§6
նշանակութիւնը և դնում են
«
զէնքովվի–
րալորուած»։ ԱԲ ուղղելով սխալը՝ մեկ­
նում է «ողորմէ՛, խնայէ»,
իրը «բառ
պրս.»։
ԶԻՆԴԱԿԱՊԵՏ
(
որ և
զոնոակաանա, զի ս դ ֊
կապետ, զնոկապեաի
«
պարսկական
զօրա֊
պետական
մի աստիճան»
Բուղ, էջ
159.
ու­
նին միայն ՋԲ և ԱԲ, իսկ ՆՀԲ չէ յիշած՝ հա֊
մարելով յատուկ
անուն։
֊
Անշուշտ
պհլ.
* 2 1
Ո ճՅ ե բՁ է
ձևից է. սա­
կայն այս բառը ո՛չ աւանդուած է իրանական
գրականութեան
մէջ, ո չ էլ կարող է ստու­
գաբանօրէն
մեկնուիլ։
Տէ.
ա ճ տ
(
Լ6ե6ՁԱ, ///, 285)
և
Տբւ6–
§61 (Ըռա. Ճ1է61–էհ. I I I , 643)
իբր «փը–
ղապետ»՝ պրս.
Օւ
>.ձ|՛ 2 3 ՈՃՅ
«
վւիղ»
ձևից։
ԱԲ համարում է բառ յունարէն։
Պատ֊
կանևան,
\\
ՅՇ.1\ՇյԼ.
0
Շ0Շ7.
Տւ^Ա.
.43.
1864, 20
և
յճտ.
1866, 177
համարում է
զնդ.
23
ՈէԱթ31էւ
«
խմբակցութեան
պետ»
= պհլ.
23
ու1բՅէ։ Լ Յ § . ճաւ. Տէսձ. §
789
մեկնում է իբր «Զանդիկների
պետ»։
Հիւբշ.
41
համարում է
«2
ճաձւ
\
<Լ֊ների
պետ», սակայն այս բառով հասկանա­
լով
23
Ոճւ1<
«
մանիքեցի»
բառից տար­
բեր մի բան։
ԶԻՆՉ
տե՛ս
Ինչ։
ԶԻՆՉ ՈՍՏԵԼ
«
զինչ արգել»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ
101
.-
ի՛նչ
լինելր յայտնի չէ։
"
ԶԻՆՋԱՐԱԿ
«
ժանգառ, \^ձճ» Գաղիան.։
֊
Արաբ.
՚
^Գ՝–)
23
Ոյ31՚,
որ է պրս.
Ճ 3 § 3 ք
«
ժանգառ»,
(
չունի
Կամուս,
թրք.
թրգմ. Ա.
880)։
Սխալմամբ
նույնացուած է զինջուփ­
րի հետ, որ տե ս։ Ուղիղ մեկնեց
Նորայր,
ՀԱ,
1926,
67։
"
ԶԻՆՋՈԻՓՐ
«(
խրուկ),
կինաբարիս կո­
չուած կարմիր ներկը.
0
աՅեք6.»
Գաղիան.։
֊
Արաբ,
յ * * – ՝ յ
23
ոյՅք>
կամ
շսոյսքր
(
ըստ Կամուս, թրք. թրգմ. Ա.
880).
թրք.
2\
Ո
)՚
ւեՇ,
որ
է
պրս.
Ա9յՏ–1–~ §1Ո§Յւ1
նոյն ՛Լշ. ։
ՀԲուս. §
708
համարում է
զաննպիլ
«
կոճապղպեղ»։
Ուղիղ մեկնեց
Նորայր,
Բառ. ֆր.
245
ա և ՀԱ,
1921, 232։
*
ԶԻ Ո Ի
«
եբրայական
ամսանուն», մէկ ան­
գամ
ունի Գ. թագ.զ,
37։
= Եբր.
^
XIV
«
հին
Քանանացոց
երկ­
րորդ ամիսը, որհամապատասխանում է մօ֊
տալորապէս լատինական
մայիս
ամսուան»,
մեր բառը փոխառեալ է Ա. Գրքի թարգմա­
նութեան ժամանակ՝
յն.
^Լ
00
(
այլ ձ.
Շ&ԼՕս)
տառաղարձոլթիլնից
(
ՇօթՈՕշԽտ,
556)։ —
Աճ.
ԶԻՍՏ, ի-ա
հլ. (յետնաբար նաև
ի, Ո
՞
լ.)
«
նստոյ
տեղից
մինչև ծունկր եղած
մասը»
ՍԳր. Փիլ. Խոր,, «նաւի նստարան»,
Նար.,
որից՝
զստափոկ
«
կաշիէ
վարտիք» Վրդն.
դան. դ. էջ252,
զսւոիկ
«
փոքր զիստ». ԱԲ,
զստոսկր
(
նոր բառ). —րստ ՆՀԲ կտյ նաև
ռմկ. յգ.
զստուի
ձևր (Վստկ.), ինչպէս ող­
նինք
աչուի, էւոուի
ևն, Բ
ա
յց ըստիս այս
բառը պէտք է կարդալ
զոտուի
«
ոտքերր»։
ՆՀԲ լծ.
նիստ։
Ըստ
^6ւ11շէ
(
անձնա­
կան) այս երկու բառերր իրար կապելու
համար՝ կարելի էր ենթադրել
հնխ. ՏՇճ–
«
նստիլ» արմատից
կրկնութ եամ բ
Տ1-
2
ճ օ > * հ 1 2 ճ 0
և հայերէնի
մէջ
զ
մաս­
նիկով էլ՝
զիստ։
քԶԻՏԱԿ
«
մի տեսակ
բոյս))*
Քժշ* ունի մ ի ֊
ա յն Ք աշուն ի, հտ + էջ 71, պէտք է ուղղել
(
լիրտակ–
տե՛ս
պիւ* յ :
ԸԻՏԱՌ
((
կեղծ աբեղա յ, սուտ կամ կեր֊
պարանեալ
աբեղայ))*
նորա գիւտ բառ
է
որ
չորս անգամ
ունի Սմբ. գատ* էջ 68, 76, 99,
102։ (
լԼՏւէտէ, Դատստ. հտ. II, էջ 91)։
քԶԻՏԱՌՈԻԹԻԻՆ
«
վիճաբանութիւն,
հեր­
քում, հակաճառութիւն»,
նորագիւտ բառ, որ
մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Օրբ.
հկճ. ժա. էջ 168 «Սա (Տիմոթէոս
Կուզ) արար
զիտառութիւնքն
րնդդէմ
էևոնի»։ — Ըստ իս
պէտք է ուղղել
սլիսւաոութիւն յ :
ԶԻՐ
«
մի տեսակ
բոյս, որի հոլնդր գործա–
ծւում է իբր քնաբեր դեղ» Բժշ., որից
զիւ՝–
տակ
Բժշ. երկուսն
էլ ունի
միայն ՀԲուս.
§
709։
ՀԲուս. անդ յիշում է արաբ,
զիւ՝
«
փըս–
խեցնող սոխ,
Ես1եշ VՕ
^Ո
^է
^^ս6^
և պրս.
°յ*յ
2
ՄՅ
«
չամանի
հունդ»։
ԶԻՐԱՐԵԼ
տե՛ս
Իրեար։
*
ԶԻՐԿ
«
զրկուած,
անմասն,
անբաժին»
էմբ. սղ., որից՝
անզիրկ
Խոսր. Ոսկիփ. Սկևռ.
ս/ատ.
43,
զգայազիրկ
Նար.,
զւ՝կէլ
«
անմասն
թողուլ, նեղել, հարստահարել»
ՍԳր,
դրկիչ
Fonds A.R.A.M