Հ Ա
Ր
^
^
6
0
վերածուել
է թուականի,
ինչպէս են
դան.
Տ Ո 6 Տ
«
քսան»
և
օ1
«
ութսուն»
թուականները,
որոնք նախապէս
նշա­
նակում էին «ճիւղ, ցուպ», րստ այսմ
հյ,
հ ա ր ի ւ ր
բառի
համար
հմմտ. յն,
•
ոկյԱզ «վերշ», սանս.
թ31՜ՀքՅՈ
«
եղէգի և
այլ տունկերի վարակ, յօդ», բՏւ1՝\Յւէ
❁
ձ
«
լեռ»։
(
Յիշում
Է
Բօ1<01՜Ո)՛
2, 32
և ան­
հաւանական
Է գտնում)։
Բ Ձ է ա ե Ձ Ո ^
ՀԱ
1908, 153
հնխ.
Տ61-0
«
հոսիլ» արմա­
տից, իբրև «առատ»։ Մառ
1՚1/\1
~1
1911,
145
սվան.
Ձ Տ Մ
«
հարիւր»
բառի հետ,
ուր
5
համարում Է դարձած
V։
1՝
Աէէ1օ
Բ է ճ
1927,
Էշ 324 չուվաշ,
«
մէկ»
+
յ յ ՚ 2
«
հարիւր»
ձևի հետ է համեմա­
տում
(
նոյն է թրք.)
ե Մ ^ Ա 2
«
մի հար­
իւր»։
ԳԻՌ.-Ասլ.
հ ա րի ւ ր ,
Գոր. Ղրբ–
հ ա ՚ ւ փ ւ ւ ՝ ,
Ախց. Ակն. Երև. Կր. Պլ. Ռ. Սեր. Սչ. Տփ.
հ ա ա ւ ր ,
Ննխ.
հ ա ա ւ ր
(
բայց արագ
հաշուելու
ժամանակ՝
հարու, հ ա ր ) ,
Երև.
հ ա ր ո ս ՛ , հ ա ­
րիր,
Հմշ.
հ ա ր ո ւ ր , հ ա ո ւ ր
(
երկրորդ
ձևր տա­
լիս է Մ առ.
յ ^ Ձ 7 € ; բ . ՈՕ ՃՇ 1 « ա « « . » Ձթ6
լ
ա 1 0 )
Շմ.
հ ա ո ո ւ ռ ,
Խրբ.
հ ա րիր ,
Ալշ– Մշ. Տիգ.
հ ա ր ի ր ,
Մժ.
հոդւփւո, հ ա ո ի ւ ,
Վն. Մկ.
խա–
րիր,
Մրղ.
խւ ա փ ր ,
Ոզմ.
խ ա ր է ր ,
Ավեղ.
հ ա ­
րէր,
Ագլ.
հ է օ ՚ ր ի լ ր ,
Ջղ.
խ է ր ո լ ր ,
Սլմ.
խ ա յ ի ր ,
Զթ.
հ է յ ի յ , հ է ր ի ր ,
Հճ.
հ է յ ի յ ,
հ է յ ի ։
*
Հ Ա Ր Ի Ֆ
«
րնկեր, բարեկամ» Կոստ. երզն.
159,
176. «
կոչնատէր»
Սասն, էշ26 (Անդ
ուր կոչնատէր և հարիֆ է Հայրն
համայնից
և մատռուակ՝
Որդին
միածին)։
֊
Արաբ.
^ՀյՇ–
\ – ֊ \ «
ընկեր», որից նաև
վրաց.
տծօ»ցօ ա ր ի ւ իի
«
ընկեր»։
Ուղիղ
մեկնեց
Պոտուրեան. Կոստ.
երզն. էշ 50։
–
ք-ՀԱՐԿ
տես
հ ա ր
արմատի տակ,
որից
աճած է
կ
աճականով։
Ադոնց. ձբա.
Տ ՚ ե ՅՈ. 10շւ.
էշ 483
հարկ
«
տուրք»
կցում է պրս.
X Յ ^ Ձ յ ,
վրաց.
ի ա ւ ր կ ի
և հյ.
հ ե ր կ ե լ
բառերի
հետ։ Միւսներր տես
հ ա ր ;
ԳՒՌ.—Այս արմատից
ունինք՝
1.
Երև.
հ ա ր կ
«
տուրք»,
էնկիւրիի
թրքախոս
հայոց
բարբառով
11
ՁՐ§
«
կնունքի
առթիլ
կիներու
հրաւէր»
(
Բիւր. 1898, 865, ուր Ս, Մ խիթա–
Հ Ա Ր
րեան սխալմամբ
միացնում է
յ ա ր գ
բա­
ռին
).-2.
Երև. Մշ. Ննխ.
հ ա ր գ ի ն ք ,
Պլ.
հ ա ր ­
գ ի ն ք
կամ կրկնութեամբ՝
ճ ա ր գ - հ ա ր գ ին ք ,
Ասլ.
հ ա ր գ ի ն ք , հ ա ր գ ի * ,
Սեր.
հ ա ր գ ի ն ք ,
բո­
լորն էլ «խնշոյք»
նշանակութեամբ
—
3 .
Ջղ՛
հա ր գ ա վ ո ր ,
Ախց.
հ ա ր կ ա վ օ ր ,
Ննխ.
հա ր գ ա –
վօր,
Տփ.
հ ա ր կ ա ՚ վ ո լ ր ,
Մրղ.
հ ա ր կ ա վ ըԻր ,
Շմ.
հ ա ր գ օ օ ր ,
որոնք նշանակում են «պիտա
նի».-Աչ.
հ ա ր գ է վ օ ր
«
յարգելի՝
ակնածելի
մարդ»,-Ալշ.
Մշ.
հա ր գ ա վ ո ր ,
Պլ. Ռ.
հ ա ր –
գ ա վ օ ր
«
արտաքնոց»,
Սեբ,
հ ա ր գ ա վ օ ր
«
մար­
դու
կղկղանք»։
—
Զա ր կ
արմատին են պատ­
կանում
զա ր կ ե լ , զա ր կ ո ւ կ , զ ա ր կ մ ա ն , զ ա ր կ ­
մ ա ն ,
զա ր կ ո ւ իլ , զ ա ր կ ք ա շ ,
զ ա ր ն ե լ ,
զ ա ր ­
նուիլ,
և V-ի անկմամբ՝
զ ա ն ե լ , զ ա ն ա կ ։
ՓՈԽ. — Վրաց. հ–6>ձ°
ի ֊ ա ր կ ի
«
տուրք»,
հ»<ոյց– խարկ վ ա ,
հ . 6 յ ք ւ ծ – խ ա ր կ ո ր ա
«
հար­
կել,
ստիպել, աճապարել»,
Յ օ դ ե - ծ յ ց մ ո –
խ ա ր կ ե
«
հարկատու»,
Յ ց ֊ - ծ յ ց
Ա ե խ ա ր կ ե
«
հարկահաւաք».
Մ ո ձ ղ ո ւ ա ր մ ա ն
թ ք ո լ է ն մ ա ն
ա ր ա մ ո գ ո ւ ց ե ս ա իւ ա ր կ ի ^
Վարդապետն ձեր
ո՞չ տայ զերկդրամեանն.
Մտթ. ժէ. 23.
Մ ե –
փ ե ն ի
ք ւ ւ ւ է ղ ՚ ա ն ի ս ա ն ի վ ի ե թ գ ա ն
մ ի ի ղ հ բ ե ն
իւ ա ր կ ս ա ա ն ա զւււէրսա;՛
Թագաւորք
ազգաց
յումմէ՞ առնուն զհարկս կամ զհասն. Մտթ.
ժէ. 24.
Ջ ե ր ա ր ս ա մ ի ց ե մ ա խ ա ր կ ի ս ա կ հ ի ս –
րիս ա , ա ն ա արա^
Պա՞րտ է հարկս տալ կայ­
սեր, թէ ոչ. Մտթ.իր. 17.
Մ ի շ ճ ւ է ն ե թ դ ր ս ւհ–
կ ա նի ի գ ի խարկիսա.
Ցուցէք ինձ զդահեկան
հարկին. Մտթ. իբ. 19։
ՀԱ Ր ՍԻ
(
գործածուած
միայն
անեզաբար՝
հ ա ր կ ի ք ,
սեռ.
֊
կ ե ա ց )
«
վարող
եզների մի
լուծ»
Յոթ. ա.14. Վեցօր. 129. Շիր. «եզան
լուծ» Ոսկ. ա. տիմ. ժդ. «ակօս»
Մծբ.։
ՆՀԲ և Հիւնք.
հ ե ր կ
թառից են հա­
նում ։
ՀԱՐԿՃԱՃԱ1Ւ11Վ
«
արիւն ունելով».
աւս֊
պէս ունի Բառ. երեմ, էշ 178։
ՀԱՐԿ11ԻՏԻ.
անծանօթ
թառ. մեկնուած է
«
շիրամշուշ»՜> Հին թռ. ունի
միայն ՀԲուս.
§ 1652. պէտք է հասկանալ
«
շիրամշոլզ, բա­
ղեղ»։
Հ Ա ՐՃ , ի
հլ. (յե տնարար կայ նաև ռ հլ.)
«
երկրորդական
կին» ՍԳր. որից
ճ ա ր հ ո ր դ ի
Ոսկ. երր. Եւս. քր. Մծբ.
հ ա ր հ ո ր դ է գ ի ր
Փարպ.
հ ա ր հ ո ւ թ ի ւ ն
Խոր.։
Fonds A.R.A.M