59
երկուսն
էլ արմատր
դնում են հնխ.
Տ–թ61՜–§՚հ–
«
շտապել,
ցատկեր),
իբր աճած
((
արտորար)
արմատից,
լեն
յիշում
յն. և սլալ.
ձԼւերը։
Բ օ ե օ ւ ՜ Ո ^ 2, 676
սլաւական
ձևերր
դնում
է
հնխ.
(
Տ
)
բռշձ֊
արմատից,
որ
նույն
տբ61՜–
պարզականի՛
աճականն
է։
ՆՀԲ լծ.
ս ա ր տ նո ւլ , շրտնուլ, խ ր տ ն ո ւ լ
և
զ ա ր թ ն ո ւ լ ։ Բ6է61"Ո1.
259
լծ.
խր տ նո ւ լ ,
շ ր տ ն ո ւ լ ։
Լ Յ § .
86
ւէւ՚. ետևե՝.
Լշճ.
57
զնդ.
բ Ձ Ր Յ
՚
Օ
«
կռուիլ,
փախչիր,
որի
հետ
Լ Ձ § .
Սւ
՜
§6Տշհ. 846
կցում
է
ՈձբՑօ
«
Պարթևք»
(
իբր
«
փախստականք»)։
Հիւնք.
նոյն
ընդ
խ ր տ ն ո ւ լ ։
Ուղիղ
մեկ­
նութիւնը
տլալ
^ ԱԽէ
1
ՈՏ2 11, 399։
1
<.ՅքՏէ,
Յուշարձան
418
թթր.
Յէ՜է,
ույ­
ղուր, չաղաթայ.
ալթայ.
Ձքէ,
օսմ.
Յէ՜ճ
«
կռնակ, ետևր, յետս»։
Բ շ է Շ ք Տ Տ Օ Ո ,
՚
ՏէԱ–
ձ 1 6 Ո 211 ք՝01՜էԱՈՅէ(ՈքՏ Բ6§Շ1,
էջ 68 և
\
<.2
47, 273
կցում
է սանս.
1
<3թյէհ–
«
առնի»,
բ չ է հ ս ^ Յ –
«
հորթ»,
լտ.
թ61՜է10Ձ
«
թառ, վարոց»,
հսլ.
բ Ր Յ է ս
«
ճիպոտ»
ս
հյ.
ո ր թ
«
հորթ»
բառերի
հետ. հնխ. ար­
մատր
դնելով
բէ՜էհ–<
Մերժում
է
ԲօԱօ1՚–
պ
2, 49։
ՀԱ ՐԹ Ե Լ
«
խածնել,
կծել», նորագի ւտ
բառ,
որ մէկ անգամ
գտնում
եմ գործածուած
Մծբ.
324.
«
Հարթեն
խածանեն
ատամ ամ բք իւ­
րեանց»։
Ասորի
բնագիրը
(
հրտր,
(
յ ք Յ ք ք ա ,
էջ 579)
ըստ
համեմատութեան
Վիեննայի
միաբան
Պ. էսապալեանի
(
անձնական)
ունի
միայն
«
խածանեն
ատամ ամ բք
իւրեանց».
այսպէս
է նաև
Միք. Գ. 5. «Որ
խածանեն
ատամ ամբք
իւրեանց»։
ՀԱՐԺԵԼ.
անյայտ
իմաստով
բառ,
որ Բռ.
երեմ,
էջ 247
դնում
է իբր
բացատրութիւն
շ ո ղ ո յ ե լ
բառի,
որ նոյնպէս
անծանօթ
է։
Հ Ա ՐԻՐ Ա Յ
«
ալիւրով
պատրաստուած
մի
տեսակ
խիւս»
Մխ. բժշ. 26, 30, 50 ևն։
֊
Արաբ.
0
.
~,
ՒՅՈ ՐՅ
«
ալիւրով
և կաթով
կամ ճարպով
եփուած
խիւս»
(
Կամւււս, թրք.
թրգմ. Ա. 817),
Ուղիղ մեկնեց
Տ61(Խ1,
թրգմ. Մխ. հեր.
§ 89,
Հ Ա ՐԻԻՐ , ո
հր (գրուած
նաև
հ ա ր ե ր ՝
որ
հնագոյն
ձևն է) «100»
ՍԳր. միջին
հյ.
հ ա –
ր ո յ ր
Անսիզք
93.
որից
հ ա ր ի ւ ր ա ւ ո ր
ՍԳր. Եւս.
քր.
հ ա ր ի ւ ր ա պ ե տ
ՍԳր.
հ ա ր ի ւ ր ա մ ե ա յ
Կոչ.
հ ա ր ի ւ ր ա մ ե ա ն
ՍԳր.
հ ա ր ի ւ ր ե ր ո ր դ
Բ. մակ. ա.
10.
հ ա ր ի ւ ր ո ր դ
ՍԳր. Ոսկ. մ. գ. 3. բարդու­
թեանց
վերջում՝
երեք՛հարիւր, չ ո ր ե ք հ ա ր ի ւ ր
ևն. բայց
նաև
ե րի ւ ր
կամ
ա ր ի լ ր
ձևով,
այս­
պէս՝
ե ր կ ե ր ի ւ ր
«200»
ՍԳր.
ե ր ե ք ւ ս ր խ ր
«300».
Բ. թագ. իդ. 18. Եւս. քր.
ե ր ե ր ի լ ր
«300»
ԱԲ.
(
րստ
այսմ
էլ ՀՀԲ և ՆՀԲ յիշում
են անկախ
ե րի ւ ր
ձևր).
հ ա ր ի ւ ր ա մ ե ա կ , ե ր կ հ ա ր ի լ ր ա մ –
եակ
(
նոր բառեր)
ևն։
ԲշէՇւ՜ա.
158
դնում
է
եր
արմատից,
սրա
յոգնակին
է
ե ր ե ր « մ է կ ե ր ,
բա­
զումք»,
որ դարձել
է յետոյ
հ ա ր ի ս ՝ ,
այս
ե ր
ձևից
է նաև
ե ր ր = ե ր ե ք ;
8
օբբ,
ճհհոճ.
ձ. ձև. ձ. ատտ.
2
Ա
86-
Աո
1846,
297
համարում
է
*
հ ա տ –իւ ր
ձևից,
ուր
–
ի ւ ր
մասնիկ
է, իսկ
հա տ =
սանս.
^ Յ է Յ ,
պրս.
Տ
Յ Ճ
«
հարիւր»
ևն։
մԱՏէւ,
26
Ո
(1
տբ.
312
ա
զնդ.
ՒւՅԱՐ\քՅ,
սանս.
Տ 3 1 ^ 3
«
բո­
լոր» բառերի
հետ։
1
^ս1161–,
8
&
Ոքշ
>՚Տ
Օւ՝.
Ա.
ՕՇՇ.
I I
(1864),
էջ 585
մերժելով
8
օբբ–/՛
մեկնութիւնր՝
դնում
է
*
թ Յ ք Յ –
ձևից,
որի մէջ
թ Յ Ր Յ
«
մէկ»,
իսկ
1՝
յճւ՚Շ
գտնւում
է
ե Յ < ^ 3 1 ՜ 6
«
բիւր»
բառի
մէջ։
ՃՏՇՕՈ
8\
քՏ
5, 212
իրանեան
թ 3 1 –
V Յ ^
ձևից. հմմտ. սանս.
թ 3 1 ^ 3 Ո , թՅւ՜ԱՏ,
իբր «խումբ,
լիութիւն»։
^ ս 1 1 6 Ր
Տ^ճ\^
66, 272
ուզում
է կցել
յն.
1
էօ),Ա
«
շատ»
ևն ձևերին։
8
օէէ1ՇՈ.
Բ ս ճ 1 1 Ո 6 Ո է Յ
41,113
Թալմուդի
յիշած
պրս.
Ո ՛՛Ո
^ 1 V %
«
հարիւր»
ձևր
համարում
Է
"
|ՈՈ
հ
է
V
ք
= հ ա ր ե ր , ա 1 1 6 Ր
Տ \ \ ՚ ճ \ \ ^ 84
(1877), 225
*
բ Յ Ո Ո ք Յ է
«
բազմաթիւ»
ձե֊
ւով Է մեկնում։
Տէրվ. Երկրագունտ
Ա,
49
= Լեզու էջ 179 համարում
է
ծագումն
անծանօթ,
բայց հաւանական
է
կարծում
*
Բ31՜Ա
«
բազում»
արմատից
դնել։
Մառ
3 8 0
5, 316
զնդ.
Տ Յ է Յ
բառի
հետ։
Հիւնք.
հ ա ր ս ս
բառից,
Բ Յ է Ր Ա ե Յ Ո ^ Տ ձ
1,
196
յն.
1
էն/.՚յ;,
սանս.
բ ս ւ ՜ Ա
«
շատ»
բառե­
րի հետ, իբր հնխ.
թ Օ ^ ւ ՜ Օ Տ
ձևից։
ի\ճ\–
Խ է ^ Տ 2
11, 384
կասկածով
համեմա­
տում
է վրաց.
ՅՏ1,
մինգր.
0
տ1,
սվան.
Յ ծ Մ
«
հարիւր»
բառերի
հետ։
ԲշձՇւ՚ՏՇՈ,
Հայ. դր. լեզ. 59 — 61 ենթադրում
է որ
չափ
ցոյց
տուող
մի գոյական
էր, որ
Fonds A.R.A.M