8 2
–
Բնիկ
հայբառ՝
հնխ.
բ 6 ք –
արմատից,
սրա
մերձաւոր
ցեղակիցներն
են՝ սանս.
բ Յ –
1՜3–
«
հեռու, իբացեայ,
յայնկոյս,
վաղագոյն,
յառաշ ժամանակաւ»,
թ Յ ք Յ Տ
«
հեռու,
հեռա­
ցեալ»,
զնդ.
բ31
՜6,
յն.
ԱՏթ5
«
հեռի՝ րստ
տեղւոյ,
ժամանակի
և լափու»,
7.
Տ.0Ա՝) «յայն­
կոյս»,
1
էՏ0Ա10Հ
«
յայնկոյս
գտնուած»,
գոթ.
էՏւԱՈԼ «հեռու»,
հհիւս.
քւ31՜1",
անգսք.
քշօէ
-
,
հբգ.
քշո
՜
Օ,
գերմ.
քշա
«
հեռու», է
Ը1՜Ո6
«
հե­
ռաւորութիւն»,
հիռլ.
1
ք6
«
յետին»,
անգլ.
13
Ր
«
հեռու»,
լտ.
թ 6 ք 6 ^ 6
«
ի տար աշխարհ, օ–
տար
երկրռւմ»,
լտ.
բ օ Ո ՚ Օ —
յ ն .
71000(0 «
ա–
ռաջ,
հեռու,
ուշ» ևն։ Հնխ. արմատր
չափա­
զանց աճած
Է և տուած
նորանոր
ածանցներ
(
այստեղ
Է պատկանում
մինչև անգամ
գերմ.
Բւ
՜
ՁԱ
«
կին»\),
որոնց
վրայ
երկարօրէն
տես
Բօ1<օա>– 2, 2 9 –
4 0 ։ –
Հ ի ւ բ շ .
466,
ա տ ճւ Տ Շհ.
2 2
յն. ոԱօւՀ
«
մօտ, քո­
վը,
կողքին»,
Տօէէւշհ.
2 0
^ 0
1850,
357,
ճ ո Շ Յ
8 1 , 363,
Լ Յ § . Սւ
–
§շտշհ.
2 9 5
տալիս է նախ ուղիղ
մեկնութիւնը՝ հա­
մեմատելով
սանս,
բՁէ՜Ձ,
գոթ.
է ՚ Յ Մ Ր Յ
ևն
ձևերի հետ, նոյն ր ձ\1Տճ,
26
Ոճտբ.
185
ղնդ.
ֆձՈւ
ձևի տակ. Վերի
ձևով են
մեկնում նաև Հիւբշ. \Լ2
23, 34.
Տէրվիշ.
Մասիս 1881 մայիս 11 և Նախալ.
92։
0 6 6
շ ե շ
8 8 1 4 ( 1 8 8 9 ) ,
էջ 210 լիւկ.
1
Մ 2 2 6
բառի
հետ։
Հիւնք.
յն.
յչտ՚էթ
«
ձեռք»
բառից։
Ր^ՅքՏէ,
Յուշարձան 414
մոնգոլ.
X օ 1 3 ,
կալմուկ.
Ճ0101,
թոլնգոլզ.
§ 0 1 ՜ 0 ,
ճապոն,
հեօ՚ւ
«
հեռի», 421 չա֊
ղաթ.
Ա
Յ
Ճ
«
հեռու»։
ԳԻՌ
Շմ.
ոէւփ,
Ագլ.
հ ա ո ի ,
Ջղ.
խ ե ռ ի ,
Խրբ,
հ ո ա ի , հ ա ա ւ ւ ն ,
Ղրբ՛
հ է ՚ ո ո է ,
Մժ.
յ է ո ո է ,
Ախց.
Գոր. Երև. Կր. Հմշ. ննխ. Պ լ. Ս չ.
հէաււ,
Տիգ.
հէոու, խօ ա ո ,
Հճ.
հ է ա ւ ,
Սվեդ.
հ ի ո ո օ ,
Ալշ. Մշ.
հ է ո ո ւ ն ,
Ասլ.
հ ա ս ի ւ ն
(
բցռ.
հ է ո ը –
վ ա ն ) ,
Տփ.
հ ի ՛ ա ւ ,
Սեր.
հ ա ա ս ,
Ակն.
հ է ո –
վ օ ն ց
«
հեռւից»,
Զթ.
խ օ ւ ւ ո լ ,
1
Ւ,
հ է ո ո ւ ն գ
(
կազմուած
է
֊
ո ւ ն կ
մասնիկով,
ինչ,
լ ե ց ո ւ ն կ ,
ի ւ ո ա ւ ն կ )
ոճերի
մէջ
հէււի
ձևով. ինչ.
Աս­
վ ա ծ հէււի ա ն է
ննխ. Պլ,.-նոր բառեր են
հ ե –
ոակ,
հե ո ո ւ կ ե կ , հ ե ւ ւ ո ւ ա ն ց ։
ՀԵՍԿ, Ո
հլ. «առագաստի
կապ կամ չու­
ան»
Վրք.
հց. բ. 353—4
(
յգ.
հ ե ս կ ք , հ ե ս –
կեան).
«
խսիր կամ նման
նիւթ՝ ոտքին փա­
թաթելու
համար»
Բուզ. 274.
որից
հե՛սկի
«
ոտքի
զան գա պան,
սռնապան»
Առաք. պտմ.
133,
ՆՀԲ
հ ի ւ ս ե լ
բայից։
Տէրվ. տե՛ս
հ ի ւ ս ե լ ։
Տշհ6քէշ1օաւէշ 8 8 28. 2 8 2
հ ի ւ ս ե լ
բայի
հետ։
Նոյնն են կրկնում
8
օ1Տ30զ 7 7 8
և
՛
Լա փ ան ց ե ան, Տեղեկ. ինստիտ. 2, 79։
ԳԻՌ.֊Ղրբ՛
հ է ՚ ս կ ի
«
սռնապան».
—
այս­
տեղ կապ
ունի" արդեօք
հ ե ս կ ե լ
Նփ.
«
թխմել,
ճխտել»։
ՀԵՍՍ11ԻԿ,
որ և
յ ե ս մ ո ւ կ , յ ե ս մ ի կ
«
ասո­
րեակ կամ ճարճիր
բոյսր»
Ասար. Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1683և 2155,
Հ Ե Ս Ս ԱՅՔ
«
գործնականք,
իմաստունք))
.
ու­
նի միայն
/
^առ.
երեմ, էշ 180։
ՀԵ Ս Տ ( ի
հլ. ըստ ՆՀԲ. բայց կայ
միայն
ա ռ հ ե ս տ ի
ձևր) «խեռ,
անհնազանդ,
խօսք
չլսող,
զմռող» Ոսկ, եփես, որից
հ ե ս տ ե լ
«
ան­
սաստել,
անհնազանդ
գտնուիլ»
ՍԳր. Ոսկ. մ.
բ. 16. Ես. Կիւրղ. ծն,
հ ե ս տ ա ն ա լ
ճառրնտ.
հ ե ս տ ա ն ք
Եփր. բ. կոր. 107. Եւս. պտմ. 329.
հ ե ս տ ո ւ թ ի ւ ն
Օր. լա. 27. Փիլիպ. ա. 17. Եզն.
Մծբ.
հ ե ս տ ո ւ մ ն
էծ. ածար.-գրուած
է
ե ս տ ե լ
Ան ան. ժմնկ.
57,
ՆՀԲ
լծ.
խիս տ , վէս, վ ե ս տ
;
օց տ ե լ ,
թրք.
ասր, խ ա ս ի տ ։
Տէրվ. նախալ. 121
հյ.
յ ե տ , հուսկ,
սանս.
բ Յ ք Օ Ձ ,
լիթ.
թ Յ Տ –
Աա,
լա.
բօտէ
բառերի հետ
կասկածով։
Հիւնք.
վ ս տ ահ
բառից։
ՏՇՈ6ք
էտ1օ^Ա2
8 8 29, 3 2
հնխ.
բ6ճ
–
էօ,
ինչ. հսլ.
բ Յ ճ շ
«
րնկնել»
և
Ո Յ թ Յ Տ է
«
ձախորդութիւն»։
–
ք–ՀԵծ, ո
հլ. բուն նախնական
նշանակու­
թիւնն է «ոտք»,
այսպէս՝
Գ. թագ. ժր. 21.
«
Մինչև
ցե՞րբ
կաղայք
յերկուս
հետս»
(
եր­
կու ոտքով,
երկու
ոտքից), այս
նշանակու֊
թիւնր
յետոյ
տեղի տալով
ո տ է
բառի
առաջ՝
ջնջուեցաւ,
բայց
մնացին
նրանից
ածան­
ցուած
նշանակութիւններր.
այսպէս
«2.
ոտ–
քր կոխած
տեղի
նշանր, հետք. 3. փխբ. ճա­
նապարհ,
օրինակ,
նմանութիւն»
ՍԳր. Կո­
րիւն. Եւս. պտմ. Կիւրղ. թգ. Եփր. յես. «4.
յետևից»
Բ. մակ.
դ. 21. ճառրնտ.
«5.
միա­
սին, միատեղ,
հետր»
Եղիշ. 11սկ. սղ. զանա­
զան
նախդիրներով՝
գ հե տ
«
յետևից»
ՍԳր.
Ոսկ.
Եւս. քր. «միասին,
միատեղ»
Ռսկ. յհ.
Fonds A.R.A.M