$3
ՆՀԲ «ի ձայնէս
իմն,
ի ՞ ն շ , ի ՛ մ ի մ ի ք » ։
Մ. Ս. Դաւիթ-Բէգ,
Յուշարձան
398
գւռ.
իմւսլ
ձևի հետ՝ գալլ.
իռլ.
Յ Ո 1 3 1 ,
հբրիտ.
3 1
Ո 3 1 ,
հիոլ.
Տ Յ Մ 1 3 1 1 ,
գոթ.
Տ 3 1 Ո Յ ,
հսլ.
Տ 3 ա 5 ,
սանս.
Տ31ՈՅՏ,
լտ.
տւաւ1ւտ
ևն,
Հփմ
«
հիմայ»
տե՛ս
Հ ե մ ։
ՀԻՃ Ա Կ
«
կռիւ, վէճ», որից
հ ի հ ե լ
«
կռուիլ,
վիճիլ», գիտէ
միայն
ՀՀԲ՝. անստոյգ բառ.
նոյն են նաև Բառ. երեմ, էջ 182
հ ի հ ե լ
«
խռո­
վել կամ վիճել»,
հի ծ ե ա լ
«
խռովեալ»
(
առա֊
ջիններր
հ
ձայնով,
վերջինր՝ ծ)։
Կարելի է արդեօք
սրանց հետ միաց­
նել՝
ՀԻՃ Կ Ա Է
«
սպառնալ»՛–՛
անստոյգ
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ
գործածուած
Քերղ. քեր. 177. «Սպառնական,
որ սաստէ
միլսումն. տիր, տի, զի տիրդ
հիճկալ
կոչի»։
(
Տե՛ս իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատ. Բ, էջ
110)։
Հմմտ. նախորդր։ Կապ ունի՛՛ն
արդեօք
հ ե ն ա կ
բառի
հետ։
*
Հ Ի Մ Է Ն , ի- ա
հլ. կամ
ՀԻՄ Ե ՆԻ
(
սեռ.
֊
ն ա յ ,
գրծ.
–
նե ա ւ ^
«
հեղուկների
մի չափ է. դո­
րակ», ուղղական
ձևով չեն գործածուած, ու–
նինք
միայն
եզ. գրծ.
հ ի մ ե ն ե ա լ
(
այլ
ձ.
հ ի –
մ ե ն ա ւ )
Ել. լ. 24 ևսեռ.
հ ի մ ե ն ի
%
ևտ. իգ. 13
(
իբր
ձեռագրական
տարբերակ)։
Աւրիշ վը–
կայութիւն
չկայ։
= 3ն.
–
քյքյւIV».
«
մի տեսակ
հեղուկաչափ»,
որից փոխառեալ է նաև լտ.
Ո 6 Ո Ո Ո Յ ՝
նոյն
նշ.
յոյն բառր ծագում է
7
|1Ա -
«
կէս»
բառից
և նշանակում է բուն «կէս (չափ)»
(8
օ1Տ30զ
3 2 4 — 5 ) .
՚-՚
յս
բառր
սակայն
Ս. Գրքի
յու­
նարէն
թարգմանութեան
մէջ բնաւ չէ գոր­
ծածուած
(
Տ օբհօշԽ տ
5 6 5
չէ իսկ յիշած բա–
ռրս),
թէև կայ ասորի
թարգմանութեան
մէջ՝
Թուոց ժե. 7՝
\
յլհ^օՕՀ
հ
-
Շ Ո ^ Ո Յ
ձևով
(
տե՛ս
8
ՐՕՇ1<61Մ
13
ՈՈ
84
ա), որ փոխառեալ է
յու–
նարէնից։
Այնտեղ, ուր հյ. թ ար դմ
ան ութիւն
ը
ունի
հ ի մ է ն ,
յոյն
օրինակր
դնում է
տւ>,
Շ՚ե,
I V ,
որ փոխառեալ է երր.
| 1 ~ ՈքՈ
ձևից և այս էլ եգիպտ.
Ո Յ Ո
(
X V )
բառից, որ
նշանակում է «պտուկ. 2. չափ»
((
յ6Տ6–
Ո1ԱՏ
1921,
էջ 180), Ըստ
ՏօբՈՕՇԽՏ
598
յն.
IV,
որ տանում է երկու ատտիկեան
/
0 2
՝
ւ
գործածուած է Ս. Գրքում՝ հետևեալ
տեղերը.
Ել. իթ 40 (երկիցս),
է. 24, ՚Լևտ. իգ. 13,
Թիլք ժե.4 և Եզեկ. դ.11, որոնց մէջ հյ–
թարգմանուած
է միշտ
դորա կ ,
բացի
վերո–
յիջեալ
տեղերից,
յն. տարբերակներում
էլ
չկայ
7)
ււէ>Տ
ձևր։
ՀՀԲ
համարում է լտ. և յն.
հ է մ ի ն ա յ ։
Ալգերեան, Բացատր, չփ. ևկշռ 419 յն.
՝
կ
։
ՆՀԲ երր.
հա,
յորմէ
յն.
ի ն ։
Հիւնք.
յն.
7
յք)Լ17յ
«
մի տեսակ
հեղուկաչափ»։
ՀԻՍ՜Ն, ն
հլ. (–ման,
֊
մունք,
–
մանց)
«
հիմ,
հիմք»
ՍԳր.Ագաթ. Մծբ.Ոսկ. մ. բ. 18.
որից
հ ի մ ն ա ն ա լ
Վիպաս. երգ. Ագաթ. Կիւրղ,
ծն.
հ ի մ ն ա ց ո ւ ց ա ն ե լ
Փարպ. կամ
հ ի մ ն ե ց ա –
ց ա ն ե լ
Պիտ.
հ ի մ ն ե լ
Խոր.
հ ի մ ն ա փ ո ր
Մծբ.
հ ի մ ն ա ր կ ո ւ թ ի ւ ն
Ագաթ,
հ ի մ ն ա դ ր ե լ
Յհ. կթ.
հ ի մ ն ա ւ ա տ ա կ
Զենոբ.
հ ա ս տ ա հ ի մ ն
Ա. պետ.
ե. 10. Կորիւն,
ա ն հ ի մ ն
Ոսկ. յհ. ա. 1.
խ ո ­
ր ա հ ի մ ն
Անան. եկեղ.
շ ա ր ժ ա հ ի մ ն
Ագաթ.
ի ն ք ն ա հ ի մ ն
Շնորհ,
եկեղ.-նոր
բառեր են՝
հ ի մ ն ա կ ա ն , հի մն ա ր կ ո ւ , հ ի մ ն ո վ ի ն , հ ի մ ն ա –
ւորասլէս, հ ի մ ն ա դ ր ա մ
ևն։
ՆՀԲ
ի մ ն
կամ
վ է մ
բառից։
8
օ թ թ ,
Հմմտ. քերակ. 1, 363 (ֆրանս.
թրգմ.
1, 397)
սանս.
Տ71ՈՅՈ
«
սահման», որ
ծագում է
Տ1
«
կապել»
արմատից
-1713
Ո
մասնիկով։
Նոյնր
յիշում է Ի\ս\\^
Տ՝$1֊
ա
44, 5 6 1 ։
Բագրատունի,
Քերակ.
զարգաց. էջ 74
հ ի
«
իր, առարկայ»
բա­
ռից՝
-
մ ն
մասնիկով, ըստ ալսմ
բառս
ճշտիլ
նոյն է գալիս
ի մ ն
ձևի հետ–
յ՜ԱՏէւ,
26
Ոճտբ1՚.
3 2 4
զնդ.
Ո1,
սանս.
Տ1
«
կապել»
արմատից։
Հիւնք.
հ ի մ է ն
«
հարսանեաց
դիք»
–
ե–ից։ Բ.
Խալաթ֊
եանց ՀԱ 1902, 398 ասուր.
16
Ո16ՈԱ
հո֊
մանիշից։
1՝
^6ւ116է,
Տ տ
§1 Ա Տ Տ 6 3
խօսելով
այն
հանգամանքի
վրայ, որ
հ ի մ ա ն
սե­
ռականի
մէջ
ի
պահուած
է, սրապատ­
ճառը
համարում է
հ
բաղաձայնի տկա–
րութիւնր.
բայց
յ
՜
ձտ.
1904, 4 9 9
մերժե֊
լով այս կարծիքը,
գտնում է որ առհա­
սարակ
ի, ու
ձայնաւորներր
յաջորդ
ն գ
խմբի
մօտ՝
մնում
են. սրանից
հետևում
է՝ որ
հ ի մ ն
բառի
նախաձևը
պիտի
լ ի ֊
նի
*
հ ի ն մ ն < * հ ի ն դ մ ն ։ Բ 6 ճ 6 ք Տ Տ 6 Ո ,
Նը֊
Fonds A.R.A.M