Զ Ա Տ
^ ^ ^ ^ ^ ^ ա
ԶՍՏԳԵԼՈՒԼ
մէկ անգամ
ունի Ոսկ. մ. ա.
23
«
Զերախայս
արտաքոյ պահեմք, ո՛չ եթէ
զտկարութիւն
ինչ խորհրդոյն՝
զոր կատա–
րեմք, զստգելուցումք,
այլ զի բազումք չև ևս
են հասեալ ի կատարեալն»։
—
նՀԲ մեկնում
է «ստգտանել», ՋԲ «խոտել,
արհամարհել»,
ԱԲ «մեղադրել կամ ծածկել,
գոցել»։
ԶՍՏԻՆ
տե՛ս Ստին,
"
ԶՐԱՀ, ի
հլ. (գործածւում է անեզական
ձևով) «զրահ»
ԱԳր, Բուզ. Եփր, ել. (գրուած
է նաև
զրայ, զրեայ
Եփր. թգ.
447,
զրեահ,
զրեհ
Անսիզք
31
՝՝,
Թլկր.
47, 53).
որից
զրահիլ
«
արիանալ»
Եղիշ, Բ. էշ
32.
զրահապատ
Ոսկ,
մտթ. գ,
16.
զրահավառ
Մծբ.
զրահաւոր
Ա.
մակ.
զ.
39,
յետնաբար
զրեհակիր
Վրք, հց. .
զրեհիկ
Յհ. կթ. էշ
151
ևն,
= Պհլ.
27371, 2731, 27
~3(1,
276
Ո,
պա֊
զենդ,
278
հ,
պրս, °))
217171,
զնդ.
27303–,
ո֊
րոնք բոլոր նշանակում են «զրահ»,
սրանց
նախնական
ծագումր
անյայտ է
(1
՜10771
§ 660,
837
էհօ1օՈ736
1703),
Իրանեան
ձևերը
ցոյց են տալիս, որ հայերէնի
մ էշ
զրահ,
զ
Ր ա
յ
և
զրեհ
գրչագրական
խաթարումներ
չեն, այլ
իւրաքանչիւրը
ներկայացնում է առանձին ի ֊
րանեան մի ձև. այսպէս՝
զՐ ահ>273 Ո , Գ
֊՚
Ա
-
յ
<2731, զր ե հ < 2 7 տ հ ։
Իրանեանից են փոխա֊
ռեալ նաև ասոր. քյ-յ
231՜
Ճ Յ ,
2
ՄՅ~ՃՅ,
արամ.
"
ւ՚՜ւյ շցւ՜Յճ,
աֆղան.
2173,
բե֊
լուձ.
217171,
քրդ.
ԱՈ,
217
Ճ, 2Մե։,
արևել.
թրք.
՜
էք–)
֊––՛
Ն
օ ս մ
՛ ֊---•՝.
շ^^x,
ՕԱԱ.%ՀՁՀ,
արաբ. >յյ
2 3 7
ՅՃ
(
Կամուս, թրք. թրգմ. Ա.
615),
վրաց,
՚
ն օ ծ - ք օ օ
զւսրադի
«
անձնա֊
պաշտպան մետաղացանց
զրահ»
(
Ձուբինով
2
513,
Մառ.
8
» 7
Ո Յ ե Տ՛ե
ճՅթՇ.
ապբՇ
Էջ
477),
Յ ՚ ց
՚
ն - ^ ^ Տ օ օ մոլզարադի
«
զինեալ»
(870
ՏՏշէ
յճտ.
1834, 383)։
Այստեղ
Է պատկանում
նաև
պրս.
֊
օԱ֊.–^
2 3 7 3
ՃXՅՈՅ
«
զրահների պա֊
հեստանոց», որ յիշում Է
Ււ07Ո §
660,
իբրև
արաբ, փոխառութիւն, որ սակայն չգիտէ Կա֊
մուս՝ անդ։
նոյն բառից են վրաց.
՝\
յ.(ո.յ՜>է
.6*
զարադխանա
(
Չուբ.
2
513)
և հյ.
զառատխա–
ն ա յ
Միխ. աս.
485,
որբառարանիս
Ա. հա֊
տորում (էջ
502)
սխալմամբ
գրել եմ
աոատ–
խանայ
և թերի եմմեկնել։–Հիւբշ.
152։
ԶՐԱ
Ուղիղ մեկնեց նախ ԳԴլ
—
նՀԲ թրք.
զըրիւ, զիրհ, զիրիհ,
երր.
շիրեօն, շի–
րեան։
870
ՏՏ6է մճտ.
1834, 383
ևն վրաց.
մուզարադի
ձևի հետ։
Ուղիղ են մեկ­
նում նաև
80
էէ1Շհ. Ււ0736
373771.
33, 57,
ԲԱ1717Ո. 41, 107, Տբ16§61, 0.67Տ(Խ1՜քտ
76
բշ7էօ7ւսա 1851, 233, Լ Յ § . Ս7քյ6ՏՇհ.
1005,
ա Ո 6 7 Տ Ա Ճ Ա 42, 253
ևն։ էսգէթ,
Արրտ.
1915, 499
արաբ. Տ1\ձե
-)֊-֊-
«
զէնք» կամ աւելի լալ է)>
237՛
«
ոյժ,
կորով»
։
ԳՒՌ.
—
Մկ.
գրէի–
«
զրահ», որ
ներկայաց֊
նում է հին
զրեհ
ձևր։ — Այս բառի՞ց է ար­
դեօք. Ղրբ՛
՚
լ
–՝
է1
–
վիլ
«
զուգուիլ-զարղարուիլ»
օր. «Ս արքուած֊ զրեհուած ման էր գամ»։
ՓՈԽ.— Ըստ Մառ, Վրդ. առ,
I,
էշ
57
Ա֊
ռակագրքի
թարգմանութեան
ժամանակ
հա­
յերենից է տառադարձոլած
արաբ, Հյյ
ԶՐԱՀԱԿ.
անստոյգ բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Մա գ, թղ, էշ
224
«
Ել
զանազան
հանդերձիւք
երևելի
մետաք֊
սաց և ոսկեհուռ արտակիտեալ
զզրահակսն
(
տաճարին)
ծածկեալ»։ — Մի ձեռ, ունի
ԱՐԱ1-
հակ,
որ իմաստով շատ յարմար է տեղին,
բայց յայտնի չէ ինչո՛ւ հրատարակիչր
րնտ֊
բում է
զրահակ
րնթերցուածր։–
Երկրորդ
մի ձեռագիր էլ
զրահակ
բառին իբրև
բացա֊
արութիւն
դնում է «պարապ
տեղիքն ուր
պատկեր չկայր»\ (տե՛ս իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատ. Բ.
183)։
ԶՐԱՀԱՆ
«
բլուր,
դէզ, կարկառ», գործա­
ծուած է միայն յգ. հյց.
զրահանս
ձևով՝ Դ.
թագ.
ժ.
8
(
Դիք զնոսա երկուս զրահանս
ար­
տաքոյ
քաղաքիս) և մէկ անգամ էլ
զրա–
հեանսն ձևով՝
Մծբ.
242
(
Արար զնահատա­
կութիւն
քաշութեան
ծնօտիւն
իջոյ և
կոլ–
տեաց զմեծակոյտ
զրահեանսն
յայլազգեաց
անտի, =ասոր, Կուտեաց կոյտս ի փղշտաց֊
,
ոց)։
ՆՀԲ
զրահ
բառից։
Հիւնք. պրս,
21–
73'
ւ
'
Յոե
«
քարքարուտ
տեղ»։ Աճառ.
15, 242
պրս.
ՀՀ*–))
2373"(371,
էձ1Լտ\)յ
2 3 7 3
քՅՈ § ,
2173
-
քՁՈէ,
"
ր և
Շ>*\)յ
23737371,
^ԱէԱյ–
2373՚(3711(
«
աւազուտ, քարքարոտ
կարծր
գետին»
Fonds A.R.A.M