ԷՆԿ
117
քեալ զէմս փակացն
յանուն
Քրիստոսի, և
ձեռն արկեալ՝
ինքնին բացան
նմա))։
Նոյնր
ունի և Վրք. հց. Ա.
321
,
ուր յիշեալ
էմք
ձե֊
վը դարձած է
դէմք,
«
և կնքեալ
զդէմս փա­
կացն յանուն Քրիստոսի»։
Եւագրի նոր հրա­
տարակութեան
մէջ՝ էջ 7, յիչեալ
բառն է
դդէմս,
առանց
ձեռագրական
տարբերու­
թեան։ Սրանցից հետևում է՝ որ յիշեալ բառր
պարզ ձեռագրական
վրիպակ է և պէտք է
ջնջել բառարաններից։
յ
"
ԷՆԿՈՄԻԱ
«
ներբողեան,
գովեստ)), մէկ
անգամ
ունի Բուղ. դ.
4
(
Ասէին նմա էնկո­
միա, որ ասի թէ Հոգի սուրբ հանգեալ ի սա),
ուրիշ վկայութիւն
չկայ։
= 3ն.
Տք
/
աւսօ՝^
Լծէ
«
ներբողեան)),
որից
վախառեալ է նաև լտ.
6
ՈՇՕա1Ա1Ո։
Ուղիղ մեկնեց
ՆՀԲ։
"
ԷՆՉԵՆԻԱՅ
«
վերանորոգութիւն
կամ պայ­
ծառութիւն»,
ունի
միայն Բառ. երեմ, էջ
106։
–
Լտ.
6
ՈՇ36Ո13
«
սրբագործութիւն
կամ
օրհնութիւն
եկեղեցւոյ,
ւ160
՚՚
ՇՅՇ6 Ժ
՚
ԱՈ
16
Ո1-
թ16յօ
(
լատին բառր կարդացուած է իտալա­
կան արտասանութեամբ)։
—
Աճ.
–
|–ԷՇ, ո, ու
հլ. «էշ անասունը»
ՍԳր. Եզն.
Եփր. Ել. «պարիսպ
քանդող
պատերազմա­
կան մեքենայ»
(
կոչւում է նաև
խոյի
Խոր.
Պտմ. աղէքս. «քնարի
թելերի
յենարանը»
Ոսկիփ. «երկու
աստղեր
Խեցգետնի հա­
մաստեղութեան
մէջ» (թրգմ. յն.
01
՚
դ՝/օւ) Ա~
նան. գիտ. 7(երեք անգամ),
որից
իշակէս
«
ջորի» Վեցօր.
142.
կիսէշ
«
ջորի» Սահմ.
Մադ. (իբր թրգմ. յն.
7
|ււէ0^0Շ
հոմանիշ բա­
ռից),
իշամտրուկ
Սերեր,
իշանդամ
Եզեկ.
իգ.
20,
իշավայր
Ոսկ. մ, ա.
15.
յհ. ա.
3.
Եզն.
ցոէշ
Ոսկիփ.
իշավար
Ոսկ. մ. գ.
5,
6.
Վեցօր.
իշացուլ
Եզն. Ոսկ. մ. գ.
6.
Եւս. քր.
էշայ ծնաւքն
Խոր. հաւաքական
ձևեր են
ի–
շեար
Միս. խչ. (հրտր. Բազմ.
1911, 263
բ).
իշան
Փարպ. Շիր. յետին
գւռ. յոգնակի է
իշուան
Յայսմ. մայ.
6։
= Բնիկ հայ բառ՝ որ ծագում է հնխ.
6
ւՀաՕ–
«
ձի»
բառից. սրա միւս
ժառանգներն
են
սանս.
ց.՞\՚3֊,
գնդ.
^ ^ ^ յ –
ՅՏթՅ,
հպրս.
ՅՏՅ,
պհլ.
ՁՏՕ,
պրս.
–
^–~
յ
՝
ՅՏհ,
քրդ.
ՈՅՏթ,
աֆղան.
ՅՏ, Յ Տ թՅ ,
օսս.
ՅքՏՅ, ՝/Յքտ,
րելուճ,
ՅթՏ, ՈՅթՏ (ՒԽւ՜Ո §
77),
թոխար.
\7
Աե,
քուլ.
՝
Հճ\աՇ, յն.
1
Հ.Հէօզ
(
<յ01էՕՀ),
ղւռ.
՚(
աօՀ,
լտ.
շզսստ,
հֆր.
Ի / 6 ,
գոթ.
Յ ւ հ ս ՚ Յ ,
հբգ.
շհս,
՛
կիթ.
6
^ 3 ,
լիթ.
ՏւԽտւ,
հիռի
6
< ± ,
գալլ.
ՇբՕ–,
կիմր. կօրն.
6
թ,
անգսք.
60
Ո,
հիսլ.
յ01՝,
որոնք բոլոր նշանակում են «ձի», կան
նաև սանս.
Յ
^ Յ է Յ է ՜ Յ – ,
պրս.
ՅՏէ31՜
«
ջորի»,
լտ.
6
զԱ6Տ
«
հեծեալ»
ևն ձևերը
(\՝/
Յ
1(36
257,
1
ւ՚ՅսէւՈՅՈՈ 72,
ՑօւտՅշգ
380,
Բօեօւ՜ո>՛
1, 113,
ՔքՈ0Աէ–յՈ61116է 295) :
Հայերէնի
մէջ հնխ
1
է
XV
դարձել է շ, ճիշտ ինչպէս
ունինք հնխ.
ե
՚
^ Օ Ո ^ / .
շուն
ձևր. իսկ
6
> ե
դարձել է
Է՝
յաջորդ շ֊ի պատճառաւ (հմմտ. Աճառ,
^ Տ Լ
15, 243)։
ՒԱՅբւ՚օէհ,
ՃՏ. թ01>՚ց1.
էջ 100 լտ.
Յ Տ 1 -
ՈԱՏ,
անգլ.
ՅՏՏ,
թրք.
6
Տ 6 ե
հոմանիշների
հետ։
ԲշէշՈՈ.
22, 35
լտ.
ՅՏ1ՈԱՏ
«
էշ»։
Այսպէս նաև
8
օ բ բ , 0X3111. ԸՕաբ. I I
3 7 ։ ֊ –
Բ ւ շ է 6 է
1, 355
և Մորթման
2 0
յ \ 1 <յ ,
թ. 1870, էջ80 կցում են թրք.
շԽձ
բա­
ռին, ա
\\
ռ
Տ \ յ ա
66, 271
չի
ընղու֊
նում համեմատել
յն.
օ՝)ՕՀ,
ձևի հետ, այլ
դնում է զնդ.
1
Տ
«
ցանկալ»
արմատից,
իբր
3 6
Տ Յ -
«
ցանկասէր,
վաւաշոտ»։
Պատկ.Փորձ 1880 մարտ, էջ 91 լտ.
Յ Տ ա Ա Տ ։
Բառիս
վրայ
ընդարձակ խօ֊
սում է Տէրվ. Երկրա գունտ 1884, էջ
99 — 100
և կցում է լտ.
ՅՏ1ՈԱՏ,
յն.
Խօզ
ևն
խմբին։
մ6ՈՏ6Ո,
Ւ1
՚
ւէ. Ա.
Խա.
62,
77, 106, 210
գտնում է հաթ.
՛
Ո...
ձևը,
որի վրայ հիմնուելով՝
Էշ
բառի
նախա֊
ձևը համարում է
6
ՈՏԱ։>
իսկ ՀԱ 1904,
183
հաթ.
31
$, 1$
«
էշ»։ Հիւնք. թրք.
իշ,
իշէք:
Ուղիղ մեկնեց նախ
Բ Յ ւ Ո տ Յ Ո \ ՛
2, 157
և ՀԱ 1906, 367, որից
անկա֊
խաբար և պատճառաբանեալ
ձևով՝
Բշ–
(161
-
Տ6Ո
1
<7
38, 197, 205
և 39, 404,
Նպաստ
մր՝ էջ 6, Հայ. դր. լեզ. § 60։
Սրան ի հաստատութիւն է Աճառ,
ւ
^ Տ Լ
15, 243։
Հակառակ
են
^
՚
ձ \ ձ շ
65
և Ա–
ՃՇՈ,
Յուշարձան
385.
առաջինը
որևէ
պատճառաբանութիւն
չի մէջ բերում,
երկրորգր
1
է \ \ ՚ > շ
ձայնափոխութեան
կողմնակից
չ\էի
Ա
ելով՝
րնդունում
Է որ
կարող Է
էշ՝
հնխ.
շԿ՚ԳէԼՕ–
ձևից
լինել,
Fonds A.R.A.M