ՀԴՆ
73
Հ Ե Տ
= Արաբ.
յյձյ֊.–
կջլզո
«
արհամարհեալ,
անարգ, նուաստ»,
Օ^ Ա օ.
Հ-գՏՈւէ
«
ար­
համարհանք,
անարգանք»՛
Ուղիղ
մեկնեց
Պոտուրեան.
հրտր.
Կոստ. երգն. Էջ 50։
Հ Դ ՆԻ
(
գրուած
նաև հրդնի,
հնդնի,
հնգի)
«
սապատող,
կուզ» Պիտ. 529 (Հրդնի
Էր թի.
կամբք)։—
Տե՛ս և
հ ն դ ր ի ։
ՆՀԲ լծ. արաբ,
հէ տ է պ , է հ տ է պ ։
Ե ա ֊
զրճեան,
Արևելք 1884 նոյ. 16 սանս.
Ո ա ա ՚ ւ ՜ Ձ
«
այրական»։
Հ դ ա դ
տե ս Հոտոտ։
*
ՀԵԴ, ի
հլ. (յետնաբար
նաև
ո
հլ՛) «վանկ,
գրի
հնչիւնը» Ոսկ. ես. Երգն, և նչ. բեր.
որից
են
հ ե գ ե լ
«
վանկ
կապել»
Մամբր.
Մանդ.
ե ր ե ք հ ե գ ե ա ն
«
եռավանկ»
Երգն. քեր.
մ ի ա ­
հ ե գ ո ւ թ ի ւ ն
Մագ. քեր.
կ ի ս ա հ ե գ
Նչ. քեր.
հ ե ­
գ ա ր ա ն
(
նոր բառ),—յետնաբար
գրուած ու–
նինք
հ ե ք
Անկ. գիրք նոր կտ. Էչ 182 — 184,
––
Ասոր.
յ ՜ \ ^ ° ^
ե Յ ՚ ^ Յ
«
կարդալ»,
ն. ա֊
սոր.
հ ե ^ է ՚ Յ ՛
«
հեգել»,
արաբ.
9
1֊֊.
ձ>
հ Յ յ ՚ Յ
«
վանկ,
հեգել»,
որից
փոխառեալ
Է քրդ՛
ձտ֊ճ
Ւոյ6
«
վանկ», տե՛ս նաև
հ ե գ ե ն ա յ ։ —
Հիւբշ. 309,
ՆՀԲ լծ. հյ.
ոգել, ո գի, հա գ ա գ , վ անկ ,
յն.
իիւի՛, ի ՚ խ օ ս ,
մանաւանդ
արաբ, և
պրս.
հ է հ է , ս ի ւ գ ի ւ ն ։
Տէրվիշ. տե՛ս
հ ա ­
գ ա գ
բառի
տակ։
Վերի
ձևով
մեկնեց
Հիւբշ՛
2 1
ա Օ 36 (1882),
էջ 132, Հիւնք.
արաբ,
հ է հ է ։
ԳՒՌ.-Ալշ.
Մշ.
հ է գ ՚ ե լ ,
Ակն.
հ է ն ք , հ է ն ք ը –
րան,
Պլ.
հ է ն ք է ր է ն
«
հեգարան»
(
գրականից
փոխառեալ)։
"
Հ Ե Գ ն Ս ՚ Ո Ն
(
սեռ.
֊
ի ; ,
որ և
հ ո գ ե մ ո ն , հ ե –
գ ե մ ո ն ի դ է ս
«
առաջնորդ,
կուսակալ, դատա­
ւոր», վերջինը
ունի Բ. մակ. ժգ. 24՝ իբր յա­
տուկ
անուն,
միւսներր՝
Եփր. գծ.
(
ստէպ),
ճառրնտ.
Յայսմ. ղեկ. 13. առանձին
տե՛ս
նաև
ե գ ո ւ մ ե ն ո ս ։
= 3ն.
7
|քՏյյ.Ա)7,
՚
ւ)~Հդօ՝)1ն–ղՀ
«
առաջնորդ,
կուսակալ,
կառավարիչ»
(
ւ՝ղ&0\).9.ւ «առաջ­
նորդել»
բայից),
կրկին
ձևերից
առաջինը
տուելէ
հ ե գ ե մ ո ն ,
երկրորղր (որ
գործածուած
ճիշտ Բ.մակ. ժգ, 24) տառադարձուած
է
հ ե գ ե մ ո ն ի գ է ս ,
իսկ
հ ո գ ե մ ո ն
թուի շփոթ
գըր–
չութիւն՝
հ ո գ ի
բառից։
Յունարէնից
փոխառ­
եալ են նաև ասոր. ՝^յ
0
> Ձ
Ո 6 շ 9 Ո 1 0 Ո Յ
կամ
)
յ Օ ^ Օ ^ Հ * Ո 1 § 9 Ո 1 0 Ո Յ ,
մանիք. պհլ.
ք՚ւՕյ՚՚Ո
հւ^աօո
(
տե՛ս
Տ Յ 1 6 1 Ո Յ Ո Ո ,
1
^
Յ
աօոՅւտշհշ Տէսճ. Յ ձ « 8, 83)
և ն. յն.
7)"
քօ6սՏ^օ;
«
աբբայ,
վանաց
առաջնորդ»,
7
յ՚քծ0|է^7)
«
աբբայուհի»
ձևից՝
հսլ
1
§Ա1Ո6
ոս,
ռուս, ոդաշս՜ե,
ուկր.
ւհսատո
են
( 8
^ –
Ո 6 ե 6 Ր 422):
Ուղիղ
մեկնեցին
ՀՀԲ և
ՆՀԲ։–Վար֊
դանեան ՀԱ 1922, 407 դնում
Է ասորե­
րէնի
միջոցով։
՛
Հ Ե Գ Ե ՆԱՅ, ի
հլ. «գիր,
այբուբեն»
Կիւրղ.
ծն. (Ջան և
զ ո վ
եբրայեցի
հեգենայն
ոչ ընտ­
րէ ի միմեանց.
—
ակնարկում
է երր. *| տա֊
ռր, որ կարդացւում
է թէ
Ա
և թէ
0
). «
հեգ,
վանկ»
Երզն. քեր. Փարպ, Մանդ. Խոր.։
= Ասոր.
)
յ*1–֊–ՀՕ–\
հշգ)/ՃՈ11
օ կարդալ,
հեգել,
րնթերցում,
արտասանութիւն»
բառից.
Ասորի
բառր
դարձել
է նախ
"
հ ե գ ի ա ն ա յ ,
որից
*
հ ե գ ե ա ն ա յ
և սրանից
էլ
հ ե գ ե ն ա յ ։
Ար–
մատր
բնիկ սեմական
է. հմմտ. երր.
Ո^Ո
ս
&
հ
«
բզզւսլ,
մրմնջել , մռմռալ,
առիւծի
մռնչելը,
մտածել,
ճառել,
խօսիլ»,
Ո^Ո
հշ^6
«
որոտ, հեծեծանք»,
ասոր.
յ՜Հէ^ՕՀ
հ Յ –
7 3
«
կարդալ»,
արաբ.
Լ֊լՀ–
հ Յ յ ՚ Յ
«
վանկ,
հեգել», տե՛ս նաև հյ.
հ ե գ
ձևի տակ։ — Հիւբշ.
309։
ՆՀԲ
հ ե գ
բառից։
Հիւնք. արաբ,
հ է հ է ։
Հ Ե ԴԻՈՃՈ Ս
«
անանուխ,
նանէ». ունի
միայն
Բառ. երեմ, յաւել.
569։
Հ ե գ ն
տե՛ս
Հենգն։
ՀԵՏ, ո
հլ. «քաղցր
և մեղմ
բնութեամբ,
խոնարհ»
ՍԳր. որից
հ ե զ ա ց ա ց ա ն ե լ
11
սկ. յհ,
ա. 29.
հ ե զ ո ւ թ ի ւ ն
ՍԳր. Ոսկ. մ. բ.4. Եւս.
պտմ.
հ ե զ ի կ
Փիլ. Խոր. Յհ. կթ.
հ ե զ ա ս ա հ
Պիտ. Կաղանկտ.
հ ե զ ա բ ա ր
Եղիշ. Խոր.
հ ե –
զ օ ր է ն
Գնձ.
ք ա ղ ց ր ա հ ե զ
Եպիփ. ծն.
հ ե զ ա ­
ն ա զ , հ ե զ ա շ ո ւ ն չ
(
նոր բառեր)։
Սխալմամբ
գրուած է
հ ե ց
Խոր. Ա. 11, որ լաւագոյն ձե­
ռագիրն
երի մէջ
հ ե զ
ձևն
ունի։
ՆՀԲ լծ. արաբ,
ի յ է զ է , խ ա զը , խ ա զ ա ,
յոգն,
խ ո ւ զ ո ւ
(
իմա՛ արաբ.
|յԱ.
Ճ Յ –
ՏՅ. Ճ 3 3 1
«
հնազանդիլ»
Կամուս,
թրք.
Fonds A.R.A.M