6 6
ընտանի
հալին։
Սրանից են
հ ա ւ ա դ է տ
Ղևտ.
ժթ. 26, Ոսկ. ես.
հ ա ւ ա դ ի տ ո ւ թ ի ւ ն
Սիր. լա. 5.
հ ա ւ ա լ ո ւ ս ն
ՍԳր. Վեցօր. 172—3.
հ ա ւ ա խ օ ս
Մրկ. ժդ. 35.
հ ա ւ ա կ ե ր
ՍԳր.
հ ա ւ ա հ ա ր ց
Օր.
(
քր. 10. բ. մն. լգ. 6.
հ ա ւ ա հ մ ա յ
Երեմ. իէ.
9.
Կոչ. Ոսկ. տիտ.
հ ա ւ ա հ ա ր լ ի ն ե լ
«
թռչունի
գիշատուիլը
մի ուրիշ
թռչունից»
(
նորագիւտ
թառ) Ոսկ, տտր. տող 13.
հ ա ւ օ ր ճ ն է ք
(
նորա­
գիւտ
բառ)
«
եկեղեցուն
ընծայաբերուած
թռչուններր
օրհնելու
կարգը»
Մ. Սաշտ. 89բ.
Տ ա ւ ա սյ ա ս փ ր
«
մի տեսակ
բու» ՍԳր.
հ ա ւ ո ր ս
ՍԳր.
հա ւ ւի ա լ
«
մի տեսակ
աղաւնի»
(
գրուած
նաև
հա ւ բ ա լ , հո վ փ ա լ , հ ո բ ա լ
ևն) Ոսկ. եզեկ.
Փիլ. Սահմ. Առաք, լծ, սահմ. 469 (այս վեր­
քին ր ցոյց է տալիս թէ ի՛նչ
տարբերութիւն
ունի
աղալնուց).
տ ա ր մ ա հ ա ւ
Վեցօր. 174.
ք ա ջ ահա ւ
Ղևտ. մա. 17. Դտ. ժդ. 16.
ե ր ա շ ­
տ ահա ւ
Վանակ,
հց.
ա ր տ ա ւ ա զ դ ա հ ա ւ
«
կա­
րապ»
Փիլ. լին. բ. 117 (հմմտ.
յն.
)
^6xV^^
հոմանիշը,
որ նաև յատուկ
անուն է. տե ս
Նորայր, Բառ. ֆրանս. էջ 657 ա և ՀԱ 1920,
2
Տ1).
ժ ր ա հ ա ւ
Եպիփ.
բարոյ.
կ ի ս ա հ ա ւ
եպիփ, բարոյ. Խոր. աշխ.
հ ա ւ ա պ ա ն
(
չունի
ԱԲ)
Զքր– սարկ. Ա. 42.
հ ա ւ թ ա փ ե ա լ
«
գիշե–
րուայ
ժամի
եօթը» (ըստ արևելեան
ժամ ա֊
ցոյցի,
այսինքն՝
երբ հաւր արդէն
խօսած
է.
ըստ Ս. Վ. Նազարէթեան,
Պատկեր 1893, էջ
160).
հ ա ւ ա մ ր գ ի
«
մի տեսակ
բոյս.
6
Ե 6 Ո Ա Տ
13
ջԼՄ01(16Տ 801ՏՏ.»
(
րստ Տիրացուեան,
ԸօՈ–
է ո ե ս է Օ §
254)
կամ
« 6
Ո Շ Յ Յ է ՚ ե Օ ւ ^ Յ Լ »
(
րստ
նոյնի, անդ, § 341).
ե գ իպ տ ահա ւ , հ ա ւ ա բ ո ւ ­
ծ ո ւ թի ւ ն , հաւկթաձեւ
ևն (նոր
բառեր)։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
ՅԱ 6 1 -
«
թռչուն»
թառից,
ցեղակիցներն
են լտ.
3\
^1Տ
«
թռչուն»,
Տ ա 0 ս 1Ձ
«
թռչնիկ»,
սանս.
V I ֊ , V 6 - , VՅVՅ Տ -
«
թռչուն»,
զնդ.
\
^3^՛–
«
թռչունս,
թերևս
նաև
յն.
Օէս>\ւօ; (
<Լ*օ.\խ՝>ՕՀ
յ՛)
«
գիշատիչ
թռչուն»,
ՕԱՏէօ; (<*0էք
1
-8
x6;),
իռլ.
31, 301
«
կարապ»,
կիմր.
հ ^ ) / 3 ճ
(
< ՚ Յ Լ Ա Շ է օ Տ ^ )
«
բադ» ևն
(\\
^Յ
1(
Խ 74,
Ց օ է Տ ՅՇ գ 694. ԲօԱօւ՜–
պ
1, 2 1
և
2, 75,
•
Ը ա օ ս է – ^ 6 ւ 1 1 ւ ՝ է
8 7 ) ։ –
Հիւբշ.
465։
1
<43քՄօէհ, ձտւՅ բօ1.
էջ 101 գերմ.
հ Յ հ ո
«
աքլոր»
բառի
հետ։
Ինճիճեան,
Հնախ. Գ. 21
ա
բնաձայնից։
նՀԲ և
Բ շ –
է6ՈՈ.
2 6
լտ.
ՅV^տ:
Լ Յ
§ . Ս ք § 6 Տ Շ հ. 122
ԲՁ
արմատից,
իբր հսչ.
բ16է1, թ1 6 ^ 3 1 ւ
«
երգել»,
բ1Շէ1ս
«
աքլոր»։
Լ.3^. 8է1՜Տ–
ԵՁ1
<էր. Լ.6Ճ. 6 5
լտ.
թՅV ս Տ
«
սիրամարգ»
բառին
ցեղակից։
Հիւբշ. ԽՈ\. Տէսձ. Էջ
38
րնղունոլմ
Է համեմատել
լտ,
բՅ\քԱՏ,
բ 3 \ ^ 0
ձևերի հետ, միայն
ա՛յն
պայմա­
նով, որ սրանք նախնաբար
ընղհանրա–
պէս
«
թռչուն»
նշանակութիւնն
ունեցած
լինին, Տէրվ. Նախալ. 108
վերինների
հետ
դնում է հնխ.
V I , Ձ V I
«
թռչուն»
բա­
՛
ռից։
Հիւնք.
հաւ =^տ.
ՅV^Տ,
իսկ
հ ա ւ ա ­
լ ո ւ ս ն
֊
արաբ,
հ ա վ ս ա լ է
«
ստամոքս,
խա֊
ծի», ա\\\շէ
իՀՏւ
7, 162
և
8,
154
վերի
ձևով՝ լտ.
Յ V ^ Տ : 8 ս § § 6 ՒՀ2 32, 14
լտ.
բ ՅV ս Տ , բ ՅVՕ
նոյնացնելով
յն.
X^(1)^;
հո­
մանիշի հետ, իբր փոխառեալ
բառ
մեր­
ժում Էմիացնել
հ ա ւ
բառի հետ և ըն­
դունում Է վերի
մեկնութիւնր։
Այսպէս
նաև
ա 1 1 6 1 –
8, 2 8 2 ։
Բ6է61–ՏՏ0Ո
\
Լ2
47, 2 4 9
—5 0
հնխ.
բ օ ս , բ օ ս , թ Յ Ս
«
փոքր. 2. ձագուկ»
արմատից,
հմմտ.
յն.
7
է6յյ.օ;,
«
ձագ, քուռակ»,
սանս,
բ օ –
էՅՏ
«
ձագ»,
յն.
լտ.
բ Ա 6 Ր
«
տղայ»,
լիթ.
բ ս է ^ է ւ Տ
«
թռչունի
ձագ»,
լեթթ.
բս է Ո Տ
«
թռչուն»,
հսլ.
բ ս է Յ ,
թսէ1ՇՅ
«
թռչուն»։
Այս մեկնութիւնը
յիշում է
նախորդի
հետ (հնխ.
Յ Ա 6 1 - )
Բօեօւ՜Ո՛/
2,
7 5 ։
ԳիՌ.–Սչ.
հաւ,
Ալշ. Ախց. Ասլ. Գոր. Երև.
Խրբ. Կր. Հմշ. Ղրբ– Մշ. Ննխ. Շմ.Պլ. Ռ.
Սեր. Տփ.
հավ.
Տիգ.
հա վ ,
Ա
գլ
.
Հճ.
հօ վ ,
Զթ՛
հօ վ , հո վ ,
Սվեդ.
հուվ,
Մկ. Մրղ. Ոզմ. Ջղ.
Սլմ. Վն.
խավ.
բոլորն
էլ «րնտանի
հալը,
բ0ս16–».
իսկ Տփ.
հ ա ւ ք ,
Ալշ. Մշ.
հ ա ֆ ք ,
Ոզմ.
խ ա վ ք ,
Վն.
խ ա վ ֆ ք ՛
«
թռչուն»
(
ընդհանրա–
պէս)։
Նոր բառեր
են
հ ա ւ ա բ ո յ ն , հ ա լ ա գ ո ղ ,
հ ա ւթ ա ո , հա ւ ա խ ո ր , հ ա ւ ա լ ո լ ո կ , ք՚ ա ւ ա ծ ո ւ ՝ ,
հ ա ւ ա կ ա ն ֊ , հա ւ ա ր ա ծ , հ ա ւ ե ր ե ս , հ ա ւ թ ո ո ւ ն ք ,
հ ա ւ խ օ ս ո ց , հ ա լ կ ո յ ր , հ ա ւ ն ի ն շ , հա ւձա գ , հ ա ւ –
քուն, հ ա ւ ք ա շ , հ ա ւ օ ր է ն ք ։
ՓՈԽ.–Քրդ.
յ Լ յ . ^
X Ա բ Ձ
1
«
աղաւնի»
( ՜
< հ ա ւ փ ա լ
ձևից), ձստճ,
ՕւԺ. 1<1Մ(16,
էջ
162,
֊
ր Հ Ա Ւ , ու, ո
հլ. «պապ,
հօրր
հայրր»
Ել.
ժ. 6, Ոսկ. մ. ա. 1, գ. 5, Եւս. քր. որից
հ ա –
Fonds A.R.A.M