6 9
\
ԱՈ,
թրք–
ՈՅ՝\քՅՈ.
բոլորն էլ «սանդ»
նշա­
նակութեամբ (Ոօա § \089)։–Հիւբշ.
180,
Ուղիղ մեկնեց նախ
մստէւ, 26ոճտբ.
3 2 4
ա,
լ&
Տ
.
ձ ո ո . Տէսճ. § 1270
իբր
զրադաշտական
պաշտամունքի առար­
կայ՝ Հայաստան մտած է համարում,
ԳԵՌ, — նոր փոխառութեամբ
մտած է թուր֊
քերէնից, ինչ, Պլ,
հա վ ան,
Երև,
հ ա վ ա ն գ
ևն,
ՀԱԻԱ Ն Ա Պ Ե Տ
«
ճարտարապետ»,
ունի մի­
այն Բառ. երեմ, էջ 179,
Հ Ա Ի Ա ՆԻ
«
անասունների
արուն», մէկ ան­
գամ
ունի Ոսկ. հերովդ. 617. «Ո՛՛ր մատակ
առիւծ
զիւր հաւանին ի սպանումն
մատնէ»
(
յն. Տֆֆքի ռարոս>1,
= Ըստ որում կայ Ոսկ. երր.
հ ա ւ ա ն ը ն կ ե ր
«
զուգակից, ամոլակից» բառը, որ ծագում է
հ ա ւ ա ն
արմատից, ուստի թերևս այս բառն
էլ բուն նշանակում է «րնկեր» և ծագում է
նոյն արմատից։ — Աճ.
Հ Ա Ւ Ա ՌԻ
«
գէտառ». այսպէս
ունի Բառ.
երեմ, էջ 179. այս բառով պէտք է անշուշտ
հասկանալ
գետառ,
որ Երև. և Ջղ. նշանա­
կում է «մայր գետ, որից առուն է բաժան–
ւում»։
"
ՀԱՒԱՍԱՐ
(
յե տնարա՞ր
ի, ի- ա
հլ.) «հա­
ւասար, նման, ընկեր, մէկ ձև ունեցող,
րնղ֊
հանուր, հասարակաց»
ՍԳր. Մծբ. Ոսկ. յհ.
բ. 37. որից
հ ա ւ ա ս ա ր ե լ
ՍԳր. Ագաթ,
հ ա ւ ա ­
ս ա ր ո ր դ
Եւս. պտմ.
հ ա ւ ա ս ա ր ո ւ թ ի ւ ն
ՍԳր.
Եւս. պտմ. Կոչ.
հ ա ւ ա ս ա ր ա գ ո յ ն
Ագաթ,
հ ա ­
ւ ա ս ա ր ա կ շի ռ
Վեցօր.
հ ա մ ա հ ա ւ ա ս ա ր
Վրք.
հց.
զո ւ գ ա հ ա ւ ա ս ա ր
Յհ. իմ. երև.
ե ր կ ն ա հ ա ­
ւասար
Յայսմ.
հ ա ն դ ի ս ա հ ա ւ ա ս ա ր
Անան.
եկեզ. &–ի կրճատումով՝
մ ա կ ա ւ ա ս ա ր
Փիլ.
Շիր.
շ ա ւ ա ս ա րիլ
Վրք. հց. բ. 13.-միջին
հյ.
հ ա ւ ս ա ր ա կ ա ց
Կոստ. երզն. 78. նոր բառեր
են
հ ա ւ ա ս ա ր ա կ շ ռ ո ւ թի ւ ն , ա նհ ա ւ ա ս ա ր ս ւ կ ըշ –
ռ ո ւ թ ի ւ ն
ևն։
–֊
Պհլ.
հ Յ ^ Տ Յ է
(
կամ
Ո Յ \ ՚ Յ Տ 3 1 ՜ )
բառից, որ
ճիշտ
հայերէնի պէս ունի կրկնակ
«
հաւա­
սար» և «նման»
նշանակութիւններր։
ճիշտ
հայերէնի պէս պահլաւերէն էլ ա սլում է
ՒւՅ\ք–
Տ Յ Ր
՚
Յ Տ է
«
լիք հաւասար»
(
նմանր
չկայ)։
Պհլ. բառր
հին գրականութեան
մէջ աւանդ­
ուած չէր. պատկանում է հիւս, պհլ, բարբա­
ռին և երևան եկաւ
մանիքէական
գրուած֊.
ների մէջ՝
հ
^ Տ Յ Ր
ձևով (տե՛ս
Տ Յ 1 6 1 Ո Յ Ո Ո ,
1
^3Ո1Շհ31ՏՇհ6 Տէսճ.
Յհ\\ հտ. 8
(1908),
էջ 81), Կազմուած է
՚
Ո
՜
Յ ^ Յ է –
«
նոյն»
(
հմմտ. զնդ.
հՅ\^3^–աՅՏ0
«
նոյն
մեծու­
թեամբ»
)
և
Տ2ՄՅ
«
գլուխ» բառերից, հմմտ.
պրս.
^^.^.ձ,
հՅքՈՏՅք
«
համապատիւ, հա­
սակակից»՝
կազմուած
Ն&Հ1Ղ «նոյն» և
Տ Յ Ր
«
գլուխ»
բառերից։
ՆՀԲ իբր համ հասարակ,
համ ասա֊
րաս, լծ. և արաբ,
հ ա շ ի ր ,
թրք.
Էջ
«
նը–
ման» և յն.
էՕօ;,
Հիւնք. պրս.
ՈՅՈ1ՏՅք
«
համապատիւ,
հասակակից»։
Վերի
մեկնութիւնը
տուաւ
^ Ա Խ է ^ Տ Լ 14,
4 7 9
և
17, 2 4 7 ։
Պհլ. բառին է կցում նաև
Մառ (տե՛ս ՅձԱ 8, 81), Թիրեաքեան,
Արիահայ բռ. 236 պրս.
^ Լ Լ ձ ք
ՅքՏՅք
«
ընկեր,
զովող»։
ԳԻՌ—Երև. Շմ. Տփ.
հա վ ա ս ա ր ,
Ննխ.
հ ա ­
վ ասար, հա վ ս ա ր ,
Ագլ.
հ վ ա ՚ ս ա ր ,
Տիգ.
հ ա ­
վասար,
Զթ–
հ ա վ ա ս օ յ , հա վ ա ս ո ր ,
Խրբ. Պլ.
Սեր.
հ ա ֆ ս ա ր ,
Ալշ. Ախց, Կր,
հ ա ֆ ս ա ր ,
Սլմ.
խա վ ա ս ա ր,
Մկ.
խ ա վ ս ա ր ,
Ջղ՛
(
սօ վ ա ս ա ր ,
Ոզմ.
իա վ ս ա ր ,
Ակն. Ալշ, Մշ.
հա վ ա ա ր ;
Բա­
յական
ձևով Տփ.
հ ա վ ս ր ր վ իլ ,
Ագլ.
հ վ ը ս ա ՛ –
րիլ,
Խրբ. Պլ.
հ ա ֆ ս ը ր ի լ ։
նշանակում են
«
հարթ, տափակ, միապաղաղ» և «հարթուիլ,
տափականալ, հաւասարուիլ, միապաղաղ ձև
ստանալ»։
ՓՈԽ.— Թրք. գւռ. Եւդ.
^ Լ ^ յ Ա .
հ-XVՏձ^
«
հաւասար»
(
Յուշարձան
329),
Ակն. \\ՏԼ\Տ–է
«
մէկ մեծութեամբ և իրար նման»
(
օր. պը–
տուդներր և կամ որևէ երկու ապրանք իրար
հաւասար չեն. մէկը խոշոր է, մէկը փոքր է).
Կես. հ&Գ֊ՅՏ
6
^161116^
«
միախառնել,
միաց­
նել», օր.
Ե մ
հսգձպձձո,
նս
ձ ^ ճ Յ ւ ՜ ճ Յ Ո
զձէ ձՏւ
Ւ
^ Տ Յ Ր 6^1շ
«
մէկ ցորենից, մէկ էլ
հաճարից խառնիր և հաւասարի ր, միացրո
Ս>
(
տե՛ս Բիւր. 1898, 713)։
ՀԱԻԱ Ս Տ , ի
հլ. «ստոյգ, ճշմարիտ,
վաւե֊
րական»
Դիոն. եկեղ. սրանից են
հ ա ւ ա ս տ ի
«
իրօք, ճշմարիտ»
Խոր. Պորփ.
հ ա ւ ա ս տ ի ք
«
հաստատութեան
ապացոյց»
11
սկ.
հ ա ւ ա ս ­
տ ե ա ւ
Օր. ժգ. 14. Եւս. քր. Եզն. 11սկ. մ. ա. 1.
հ ա ւ ա ս տ ա պ է ս
Փարպ.
ա նհ ա ւ ա ս տ ի
Խոր.
հ ա ­
ւ ա ս տ ո ւ թի ւ ն
Սահմ. Անյ. պորփ.
հ ա ւ ա ս տ ի ա –
<աւմ
(
նոր բառ) ևն,
Fonds A.R.A.M