հ ե ն ա լ < * հ ե ա ն ա լ
կամ
"
հ ե ս ն ո ւ լ ,
ինլպէս
զ գ ե ն ո ւ լ ։
—
էՀշքՏէ,
Յուշարձան
401,
404
սումեր
§յ ա
«
հիւսել»։
ԳԻՌ.-Ալշ.
Հճ. Մշ.
հինել,
Ախց.
Գոր. Երև.
Կր. Ղրբ֊
Ռ. Սեբ.
Տիգ.
հ ի ն է լ ,
Ասլ,
հ ի ն է ՝ լ ,
Զթ.
հ ի ն ի լ ,
Սվեդ.
հ ի ն ի լ ,
Հմշ.
հ ի ն ո ւ շ ,
Խրբ.
հ է ն ի լ ,
Ջղ. Սլմ. Վն.
խ ի ն ե լ ,
Մրղ.
ի փ ն է լ ,
Մկ.
խինիլ.
նոր ձևեր են՝
հ է ն ք , հ ի ն ա ծ , հ ի ն ո լ ա ծ ք ,
հենաթել՛։
ՀԻ.
արմատ
առանձին
անգործածական,
որից
կազմուած
են
հ ի ա ն ա լ
«
սքանչանալ,
վախեցած
և զարմացած
մնալ,
երկիւղա֊
խառն
զմայլիլ»
ՍԳր.
Մանդ.
հ ի ա ն ա լ ի
«
սքանչելի»
Ոսկ.
յհ. բ. 20.
հ ի ա ց ո ւ մ ն
Երդ.
զ. 3, 9.
հ ի ա ց ո ւ թ ի ւ ն
Սերեր,
հ ի ա ց ո ւ ց ա ն ե լ
Խոր. Իգն.
հ ի ա հ ր ա շ
ճառրնտ.
հ ի ա զ ա ր հ ո ւ ր
Գնձ.
բ ա զ մ ա հ ի ա ց ի կ
ճառրնտ.
գ ե ո ե ց կ ա հի –
ա ց
Ուռհ.
կ ա ն խ ա հ ի ա ց
նար.
162.
հի ա պ ա ­
տ ո ւմ, հ ի ա ս ա ց ա թ ի ւ ն
Սիւն. քեր. 206.
հ ի ա ց ք ,
հի ա ս ք ա ն չ , հի ա ս թ ա փ ո ւ ի լ , հ ի ա ս թ ա փ ո ւ թ ի ւ ն
(
նոր բառեր)
ևն։
ՆՀԲ լծ. լտ.
հւՕ, ՈւՅՈՏ
«
բերանր բաց
մնալ» և հյ.
ահի, վ հի , ի հ , հ ի մ ։
Հիւնք.
պրս.
հ ա յ ։
Մառ,
/1
Յ
. « .71«1՝.
I,
էշ 233
հ ա յ ե լ
արմատից,
որ տե ս։
ԳԻՌ.-ննխ.
Տփ.
հ ի ա ց ք
«
հիանալի»։
–
| – Հ Ի
«
ինչ,
ի նչ բան», արմատ
առանձին
ան գործածական,
որից
կազմուած
են
հ ի -
բար,
հ ի ՚ զ ա ն , հ ի ՚ կ է ն , հ ի ՚ պ է ս
«
ի՚նչպէս,
զ ի ֊
ա րդ, ո րպէս»
Պորփ. Նիւս, կազմ– Արիստ.
ստորոգ. այս
ձևերը ոսկեգարեան
մատենա֊
գրութեան
մէշ գոյութիւն
չունին,
բայց
կայ
հ ի ՞ մ
«
ինչո՞ւ»
Թուոց
ժա. 11, Սիր. լթ. 21,
Եզն, որ նոյն
հի
արմատի տրական
հոլովն
է։
= Մ եկնութիւնր տե
ս ի »
ՆՀԲ արմատն է
ի՛նչ, զի՛՛նչ, ո՞ր
ի ն չ ։
Հիւնք.
հ ի բ ա ր
գնում է յն.
քյ^ՏՕ,
իսկ
հ ի բ ա ր – ^
էլ շինուած
հ ի զ ա ն , հ ի կ է ն ,
հ ի պ է ս ։
Ուղիղ
մեկնեց
^6ւ11շէ 1^ՏԼ 7,
162
և
10, 282,
վերշին անգամ
2
ՃԲհ 1,
148։
ԳԻՌ—Երև.
խ ի ՞ ,
Ղրբ.
խէ",
Գվ.
Տ է ՞ ր
«
ին֊
չու»։
ՀԻՍԻՍ
«
մի տեսակ
բոյս է, որ շան
կծա֊
ծին
իբր դեղէ գործածւում»
Բժշ.
անյայտ
բառ.
ունի
միայն
ՀԲոլս.
§
1686։
ՀԻԴԷԳԷՍ
«
երկիւղ»,
ունի
միայն
Բառ. ե֊
բեմ. էշ 181։
*
ՀԻԴ 1 ՚ Ա ,
որ և
հի ւ դ ր ա , հիւ դ ր ա ս , հ ի դ ր ա յ ,
հ ի դ ր ի ա յ , հ ի տ ր ի ա
«
շրային
օձ կամ բազմա­
գլխի առասպելական
վիշապ»
Եւս. քր. Ոսկ.
մտթ.
ղ (սեռ.
հիդրի^),
նոնն. 56, Կանոն,
էշ
84,
162,
= 3ն.
ՕՕՕ01,
որից և լտ.
հ ^ ճ ւ ՚ Ձ
նոյն նշ.–
Ուղիղ
մեկնեցին
ՀՀԲ և ՆՀԲ,
*
Հ Ի Լ
կամ
ՀԷԼ
«
փոքր
կակոլլէ,
լտ.
0 3 ՜ –
ճ Ձ ա օ ա ս ա ւաոստ,
ֆրանս.
բշէւէ 03ւ՜(13աօ–
տՇ»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1685։
= Պրս.
հ11
կամ
հւ1
«
մի
տեսակ
համեմ
է,
հիլ»։
Ուղիղ
մեկնեց
նորայր ՀԱ 1924, էշ
551,
*
ՀԻԼ Ա
«
նենգութիւն»
Ուռհ. 239 (Եւ այլ
ոչինչ
առնէին,
բայց
միայն
նստեալ
խորհէ­
ին զչարութիւն,
զհիլա և զամենայն
ճանա­
պարհս
չարեաց
սիրէին)։
նոյն
բառն է և
հ ի լ ա յ ( հ ի լ ա յ ք )
«
ամբաստանութիւն»
Անսիզք
31, 33,
Սմբ. դատ. 42. որից
հ ի լ ա յ ե լ
«
ամ­
բաստանել»
Անսիզք
31, 33,
հ ի լ ա յ ա ծ
«
ամ­
բաստանեալ»
Անսիզք 29 (բոլորն
էլ նորա­
գիւտ բառեր,
որ չունի
ԱԲ)։
֊
Արաբ.
ձ±*յ>
»11
Ձ
(
աղաւ. հԱ)շ)
«
նեն­
գութիւն,
խարդախութիւն»։
—
Աճ.
Տե՛ս
իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատեն.
Ա.
194,
*
ՀԻԼԻ11Ն,
որ և
հ ի լ ի օ ն , հ ա լ ի ո ն
«
ծնեբեկ,
ՁՏբ31–Ձ§ԱՏյյ
Բժշ. Վստկ. 38, 43, 105,
170.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1591 և § 1687,
որից
հ ի լ ի ո ն ո ս ո
«
ծնեբեկ շատ եղած տեղ» Վստկ.
39 (
նորագիւտ
բառ)։
–
=Արաբ.
Օ յ . յ Լ * հ 3 1 ա Ո
«
ծնեբեկ»
(
տե՛ս
Կամուս,
թրք. թրգմ. Գ. 719)։
Վաստակոց
գրոց հրատարակիչր
հա­
մարում է պրս.,
բայց առանց
բառր
յի–
շելու։
Ուղիղ
մեկնեց Աճառ,
(
անտիպ),
որից անկախաբար
Նորայր ՀԱ
1925,
301,
Հ ի լ ո ս
տե՛ս
Հիւղոս։
«
հուն,
չում»
Գաղիան.
ունի
մի­
այն ՀԲուս, § 1688։
Հ ի մ
տե՛ս
Հի,
Fonds A.R.A.M