62
կասկածով,
բառը
մեկնում
է իբր
հ ս –
–
ատէՁ
«
լաւ
աճած»։
ԳԻՌ.–Ագլ.
Ալշ. Ախց. Գոր. Երև. Կր. Ղրբ–
Մշ. Ջղ. Սլմ. Տփ.
հա րո ւ ս տ ,
Սչ.
հ ա ր ո ա դ ՛ ,
Խրբ. Սեր.
հա ր ո ա դ ,
Տիգ.
հւ՜ոաւսդ,
Մրղ.
հա ո ո ւ ս տ , հա ո ո ւ ս ,
Ասլ.
հ ա րիւ ս դ , հ ւ ս ր ի ւ ս * ,
Սվեղ.
հ ա ր է օ ս տ ։
Բոլորն էլ անշուշտ
գրա­
կանից
փոխառեալ։
ՀԱՐՈԻՐ.
մի տեսակ
անծանօթ
բոյս է.
բացատրուած
է
«
ա ւ ա ր ն »
բառով, որ
նոյն­
պէս
անծանօթ
է. Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս.
§
1654,
«
եռանկիւնի
տերևով
և
հունդով
մի բոյս»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 3349,
+ ՀՍ.ՐՍՆ, ն
հլ. (–սին,
–
սունք,
֊
սանց)
«
հարս»
ՍԳր. «առասպելական
մի ոգի, յա֊
ւերժահարս»
Նոնն. Նիւս, բն. ածանցման
մէջ
մտնում
է երկու
ձևով.
1.
հարսս–,
որից
հ ա ր ս ն ո ւ թ ի ւ ն
Իմ. ր. 2. Ոսկ. յհ. բ. 14. Ա֊
դաթ.
հ ա ր ս ն ա ն ա լ
Խոր.
հ ա ր ս ն ա ց ո ւ ց ա ն ն լ
Խոր. հռիփս.
հ ա ր ս ն ե ղ բ ա յ ր
Ոսկ. եփես,
յ ա ­
ւ ե ր ժ ա հ ա ր ս ն
Սահմ. ևն. 2,
հա ր ս ան– ,
որից
հ ա ր ս ա ն ի ք
ՍԳր. Ոսկ. կող. Կոչ.
հ ա ր ս ա ն ե ա կ
Նխ. ա. մակ.
հ ա ր ս ա ն ե կ ա ն
Յճխ. նոր բա­
ռեր են
հ ա ր ս ա ն ի թ
(
հիւանդութիւնը),
հ ա ր ս ­
նուկ
քքՅՈ6Մ10Ո6 Ձ Ո Ո 6 Ո Ձ 801ՏՏ.
ծաղիկը»
(
Տիրաց.
Օ օ Ո է ո ե ս է օ
§177),
֊
Բնիկ
հայ բառ, հնխ.
թէԱ՛–
արմատից,
որի
վրայ
մանրամասն
տե ս
հ ա ր ց ։—
Հի ւ բ շ.
էջ
464,
ՏշԽ՚ձձՇՀ,
Ղ՝Խտ&ա. 46 արաբ.
^ յ յ - Շ –
՚
Յ ք Ա Տ
հոմանիշից
փոխառեալ
է դնում,
ՆՀԲ արաբ, պրս.
արուս, ա ր ո ւ ս է
«
հարս»։
Բ6էտոո.
շշ արաբ,
օ յ ա տ ։
աա&ք տա–
42, 256
տուաւ առաջին
անգամ
ու­
ղիղ
մեկնութիւնր՝
համեմատելով
զնդ.
Բ Յ Ր Յ Տ ,
սանս.
բքՅՕՕՈ,
լատ.
բւ՜ՕՕԱՏ
բա­
ռերի
հետ։
Տէրվ. Նախալ. 94 հնխ,
ԲՐՅՏ1<, թ ք 3 5
«
հարցնեք»
արմատից,
որից
նաև սանս,
թ Ր Յ * ,
լտ,
բ ա Օ Ա Տ ,
Հյ.
հ ա ր ց
են։
Նոյն,
Լեզու 156 համարում
է
հ ա ր հ
փոխառեալ
բառի
բնիկ հայ ձևը,
նոյն
ընդ
համ-սաքգ,
ա պա –Խս\՝քԼան,
ազնիւ
ևն, իբր
ղա, ղ ա ն
«
ծնիլ»
արմատից։
Հիւնք.
յն.
Օէթ;
«
գառն»
բաոից։
Մառ,
րկ)«1. 8
աշյաւո
Շ Լ
1903,
էջ 27 համա­
րում է սեմական
և կցում երր.
61՜
€Տ
«
կին
ուզել», արաբ.
^ յ ^ Շ
՚31՜
ԱՏ
«
հարս» և վրաց.
^ օ ւ ծ ^ օ շ ո օ
է ո ր ծ - ի լ ի
«
հարսանիք»
բառերին։—Հյ.
հ ա ր ս ն ո ւ կ
բառի
հետ պատահական
նմանութիւն
ունի արաբ.
ձ յ Ա ս ՛ ^
11
Ձ1՜աՏՅՈՅ
«
ծառի
որդ»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ. Բ.
409)։
ԳԻՈ
Ալշ. Ախց. Ակն. Ասլ, Երև. Խրբ. Կր.
Մշ. Ննխ. Շմ. Պլ. Ռ, Սեր. Սչ, Տփ,
հա ր ս ,
Տիգ.
հ ա ր ս ,
Ոզմ. Ջղ. Սլմ. Վն,
խարս ,
Մրղ.
խարս , խա ոս,
Մկ.
խա ո ս ,
Ագլ.
հօ ո ս , հ օ ո ս –
նր,
Հմշ.
հ ա յ ս ,
Զթ՛
ո օ
յ
ս
> հորս,
Հճ.
հ օ յ ս ,
Սվեդ.
հուրս,
Ղրբ•
հ ա ՚ ր թ ն ը , հ ա ՚ ր հ ՚ ն ր ,
կոչ.
հա ՛ սի.-
2.
Երև.
հ ա ր ս ա ն ի ք , հ ր ս ա ՚ ն ի ք ,
Շմ.
հ ա ր ս ա նի ք ՛ ,
Ալշ. Ախց. Կր. Մշ. Պլ. Ո. Սչ.
հ ա ր ս ն ի ք ,
Ննխ. Տփ,
հ ա ր ս ն ի ք , հ ա ս ՚ ՚ փ ք ,
Ասլ.
հ ա ր ս ն ի ք , հ ա ր ս ն ի * ,
Խրբ.
հ ա ր ս ն ի ք ՛ ,
Տիգ.
հ ա ր ս ն ի ք ,
Խր.
հ ա ր ս ի ն ք ,
Սվեդ.
ճ ա ր ս ն ա ք ,
Հմշ.
հ ա յ ս ն ի ք ,
Զթ–
հ ա յ ս ն ր ք , հ ա Ր ս նը ք ,
Հլր.
հ ր ր ս ա ն ը ՝ ք ,
Ղրբ–
հ ր ս ա ՚ ն է ք ,
հ ա ա ՚ ն է ՚ ն ք
1
,
Ագլ.
հ ո ս ա ՚ ն ի ք ,
Գոր.
հ ր ս ա ՚ ն ի ք ,
Հճ. Ջղ
(
գիլղերր)
և Սեր.
հ ա շ ն ի ք ,
Ջղ.
խ ա ր ս ա ն ի ք ,
Վն.
խ ա ր ս նի ս ,
Ոզմ.
խ ա ր ս ն է ՚ ս ,
Մկ,
իւ ա ո ս –
նիս,
Մրղ. Սլմ.
խ ա ռ ն ի ս ։ —
Նոր բառեր են
հ ա ր ս ա ն ո ւ ց , հ ա ր ս ա ն ք ա խ ա ղ ,
հ ա ր ս ա ն ք ա ­
հաց,
հ ա ր ս ա նք ա ա է ր , հ ա ր ս ա ն ք ա տ ո ւ ն , հ ա ր ­
ս ա ն քաւոր,
հ ա ր ս հ ի լ ր , հ ա ր ս հր ա ւ է ր , հ ա ր ս -
ն ա լ օ շ , հ ա ր ս ն ա հ ա յ ր , հ ա ր ս ն ա ո , հ ա ր ս ն ա ց ո ւ ,
հ ա ր ս ն ց ա լ , հ ա ր ս ն ք ո յ ր , հ ա ր ս ն կ ո ւ լ , հ ւ ս ր ս ը ն –
տ ե ս
ևն։ — Ստանայի
թրքախօս
հայերն
ունին
հ ա ր ս ա ն է թ
«
հարսանիթ»,
հ ա լ ն ո ւ գ
«
հարսնուկ»,
Չօք֊Մարզոլանի
թրքախօս հա­
յերն էլ (րստ տեղեկութեան
Յակոբ
Ոսկեր–
չունու)
հ Յ Տ Ո Ա §
«
եղբօր
կինը»։
ՓՈԽ
—
Քըդ.
՚
^
Ձ 1
՚
Տ
Կ
ամ
յ յ Ա
ճտւ՜շ
«
հայ
հարս»
(
մստէԼ Օւօէ.
ՒԱ
Մ
Ճ
Օ,
էջ
148),
–(–
ՀԱւ՚Ց, ի
հլ, «հարցում,
փորձ,
քննու­
թիւն» Ագաթ. Սերեր,
որից
հ ա ր ց ա ն ե լ
ՍԳր.
հ ա ր ց ա փ ո ր ձ
ՍԳր. Եւս, պտմ.
հ ա ր ց ո ւ փ ո ր ձ
Յոբ.
լա. 14.
հ ա ր ց փ ո ր ձ
Կորիւն,
հ ա ր ց ա ք ը ն –
նել
Ոսկ. յհ. բ. 11.
հ ա ր ց ո ւ մ ն
ՍԳր. Փարպ.
հ ա ր ց ա ւ ո ր
Ոսկ. յհ. բ. 14.
գ ի տ ա հ ա ր ց
Մծբ,
հ ա ր ց ա խ ն դ ի ր ,
հ ա ր ց ա ք ն ն ի չ
(
նոր բառեր).
Fonds A.R.A.M