104
ների հետ։ Տէրվ.Նախալ.
81
վերի
ձևով։
ձիւնք. յն. Լզ>7.Հզպ «ւիրկանք, մա֊
տաղ»։
Ալիշան, Հինհաւ.
376
գոթ.
ՏՅԱՅ
«
զոհ»,
452
արաբ,
զահայա,
երր.
զէ –
վախ,
զնդ.
զաօթրա։
՛՛
Զ՛՛ՀԱԼ
(
գրուած յետնաբար
զօհալ^
«
Երևակ
մոլորակր»
Շիր. Երգն. Երկն. է. Տոմար։
֊
Արաբ,
յ ֊ - ֊ յ շսհՅւ
«
Երևակ», ծագում է
շհ1
«
քաշուիլ, հեռանալ» արմատից, այսպէս
է կոչւում մոլորակր՝
հեռու և մեկուսացած
դիրքի պատճառով
(
Կա մուսի թրք. թրգմ. Գ.
232).
սրանից է վախառեալ
նաև հսլով.
շս§6.ւ։—
Հիւբշ՛
265։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՀՀԲ և յե աո
ւ ՆՀԲ,
Հիւբշ.
21՝
աՕ.
35(1881),
էշ
659,
*9,
ՈՀՐԱՅ
(
գրուած նաև
զոՈՐա
) «
Արուսեակ
մոլորակը»
Շիր, Տոմար, Թլկր.
34.
որ և զօւ՝–
նա
Կոստ. երգն.
176,
զօորէ
Երդն. երկն, է։
֊
Արաբ,
Շ
յ–*՛)
2
Աւ՜ՄՅ
«
Արուսեակ»,
որից
նաև հսլով.
\՚
ՏԱ§քՅ.
բուն նշանակում է «լու­
սասպիտակ», այսպէս է կոչուած Արուսեա–
կը իր մաքուր
սպիտակափայլ
պայծառու­
թեան համար (Կամուս, թրք. թրգմ. Ա. էջ
883)։
—
Հիւբշ.
265։
՝
Ուղիղ մեկնեց նախ ՀՀԲ, յետոյ
ՆԼԲ
և Հիւբշ.
2 1
ա ( 3 35(1881),
էջ
659,
9.
ՈՂ
«
ծոծրակ,
061՜\
ՈՃ;».
գիտէ միայն
Ներ֊
սէսովիչ, Բառ.
լտ.֊հյ, էջ
73
բ։ — Բայց թե­
րևս պէտք է հասկանալ
զոիւ
«
բոյսի ծիլ», ո֊
րովհետև լտ,
ՇՇՀ
՝
վ՝\ճ նշանակում
է նաև
«
բուն,
ցօղուն»։
*
ԸՈԴ,ԱԼ
(
որ և
զղալի
«
հոյն, չում (ծառր և
պտուղր), լտ,
ՇՕքՈԱՏյ)
Բժշ. որից
զողալենի
«
հունի ծառը» ՀԲուս. §
716։
֊
Թաթար.
20՜(
Յ
1,
արևել. թրք.
20
^31,
քրդ.
Ժ * յ
2
Ա§Յ
1.
ուտ.
20
§
Յ
1
«
հուն», 2օԿ.Հճ\ձ–
^ օ ճ
«
հունի» (ուտ. ճօձ «ծառ»), լէդգ.
ցու–
քո՚ւլի,
թրք. գւռ. Ելդ.
ւ ձ ^ յ
20՜(31
(
Բիւր–
1899,
314.
Յուշարձան
329),
ն. ասոր.
20–
ք31
«
հուն»։
ՆՀԲ անցողակի
յիշում է «այլազգ,
զէ –
ղ ա լ » ։ մստէւ, ՕւՇէ. 1<0Մ0՚6,
մեզանից
փո­
խառեալ է դնում քրդ. բառը՝ թաթար ձե֊
վին անծանօթ
լինելու պատճառաւ։
Այս֊
պէս նաև Գազանճեան
(
Բիւր, և Յու­
շարձան, անդ) թրք– գւռ. բառը։
ԳՒՌ.֊Շմ.
զօղալ։
«
ան յա գա բար ուտել, կշտանալ
ցյագ, փորը խճողել», մէկ անգամ
ունի Սե­
րեր, թ. «Այլ միանգամայն որ զողոքիցի և
քաղցնուցու, և արբենայցէ և ծարաւիցէ, նա
է որ արդարև յաւիտենից
ւիրկաթեամբն յտ֊
գեսցի». (տպ. Վենետ.
1830,
էջ
164),
ՆՀԲ նշ անակոլմ է իբրև
անստոյգ
բառ՝ կասկածելով նախ նշանակութեան
և երկրորդ ձևի համար, որովհետև
վերի
հատուածում
ՈՐ
բառր կարող է ոչ թէ
յարաբերական
լինեի այլ յաշորգ
բառի
մասը լինեի այս պատճառով
էլ գրում է
ղռղոքիլ
կամ
ՈՐէլողոքիլ։
ՋՐ գնամ է
միայն ա ռաշին &ևր և անշուշտ
իրաւամբ։
ԱԲ ջնջել է այս բառր, պատճառր
յայտ֊
նի չէ,
Զ.ՈՃՏԵԼ.
բառ անստոյգ, որ աոանձին չէ
գործածուած,
սրանից է կազմուած
(
լոնսաղ
կամ
ղօնտող
«
ԳՁ ձայնին պատկանող
մի ե֊
զանակի
անուն». Մանբուս, (րստ Ամատու֊
նի, Հայոց բառ ու բան, էջ
190)։
*
Զ1Ս", ո
հլ. «նաւակամուրջ»
Սեբ. էջ
31,
32, 95.
Ղևոնդ զ. էջ
13,
Ասող.
122.
Արծր.
հրտր, Պատկ. էջ
95,
որից
զո մա քատակ
«
կա–
մըրջանման» ԱԲ։
֊
Յ ն ,
^տՅքլէյ.
«
նաւակամուրջ»,
որ ծա­
գում է
Լշ.6՚րսէ11 «լծել, կցել, միացնել» բա­
ռից։— Հիւբշ,
350։
Ուղիղ մեկնեց նախ Պատկ, հրտր.
Խոր, աշխ.
1877,
էջ
55,
Սերէոս,
1879,
էջ
32։
ԶՈՄԶՈՄԱՅ
«
այս ջուր», անի միայն Բո.
երեմ, էջ
103։
*
ԶՈՅԴ, ի, ի-ա
հլ. «կրկին, երկու, ջուխտ»
Փիլ. Եղիշ. խաչել. «հաւասար,
համեմատ,
նման, նոյնչափ»
ՍԳր. «երկթաթ կշիռ» Ղևտ.
ժթ,
35— 36.
«
ամոլք, լուծք, կրկնակ» ՍԳր.
«
հաւասարապէս»
Եզն. Ոսկ. ես. և Բ. կոր.
որից
զուզել
«
միացնել,
յարել, կցել,
յօրինել,
հաւասարել»
ՍԳր. Վեցօր.
զոլզանալ
«
միա­
նալ» Կորիւն,
զուգագոյն
Ոսկ, ես.
զուգական
Կորիւն. Ոսկ. մտթ. և ես.
զուգականութիւն
Ոսկ. մտթ. Ագաթ,
զուգան
«
լծակից» Կորիւն.
զուգաց
«
միասին
կողք կողքի, զոյգ
զոյգ»
Ոսկ. յհ. բ.
38, 39.
զո յ գ ք
«
գրքի կազմի վրաք
Fonds A.R.A.M