Ա11ԻԱ
107
ԶՈԻԻ
Ւ^Յքտէ,
Յուշարձան
403
հյ.
դուար
և սու­
մեր.
^Յ Ո ՅՐՅ
«
եզ»։–Ֆնտգլեան
ՀԱ
1926, 488
զուարափակ
մեկնում է պհլ.
շ ե Յ ք
«
եզր» անստոյգ բառով։ Արան հա­
կառակ է Ադոնց ՀԱ
1927, 404
և մեկ­
նում է վերապահութեամբ՝
հյ.
զո ւ ա րթ
զնդ.
Ա2
«
վեր»–\–ՀձՀՃ
«
պատ»։
ՓՈԽ.— Վրաց.
՚ ֊
Յ ֊ ՚ ^ յ
0
զվարակի
կամ
°~՝զ–<դ~ձ
ռ
զուարակի
«
մատաղ ցուլ»,
–
^6–"ք֊ո
ազավերի
«
արջառ», ^Հ-ձ–
զվարա
«
մատա­
ղացու եղջիւրաւոր անասուն», թերևս նաև ա՛­
սոր.
6 2 ՝
Ա ՚ 3 ^ 3 ՜ ։
9.
ՈԻԱՐԹ
«
ուրախ, խնդումերես»
ԱԳր. ո֊
րից
զուարթանալ
«
ուրախանալ»
ԱԳր. «աճիլ,
զօրանալ, արծարծիլ» Առակ. իզ.
20.
Բ. մակ.
ժ.
24.
«
արթուն մնալ, զդաստ
լինել,
տքնիլ»
Ա. պետ. ա.
13.
զուարթութիւն
«
բերկրութիւն»
ԱԳր. «ժրութիւն,
մտքի
արթնութիւն»
Դան.
է.
11, 14,
Եւս. պտմ. բ.
16.
զուարթուն
«
ար­
թուն, զգաստ, ժիր» ԱԳր. «հրեշտակ» ՍԳր,
(
այս իմաստր
յառաջացած է
ասորերէնից
թարգմանաբար՝
ըստ Մառ,
14
օՈՕյ1.
56.
հմմտ. ասոր.
°Մ
«
արթուն, ուշադիր» և
\
Հկ՜ձ «հրեշտակ»
8
ւ՜Օօ1<61ւՈ.
249).
զուարթագին
Ծն. խթ.
12.
Ղուկ.ը.
15.
զուար­
թածաղիկ
Բ. մակ. զ.
23.
զուարթակից
Ագաթ.
զուարթամիտ
Գծ. ժա.
24.
զուարթաչար
«
չա­
րութեան
մէջ աչքաբաց»
Մծբ.
յարազուարթ
Ոսկիփ.
սաղարթազոսսրթ
Մ աշտ։
8
ւ–ՕՏՏ6է
յճՏ.
1834, 383
լծ. ընդ
զուարս։
ՆՀԲ ուզում է կապել
արթուն,
զոււսրն
և
վարդ
բառերի հետ։ Տէրվ. տե՛ս
Ա1Րթ
արմատի տակ։
Հիւնք.
զարթնուլ
Բ
ա
ւՒց>
ԳԻՌ.֊Երև. Կր. Մշ. Շմ. Տփ.
զվարթ,
Մկ.
Ոզմ. Ալմ.
զվ ա Րթ։
—
ԶՈԻԱՐՃ
«
ուրախ» Վրք, հց. Մաքս, ի
դիոն. «ուրախութեամ բ» Շնորհ, յիշ. առակ,
որից
զուարհանալ
«
զբօսնիլ,
ուրախութիւն
անել, ուրախանալ.
2.
ուռճանալ,
կանաչիի
ծլիլ, ծաղկիլ»
ԱԳր.
զուարնացուցանել
ժող.
ժա.
9.
Եփես. ա.
6.
զուարհութիւն
Աոփ. դ.
17.
զուարհաիւաոն
նար.
պտղագուարՏ
Ոսկ.
ես.
բարնզուարհ
Թէոդ. կոյսն,
բազմազուարքւ
Յհ. կթ.
հոգեգուարհ
Կղնկտ. Յհ. կթ.
մջտա–
զուարն
Ոսկ. յհ. ա.
31.
յսւՐազուաւ՝Ո
Փիլ.
Պիտ.
զուարնագեղ
ճշ.
231
բ։
֊
ն ո յ ն է նախորդի
հետ.
հմմտ.
լուրթ
և
լուրջ։
Այսպէս են դնում նՀԲ, Տէրվիշ. նա­
խալ.
70
(
տե՛ս նաև
արթունի,
Հիւնք. ևն։
ԳԻՌ. — Ոզմ.
զվարնանալ։
ԶԲԻԲՍ,,
անստոյգ նորագիւտ բառ, որ մէկ
անգամ գտնում եմ գործածուած
Աասն.
60
«9,
ուբա՝ լի մանանայիւ
առաքինութեամբ և
գիտութեամբ»։
—
Թերևս նշանակի
«
արկղ»։
Ամատունի, Հայոց բառ ու բան, էջ
191
գրում է
զուրա
և միացնում Հին բա­
ռարանի
զուրա
«
ոսկի» բառի հետ (տե՛ս
անդ)։
Բայց
ղուրլս
«
ոսկի»
նշանակու­
թեան յարմար չի գալիս «լի մանանա­
յիւ»,
ԶՈԻՐԱՅ
«
սուդ»,
ունի միայն Բառ. երեմ.
էջ 103,
ԶՈԻԶ
«
հաստատ կամ նախապարգև». ունի
միայն Բառ. երեմ, էջ
104։
*
ԶՈԻԶԱՅ
«
մի տեսակ արծաթ դրամ» Ղե֊
անդ. իր, էջ
127,
խա, էջ
167.
Ասող, էջ
134.
երկուսն էլ յգ.
զուզայք
կամ
զոլզէք,
հյց.
զուգէս
ձևով։
֊
Ասոր.
2
Ա23
«
դրամի անուն»
(8
ւ
՚
Օ0–
Ր1611Ո.
92),
ն. ասոր.
2
Ա123, 2Ա121
«
դրամ,
վաղ», հմմտ. նաև բաբեի
2
Ա2Ա։
նոյն է նաև
թալմ.
ՏՈ*
2
Ա23
«
արծաթէ մի փոքր դրամ»,
բառիս սկզբնականն է աքքադ.
2
Ա2Ա
«
կէս»,
հասկացաւմ է «կէս սիկղ, սիկղի կէսը», որից
պհի
2
Ա2Ա
«
կես սիկղ, դրախմի» (Ի\ՏՆ
23,
196).
արմատը
գրւոլմ է ասուր.
232
Ա
«
բա­
ժանել»
(
^ Ա Տ Տ
–
ճւ
՜
ոօ1է,
ճտ. 6Ո
§1.
ՒէՅՈճ՚Ա՚հ.
276)։
Զուր է կասկածում
նՀԲ, որ
*
ո լզ ա յ
ձևից
հայցական
լինի։–էմին,
14
շ1.
ւճշՕճւաՏւ
99
համարում է
ասորական
դրամ։ Կ.Վ. Շահնազարեան,
՚
էևոնդի
պտմ. ֆրանս. հրտր. էջ
124, 127
և հայ.
հրար, էջ
232
ասորի ձևի հետ է համե–
մ ատում
։
ՓՈԽէ–>Վրաց.1ձզ%–
զուզա
«
երկու
դրախմի»։
*
ԶՈԻԻՐԱԿ (ի-ա
հլ.ըստ նՀԲ, թէև առանց
վկայութեան)
«
մի տեսակ
բոյս է. լտ.
0
ք1§3–
ՈԱՀՈ»
(
Տիրացուեան,
Շօոէոեսէօ § 417)
Փիլ.
լիւս.
144.
Գաղիան. բժշ։
֊
Անշուշտ
իրանեան փոխառութիւն է, ինչ–
Fonds A.R.A.M