85
ձ ա ն ա հ ե ր
Սասն, էջ 19.
ե ր կ ա յ ն ա հ ե ր
Ուռհ.
ձ ա ղ կ ա հ ե ր
Սերեր,
բ ա ց մ ա հ ե ր
Ոսկիփ.
հ ե ­
ր ա կ ա լ
(
նոր բառ) ևն։ Այստեղ է պատկա­
նում նաև
հ ե ր ս ւ հ ա ր ո ւ թ ի ւ ն
«
գլխի
մազերին
խփելով
եղած մի տեսակ
կախարդութիւն»
Մ անդ. (ձեռագիրն
ունի
ն ե ղ ա հ ա ր ո ւ թ ի ւ ն ,
որ
ԱՈ մեկնում է «թերևս
հեղուկները
զարնելով
կախարդութիւն
ընելը», ըստ իս պէտք է սըր–
բադրել
հ ե ր ա հ ա ր ո ւ թ ի ւ ն ,
քանի որ
հեղինակը
արդէն
քիլ յետոյ
բացատրում
է «ի հեր
գըլ֊
խոյ»
ասելով, տե՛ս Աճառ. Արրտ. 1911,
671),
\
<ձպ.Օէհ,
ՃՏ. բօ1)ք§ւ. 101
գերմ.
\\&
շ\1՝ բառի
հետ։ նՀԲ եբր.
ս է ա ր
(
իմա՛
ՏՇ՚Ձ՜ւ՜)
և գերմ.
ՈՅՁՐ
«
մազ»։
Վերջինիս հետ նաև Էմին,
1՜1
Շ7. 83բ,ԱՅ–
ՏՅ,
էջ 66 և Մորթման
շ լ ա Օ . 30, 418։
աաշւ
-
,
ճաւ6Ո. V I
լտ.
բւ1ստ.
ՇՅՈ Ա Ո ,
Ըէ.
ե.կա.
153
լիթ.
6
Ո Տ
«
բուրդ» և յն.
տրւօ^
«
ասր»։
Հիւնք.
ն ե ր =
յն,
Տէթօց,
Խւօ^
«
ասր»,
հ ե ր ա ա ո ւ կ =
յն. ւտթՕ-ՕԱ-ճօշ,
«
պաշտօնեայ
մեհենի»։
ՏշՈքքէշ1
(
աւէ2
5 8 29, 33
սանս.
թ31՝Տ՚3
«
փունջ,
տըր–
ցակ»
բառի
հետ։
Բ6ւ6քՏՏ0Ո.
Խ.
Ա.
Խա.
Տէսմ. 99
լիթ.
բա՜շ
«
ցցունք» և
ռուս.
1՝
ՕՈհՓ»1ե, 7Օ՚ռՕբ1Ա0էհ
«
մազերը
փշաքազուիլ»
բառերի
հետ՝
հնխ.
թ6ք–
արմատից։
Պատահական
նմանութիւն
ունին
գերմ.
Ւ
1
Յ
31՜,
հիսի
հ1ւ՜,
անգլ.
ՒւՅՄ,
հոլլ.
ՈՅՁ1՜,
հբգ.
Ո31
-
,
անկսք.
հ՝36ք
հոմանիշներր,
որոնք
դրւում են հնխ.
Գ6ՏՅ
ձևից
(\\
^31ճ6 135
և
1
Հ1ս^6,
էէ
194)։
"
ՀԵ Ր Ե ԵԻՈ Վ Տ
կամ
ՀԵՐԵՍԻ11Տ
«
հերետիկոս,
աղանդաւոր»
գործածուած
է միայն
յոգնա­
կի ձևով, այսպէս՝
հ ե ր ե ս ի ո վ տ ք , հ ե ր ե ս ի ո տ ք ,
հ ե ր ե ս ի ո վ տ ա յ ք , հ ե ր ե ս ի ո ա ա յ է ՛
(
սեռ.
—
տաց,
տից, տ ա յ ց )
Կոչ. 48, 99, 137, 267. Եւս.
պտմ. 529, 534—5. Եւագր. Ոսկ. յհ. ա. 10.
յետնաբար
եզակի
ձևով և իբր ած.
ունի
Ուխտ. Բ.113 (հերեսիովտ
լեզու
նորա)։
Այս բառից են
հ ե ր ե ս ի ո տ ո ւ թ ի ւ ն
Եւագր.
հ ե –
Ր ե ս ի ո ւ թ ի լ ն
Եւագր. Կոչ. 99.
հ ե ր ե ս ո ւ թ ի ւ ն ,
հ ե ր ի ս ո ւ թ ի ւ ն
Կոչ. 311։
=–3ն.
ճըշօւձ՚Լ-ղՀ,
յգ.
ՕսբՏէԱԱՈՕ»
«
Հերե­
տիկոս»,
կազմուած
է
ՕԱթ&Օ՚՚ղՀ, բառից, որ
նշանակում
է «առնելր,
գրաւում.
2.
ընտ­
րութիւն.
3.
նախ
րն արութիւն,
4.
մասնա­
ւոր
ուսումնասիրութիւն.
5.
գրական, բր–
ժըշկական,
փիլիսոփայական
դպրոց, և վեր­
ջապես
6.
առանձին
կրօնական
հերձուած»,
բուն արմատր
ԱԼՕ–(Տ> «բռնել,
գրաւել,
ընտ­
րել
ևն»։
Յունարէնից
փոխառեալ
եննաև
լտ.
Ո36ք6Տ1Տ,
ասոր. ^
~^յւ0)ՕՀ
116
ք6Տւ6է՚3
«
հերձուածող,
աղանդաւոր»
ևն։—Հիւբշ.
361։
Ուղիղ մեկնեց նախ
նՀԲ։
"
ՀԵՐԵՏԻԿՈՍ, ի- ա
հլ. «հերձ ուածոզ»
Կոչ.
Մանդ. Սրգ. յհ. բ. որից
հ ե ր ե տ ի կ ո ս ո ւ թ ի ւ ն
Բուզ.
հ ե ր ե տ ի կ ո ս ա պ ե տ
Մ. Մաշտ. 169 բ.
յետին
ձևով գրուած է նաև
ե ռ ե տ ի կ ո ս
նա­
նայ 5, Ասող, Գ. իա։
= Յն.
0
է1թտ՚Ա/.6<;
«
հերձուածող,
հերձուա–
ծողական». ծագում ր նոյն է, ինչ որ
հ ե ր ե ս ի ­
ո վ տ
(
տե՛ս այս բառր).
յունարէնից
փոխա­
ռութիւն են նոյնպէս լտ,
հ36ք6է1ՇԱՏ,
ասոր.
-
Լյ2/–շ/
•-
ՃՀ
հ6 ք 6 է պ 5 ,
արաբ.
ձ 1 յ \ ^ \
31՜
ՅէւգՅ
հոմանիշները։—Հիւբշ,
361։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։ — Իսկ
Բւ§§ Տ ,
Քերակ. 1856, էշ 61 դնում է յն. Տ^Օզ
ձևից\
ՓՈԽ
Հայերէնի
վրայից
տառադարձու­
թիւն է Ա. Գրքի
քրդերէն
թարգմանութեան
մէշ
հ է ր ի ս ւ ի կ ո ս
Տիտ. Գ. 10. ժր Հէրիտիկու.
մառուվէ
«
յառնէ
հերձուածողէ»։
"
Հ Ե ՐԻՍ Ա Յ
«
կորկոտով
ումսով պատրաս­
տուած մի տեսակ
կերակուր»
Բանք աղ.
189.
էֆիմ. 170. գտած եմ նաև 1563 թուի
մի գրութեան
մէշ, հրտր. ՀԱ 1922, 162
(
բայց այս էջր սխալ եմ
նշանակել)։
֊
Արաբ,
և պրս.
ձ-^յ^ճ
ՈՁՈ Տ Յ
«
մի
տեսակ
կերակուր, որ շինւում է մսով, ցո­
րենով և իւղով» (տե ս Իբն Բատուտա,
հրտր.
Բ Ձ Ո Տ ,
1853,
հտ. Բ. էշ 89, Կամուս,
թրք.
թրգմ. Բ. էջ 306, որ ունի նաև արաբ,
^յ^լյձ.
հՁ Ո Տ
ձևը), բառր
բնիկ սեմական է և գըտ–
նըւում է նաև ուրիշ
սեմական
լեզուների
մէջ. հմմտ. եբր.
Ո Ը ՛
1
՜
^
՚
Յ Ո Տ Յ ,
թալմ.
յ Ը 1 յ ; ՚ Յ ք Տ Յ Ո ,
ասոր.
)–
յ&՚յ1
ՁքՏՅ ( 7 )
«
կճեպը
հանած
գարի»։
(
Պէտք է
գիտենալ,
Fonds A.R.A.M