ԶՈՅ
105
ԶՈՊ
կոճակ» Արձ. 1234 թ. (Վիմ. տար.
X V I I ) .
(.
լագութիւն
Վեցօր.
զուգօրութիւն
«
գիշերա­
հա՛ւասար»
Փիլ.
ա նզոյ գ
Ոսկ. Բ. կոր. Սեբեր.
մի ազոյ գ
Եփր. Ա. կոր. 52, Ոսկ. յհ, բ, 10.
անզուգական
Ոսկ. ես. Ադաթ,
համազոյ գ
Պիտ.
հանքււսրլսզոյգ
Գնձ. (տե՛ս և վարր
ղակ)։—
նոր բառեր են՝
զուգահեռ
(
հաւասար
հեռաւորութեամբ),
զուգահեռական, զուգա­
հեռակողմ, զուգահեռաբար, զուգադիպու­
թիւն, զուգորդել, զուգորդութիւն, գագաթի,
երկզուգաթի, զուգաձի, գազարան
ևն։
= Ասոր.
յ-^օ»
2 3
Ա » 3
«
զոյգ,
կրկնակ,
նման» բառից փոխառեալ (թէև ասոր.
Յ Ա >
հյ.
ո յ
ձա
յն ա փ ո խութ իւն ր
դժուարութիւն է
յարուցանում). ն.ասոր,
2 0
§ 3
«
զոյգ»,
—
ասո­
րի բառն էլ փոխառեալ է յն, կՏՈՀՕՀ «լո^ծ,
զոյգ» բառից, որ ծագում է հնխ.
գԱՀՀ
՚
Օ–
ձե֊
լից, սրանից է նաև հյ.
լուծ,
այնպէս որ վեր­
ջին հաշւով
լ ա ծ
և
դ ո յ (յ
միևնույն բառերն
են։
Ասորերէնից փոխառեալ են նաև արաբ.
յէ 3
յ
7
,
ՅԱ|
«
զոյգ, ջուխտ, զուգակից. 2, այր, ամու­
սին»,
է Ա Օ յ 2 3 Ա յՅ
«
կին, ամուսին»,>յձ
°>
յէ 3 )
ՃՁԱյ \ ՚ 3 ք31՜(1
«
զ"ՏԳ ու վւարտ»։ — Հիւբշ–
303։
Առաջին անգամ Աւգերեան, Բացատր,
չփ, և կշո. էջ 87 կցեց
յն. ԼպՕՀ բա­
ռին։ Այնուհետև
ՆՀԲ
լծ. յն.նղօ^
^տ6-ք0^
)
լա.
յ պ յ ա ո ,
պրս. (իմա՛
արաբ.)
զէվհ,
վրաց.
զօդագ։ ՐշէշՈՈ.
22, 33
յն.
Լ՜-՜ղ՚Հ,
սանս, գ\ւ%&\
86
էէւշհ. 201^0.
1850, 355
սանս,
յ ա ց Յ ։
Այսպէս նաև
միւսները,
Լ Յ § . Ճա1. ՏէԱ(3. § 793
շեշ­
տում է ասորի
ձևր։ Տէրվ.
ճ1է31՜1՜Ո.
53,
55,
նախալ. 100, 48
լ ո ւ ծ , ջոկ,
սանս.
^ւյ&Ձ,
լա.
յ ՚ ս ց ս ա ,
ղնդ.
յն. Հ$եՀ–*պ,\.
է
կգեգ
ևն ձևերի հետ՝
հնխ. \/Ա,
\ ՚
Ա §
արմատից՝ իբր բնիկ
հայ։ Հիւնք. յն.
ԱՏօյօ;,
արաբ,
զէվհ։ ՒՀՅքՏէ,
Յուշարձան
424
զ
մասնիկով
ոյգ
բառից, հմմտ. թա­
թար.
օ1.<
«
նման»։
ԳԻՌ.
—
Խրբ.
դօգ՚,
Զթ.
ԳԸ՚ք
"
վոյգ՛ ջուխտ»,
֊
նոյնից
են Ջղ.
զ ա գ ՚ վ ե յ ,
Ալշ.
զուքվել,
Մշ.
սուքդ՚իլ,
Պլ.
սքՎիլ,
Աեբ.
սքվիւ.
Տփ.
զուքվիլ
«
զարդարուիլ»,
Ախց.
«
լուքԷլ,
Տվւ.
զուէ՚իլ
«
զարդարել»,
Մշ.
սաքել
«
շինել»,
Տւի.
գոլքս,
Ղզ.
գիքս
«
զարդարանք»,
(
այսպէս նաև
Երև.
Ղրբ՛ ննխ.
զուքս
«
զարդարանք»,
Երև.
Ղզ՛ Ղրբ՛
Ննխ.
Շմ.
զուքվիլ
«
զարդարուիլ»,
Խրբ. ՛էն.
սաքել
«
շինել, կառուցանել»,
և վերջապէս՝
ղաքակ
Ավ. «գողտրիկ, կոկիկ»,
սաքել
«
մոր­
թուած
հաւեղէնների
փորոտիքր
մաքրել»)։
Գալառականների
այս նոր նշանակութեանց
հետ
հմմտ. հին լեզւի մէջ՝
զուգել
«
յօդել, յար­
մարել, յօրինել,
րնդելուզանել»,
մհյ.
գազել
«
շինել, սլատրաստել», (Թուրքն
անհոգացեալ
և առհասարակ կրակ էին վառեալ, սկսան
ապուր զուգել, Ուռհ. 157, Երբ զազնիւ
զու֊
դեալն (ձուկ) ուտէին. Վրք. հց՛ Բ՛ 306), մհյ.
ս ալազոյգ
«
սալա
զուգող, կողով շինող».–—
/;/;// «
շինել» և «զարդարել»
իմաստների յա­
րաբերութեան
համար հմմտ.
Ջ զ.
շ ի ն ո ւ ի լ
«
պատրաստուիլ,
զարդարուիլ,
պճնուիլ»։
ՓՈԽ.
—
Վրաց.
%(
Ո^Օ գոգի
«
ոմն, մի ուրի­
շը»,
( ՚
զօ գ - մ ա ն գոգի թքուա դա ղոգ-ման զոգի
«
ոմն այսպէս ասէր, ոմն այնպէս»),
^ո^Տ^
զոզադ
«
միասին, րնդհանրասլէս,
էքդյօ գո­
գի
«
կէսը» Ղուկ. ժթ.
8.
%(
ոյքդ(5»ո զոգորե
«
մի
մաււր, մի քիչ, մասամբ», \ձ.%էՂՀ–ՀՀՈ.
սազոգա–
դո
«
հասարակաց,
ընդհանուր»,
եօՀՏրւյյտյյյրդրւծծ
ւսսդոգադոոբա
«
ընկերութիւն»,
թուշ,
եյէւո–
յ օ յ օ ո սազոգադո
«
րնդհանրապէս, առհասա­
րակ», քրդ. ձ$)
շ
օէ,
21
պ
«
գոյդ,
ջուխտ»։
ԶՈՅԳՈՍՏԱՏ
տե՛ս
Զիւգոսաատ։
"
ԶՈՊԱՅ, ի
հլ. «ծոթրինի
նման մի բոյս
է.
հ>՚ՏՏՕթԱՏ
(
Տիրացուեան,
ՕօոէոեսէՕ §
442).
2.
զոպայի տրցակ, հեղուկ մի բան սրսկելու
մշտիկ» ՍԳր. Ոսկ. ես.
Ելս.
պտմ. 114. Կոչ.
29,
269.
գրուած նաև
զովպայ
Մագ. թղ. 118,
զոպա
Եղիշ. միանձ. 160.
զուփա, զուֆ, զու–
ֆա
Վստկ. 91.
զ ա ֆ ա յ
Մխ. բժշ. 34. որից՝
զուփայի շարապ
Մխ. բժշ. 54։ Նախաձայնր
նախդիր կարծուելովդ
դարձել է
ոպայ .
«
Խօսե­
ցաւ
զմայրից
Լիբանանոլ
մինչև ցոպայն որ
ելանէ
յորմն» (Առաք. 610 բ). այսպէս և
Գիրք մոլոլթ. մի անգամ, հմմտ.
«
Մինչև
ցզոպայն որ յորմն ելանէ» Գ. թգ. դ. 33։
= Ասոր.
2 0
թՅ
«
ղոպայ», որ բնիկ
սեմական բառ է և գտնւում է նաև միւս սե՛­
մական
լեզուների
մէջ. հմմտ. ասուր,
շսբս,
երր՛
՝1
Հ\\Հ
6 2
՚ 6
ե ,
արամ.
2 0 0 3 ,
արաբ.
լյ*$) էօԽ, եթովպ.
3230,
բոլորն էլ նոյն
նշանակութեամբ։
Ա եմականներից
փոխա–
Fonds A.R.A.M