1 1 2
բառերի հետ, որոնք սակայն ո չ ձևով
են յարմար և ո՛չ նշանակութեամբ։ Աւե­
լի յարմար է թլոլմ զնդ–
շե31
՜3
հ
«
բլուր»
(831–
էհօ1օւՈ36 1699)։
ԶՐԱՒ՝
«
վերջ, վերջանալր»
Ոսկ. ես. մտթ.
կող. Եւս. քր. «կեանքի
վերջր, մահ» Արծր.
սրից
գրաւել
«
վերջացնել
(
մի բան)»
Սամ.
եր. «սպանել
(
մէկին)»
Յհ. կթ.
զՐաւիլ
«
վեր­
ջանալ» ճառրնտ. «մեռնիլ» Լաստ,
զրաւա–
մահ
լինել Յհ. կթ,
զրաւարար
«
սպանող»
Յհ.
կթ.
զրաւեցուցանել
«
ազատել»
Պիտ.
ե ղ բ ա յ ­
րազրաւ
«
եղբայրասպան»
Յհ. կթ,
երագազ­
րաւելի
Յհ. իմ. ատ.
անգրաւ
Փարււլ.
անզրա­
ւական
Ադաթ.
նաննաւ՚ազրաւ
«
անխելք»
Նար.
շարագրաւ
Կղնկտ.։
ՆՀԲ
քծիր
բառի տակ)
դնում է
ծիր
բառից։
8
օէէ1շհ. 201\*\0
1850, 355
սանս. ՜>/ Հյ֊ք
Շ3 1 ^ ՝ / 3
«
նպատակ»։
Այվազեան, Ոլղղագր. էջ 37
զուր
բառից։
\
ա\\ՇՀ
1 2
տ
9, 292
յն.
7
^)0Հ «ժա–
մանակ» = 7.Հ՝Ա՚ձՈ։ Հիւնք.
զրաո
բառից։
ԳՒՈ՝.—Մկ.
զրւսւ|ս կտՐԼԱւ|
«
շատ վախե­
ցա
յ»։
ԶՐԵՀՒՆ
«
երաժշտական
մի խազ է», ունի
միայն ԱԲ։
՛
ԶՐԵՒԱՆԴ
«
մի տեսակ
բոյս է. սղանգն,
լտ.
31
՜1
Տէօ1օշհ13«
Մխ. բժշ. (էջ 145 գրուած
է
զլ ւ ռ և ա ն դ ի ,
֊
Պրս.
և արաբ.
–
^ Ա )
231՜
Յ\՚՚ՅՈ
0՛
«
զրեւանդ»
(
Կամուս, թրք. թրգմ. Ա. 615,
րոյսի
նկարա գրոլթ իւնր և դո րծա ծ ո ւթի ւնր
տե՛ս Տճձշ\ Մխ. հեր. § 394), Արանցից փո­
խառեալ է նաև վրաց.
՝
եօ(ք)ծց^6տօօ զա ր ա ւ| ա ն -
ղի,
որ Չուբինով
2
513
մեկնում է «ռուս.
1«
ւբ՜
տօՅՕՏ՚հ
կամ
ւսաււօաւա<՚եյյ
(
երկուսն
էլ րստ
բուսաբանական
բառարանի
<քՅՈտէօ1օշհւՅ օԽաՅէւէւտ
Ն»),֊Հիւբշ.
I I
7
19, 458,
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ, յետոյ ՀԲաս,
§ 728,
*
ԶՐՒՇԿ
(
որ և
զրեհկի
«
ծոր,
կոծոխուր,
ե61
–
ե6ՈՏ
բոյսը».
ունի միայն ՀԲուս. § 729։
= Պրս.
֊
Հ֊ձ))
21
ՈՏ1<
«
ծոր», որից փոխա­
ռեալ եննաև արաբ, ^ ձ ձ ։ ^
Տ1Ր1տ1<
(
տե՛ս
Շթա յնշնա յդէրի
հաւաքածոյի
մէջ՝
\\՚2
Ւ\1^
12, 204)
և ասոր.
2
ք
5
է
(8
ւ
՜0
Օ
ե61ո13ՈՈ,
Լ6Ճ.
Տ>՚1՜.
100
բ ) ։ – Հիւբշ.
265։
Ուղիղ մեկնեց նախ
86
էէւ0հ.
Զսճ1–
1
Ո6Ո13 41,
108,
նոյնը նաև
ճ ո Շ Յ
73,
195,
Լ Յ § . Սւ՜ցշտշհ. 837։
ԳՒՌ. — Երև.
զիրիշք
(
ըստ Ամատունի, Հա­
յոց բառ ու բան, էջ
187)։
՚
ԶՐՏւ
՚
ք՚ԱՏ
(
գրուած նաև
զրնպաւո, զրում–
պատ, զուրումրատ, զուրբատ, զրոբատի
«
մի
տեսակ բժշկական
բոյս,
0111
X111113 261՝ԱաեՅէյ>
Բժշ, ունի միայն ՀԲուս, §
727։
֊
Պրս.
231՜
ՈՅեՅ~է
(
տե՛ս Աբիկեան,
Բառարան աճկ. հայ, գազ, էջ
498
ա, չունի
ԳԴ), որ ծագած պէտք է լինի պրս,
231
«
ոսկի» և արաբ,
1
— ՚
և յ ՛ ՝ Ո3է)3է
«
թոյԱ»
բառե­
րից, իբր «ոսկեբոյս»։
կոյնից փոխառեալ է
արաբ.
>կ–՜))
2
V
Ո.Է) 3 ճ,
որ
գիտէ
Շթայն֊
շնայդէր
\\/21
</\1
12, 90,
բայց չունի Կամուս,
թրք. թրգմ. Ա.
615։
Ուղիղ
մեկնեց
Նորայր, Բառ.
ֆր*
1292
ա։
ԶՐՈՅՑ
(
յետնաբար
ի-ա
հլ.) «խօսք, տա­
րաձայնութիւն,
խօսակցութեան
առարկայ,
լուր, հին պատմութիւն»
ՍԳր. Եւս.
քր.
Եփր.
թգ, «բան , գործ,
իր»
Մծբ.
240,
Մխ, բժշ,
37
(
վկա
յութիւնները տես
բ ա լի ,
որից
զրուցել
«
ալանդաբար
պատմել»
Խոր,
«
խօսակցիլ»
Ս՛ագ, «բացատրել»
Մագ. քեր.
զրուցարար
«
լուր տանող պատմող» Մամիկ,
զրուցաբան
Խոր,
զրուցատրութիւն
Պիտ. Խոր.
զրուցա–
տ ր ա կ ւ սն
(
արդի գրականի
մէջ),
բ ա ր եզր ոյց
Ոսկիփ.
սուտզրոյց
(
նորագիւտ բառ) Անկ.
գիրք առաք.
101։
86
էէւԺւ. 2 1 ա Օ
1850, 355
սանս.
Շաէւ
«
լսել»։
Հիւնք. պրս.
սիւՐՈլշ
«
քաղց­
րաձայնութիւն»։
Մառ
3 8 0 ,
5, 216,
թրգմ. Ամառն, ոլղևորութ. էջ
8,
ծան.
3
պհլ.
Տա՜Օ՚ՅՈ
«
երգել», պրս. >°,յ~
Տ1ՄԱ0՛
«
երգ»։
Բ Յ է ա ե Յ Ո 7
Տ ճ
1, 211
հնխ.
^՚հՄՕԱտե։–
ձևից,
հմմտ.
յն.
ք^իՍ;
«
ձայն»,
հիռլ.
§ Յ Մ
«
գոչիւն,
ձայն»։
նոյն
Տ ճ
2, 156
զ
նախդիրով և
տեհ
ա֊
ճականով
1՜
Ա–
արմատից. հմմտ. գոթ.
Ո1ՈՅ
«
գաղտնիք»,
լիթ.
Ո1ՈՅէ
«
խօսիլ»,
յն.
եքյ&՚ՏէՕւս) «դիտել, լրտեսել»։
1
^3,'Տէ,
Fonds A.R.A.M