91
«
խաբէութիւն»
բառերի
հետ՝ հնխ.
թ6ւ1<–
«
խաբել,
խաբուիլ»
արմատից։
՛
Լափան֊
ցեան, Տեզեկ. ինստիտ. 2, 89
հ ե ղ
բա­
ռից։ Պատահական
նմանութիւն
ունին
լատ.
Տ 6 ^ Ո 1 Տ
«
դանդաղ,
ծոյլ,
հեղգ)),
յն.
՜
կ՚ձԱ «կամաց,
դանդաղ»
ևն, որոնց նա­
խաձևն է հնխ.
ՏՇ՜ե՛
կամ
Տ6՜գ– ( 8 օ ^ Տ ^ ^ ^
3 1 7 ) ։
*
Հ Է Ճ
«
մահմ ետականների
ուխտագնացու­
թիւնը՝
իրենց
սուրբ քաղաքները»,
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ
գործածուած
եմ գբա­
նում
Մխ. անեց. էջ 36, իբրև
յատուկ
ա֊
նուն. «Երթեալ ի Հէճն և ի Մաքայ,
մատու­
ցանեն
նուէրս
դիլաց».
հմմտ. նաև
հ ա հ ի
«
ուխտաւոր»
Նոր վկ. էջ 143 (Ժ՚Ւ
դարից)։
= Ար աբ,
ք֊––՛
ք ՝
3
յ յ
«
ուխտագնացութիւն»,
֊\.
շ–
ք ՚ Ձ յ ւ
«
ուխտաւոր»։
Ուղիղ
մեկնեց Պատկ. անդ, ծան.։
*
Հ Է Ն , ի
հլ. «աւազակ,
հրոսակ,
թշնամի
բանակ,
յարձակող՝
արշաւող
գունդ»
ՍԳր.
Եզն.
Ոսկ. եփես, «ասպատակութիւն,
յարձա֊
կում» Արծր. Խոր. Ղևոնդ. «աղաղակ,
գոռում
գոչում» Ոսկ. մ. բ. 17. որից
հ ի ն ե լ
«
աւա­
զակութիւն
անել, թալաներ)
Եղիշ. չրչր. 264.
հ ի ն ա բ ա ր
Եղիշ.
հ ի ն ա խ ա ղ ա ց
ճառրնտ.
հ ի ­
ն ա կ ա ն
Գէ. ես.
հ ի մ ն ա հ ա լ ա ծ
Կաղանկտ.
հ ի ­
ն ա հ ա ր
Տօնակ.
Վրդն. ծն.
ծ ո վ ա հ է ն
(
նոր
բառ),
հ ի ն ա ւ ա ն դ
«
աւերիչ»
Ոսկ. ես. 97,
հ ի ն –
ա ւ ա ն դ ո լ թ ի ւ ն
«
թալան»
Ոսկ. ես.81 (այս
երկուսր
կարդալ
հին ա վ ա ն դ , հի ն ա վ ա ն դ ո ւ –
թ ի ւ ն ՝ հ ի ն – յ – վ ա ն դ ե լ
բառերից),
կայ նաև
հ ե ­
ն ա խ ա ղ ա ց
Պիտ.։
–
~՝Պհլ.
Ւ16Ո
«
բանակ,
թշնամի
բանակ. 2.
դև, սատանայ»,
արևե լ. իրան.
\\\
Հ\\
(.4
.
ՏԼ
18, 9 0 ) ,
հպրս.
հ 3 1 Ո Յ –
և զնդ.
հ 3 6 Ո Յ –
«
թրշ–
նամի բանակ»,
սանս.
Տ^ՈՅ
«
բանակ»
(
Ւ1օ1՜Ո
էջ 281 ),֊Հիւբշ.
180,
Ուղիղ
մեկնեց
նախ Եւրոպա 1849,
200՝
համեմատելով
հպրս.
հին ա , հ է ն ա
ձևի հետ,
Քճէէահ. Ճ Ո Օ Յ 76, 2 4 8
և
Լ Յ § .
Սւ՜^ՇՏՇհ. 9 9 2
սանս.
Տ Յ ՚ ւ Ո ^ Յ ւ
Ուղիղ
են
նաև
Տ թ 1 6
§ շ 1 ,
Աէէ». 376,
ա11շւ–.
Տա–
38, 594,
Լ Յ
§ . 8 է.§ .
հճԿԵ.
ԼՑՃ
. 31,
յ՜ԱՏէւ,
2-
Ոձտբ.
3 1 2
ևն, Հիւնք.
հ ա ն ե լ
բայից, Մառ.
ք Ա Ո
1913, 329
և
3 8 0
1925, 677
վրաց.
ց խ ե ն ի
«
ձի»
(
վերլու­
ծելով
իբր ո-իհդ),
յն.
՚ 1
^ ; օ ՝ Հ Օ է
ձևե­
րի հետ.իսկ
Օբ6,զ. Ո6թ6,Ա88>ք<. 2 0
լտ.
հւՈՈԱՏ
«
ջորի»,
յն.
Ն/՝)Հյ՚. «ջորի»,
Լ՝1ՀՀ,
«
էշ» և
11
էւէօ;
«
ձի» բառերի
հետ։
+ ՀԷՆ
«
հիւսել,
հիւսուածք». սրա
հ է ն ք
ձեր
գործածական
է արդի
գալա ռականն
երում.
այս արմատից ենբխում
հ ի ն ե լ
«
հիւսել» Ոս–
կիփ.
հ ի ն ո ւ շ
Ոսկ. ղկ.
հ ի ն ո ւ ա ծ
«
հիւսք,
հիլ֊
սոլա ծք» ԱԲ. աւելի հին ձևեր են
հ ե ն ո լ լ
Թղ.
պրոկղեայ
ՀԱ 1921, 18, Եփր. ծն. Ոսկ. յհ.
բ. 39 (որի ռամկականր
համարւում
է
հ ե ­
նն լ
Լմբ. սղ.) և
հ ա ն ո ւ լ
Յոթ. ժ. 11, Կոչ.
156,
224.
րստ այսմ արմատր
ներկամանում
է
հայերէնի
մէջ
հ է ն , հ ե ն , հ ա ն
ձևերով։
= Բնիկ հայբառ. ցեղակիցներից
հմմտ.
լիթ.
թ տ ս , բ՝1Ոէւ
«
հիւսել»,
բ Յ Ո է 1 Տ
«
տաւարի
ոտքր կապելու
չուան»,
լեթթ.
թ1ՈԱ, թէէ
«
հիւ­
սել»,
հպրուս.
թ Յ Ո է Օ
«
տրցակ»,
հսլ.
բտէ՛
(
թ1Ո2)
«
լարել»,
թ Յ է Օ
«
կապոց»,
չեխ.
թՈԱ,
բ Ո Օ Ա է ւ
«
լարել»,
ռուս.
3 3 –
Ո 0 «Ն
«
գոգնոց»,
հիսր
Տ բ ւ Ո Ո Յ ,
գոթ.
Տ բ ւ Ո Ո Յ Ո
«
մանել,
հիւ­
սել»,
հբգ. և անգսք.
Տ թ Յ Ո Ո Յ Ո
«
լարել»,
գերմ.
Տ թՅ Ո Ո Շ Ո , Տ բ ւ Ո Ո Շ Ո ,
անդր
Տ թ1 Ո
«
հիւ­
սել,
մանել»,
յն. ՀԼ&՚ՀՕզ «Հերայի
հագուս֊
տր», թերևս և յն. ՀԼ&՝/օ\ւԱ1
«
տաժանագին
աշխատիլ,
աղքատ
ապրիլ,
պատրաստել)։
(
անցնելով
«*
ձգտել, իր ուժերր
լարել» նա֊
խանշանակութիւնից)։—
Այս բոլորը
տալիս
են հնխ.
բ6Ո–, Տ բ 6 Ո –
«
մանել»
արմատներր,
որոնք պիտի
տային
հայերէնում
"
հ ի ն – , հ ի ­
ն ո ւ թ * հ ն ո լ լ ,
րստ
^6ւ116է. Տտզատտշ 3 2
ո ւ – ^
պատճառով
դարձած
յետոյ
հենուլ,
որից էլ
հէն-ք. —
արմատի
ստորին
թո –
ձայնդարձն
էլ տալիս է
հ ա ն –
(
Ց օ ւ Տ Յ Շ զ
*752, 767, 7 8 1 ,
\\
^Յ1Ճ
6
572,
1
ք Յ Ա ե ւ 1 3 Ո Ո
219,
ՓօԽ*պ
2,
6 6 0 ) ։ –
Հ ի ւ բ շ .
466,
Տէրվ. Նախալ. 104
հենուլ,
հիւսել,
հե ս կ , հ ի ւ ս կ է ն
ձևերր
դնում է հնխ.
V I ,
VII
արմատից, իբր սանս.
V I ,
հսր
\
^1է1,
լտ.
V ^ ^ ^ 6
ևն։ Հիւնք. արաբ.
է Յ Ո Ո
«
գի­
տութիւն»
բառից։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
ա1161–, ճա16Ո. V I ,
էջ 4, Հիւբշ. 466
առարկում
է թէ հնխ.
թ 6 Ո –
պիտի
տար
հյ.
*
հն ո ւ լ ,
իսկ էջ 520 խնդիր է հանում
թէ հնխ.
-6
Ո-
ամէն
անգամ
հայերէնի
մէջ
դառնո՞ւմ
է
–
ի ն – ,
եթէ այո, ուրեմն
Fonds A.R.A.M