Հ Ա Զ
նՀԲ
յիշում է սանս,
ք ա ա Րւշէտէ 1Հ2
5, 347
հսլ. \ւՁ.տշԱ, պրս. \Հ6\ւ, քրդ. զօ–
1
<1 Ց,
սանս.
ԱձւյՁ
«
հազ»։
Լ Յ § . 8է1՜§.
եեէ1՚. ԼՇՃ. 3 3
ուզում է կցել
զնղ.
հ 3 2 0
ձևին (Եաշա 19, 80)։ Տէրվ. Նախալ. 70
«
հնխ.
է1տ
«
հազալ»,
սանս.
1\
ՅՏ,
լիթ.
ԱօտէԼ ^ք^. հԱՕՏէօ
մեր
հ ա զ , հ ա զ ե լ / ւ ա ֊
ռերի հետ դժուար
կարող են
լծորդու­
թիւն
ունենալ»։
Նոյն, էջ 109
հարցնում
է թէ կարո՞ղ
է կապուիլ
ՏՅ§Ււ
«
բռնել,
զսպել,
զօրել,
դէմ դնել»
արմատին,
որից
հանում է նաև
հ ա զ ի ւ հ ա զ
ձեւը։
Հիւնք.
հ ա զ ա ր
բառի՞ց,
1\\&\\\.
է
^ Տ Լ
10, 282
ուզում Է կապել
սանս.
1
<ՅՏՅէԼ
լիթ.
ե0Տ6է1,
անգսք.
հ^ Օ Տ էՁ, հ՝Ա/՚6ՏՅՈ
են
հո մանիշն երի հետ. հայ բառի մէջ
զ
են֊
թադրում
է հնխ.
§ ՚ հ ,
որի դէմ կար ան֊
շուշտ
\
Հհ֊ով
մի ձև, ինչպէս
ցոյց է տա֊
լիս հսլ.
§111.
(
այս բառի մէջ
5
(
<հին
Ը
հ )
չի կարող
հնխ. Տ-ով՛
մեկնուիլ).
ք յ ՚ հ
գտնում ենք նաև յն.
ք^Տ, ք ^
7
^ ^
ձևերի մէջ, որոնց
Հ*՝" նախաձայնը
միւս֊
ների
\
Հ՝" ֊ ի դէմ՝ կարօտ է դեռ
մեկնոլ֊
թեան։
(
Վերոյիշեալ
ձևերի հետ
կարող
են
յիշուիլ
նաև գնչ.
^ ; ՚ Յ Տ Յ V Յ , հ Յ Տ Յ V Յ
«
հազալ»,
Ա՛ՅՏ, հտՏ
«
հազ»,
բոհեմ.
հ Յ –
ՏՅՕ
«
հազալ»,
հին դուս տ.
1
<՚ՅՈՏ1
«
հազ»)։
Սրմագաշեան,
Արմէնիա
տճկ. և ռոլմ.
Ււ32
«
հաճոյք»
բառի
հետ։ Ս՛. Ս. Դա֊
վիթ-Բէկ,
Յուշարձան
398
գալլ.
31՜
էհՅ՚Լ
«
հաչել», վանդ.
ՒւՅք231
«
հաչեի
հազալ»,
հբրրտ.
31-
էհօո, ւ ւ - օ ա հշ է է ւ ,
Լ ՚ Ս ո Ա յ
ճ ՚ օ –
Ո§1Ո6,
էջ 90 հնխ. \Հ.–գյ՜ճՏ–>յն. ֆղ%– =
*
§ ՝ » 1
§հ–
և հյ.
հ ա զ = * Ա ^ Յ § հ – ,
«
որոնց
դէմ ուգրօֆիննական
լեզուները
ներկա­
յացնում
են միևնույն
երևոյթը՝
միևնոյն
արմատի
մէջ»։
ԳԻՌ
Ալշ. Ախց. Ասլ. Երև. Խրր. Կր. Մշ.
Ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ. Սչ. Տփ.
հ ա զ , հ ա զ ա լ ,
Գոր.
Շմ.
հ ա զ , հ ա զի լ ,
Ղրբ.
6
ա զ , հ ա զ ի լ ,
Տիգ.
հ ա զ , հ ա զ ա լ ,
Հճ.
հ օ զ , հ ա զ օ լ ,
Աթ.
հ օ զ , հ ո զ ,
հ ա զ օ լ , հ ա զ ո լ ,
Սվեդ.
հ ո ւ զ , հ ա զ զ ի լ ,
Ջղ. Սլմ.
խ ա զ, խ ազա լ ,
Մկ. Ոզմ.
խ ա զ, խ ա զ ա լ ,
Վն.
խ ա զ, խ ա զ ա լ ,
Մրղ.
խ ա զ զ , խ ա զզ ա լ ,
Ագլ.
խ օ զ , խ զ զ օ լ ։ —
Նոր բառեր են
հ ազա խ ա չ , հ ա զ –
մ ը զ ա լ , հազվ ււ տ ա լ , հ ա զ ո ց , խ ե ղ դ ե լ ա հ ա զ ։ —
Հ Ա Զ
Հմշ. փոխանակուած
է
թ է օ ՚ ք
(
որ է
թ ո ք
)
բա­
ռով, որից էլ
թօքւսլ
«
հազալ»։
Հ Ա Զ , ի
հլ. «դժուարութիւն».
անկախ
գոր­
ծածութիւն
չունի,
գտնւում
է միայն
հ ա զ ի ւ
գործիականաձև
մակբայի
մէջ, որից
հ ա զ ի ւ
թէ, հ ա զ ի ւ ի մ ն , հ ա զ ի լ ո ւ ր ե մ ն , հ ա զ ի ւ ուրեք,
և բուն արմատի
հետ կրկնութեամբ՝
հ ա զ ի ւ
հազ.
բոլորն
էլ նշանակում
են
«
դժուարաւ,
դժուարութեամբ,
դուն ուրեք, քիչ է պատա­
հում որ» ՍԳր. Ռսկ.
հ ա զ ի ւ
բառից են ծագում
հ ա զ ի ւ ա խ օ ս
«
ծանրախօս»
Կոչ. 210
(
չունի
ՆՀԲ. գիտէ
միայն ԱԲ),
հ ազո ւ ա դ է պ , հ ա զ ո լ –
ա զի ւ ա
ևն (նոր
գրականում),
ՆՀԲ «որպէս թէ ուժով
հզօրի կամ ի
ռմկ.
ձայնիցս
հ ը զ , խ ը զ , կիւհ,
ազյ>*
ե Յ § . Ցէւ-Տ– եեէՐ.
ԼՇՃ.
32, 2 3
զնղ.
Ւ Լ Յ ֊
231*
ւհՅ
«
բռնութիւն,
յափշտակութիւն»՛^
Տէրվ. Նախալ. 109 հնխ.
Տ 3 § և
«
բռնել,
զսպել,
զօրել, դէմ դնել»
արմատից
է
դնում սանս.
Տ Յհ ,
զնդ.
Ւ132,
յն.
1
^0),
13
^(0
և հյ.
հ ա զ , հ ա զ ի ւ ։
Հիւնք թրք.
32
«
քիչ, սակաւ»
բառից։
6
ս ^ § 6 1Հ2 32, 12
յն. &յՕՀ «ցաւ,
դժգոհութիւն,
վիշտ»
ձևի
հետ՝ իբր բնիկ
հայ։
Հիւբշ. 174
յիշում
է իբր փոխառութիւն
զնդ.
Ււ323հ–
«
բըռ֊
նութիւն»
ձևից, իսկ էջ 462 կցում է րստ
8
ս § § 6 ՝
յն. Օ-՜Լօգ գոթ.
3
§ 1 Տ
«
վախ, եր­
կիւղ,
անձկութիւն»,
0
§
«
վախել»,
հիռլ.
3
§ 0 Ր
«
երկնչիմ»
ձևերին, իբր բնիկ
հայ.
երկուսն
էլ կասկածս
յիշում է նոյնպէս
8
ս § § 6 – / »
մեկնութիւ­
նը,
բայց
գտնում
է շատ
խնդրական։
Պ ատահական
նմանութիւն
ունի արաբ.
0
յ է
՚
Հ.
՚ 3 2 3 2 3
«
հազուագիւտ
լինել»
(
Կա֊
մուս, թրք* թրգմ. Բ. 187)։
*
Հ Ա Զ Ա Զ
կամ
Հ Ա Տ Ա Տ
«
մի տեսակ
բոյս,
լտ, կճ֊ա\»
Բժշ. ունի միայն
ՀԲուս. § 1574։
= Արաբ.
ՀՍՀ֊.–֊
Է Լ Յ Ժ ձ Ճ
կամ
կսձսձ
(
տաճկական
արտասանութեամբ՝
հ3 2 3 2 , հ ս –
2
Ա2)
«
նոյն
նշ.» (տես
Կամուս, թրք. թրգմ.
Բ. 418 և
Տէ61ՈՏ0հՈ6ւճ6Ր
12, 1 1 ) ։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս։
"
ՀԱԶԱ Ր , ի ֊ ա
հլ. «1000» ՍԳր. Ոսկ. որից
հ ա զ ա ր ա մ ե ա յ , հ ա զ ա ր ւ ս մ ե ա ն
Եւս. քեր. Եզն.
հ ա զ ա ր ա պ ա տ ի կ
Օր. ա. 11,
հ ա զ ա ր ա ւ ո ր
ՍԳր.
Ոսկ. յհ,
ե ր ե ք հ ա զ ա ր ե ա ն
Ոսկ. մ. ա. 21.
Fonds A.R.A.M