է
ԷԳ
(
յետնաբար
ի, ի-ա
հլ.) «էգ» ՍԳր.
(
յետնաբար
գրուած նաև
իգ
Պղատ. օրին.),
որից
իգական
Օրին. գ. 16. Ագաթ. Եղն.
իգու­
թիւն
Բ. մկ. է. 21. Եղն.
իգաբար
Կիւրղ. թաղ.
իգասէր
Գ. թգ. մա. 1. Եզն.Ոսկ. մ. բ. 23.
իգացեալ
Ա. կոր. զ. 10.
իգախառնութիւն
Եւս. քր.
որձե-էգ
Կոչ. ևն։
8
ա Տ Տ 6է յճտ.
1832, 530
հյ.
իգական
ձևից է գնում վրաց.
կս\<շձ\, կ–
ւ՚ւՇՁ
«
մարտ ամիսը», «որ շատ
յարմար
է, ասում է, նշանակութեան
կողմից»։
նոյն,
յճտ
1834, 245
ուղղելով ն՛՛ախորդը՝
մեկնում է «ծնունդ
գառանց»։
—
Լ–Ձ§.
Սւ
՜
§6ՏՇհ.
940
կցում է յն. Հ0ա1% բառի
– «
I X ֊
մասին։
ՑսքՀքՀՇ, Տէւ՝.
Ա.
ԽոՂ. 34
ետր.
Տ6Շ, Տ6X, Տ6Շ, Տ6Ճ
«
աղջիկ» բառին է
կցում և երկուսր միասին
հ ան ելով հնխ.
Տ61§հւ–
ձևից,
նոյն է գնում հիռլ.
Տ 6 1 §
«
կաթ» բառի հետ։—Հիւնք.
այ ծ
բառից։
Ըճէանձպ
ՀԱ 1906, 344 հնխ.
61, 01
«
եր­
թալ» արմատից
§ հ
աճականով, հմմտ.
յն.
6
ւ
)/
օււ7
.
ւ
«
կերթամ»,
0'.'
րԽ
«
կեր֊
թամ», լիթ.
61
§֊1
«
գնացք»։
Սագըզեան
ՀԱ 1909, 335 սումեր. Հ&ճ «իգականի
նշան, ծնիլ, ստեղծել»։
Բ6ւ61՜ՏՏ0Ո,
Ա.
ԽՈՂ.
Տէսճ.
137
սանս. ՏՇ\ճէճ
«
բնա֊
կիլ, այցելել,
ծառայել,
վայելել
ևն»,
ինչպէս և սանս.
Շ6\՚3–
«
սիրելի, արժա­
նաւոր», լտ.
օ ա Տ
«
քաղաքացի»,
հբգ.
հա.,
լեթթ.
տեաՅ
«
կին» ևն։
ԳԻՌ.–Մշ.
Էգ՛,
Ալշ. Ախց. Գոր. Երև.
Կր. Հմշ. Ջղ. Սեր.
Էք,
Ղրբ. Մկ. Սլմ. Վն.
Էք՛,
Ոզմ.
յ է ք ,
Ագլ.
ագ՝
նոր
նշանակութեամբ
են
էգ հաց
«
մի տեսակ հաց՝ որ նոր-տա֊
րուն են պատրաստու մ»,
էգ
Վն.
«
գոմէշի
մատակը»։
ԷԹՐԷՆՃ
տե՛ս Թուրինջ,
*
էէ, ԷԷ1ԱԻՄ
«
Աստուած»
Կիւրղ. ծն. (յի­
շում է իբր եբր. բառ)։
= Սբր.
61
«
Աստուած», յգ.
0 ՛ ՛
^
ա֊Ո,
Օ ՚ ՚ Ո ^ 61օհւա
«
աստուածներ».
նոյ­
նի ց փոխառեալ է նաև արաբ.
<յ^.՝ I I
«
Աս­
տուած», որ Կամուս, թրք. թրգմ. Գ. 137 հա­
մարում է ասորերէն։ Մեր բառր
յն.
1'
յՂաՏ,
Տ
՚
ձատւԱ,
ձևի՞ց է։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։
*
ԷԷԻ ԷԼԻ
(
դրուած նաև
էղի է ղի
) «
Աստ֊
ուա ծ իմ, Աստուա՛ծ
իմ» Մաթ,
իէ.
46.
Մրկ.
ժե. 34(գործածուած
են զուտ օտարալեզու
մի
նախադասութեան
մէջ.
էլի էլի, լա ՞մա սա­
լ ա ք թանի ,
որ թարգմանի՝ Աստուած իմ, Աս­
տուած իմ, րնդէ ր թողեր
զիս)• սրանից էլ
առնելով՝
Գնձ. Շնորհ, տաղ.Գառն. 29, 40,
57, 83,
֊֊–
Եբր.
՝
^)՝^Հ €\\ «Աստուած իմ» բառր
վախանցուած է մեզ յն.
7
)
ճւ
կամ
Տ/.ԱՈ
ձե֊
լի
միջոցով
(՜
Տօթհօշ1շՏ
452),
որի համար էլ
մեր ձեռագիրնևրից շատերն
ունին
էլոի
րն֊
թերցուածր։
Ուղիղ մեկնեց նախ
նՀԲ։
*
ԷԷԻՈՍ
«
արեգակ», առանձին չէ գործած֊
ուած, որից
էլիոսական
«
արեգակնային»,
նո­
րագիւտ բառ, որ մէկ անդամ գտնում եմ գոր­
ծածուած
Մաղ, թղ, 16։
= 3ն. ՜՚ղճւօՀ «արեգակ»։ — Աճ.
Տե՛ս իմ Հայ, նոր բառեր հին մատեն.
Բ.
184,
*
ԷԼՉէ՛
«
դեսպան»
Մ աղաք. աբ. էջ 29։
–֊
Ո՛րք.
թթր. Հյ^–\
կամ
լտ*Կ՝ Սէ.
«
դեսպան», որի հետ նոյն է մանչ.
–
Հ ՝ <՜
լ2 լ
&1
Շ1Ո
«
դեսպան»։
—
Աճ.
ԷՂՆԱ
«
որ էրն», ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ
106,
^ԷՄՔ
«
դռան վրայ ծակ՝ ուր խրում են բա­
նալին՝ դուռր բանալու
համար».
անստոյգ
բառ, որմէկ անգամ ունի Վրք. եւադր. ի հին
լծ. «Զբանալիսն
կորոյս
զեկեղեցւոյն և կրն֊
Fonds A.R.A.M