Հ ե
Տ
.
Տ
1
կամ
հ ե շ ր ա ն
(
Մկ.
խ ա շ ա ր ա ն ,
Վն.
խ է շ տ ր ա ն ,
խ է շ ր ա ն Հ հ ե շ տ ա ր ա ն )
«
անդորր,
Հանգիստ,
հանդարտ. 2. տափարակ,
հարթ».—իմաստի
զարգացման
այս բոլոր
աստիճանների
հա~
մար
հմմտ.
դ ի ս ՝ գ ալ
«
հաճելի՝
ախորժելի
լինել»,
դ ի ւ ր ի ն
«
հեշտ»,
դ ո ւ Ր ա ն
«
տափա­
րակ»։
Հ Ե Շ ծ Պ Ա Շ Տ Ա Կ
«
կամաւոր
ծառայ»,
նորա­
գիւտ բառ, որ ածանցեալ
հ ե շ տ պ ա շ տ ա կ ա –
թ ի ւ ն
«
կամաւոր
ծառայութիւն»
ձևով մէկ ան­
գամ
գտնում եմ գործածուած
Օրրել,
հրտր,
էմ. էշ 25, «Եւ գնացեալ
(
Բաբիկ
Սիւնի)
յաշ­
խարհէն
Հոռոմոց առ արքայն
Պարսից, հա­
սանէ ի դուռն
արքունի, և առ ումեմն ի զօ­
րականաց
արքային
զետեղեալ
հեշտպաշ–
տակութեամբ
և բազում
արութիւնս
պէսպէս
յոլոմպիադսն
Պարսից
ցուցեալ»։
Հրտր.
Շահն. Ա. 77 ունի իբր առանձին
բառեր
հ ե շ տ
պ ա շ տ ա կ ո ւ թ ե ա մ բ ,
բայց
լաւագոյնն
է միա­
ցեալ
ձևր։
Պ աշ տ ա կ
բառր
գտնում
ենք գոր­
ծածուած
Կաղանկ. հրտր. էմ. էջ 46 «ծա­
ռայ, սպասաւոր»
նշանակութեամբ,
իսկ
հ ե շ տ
բառի հետ միասին՝
ունինք
հ ե շ տ պ ա շ տ օ ն
«
կամաւոր
ծառայութիւն».
Գնաց առ
Տրդա֊
տիոս՝ ըստ հեշտ պաշտաման. Ագաթ.— Մխ,
Գօշի Գ ա տ ա ս տ անա գրքում
գտնում
ենք բա­
յաձև՝ Որ ոք զնա հեշտ պաշտէ
...
որ զնա
հեշտ ոք կալցի
(
հրտր. Բաստ, էշ 212)։ Ա֊
դաթանգեղոսի
հ ե շ տ պ ա շ տ օ ն
բաոի
հոմա­
նիշն է
ուրեմն
—
հեշտպաշտակութիւն։
*
Հ Ե ^ 1 1Իք
(
տարբեր
տառաղարձութիւննե
-
րով՝
հե շ ո ւ պ , հ է ջ ո ւ բ , հ ե հ ո լ պ ) , ի- ա
հլ. «Թա­
գաւորի սենեկապանը,
արարողապետ»
Վրդն,
պտմ. էշ 108. Պտմ, վր. էջ 88. Ուռհ. էջ 186.
Օրրել, հրտր. էմ. էջ 258 (սեռ.
հէ ջ պ ա ց ).
ու­
րիշ ձևերով
ունինք՝
նն ե պ , Տ ն է պ
Շապհ. 53,
78.
հ ե հ պ
Ուռհ. էշ 186։
= Արաբ,
^՜Յ՜յւե
նոյն
նշանակ.—
Հիւբշ. 269,
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ. նոյնը
յետոյ
Հիւբշ.
շ ն ա յ
35 (1881),
էշ 661,
–
|–ՀԵ1Ւ, ի, ո
հլ. «հակառակութիւն,
ոխ,
կռիւ»
ՍԳր. Եփր. թուոց, էջ 259 (գրծ.
հ ե ­
ռիւ).
«
խեռ, կռուարար»
Ոսկ. փիլիպ.
Եփր.
պհ. և տիտ. որից
հ ե ռ ա լ
Ոսկ. մ, ա. 15. Տի­
մոթ.
կուզ, էջ 325.
հ ե ռ ո ւ թ ի ւ ն
Փիլ. Ղևոնդ.
6—488
ՀԵ Ռ
Լծ. կոչ.
հ ե ռ ա ս է ր
Ոսկ. ես. էջ 152
(
չունի
նՀԲ).
դ ժ ո ւ ա ր ա հ ե ռ
Պղատ. օրին,
դ ժ ո խ ա հ ե ռ
Պիտ.,
= Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
6
քՏ–
ւսրմատից.
մեկնութիւնր
տես
ե ռ
(
եռալ)
արմատի
տակ,
որից կազմուած է
հ
սաստկականով։
ՆՀԲ
«
լծ, յն.
~Հ>՝.գ.ի մեզ է արմ
աս"
բառիս
գրգիռ.
ուստի ռմկ,
խ ռ խ ռ
և
հ ր ո ս » ։
Բշէտաւ. 6 9
յն. կւգ
«
կռիւ»։
Ցօէէւժւ.
Ճ Ո Շ Ձ 5 2
և
Լ Յ
§ .
Սւ–§€Տշհ.
2 7 6
թ31՜
արմատից։
Հիւնք. յն. տրւգ
։
Ալի–
շան,
Հին հալ. 317—–8
յն.
6(31՛
դիցու­
հին։
Հիւբշ. 466 տատանւոլմ է յն. Խւգ
(
սեռ.
Տ ք ո Տ օ ; )
կամ սանս,
թ ք է
և կամ
հսլ.
ՏԱ–բ01՜Ա,
ռուս.
Շ Ո Օ բ ՚ հ
«
կռիւ»
ձևե­
րի
միջև և չի կարողանում
այս երեք
մեկնոլթիլններից
մին կամ միւսը
ընղու֊
նիլ։ Վերի
ձևով
մեկնեց
ԼՃՃ6Ո,
Խ1Ո–Ո.
Տէսճ. յ » 5 9 ։ Տշհ6քէ61օ
^ւէշ
8 8 29, 5 2
ընդունում է յն. կւզ ևն։
(
Ց օ ՚ Տ Յ Օ գ
2 8 0
մերժում է այս վերջինը և
ընդունում
Ն\ճ&ւ\~ի
մեկնութիւնը,
նոյնը
ընդունում
են նաև
տ 1 ճ 6
258,
Բօեօւ-ա՛
1, 151
մերժելով
սանս,
թք է
ձևի համ
եմ ատ ու–
թիւնը
(
Պ1&\ձշ6Ո
և
6 1 5 ) ։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բռ. 238 զնդ.
ՈՁք6էՅ
«
թշնա­
մի»
բառից։
+ Հ Ե ՌԻ
«
տեղով կամ ժամանակավ
հեռու»
ՍԳր. Եւս. քր. «անմասն,
օտար»
ՍԳր. Եւս.
պտմ.
Եղիշ. կազմուած է
ի
մասնիկով^
հ ե ռ –
պարզ արմատից,
որից եննաև
հ ե ռ ո յ
Ոսկ,
փիլիմ.
հե ռ ո ւ ս տ ,
ՍԳր.
հ ե ռ ա բ ն ա կ
Ադաթ.
հ ե ռ ա գ ո յ ն
ՍԳր.
հ ե ռ ա ն ա լ
ՍԳր.
հ ե ռ ա ս տ ա ն
ՍԳր.
հ ե ռ ա ս տ ա ն ե ա յ ք
Վեցօր. Եփր. եբր.
հ ե ռ ա ր ձ ա կ
Սիր, իդ. 44.
հ ե ռ ա ց ո ւ ց ա ն ե լ
ՍԳր.
հ ե ռ ա ւ ո ր
ԱԳր,
խ ր ա տ ա հ ե ռ ա ց ո յ ց
Մծբ, իսկ
հ ե ռ ի
ձևից՝
հ ե ռ և ո ր
«
հեռաւոր»
Եփր. եբր.։
նոր բառեր են
հ ե ռ ա գ իր , հ ե ո ա գ ր ե յ , հ ե ռ ա գ ­
րիչ, հ ե ռ ա գ ր ա տ ո ւն , հ ե ռ ա գ ր ա թ ե լ , հ ե ռ ա գ ր ա ­
կ ա յ ա ն , հե ռ ա գ ր ա կ ա ն , հ ե ռ ա ձ ա յ ն , հ ե ռ ա խ օ ս ,
հ ե ռ ա խ օ ս ա կ ա ն ,
հ ե ո ա խ օ ս ա գ ի ր ,
հ ե ռ ա դ ի ­
տակ, հե ռ ա տ ե ս , հ ե ռ ա տ ե ս ո ւ թի ւ ն , ա նհ ե ռ ա –
տ ե ս ո ւ թի ւ ն , հ ե ռ ա ն կ ա ր , գ ո ւ գ ա հ ե ռ ( հ ե ռ
ար­
մատով),
գ ո ւ գ ահե ո ւ ս կ ա ն, զ ո ւ գ ա հ ե ռ ա գ ի ծ
ևն,
Fonds A.R.A.M