Հ Ա Ց
լափել»,
ույղուր.
Յ Տ
«
կերակուր»,
կոյր,
կարագաս.
Յ Տ
«
ցորեն, ցանք, հաց»։
—
Մառ,
0
ՈՕյւօա. 3 6 X 3 3 .
էշ
42
իմեր.
եէՈ՚նրւ խո դ ո ,
ափխազ.
Յ Ճ Հ ք 3 2 3
«
հաց»։
^«1111111^36, Ր բ 3 1 « . 1««ՕՐբ. 33. (–.՛Ո.
1914,
էշ 401
հ ա ց =
մինդ,
խ ե ց ի
«
հիւրասիրու­
թիւն»։ Պատահական
նմանութիւն
ունին
ափխազ.
3 * 3
«
հաց»,
չէրքէզ–
թ Յ տ է Յ
«
կորեկի հաց», ինչպէս նաև
յն.
փօլւI
«
հաց», որից փոխառեալ է տճկ.
ՏՕՈ՜ՈՈ,
ՏՕաԱՈ
«
գրտակ
հաց»
(
նախաձայնի
անկման համար հմմտ.
6,
դօլ–;ւօ.
>
տճկ.
Տ Յ ք Ո Յ է 1 3
«
Ս ամաթիա»,
Պօլսի
հայարը֊
նակ նշանաւոր
թաղը)։
ֆ1\.ճ\\ճ,
Օւշէ.
6
է^ա. 1է.
694
կրկնում է
ք >Յ է ւ ս եՅՈ 7 – ^
մեկնոլթիւնր
և գնում է
հ ա ց < թ՜Յտևւ–,
Բ8Տ1<1–,
որին մերձաւոր է գտնում լտ.
թ Յ Ո 1 Տ
«
հաց»–Հ
*
ըՏւՏՈ՝1Տ
հմմտ. նաև
թ Յ Տ –
ՇՕ
«
սնուցանել,
արածել»։
Պատահական
նմանութիւն
ունի կամիս.
3 2
շ լ 1 (
«
ուտե­
լիք»։
ԳԻՌ.–Ալշ. Ախց. Ակն. Գոր. Երև. Խրբ.
Կր. Հմշ.
Մշ.
Ննխ.
%
րբ.
Շմ.
Պլ.
1
Ւ.
Սեր. Աչ.
Տփ.
հ ա ց ,
Ասլ.
հ ա ց , հա ս ,
Տիգ.
հ ա ց
(
սեռ.
հ յ ո ց ց ի ) ,
Ագլ. Հճ.
հ օ ց ,
Զթ.
հ օ ց , հ ո ց ,
Անտ.
հ ո ւ է օ ց ,
Այն.
հ ա ս
(
Բիւր. 1900, 682), Սվեդ.
հ ո ւ ց ,
Մկ. Մրղ. Ոզմ. Ջղ. Ալմ. Վն.
խ ա ց.–
հետաքրքրական
ձևեր ենՋղ՛
ա խ ա ն ց
«
ան­
հաց, առանց հացի», Ջղ– մնկ.
ծ ա ծ ի կ
«
հա­
ցիկ»։—
Նոր
բառեր են
հ ա ց ա բ ե ր , հ ա ց ա կ ե ր ,
հա ց ահա ջ , հա ց ահո տ , հ ա ց ա մ ա ն , հ ա ց ա ն ո ւ ջ ,
հ ա ց ա շ է ն , հա ց ա պ ո ւ ր , հ ա ց ա տ ո ւն , հ ա ց ա –
ւորել, հ ա ց ա փ ո խ , հ ա ց ա փ ո ր , հ ա ց թ ո ւ խ , հ ա ց ­
լաթ,
հ ա ց ա հ ա ն
(
մի քիչ հնից ունինք՝
հ ա ­
ց ա հ ա ն
Ջքբ– սարկ. Բ. 65, որից Վն.
խա ս–
խան,
Շմ.
ծ ահան,
Ղրբ՛
ծ հ ա ն ) , հ ա ց ո ւ թ ա ց ,
հ ա ց ո ւ տ
«
կուշտ»,
հ ա ց պ ա ն , հ ա ց վ ա լ ա յ , հ ա ց –
փնջի կ , հ ա ց փ ո ր , ա նհ ա ց ո ւ տ ե լ ի , ա ն ա ղ ո ւ հ ա ց ,
թ ա ւ ա հ ա ց ի կ , թթ ա հ ա ց , տ ա ք դ ե ղ ա հ ա ց
ևն։
Ատանայի թրքախօս
հայերը պա՚Հաձ են
մ է –
ղա
հ ա ց ց ի կ
դարձուածր (ասում են՝,երբ հացը
գետին
ընկնի),
ա խ ա ս
«
աղուհացք, մեծ
պահք» (Բիւր. 1900, էշ 454),
Հ ա ց ա կ ե լ
տե՛ս
Խացակել։
+ Հ Ա Ց Ի
(-
ցւոյ, –ցեաց)
«
վայրի
անպտուղ
մի ծառ է. ֆրանս.
Շ Ր Յ ե Խ
կամ
քւ՝6Ո6
(
Նո–
5 - 2 4 1
ՀԱԻ
րայր ՀԱ 1926, 68), տճկ.
տ իշ պ ո ւ տ ա ք »
Խոր.
գ.18. Յհ. կթ. որից
հ ա ց ո ւ տ
«
հացի
ծառեր
շատ եղած (տեղ)»
Բուզ. գ. 14։ (Սխալմամբ
գրուած
հ ա ղ ի
Գաղիան, որ ՀԲուս. § 3346
կարծում է «մի տեսակ բիծխի»,
բայց Նո­
րա
յր ՀԱ 1923, 54 հաստատում է ուրիշ ձե֊
ռագիրներով՝ որ պետք է կարդալ
հ ա ց ի ) ։
֊–
Բնիկ
հայ բառ, որ ծագում է հնխ.
Յ Տ –
1
<՚հւ0–
հոմանիշ ձևից, սրա հետ հմմտ. հբգ–
ՅՏ6,
մբգ.
Յ Տ Օ հ ,
հոլլ.
6
ՏՇՈ,
գերմ.
ՏտշՒւ6,
անգսք.
ՃՇՏՃ,
անգլ.
Յ Տ Ո ,
հիսլ.
Յ Տ Խ ՛
(
բոլորն
էլ «հացի»
նշանակութեամբ),
այս բոլորր
տալիս են
հնխ.
0
Տ\<–
ձևր, որ աճական ձև
է.
պարզագոյնն է
հնխ.
0
Տ1-,
որի մի ուրիշ ա֊
ճականն է
ՕՏ6Ո-.
սրանցից յառաջացած
են
լիթ–
Ա ՚ Տ ւ Տ ,
լեթթ.
ԱՏ1Տ,
հպրուս.
^ 0 3 Տ 1 Տ
(
< * 0 Տ 1 ) ,
ալբան.
Յ Ո ( < *
Յ Տ
1
< 3 )
«
փիճի»,
հսլ.
>՚ՅՏ6Ո1,
ռուս.
Ո Շ6 Տ ե ,
լեհ.
յ ՚ Յ Տ 1 6 Ո ՚ ,
բուլգ.
ուռ.
0
Տ 6 Ո
«
հացի», լա.
01՜
ՈԱՏ
(
< * ՜ Օ Տ 1 Ո Օ Տ )
«
վայրի
լեռնային
հացի»,
յն.
(
ձ ) ( Տ թ ) ֊ ( 0 1 ^
(
<Հ*ա01Շ,) «բարտի»,
6
|ս7)
«
փիճի»,
հիռլ.
հսւՈՈւԱՏ,
կիմր.
0
ՈՈ6Ո ( < " Օ Տ Ո – )
«
հացի»
(
տե՛ս
Բ օ ե օ ա ^ 1, 185, Ց օ ւ Տ Յշզ 107, 90,
706,
\\/31
(
Խ 547,
Տ 6 Ո 1 ^ 6 ք
3 1 ,
Տ ա օ ս է –
^6ւ116է
680,
1
քՅԱ է աՅՈ Ո
203,
124)
« -
Հիւբշ.
465։
ՆՀԲ
լծ.
օձի
(
որովհետև
նոյն
ծառը
կոչւում է նաև
օ ձ ա տ ա ն ջ ) ։
Լ
Յ § .
ԽՈ
Ղ.
Տէսձ.
Էշ
188
լտ.
^3X111115
«
հացիտք Ու­
ղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ նախ
Տ ս ^ § 6
1
Հ2 32, 14,
նոյնը յետոյ ի\ճ\\ո
ա\Հիւ\
8, 282 »
ԳԻՌ.–Ագլ. Կր.
հ ա ց ի ,
Ալշ. Մշ.
հ ա ց ի ,
հ ա ց վ է ն ի ,
Ակն. Երև.
հ ա ց է ն ի ,
Ղրղ–
հ ա ՛ ց է ,
Հճ.
հ ա ց ւ ո ն ի ,
Սվեդ.
հ ա ց ց ի ն ա ,
Ջղ. Վն.
իւա–
ցի,
Սլմ.
խ ա ց ի , խ ա ց ի կ ՛ ,
Մկ.
խ ա ց ր ՛ ,
Ոզմ.
խ ա ց ը ծ ա ՚ ո ։
+
ՀԱԻ,
ու
հյ.
(
ը սա ՆՀԲ յետնաբար
հո­
լովուած
Է նաև –ոի
–
աց,
– \ ) «
թռչուն» ՍԳր.
Եւս. քր. Փարպ. «հաւ, մարի» Մտթ. իգ. 37.
Ղկ, ժգ. 34. «աքլոր»
Գ. մակ. գ.12. Մտթ.
իզ. 34, 74, 75. ներկայ բարբառների
մէջ և
դրականում
նշանակում է միայն
«
ընտանի
հալ,
մարի»,
նշանակութեան
զարգացման
համար հմմտ.
յն,
00՝
^.;
«
թռչուն.
2.
հալ.
3.
աքլոր», որ հիմայ յատկացուած է միայն
65
Fonds A.R.A.M