Ա11Ի1՛
110
ԶՌճ
էք 104. նոյնը նաև Ամատունի, Հայոց
բառ
ու բան, էջ 191, առնելով Հին ձեռագիր
բա­
ռարանից։
*
ԶՈԻՐԱՓԷ
կամ
ԶՈԻՐԱՓԱՅ
«
ընձուղտ))
Միխ, ասոր. հրտր. Եէմ. էջ 378 (տպուած
է
ւլօրսւփէյ.
գրուած է
զա ր ա ֆ այ
Յայսմ. սեւս.
23,
= Արաբ.
*–
տ
\)3
21
ՄՅքՅ
«
ընձուղտ))
բառից,
որ և
ւ»՝;>
ՕԱքՈՁք՜Ձ,
՚»
ւ*/**
ՏԱւ՜ՈՅք՜Յ
(
ըստ
Կամոլս, թրք. թրգմ. Բ. 771 ծագում է արաբ,
ձ))
23
քք
«
ալելանալ»
արմատից՝
վիզը
միւս
անասուններից
շատ
աւելի
երկար
լինելու
պատճառաւ)։
Արաբերենից
ևն վախ առեալ
նաև ասոր. \յ– ;,
231՜
ՈՅբՅ,
թրք–
–
Կ^յՅ)
2
Ա1՝ՈՅբՅ,
ֆրանս.
§ՄՅքք
՝6,
գերմ. Հյ՚ՄՏւԱէ,
իաալ. քԱՏւԱճ, սպան. պորտ.
^ Մ Յ ք Յ ,
անդլ.
հսպան.
320
էՅք 3,
հֆրանս.
§ՄՅւ՝ւ6,
ռուս.
>1Հ11բՁՓ՚է՛
«
րնձոլղտ))։—Հիւբշ,
265։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՀՀԲ. բայց ՀՀԲ
հայցական կարծելով բառր՝
ենթադրում
է և ուղ.
ուՐաֆայ
ձևր։
Լ Յ § .
Ճա1.
ՏէսԺ. §
800
դնում է արաբ, և ասոր,
ձևերը։
ԸՈԻՐԿ
տե՛ս Զիրկ՛
ԶՈԻՐՊԱԹ
«
մի տեսակ
ուռի)) Բժշ. ունի
միայն ՀԲուս. § 726։
ԶՈՒՖՐ
«
մեգրի կամ խաղողի
քաղցուի ե–
րեսին հաւաքուած փրփոլրր՝ կեղտր)) (նորա­
գիւտ բառ) Վստկ. 97, 126. (Եւ տես
զայն
զուֆ>ր՝ որ է զերդոլածն՝ ի վերայ
գինւոյն ե֊
րեսացն
կենայ),
որից
զրֆրքաղել
«
մեղրի
կեղտերր մաքրել» Վստկ. 196։
ԶՈՓԱԼ
«
վշտագնիլ,
ցաւիլ, աւիսոսալ» Ոսկ,
մտթ. յհ. ա, 8. «լալ, տառապիլ,
ցաւագնիլ))
Ոսկ. ես. 369. Փիլ. «ցրտից դողալ» նար. իթ.
էջ 72. «վախից դողալ» Մաշկ, «սարսավւիլ,
զարհուրիլ» Անան. եկեղ. «կրքից
դողալ»
Փիլ. գրուած է նաև
դոփել
Սկևռ. լմբ. (տպ.
Սոփերք ժե. 44),
էլոփիլ
«
նեղուիլ»
Մագ.
գա֊
մագտ. և թղ. 237։
նՀԲ
էլով
կամ
ծփալ
բառից։
ԶՈՓԱՅ,
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Մեծոփ. 102 «Ի֊
մաստութիւն
որգւոյն նորա Խանում ա յ մեծ է
քան զիմաստութիւն
զոփայ
Սքանդարին»։
Թուի նախատական
ածական։
ԶՈՔԱՆՉ
(
սեռ.֊\)
«
մէկի
կնոջը
մայրը»
ՍԳր,
Ելս.
քր։
Տէըվ.
ճ1էՅՈՈ.
36
զոքանչ,
քենի
և
ներքինի
կապում է յն. –ՀՕքկ հյ.
կին
ևն բառերի հետ։
Հիւնք.
սքանչ, սքանչե­
լի
բառից։
Գ. փառնակ։ Անահիտ 1903,
131
սանս,
սվաշանա
«
ազգական»։
ԳԻՌ.֊֊Ռ. Սեբ.
զոքանչ,
Խրբ. Մրղ. Պլ.
զօքանչ, զօնքանչ,
Ախց, Կր. Սլմ.
զօնքանչ,
Մշ.
զօկանչ,
Տիգ.
զօնք՛անչ,
Մկ. Վն.
զ է օ ք –
անչ,
Ոզմ.
զիւք՚անչ,
Ասլ.
դաքսւչ, զզւթաշ,
Ալշ,
զօնկան,
Հմշ.
զօքօնչ,
Տփ,
զ օ ՚ ն ք ա ս , —
Աժտ. Երև.
զանքաչ,
Շմ.
զանքօչ,
Ջղ.
զան–
քուչ,
Գոր.
զէ՛նքէօչ,
Մղր.
զէ՛նքիլչ,
Ղրբ.
կոչ,
Ագլ.
զա՚նքոլչ, յ ա ՚ ն ք ան,զա՛նքուն, յ ա ՚ ն –
զէ՚մքուչ, —
իսկ Զթ– Հճ– Ս՚րշ. առանձին
զ ո ­
քանչ
բառր կորցնելով՝ թրք.
զՅ>՚Ո–ՅՈՅ
«
զ ո ֊
քանչ» և
գ Յ ^ Ո - Յ ւ Յ
«
աներ» բառերի
կազմու­
թեան համեմատ՝
շինել են Զթ–
զըքըչմւու՝
«
զոքանչ»,
զրքրչքօբ
«
աներ»,
Մրշ.
ըզքիչ–
բօբ
«
աներ», Հճ.
իքիչմօյ
«
զոքանչ»,
իք|ւշ–
բօբ
«
աներ»։
—
Գալա
ռականն երի
մէջ նոր
կազմուած բառեր են
զոքանչատես, զոքան­
չացու, զոքանչերթ,
զոք անչվւերթիկ։
ԶՉԱՐԻԷ
տես
Չար։
ԶՊՍԹԱՆ
տե՛ս Ապստան։
©ԶՌԱԼ
«
իշու խանչելր». յետնաբար մի­
այն գործածուած,
ինչպէս Վրդն. առ. 175.
որից
զւաց, զոնչալ, զոնչիւն։
֊
Բնաձայն
բառ. հմմտ. թրք.
2 9 1
՜ – 1
Յ– Ո ^ ,
ն. ասոր.
23
ք23է՝է՚3,
քրդ.
26
ՈՈ
հոմանիշ
բնաձայն
բառերր։ —Աճ.
Այս մեկնութիւնս տե
՛
ս
ՀԱ 1899, 204։
—
Գազանճեան. Տարեց. Պ ապիկեանի
1905, 126
և Արև. մամ. 1907, 934 — 5,
Թիրեաքեան, Բազմ. 1913, 341 ազգա­
կից են դնում թրք.
զոլամաք
բառի
հետ։
ԳԻՌ. —Անփուիոխ պահ ուած է ամէն տեղ.
նոր բառեր են՝
զոան, զոզոալ, զոզաոն, զրո.–
զրոոց, ղոզոուն, զոիկ զււիկ անել, զոոալ,
զոոա ն, զոոո ց:
ԶՌՃԻ
«
մի տեսակ ծառ» Պամ. վր. ուրիշ
վկայութիւն
չկայ։
(
Լուսինեան,
Բառ. ֆր.
համարում է ֆրանս.
էշե,
որ է լտ.
էՇՇէՕէ՜ՈՅ
§ ք Յ ո ճ ւ տ ) ։
*
Fonds A.R.A.M