04
նից է դնում
հունդ.
հՅւ՜Շ
«
կռիւ», որ անշուշտ
բնաւ գործ
չունի մեզ
հետ։
ՀԱՐՔԱՑԿ11 Տ
«
փոփոխամիտ,
անհաստատ»,
իբր անստոյգ բառ ունի
միայն
ՓԲ.
արմատր
պիտի
լինէր
հա րք ,
ինչպէս
ունինք
յտարկաց–
կ ո տ Հ բ ւ ս ր կ
արմատից։
ՀԱ1Պ1՝ԱՆԱԼ
«
թռչունների
թռչիլը
խմբով»
Ագաթ. (Երամացեալք
հարօրանան). սրա յե­
տին
ձևն է
ա ր օ ր ս ւ ն ա լ
Նար. երգ. էշ293 (Որ֊
պէս
հաւք ի ժամ գարնայնոյն
արօրանան և
տարածանին
ընդ
երկիր)։
ՀՀԲ, ՋԲ և ԱԲ հանում են
ա ր օ ր
բա֊
ռից, իբր «թռչունների
հերկուած
տեղե­
րը թափառիլը»
նշանակութեամբ։
ՆՀԲ
ա ր օ ր ս ւ ն ա լ
և
հ ա ր օ ր ա ն ա լ
ձևերր փոխ
առ փոխ իրար
ուղարկելով՝
սխալմամբ
մոռացել է տալ բառիս
բացատրութիւնը։
ՀՍ.ՐՖԱՅ
«
սպի տակ
տուղտ»
Ասար.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1658։
ՀԱՏ,
ի
հլ. «հաց» ՍԳր.«կերակուր, ճաշ,
ընթրիք,
կոչունք,
սեղան» ՍԳր.Ոսկ. եփես,
«
ցորեն»
Գիրք թղ. 236. Վստկ. 30. Կզնկտ.
(
հրտ. էմ. էշ 66, Շահն. Ա. 185). որից
հ ա ­
ց ա լ ի ց
Երեմ, խդ. 17. Ղկ՛ մե. 17.
հ ա ց ա կ ի ց
Սիր. թ. 22.
հ ա ց ա մ ո լ
«
հացառատ»
Ոսկ. ես.
230.
հ ա ց ա ր ա ր
Երեմ. է. 20.
հ ա ց ա ր ա ր ո ց
Ա,
մն. ժզ. 3.
հ ա ց ա ր ա ր ո ւ թ ի ւ ն
Ոսկ. մ. բ. 27.
հ ա ց ա ւ է տ
Ես, լզ. 17.
հ ա ց ե ր է ց
Դատ. ժզ. 20.
հ ա ց ե փ ե ա ց
Ա.թագ. ը. 13.
հ ա ց կ ա տ ա կ
Ոսկ.
մ. ա. 4, բ. 23.
մ ե ծ ա հ ա ց
Բ. մակ. բ. 28.
գա­
ր ե հ ա ց
Վրք.հց.
հ ա ց ա մ ե ծ ա ր
«
գողի
ասպըն–
շական, գողպարտակ»
Մխ. դտ. 334.
հ ա ց ո ւ տ
«
հացաշատ»
Աբր. կրետ, էջ 101 ևն։ Նոր բա­
ռեր են
հ ա ց ա բ ո յ ս , հ ա ց ա հ ա տ ի կ , հ ա ց ա գ ին ,
հ ա ց ա դ ո ւ լ
ևն։
Հներից
Տաթև. ձմ. իգ. «Հացն
հայ­
ցումն
թարգմանի, որ է
հայց.»»
Սրանից
առնելով
Աւետիքեան,
Քերակ. 1815, էջ
311
հ ա յ ց
բառից,
«
որովհետև
բնութիւ–
նր հաց է ուզում»
(
իբր պահանջ)։
1
Հ1Ձբ–
1-
օէհ, ՃՏ.
բօկ§\. էջ 99 և 134 Կովկա–
սեան ակուշա
լեզւով
էՀՁ2
և կուբիչի
լ ե զ ֊
ւով
1
<32
ձևերի
հետ։
ՆՀԲ լծ. հ յ.
հ ա յ ս
և
արաբ,
xսե2
«
հաց»։
Բօէէ Տ ք ՝
1, 233
և
սրան
հետևելով
\\
^1ՈճւՏՇհ. 22, Օ օ Տ Շ ե օ
29,
Ցօէէւշհ.
Ճ
Ո Օ Յ 33,
Լ
Ձ § . Սքցտտշհ.
334,
Ի\ս1Խ
Տ\\քճԱք 38, 581 & 41, 148—
165,
մստէւ
2 6
Ոմ տ բ.
182,
Հիւբշ.
էՀ2 23,
29
ևն կցում են փռիւգ.
(
Յտ՝/օ;
«
հաց»
հոմանիշին, այս էլ դնելով
բ ց լ ՛
«
եփել»
արմատից,
հմմտ,
սանս, և զնդ,
բ Ձ Լ ՚ ,
պրս.
բ Ա ճ է Ձ Ո ,
օսս.
թ ՚ ւ օ ա ,
յն.
ստօօա
«
եփել»
ևն։–
ք՜ւօԱ 8\^Տ 7, 383
փռիւգ.
ֆԽօՀ
ձևր կասկածով
դնում է
ե հ Յ յ
արմատից։
0 3
Ո 1 Ո 1 , Տէ.
֊
կա. էջ 238
հ ա ց
և
հ ա յ ս = ^աս»/. 1յՅշ
«
սնուցանել»
բառի հետ,
ք Օ ք է Ա ՈՅ է է Ո ք
8 8
7 (1883),
88,
որից և
8
ս § § 6 , Ցէւ-շ. 17
և \Լ2
32,
41
հ ա ց
միացնում
են սանս.
Տ Յ Տ ^ Յ –
«
ցանք,
հացահատիկ»,
զնդ.
ե տ ե ^ Յ ՜
«
արմտիք»,
թ Ձ ւ է ւ Տ – հ Յ հ ^ Ձ
«
հնձոց
տօն»
բառերի
հետ։
Հիւբշ. 465 սխալ է դրա­
նում այս համեմատութիւնը,
որովհետև
հյ.
ց
չէ՛ Վհնխ. պ\
Հիւնք.
հ ա յ ս
բա­
ռից։
Տւ–0ւ<61–է, Օ ւ 6 Տբ1՝. ճ. Ր
Հ
Յ Ա
Լ
Տէ31Ո–
1
Ո6Տ,
էշ48 խիւր.
§ 3 է շ
«
հաց»։
ԲՁէւ՜Ա–
Ե
Յ
Ո
^ Տ ճ 1, 188
հնխ.
բօ1<
2
Տ01Ո
«
եփած»
ձևից. հմմտ. լտ. ՇՕզԱՕ,
00
X1,
սանս.
թ Յ ե տ Յ է »
Նոյն,
\
Լ2
37 (1904), 428
և Մ
13, 163
հնխ.
բՁ–տ1<–01Ո
նախաձևից,
իբր
լտ.
բ Ձ Տ Ը Օ
«
արածել,
սնուցանել»,
թ Յ –
ՈէՏ
«
հաց»։
Բշճ61՜Տ6Ո,
Նպաստ 23 րն
դունում է այս մեկնութիւնր,
բայց
Հայ,
դր, լեզ, 156 մերժելով՝
կցում էյն.
7
է 9 ՚ . 1 Տ ն ս . Օ »
«
ուտել»,
գոթ.
քօճյՅ.Ո
«
սնա–
նիլ»,
հ. սկանդ.
քօտէք
«
սնունդ,
կրթու­
թիւն»
ևն բառերին,
բոլորի արմատը դը–
նելով
հնխ.
բ Յ
«
ուտել,
սնանիլ», աճա­
կանը
թ ց է ։
(
—
Նոյնը
կրկնում են
\\
^Յ
1(
Խ
558
և
801
ՏՅՇզ 751)»
Սանտալճեան,
Բազմ. 1904, 498 ուրարտ.
ա ձ ի ս ։
Տ շհ6 ք է 6 1 օ ա ւ է շ 8 8 28, 287
սանս.
3
^ 3 ,
զնդ.
Յ Տ ,
պրս.
Յ Տ
«
կերակուր»։
(2
Ո31՚–
բ6Ոէ161–, 1Բ 25, 242
սանս, խճճ, յն.
ստփէչ
լտ. ՇՕՇճօ «եփել, եփուած
բան»
բառերին
ցեղակից՝
դնելով
\1
ւ–հյ.
ց»
(
ՐօԱօւ՜Ո^ 1, 112
չիրնդունուս
Տ շ հն ք –
է շ 1 օ ա ւ է շ – ^
մեկնութիւնր,
իսկ 2, 17 և 72
աւելի լալ է գտնում
0
հ31՜թ6ՈէւԸ1՝֊/>
մեկ­
նութիւնր, քան լտ.
թ՜ՅՏՇՕ
ևն)։
ՒՀ31՜տէ,
Յուշարձ. 421 թթր.
Յ Տ , Յ Տ ,
&7.
«
ուտել,
Fonds A.R.A.M