
բրշական
Ոսկ. մ.ա. 1,3.
ըմբշամար տ
Ա֊
գաթ, Ոսկ. մտթ. բ.
8,
Ա. տիմ. և երր. Եւս.
քր.
ըմբշամարտիկ
Ոսկ. պօզ. Ա. 249 (հմմտ.
Վարդանեան, Բառաք. գիտ. Բ. 45), Խոր. Ե.
գեշ. միանձ. գրուած է նաև
ըմբշտ ա կ ան
(
փխ.
ըմբշական),
րմպիշ, րմպշամարտել
Աբր. կրետ. էջ 45. արևելեան
դրականում
յաճախ գրում են
րմբիշ տ ։
ՆՀԲ լծ.
յն.
7
ա^
այսինքն
«
բռնցի,
մուրցացի»
ւ
ԸՄԲՈՄ
«
գոյ կամ լինի», ունի միայն Բառ.
երեմ, էջ 108։
ԸՍԲՈՅՍ
«
պատճառ», գիտէ միայն Բառ.
երեմ, էջ 109,
ԸՄԲՈՆ քի
հլ. ըստ ՆՀԲ, թէև առանց վկա֊
յոլթեան)
«
յարմար, պատշաճ», Փարպ. Սահմ.
որից
ըմբոն է
«
անկ է, պատշաճ՝ յարմար է»
Եւս. քր. «թերևս, կարելի Է, անշուշտ» Ոսկ.Բ.
տիմ. 193.
անըմբ ոն
«
անպատեհ» Մագ. թղ.
212.
Սարկ. հնգ. և մարդեղ.
անըմբոնութիւն
«
ան ա ւգ ատ եհ ութիւն» Եւս. քր՛։
ՆՀԲ իբր
համաբուն...
պրս.
հէմպի ա ։
ԸՄԲՈՇԽՆԵԼ
տե՛ս
Բոշխներ
ԸՄԲՈՇԽՈՐԵԱԼ
«
լիուլի վայելած»,
նորա­
գիւտ բառ, որ մէկ անգամ գործածում է Մագ.
թղ. 237
և որ կապելով նախորդ
ըմբոշխնել
բայի հետ կարելի է այսպէս բացատրել
(
րստ
Աճառ. ՀԱ 1923, 248),
ԸՄԲՈՍՏ
«
ապստամբ, խեռ, անհնազանդ»
Սկևռ. աղ. որից
ըմբոստանալ
«
անհնազանդ
գտնուիլ, ապստամբիլ»
Ա. թագ. իե. 10. Ոսկ.
յհ. բ. 26 և ես.։ Նոր գրականում՝
ըմբոս տ ու­
թիւն, ըմբո ս տ ա ցում
ևն։
ՀՀԲ
ընդ
մասնիկով
ոստնուլ
բայից։
Նոյն մեկնութիւնր տալիս է ՆՀԲ, համե֊
մատելով
յն.
Ա՝ՀԱ–՚Հ~քֆդ.՝ձ
«
վեր ցատ֊
կել», որ ծագում
է
717
)8
^(0
«
ցատկել» բա­
յից, (բայց
յն.
Ա՝)Ա
–1
Լ
–
փձ.<ձ
չի նշանա­
կում «րմբոստանալ,
ապստամբիլ»)։
է֊
մին, Քերակ, 1846, էջ 38
ըմբ
մասնի­
կով
ոստնուլ
բայից։
Հիւնք,
ոստնուլ
Բայից՛
ԸՄԲՌՆԱՂ
«
նոյեմբերի
24֊
ը, երբ հօտերր
փարախ են քաշում
ձմ երելու համար» Տօ֊
մար. Յայսմ. նոյ" 23. որ և
րոնամաղ
ԱԲ։
Ալիշան, Հին հաւ. 131 հնագոյն
ձելր
դնում է
բասմադ, բ ո ո լմաղ
«
քաղդէա֊
կան մի տօն, որ
5
տարին մի անգամ է
պատահում» և կցում է հնղ.
ր61՜0Ո1Ոս1
«
Վիշնոլ Աստուած»
բառի
հետ։ Գար.
Բառ. լտ.
հւեՏւ
՜
ՈՅււՏ
«
ձմեռնային» բա­
ռից, այս ստուգաբանութիւնը
ուղիղ է
երևում (հայերէնի
մէջ կարող էր բառր
րմբոնել
ձևին կցուելով՝ այսպիսի
ձևա֊
փոխութիւն ստանալ),
բայց դժբախտա­
բար միջնորդ
յունարէն
ձևը պակա­
սում է։
Fonds A.R.A.M