սա ՛ ս
109
ԶՈԻՐ
ռածի մարմինը),
թաղել»
Սիր. լը,
16.
Պտմ.
սեղբ. Վենետ. էջ
5.
նոր գրականի
մէջ
ան­
զուսպ, գազանազուսպ, զսպանակ, զսպանա­
կաւոր
ևն։
Տէրվ.
ճ1էՅՈՈ.
38
սանս.
^ԱտբհւէՁ
«
կապուած, հանգոյց եղած, իրար
անց֊
կացրած»,
§Աթհ,
§Ա1Ոթհ
«
հանգուցել,
կապել, իրար անցկացնել»։
Հիւնք.
ա ղ բ ն
բառից։
ԳԻՌ.— Մշ.
զսպել
(
օր, բերանդ ոսպէ՛).
Ակն.
սրսբիլ,
որից
սբսբ ա գ
«
կոկիկ
(
հան֊
դերձ,
հագուստ)»։
ԶՈԻՍՊ
«
յունապ»
Բժշ. ունին միայն ՀԲո,ս.
§ 724
և նորայր, Բառ. ֆր.
720
բ. (սխալ են
Տիրացսւեան §
426
և Լուսինեանի Բառ. ֆր.
որոնք դնում են
շւշ^թհօՐՁ
(
մի տեսակ ծոթ­
րին), յայտնապէս
շփոթելով
212\՚
ք)հսՏ
«
յու­
նապ» բառի
հետ)։
ՀԲուս. անդ՝
նմանաձայն է գտնում
212
^րհսՏ
«
յունապ»
բառր։
ԶՈԻՏ, Ո
հլ. «մաքուր, անխառն»
Գ. թգ. դ.
21.
է,
49, 50.
Ագաթ, որից
զտել
«
հալեցնե­
լով մաքրել (մետադր),
2,
մաքրել,
սրբել»
Յոբ. իր,
25,
Ողբ, դ,
7,
Ոսկ, ես. Ագաթ, Եզն,
գտել Ա յփնջ ունեյ զզէն
«
սրբել ևմաքուր պա­
հել զէնքր» Եփր, բ,
318, 309,
զտիչ
Ագաթ.
զտութիւն
Եփր. ել,
մաքրազտել
Թէոդ, կուս.
նոր գրականի մէջ
զտարան, զտարիւն
ևն։
նՀԲ լծ. թրք.
սատէ
և հյ.
յս տ ա կ։ /\1ս1–
161–, 1
Հսհոտ ս. Տօհ161շհ. 8ե–§. 5, 137
պրս.
շւձսձձՈ
«
արծնել»։
€ Յ Ո 1 Ո 1 , ճէ.
Շկտ.
1 5
սանս. ԸԱձե «մաքուր, պայ­
ծառ» և արաբ. զսձՏ
«
սուրբ»։
Հիւնք.
պրս,
գիււոուտէն, սատ,
թրք.
սատէ։
ԳԻՌ.֊–Ախց. Երև. Մշ.
զուտ,
Աեբ. և Տիգ.
զուդ,
(
բայական
ձևով՝
Տիգ.
ԴԴդէյ)>
Աչ2՛
դոլդր.—
իսկ Հնգ.
դուար
նշ. «միշտ, շարու­
նակ»
։
*
Ըք)ԻՐ
«
փուճ, պարապ»
Ել. իգ.
7.
Գ.թգ.
բ.
31.
Եզն. «պարապ
սւեղր» (որ և
իգոլրի
ԱԳր. Կիւրղ. թգ. Ոսկ. երր. որից
զրաբանել
Երեմ. իգ.
16.
Կոչ.
զրադատ
Ագաթ. Բուղ.
դրսւխնդիր
Ա.թագ. ի զ.
21.
դրաիարնուրդ
Գ. մակ. զ.
9.
գրաիւօս
Տիտ. ա.
11.
Ես. ր.
19.
դրապարծ
Ոսկ. մ. ա.
20.
գրաջան
Ոսկ.
մ. բ.
27.
Եփր. պհ.
զրպարտել
ՍԳր, Ոսկ. ես.
ստազրանք
«
զրպարտութիւն»
(
նորագիւտ
բառ) Տաթև, ամ,
245,
առանց սղման՝
զու­
րավաստակ
Ագաթ,— նոյն արմատին է պատ­
կանում
զւ՝ել
«
մերժել,
դրժել ուխտր)» Կա­
նոն, էջ
146,
եթէ չէ վրիպակ՝ փխ,
ջրել
(
տե՛ս
իմ Հայ. նոր բառեր հին մատ.
Բ.
160)։
֊
Պհլ.
Հյ՛
2
Ա1-,
մանիք, պհլ.
"
Ո^ք
2՚
Ա1՜
(
Տ Յ 1 6 1 Ո Յ Ո Ո ,
աաշհ. Տէսմ.
ՅՃ1 ւ
8, 80),
ւզաղենղ.
2
Աք,
պրս. )գ)
211
է՝
«
սուտ, ստախօ­
սութիւն», զնգ. չ, ի^Հ
2
ԱքՅ–
«
զուր»,
հպրս,
2
Ա1՜3
«
անիրաւութիւն»,
որոնցից են զնդ.
211–
1՝0–՝
յՅէՅ
«
զրամահ»,
հպրս.
21
ՄՅ1<31՜3–
«
ան­
իրաւութիւն անող», պհլ.
2
Ա1՜–23է
«
զրամահ»,
2
Ա1՜–§ս1«1Տւհ
«
սուտ
վկայութիւն»
(
հմմտ.
հյ.
զրադատ վ կ այ) ,
պրս.
հ
Յ^)3)
֊
Ա 1 ՜ – § 0 ^
«
ստախօս»
(
ՒԽւ՜Ո § 674,
831՜
էհօ1օ1Ո36
1697 — 8),
Իրանեան
ձևերի հետ նոյն են
սանս,
(
Դ)Հ1()
Խ
&
Ո
\
Ա
«
ծուռ
ճամբայ
բռնել, նպատակից
շեղիլ, մոլորեցնել, խա֊
րեբ,
հսլ.
2
Ա1ս,
սերբ.
230,
լեհ. շկ, ռուս.
ՅՈՕ
«
չար, չարութիւն»,
լիթ.
ւճս1ոԱՏ
«
թեք,
ծուռ, շեղ»,
շ
\
քՅ,1ՈՏ
«
երկու
կողմ
տարուբե֊
րուելով»
(1
ւ՜ՅԱէէՈՅՈՈ
372 — 3)։
Բացի արիա­
կանից ու բալթիկ֊սլալականից՝
այս բառր
ուրիշ տեղ պահուած չէ։ Իրանեանից
փոխա֊
ռեալ է նաև արաբ, շյյ
2
Աք
«
սուտ խօսք,
ունայն, սին», փոխաբերաբար և լայնաբար
«
քրիստոնէից
զատիկր կամ Հրէից պասեքը,
կուռք, չաստուած»
(
Կամուս, թրք, թրգմ, Ա,
8 8 1 ) ,
֊ –
Հ ի ւ բ շ ,
151,
նՀԲ լծ. հյ.
ան-ոլՐ,
իբր անտեղի, և
տուր, ձիր, ձրի։
86
էէւօհ. 201ՈՕ,
1850,
355
սանս.
յԱ1՜, յս ա ւ
«
հնանալ, փճա­
նալ»։
Ուղիղ մեկնութիւնը
տուաւ նախ
Լ Յ ^ . 0.6Տ. ճեհճ.
184
իբր պրս.
2
Աք.
նոյ­
նը յետոյ Պատկ.
1
^316թ.
I I
2,
Հիւբշ.
2 1
ա Օ
46, 329
(
թրգմ. ՀԱ
1892, 355),
Հիւնք.
ուր
բառից։ Մառ,
/1
Յ
.
II
յ 1 « 1 .
I
272
բասկ.
^Ա2Ա1՝
«
սուտ», վրց.
սիցրոլե
«
սուտ»։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Ախց. Ագլ. Երև. Կր. Մշ. ննխ.
Սեբ. Տփ.
դուր,
Ղրբ– ֊՛մ. Ջղ.
իգոլր,
Աչ.
դու­
րի
«
իզուր տեղը, ձրի», Սլմ.
զիէՐ,
իսկ Կիլր.
զուր
«
զրպարտութիւն,
բամբասանք»։ նոր
բառ է
զրաբաիւտ
Եւղ. «դժբախտ»։
ԶՈԻՐԱՅ
«
ոսկի»,
ունի միայն Բառ. երեմ.
Fonds A.R.A.M