100
ԶՈԻԱ
ռեալ են նաև յն.
0330)7:0;,
չատ.
հ^ՏՏՕթԱՏ,
ֆրանս.
հ^՚ՏՕբՇ,
գերմ.
^ՏՕբ
հոմանիշներր։
Հայերէնի
յետնաղարեան
ձևերր ծագում են
արարերէնից, որից ձևափոքսուած է նաև թրք.
–*
Հ–>
20
ք՝3
(
Կամուս, թրք. թրգմ. Բ.
773),–
Հիւբշ.
303։
ՆՀԲ ("րից նաև Հիւնք.)
յիշում է երր.
620
ե։
ԲշէշՈՈ.
22, 38
գնամ է երր. և
յն. ձևերր։
Լցց. Ճ.Ո71.
Տէսճ. §
794
ա֊
սորերէնից։
ՓՈԽ.— Անցած է Ս. Գրքի
ՔԲԴ՛
թարգմա­
նութեան
մէջ՝
զօւղա
ձ1ավ։
«
Պր աւ ու հէրիէ
սօռ ու սլը զօպայէ» (ջրով և բրդով
կարմրով
և զոպայիւ). Եբր. թ.
19։
ԶՈՎ
տե՛ս
Հով։
ՇՅՈ1Ո1, 8է. 6է՝/1Ո.
117
պրս.
0
>\+Գ–
\1
\&
Հ\
«
երիտասարդ»
բառին է
կցում։
*9,
ՈՎՈՎ
(
գրուած նաև
զովօղ, զ ո լ ո ղի ի-ա
հլ, «րնկեր, գործակից»
ԱԳր. Ոսկ, եփես. Սե­
րեր. Եւս, պտմ,
452.
Մծբ, Եփր յես, էջ
315,
որից
զովողակից
«
րնկերակից»
Եզն.
զովողու­
թիւն
Ղ
֊
ս՝. զ.
2՛
Ոսկ. մ. գ.
6.
զովողիլ
«
մասնակից
լինել,
գողանալ» Ստեփ. լեհ.
այս վերջին
իմաստն է ցոյց
տալիս նաև
զովող
«
կին՝ որ զայլ կնոջ այր խլէ կամ սե­
ղեխ առնէ»
Հին բռ. նշանակում է նաև «Եզ֊
նորդ համաստեղոլթիւնր,
ե0Ա\>761՚»
(
տե՛ս
Ալիշան, Հին հաւ.
126)։
–֊֊
Արմատն է
*
զո վ
«
րնկերութիւն, գործակ­
ցութիւն», որի բայական
*
դովե|
կորած
ձևի
ներկայ
դերբայն է
զովող
այս ձևի և ա֊
ծանցոլմների
համար հմմտ.
յաջող, յաջողիլ,
յաջողութիւն,
արմատր՝
աջ։ —
Այս
*
զո վ
ձևր
րստ իս ունի կովկասեան
ծագում, հմմտ.
վրաց.
% *
շ օ ղավի
«
համաձայնութիւն,
դաշ֊
նակցութիւն,
հաշտութիւն»,
<
ե*ց<յ&4 զավեբա
«
համաձայնեցնել,
հաշտեցնել»,
ՅէոՀՏօցց աւ–
զավե
«
խաղաղ, հաշտ»,
3(
ո
<
նձցց&. մոզավե–
րա
«
հաշտեցնել,
համաձայնեցնել»։
—
Աճ.
ՆՀԲ պրս.
սէնսյ, սահրպ։
86
էէւօհ.
շւաՕ.
1850, 355
ենթադրելով
արմատր
*
զուել՝
միացնում է սանս.
\
Ա
«
միաց­
նել», զնդ.
^301էւ
«
հա լաքում,
միու­
թիւն» բառերին։ Տէրվ.
Ճ Ա Յ Ո Ո .
53
և Նա֊
խւդ.
100
հնխ.
՛
ՀԱ, ^ ՚ Ա ^
արմատից։
Հիւնք.
զ ո յ զ
բառից։
9.
ՈՐԱՔԵ1,
«
մի բան ո լ իբր ականատեւ••,
այլ ենթադրաբար
սլա տ մել». նորա գիւտ բառ,
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Գիրք
թղ.
197
«
Թեպէտ և զլուրս ի նմա զանազա­
նեալ տեղեկացաք և թէ րստ կարծեացս
զ ո ֊
րաքեցէ,
աստուածվայելուչ
խոստովանու­
թիւնք, թո զ յաշակերտելոց
բանին, բայց
յօ֊
տարոտաց եղեալք,
ո՞ւմ ոչ սրտալիր ուրա­
խութիւն
թւիցի»։
(
Տե՛ս իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատ. Բ. էջ
243)։
9.
ՈՐԵԿ
տե՛ս Սորեկ։
ԶՈՐԱՍԱՌՈՅ.
անստոյգ
ն որ ա գիւտ բառ,
որ մէկ անդամ գտնում եմ գործածուած
ք^նլ.
ճշմ* էջ 41 «^արծաթասէրս,
զկեղծաւորս,
գզորսառոյս,
գիւրասէրս—
անգլ. թրգմ,
էջ 104 դրուած է
<ւ
։
ԱոճւՏՇ6ա1Ո§՛
անմտացի,
անի։ ոհե մ)) ։
ԸհԻԱՐԱ՚ւ, ի-ա
հլ. «մեծացած
հորթ, փո֊
քրր եղ» ՍԳր. «Ցուլ կենդանակերպը»
Տո­
մար, որից
զուարակագլուխ
«
ցլագլուխ»
Պտմ.
աղէքս. Մագ. Մխ. դտ.
զուարակազենութիւն
Պտմ. աղէքս.
զուարակափիղ
Պտմ.աղէքս.
բուն արմատր
"
զուար,
ինչպէս
ցոյց են տա­
լիս վրացին (տե՛ս տակը ՓՈԽ.) և հյ,
զուա­
րափակ
«
արջառի փարախ,»
Ագաթ։
= Կայ ասոր. \–
֊
Հ, ,\
6 2
Հ ՝ / 3 1 ՜ Ճ Յ
«
ցուլ», որի
հետ կցւում է արաբ,
–
էյ*.)) 7–Ն1Ճ, որ արամե­
րէն մի բառի տառադարձութիւնն
է
միայն։
Ասորի բառը
բնիկ չէ և չի գտնւում
ուրիշ
սեմական
լեզուների մէջ, ուստի
հաւանաբար
վւոխառեալ է հայերէնից և կամ թերևս եր­
կուսը միասին փոխառեալ են
իրանեանից։
Սակայն
մինչև
այժմ իրանեանի մէջ սրանց
համապատասխան
մի ձև չէ՛ գտնուած։ (Պրս,
^Տ)
2 3
^ 3 Ր
«
հեծանելի
կենդանի, որպէս
ձի,
շորի, էշ, ուղտ և նմանք» ո՛չ ձևով է յարմար
և ո՛չ նշանակութեամբ)։
–
Հիւբշ.
303։
ՆՀԲ լծ. եբր.
ֆար, դօր,
հյ.
ղուար,
վրաց.
զուարակի։ ՑօէէւՕՈ. Բ ս ճ ս Ո Շ Ո էՅ
32
և
Ճ Ո Շ Յ
51
ասոր.
6 2
• \
V Յ
^ Յ X
և յն.
ւօլւՅթօ;
(
չունին
8
Յ Ա 1 ՝ /
և
ՏօբհօշԽտ)։
Լ Ձ § . 0.6Տ. ճհոճ.
12
միայն ասորի
ձևը։
ե Յ § .
Ճա1. Տէսճ. § 796
մերժում է յն.
ձևր։
Հիւնք.
աւազ
բառից։ Բ, Խալա֊
թեանց ՀԱ
1908, 87
իբր սեմական բառ.
հմմտ. եբր և արաբ.
&3՝\
քք
«
եզն»։
Fonds A.R.A.M