ժանեբ,
ույդ.
Յ է ա
«
ուրիշ,
տարբեր»,
Ձ է ւ ա 1 3 ե
«
բաժանել,
ջոկեբ, չաղաթ.
օսմ.
ձգՄՈՂՅզ
«
բաժանել»,
Թիրեաքեան,
Ա–
րիահայ
բռ. 233 զնդ.
հ՛Յ
՜
ա,
պհլ՛
հ Յ
«
գլուխ,
բաժանմունք,
հատուած»
բա֊
ռից է գնում
հ ա տ ա ն ե լ
բայը, իսկ
հատ,
հ ա տ ի կ
= պհլ.
ՈՅճւհ,
արաբ,
յ,֊.\ ձհձձ
«
մէկ»։
Պատահական
նմանութիւն
ունին
արաբ.
հՁ.է՝յ «ոտքով
կոխելով
կոտրել»
(
Կամուս,
թրք՛ թրգմ. Գ. 954),
9
յ.ճ
հ ձ ձ
«
իսկոյն
կտրել»
(
անդ՝ Ա. 67),
.
յ – ,
^ յ Ց 8
«
ամբոզչապէս
կտրել»
(
Ա.
724)։
Աճառ. Նորք 1925,
֊
V։ 5. էշ 393
յիշում
է կամիս.
)
յշէէ
հոմանիշը։
Մար֊
գարեան,
ժամանակ
1927
օգ. 3
ա տ ե լ
բայի
հետ։
ԳՒՌ.–Ագլ. Ախց. Երև. Կր. Շմ. Տփ.
հատ,
Ալշ. Խրբ. Հմշ. Մշ. Ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ. Սչ.
հադ,
Ասլ.
հադ, հա*,
Տիգ.
հտ դ ,
Մկ.
Մրղ.
Ոզմ. Ջղ՝ Սլմ. Վն.
խատ,
Զթ– ֊ օ ղ ,
հո դ ,
Հճ.
հօդ,
Սվեդ.
հ ո ւ դ ։ –
2 .
Տփ.
հ ա ՚ տ ն ի լ ,
Մշ. Սչ.
հ ա դ ն ե լ ,
Խրբ. Պլ. Սեբ.
հ ա դ նի լ ,
Ասլ.
հ ա * ն ի լ ,
Սլմ. Վն.
խ ա տ նե լ ,
Մկ. Ոդմ.
իւատնիլ,
Ակն.
հ ա ն ն ի լ ,
Մրղ.
իւաննէլ.
այս բայերը
նշանա­
կում են «սպառիլ»,
միայն
Մկ. Մրղ. Վն. և.
Ոզմ. «սատկիլ»,
որով
հ ա տ
արմատի
նշա­
նակութեանց
շարքր
լինում
է «կտրել,
վեր֊
շանալ,
սպառիլ,
մեռնիլ,
դրամբ տալ», ի–
մաստի
զարգացման
համար
հմմտ.
ւ|հաւ՝ել՝
որ
նոյնպէս
ունի
վերշին
չորս
նշանակոլ֊
թիւններր. — «սպառել»
նշանակութեան
հին
գործածութիւնն
ունի Վրք. հց. ա. 644
(
հ ա –
տ ա ն ի ց ե ս
«
հատցնես,
սպառես,
վերշաց֊
նես»)։ —Նոր բառեր
են
ա նհ ա տ ն ե լ ի , ա նհ ա տ ­
ն ո ւ մ , ս ի ր տ հ ա տ ն ո ւ մ , նա ր ահա տ , ճ ա տ խ աշ,
հա տ րու տ , հ ա տ ե ղ է ն , հա տ կ ս կ ի ծ , հ ա տ մ ա դ –
տ աքի, հա տ ո տ , հա տ ու կ , հատոիքւ, հա տ է –
հ ա տ ։ —
Կրճատ
ձևով է Ննխ.
մ է ք ՚ ա մ
«
մէկ»
ք < մ է կ հ ա տ
մ ը ) ,
ուր
հ ա տ
բառից
միայն
ձայնաւորն
է մնում
անաղարտ։
ՓՈԽ.֊Թրք.
գւռ. Կես. Եւդ. և Տ.
էԱյԱ–,
Խճէք* (պէաք
էր գրել
աւելի
ճիշտ
ւձԼյյ^
ձևով)
«
խաշած
ցորեն, հատիկ»,
օր.
Ււ6(1ւ§
)/
Հ)ւ՚կ0աՈ1
«
հատիկ
եմ ուտում»
(
Բիւր. 1898,
713
և 1899, 798, Յուշարձան
329
բ)։–Տե՚ս
և
ց ա խ
բառի տակ
(
ց ա ք ա տ ) ։
ՀԱ Տ Ա Կ ԱՆ
«
հանապազ»,
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էշ 177. ուրիշ տեղից
յայտնի
չէ
բառս։
*
Հ Ա Տ Ա Ղ
կամ
Հ Ա Տ Ա Ղ Ա Յ
«
վայրի
պատին–
շան,
լտ.
ՏՕւՅՈԱա ՇՕւ՜ճՅէԱտ»
Ամիրտ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1648,
= Արար.
(
Հ յ ֊ *
^ – – ֊ զ
«
պատինշան»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ. Բ.
880)։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս. §
2520։
*
ՀԱ Տ Ա Տ
«
երկաթագործ»,
նորագիւտ
բառ,
որ երեք անգամ
ունի գործածուած
Ուռհ. էշ
213—4.
«
Գային
երկու հատատք
յերկրպա–
գութիւն Վասակայ... ժողով
արարեալ
զա­
մենայն
ազգն
Հոռոմոց
զնենգաւորսն
և
զհա֊
տատքն. կոտորեաց
զամենայն
հատատսն
առհասարակ»։
–.
Արաբ.
^է֊1տ֊
Ո յ Ժ Ճ յ Ճ
«
երկաթա­
գործ»։—
Աճ.
Սոյն
մեկնութիւնս
հրատարակուած
է
նախ իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատ. Ա.
էշ 193,
֊
ք - Հ Ա Ր
«
զարնել,
խփել»,
ճոխ
զարգացում
կրած
մի արմատ
է, որից ածանցուած
են՝
հ ա ր կ ա ն ե լ
բայի
մի քանի
ժամանակները,
ինչ. կար.
հ ա րի ,
ապ.
հ ա ր ի ց ,
հրմ.
հ ա ՛ ր
ևն.
ՍԳր.
հ ա ր ո ւ լ
«
զարնել»
Մխ. դտ. Վրք. հց.
«
նետ
արձակել՝
զարնել»
Բանք. իմ. 30.
«
լուացման
ժամանակ
ձեռքով
տրորել»
Տ ա ֊
թև, ամ. 293. «ատամր
հարուիլ, ակռան
առ­
նել» Մխ. առակ,
«
թմբուկ
ևն զարնել»
Վ՚ի֊
պաս,
(
Մեք փող հարոլաք
և թմբկի
հարկա–
նէաք).
հ ա ր ո ւ ի լ
«
վնասուիլ»
Ոսկ. պօզ. Ա.
36.
հ ա ր ո ւ ա ծ
ՍԳր.
հ ա ր ի չ
«
թելաւոր
նւագա֊
րաններր
զարնելու
գործիք,
մզրաբ»
Պզատ.
օրին. 233,
հ ա ր և ա ն ց ի
Լմբ, Նար.
հ ա ր և ա ն ց ի կ
Ա. կոր. ժզ. 7. Ոսկ. յհ. բ. 4.
հ ա ր ո ւ կ
«
երա֊
ժրշտական
մի խաղ է» Ոսկիփ. որ և
հ ա ր ­
հար
Ոսկիփ.
ք ն ա ր ա հ ա ր
Ոսկ. ես. Եւս. քր.
ք ն ա ր ա հ ա ր ո ւ
Յհ. իմ.
հ ա ր ս տ ա հ ա ր ե լ
ՍԳր.
ո ր դ ն ա հ ա ր
Նար.
խ ո ր շ ա կ ա հ ա ր
ՍԳր. Ագաթ.
հ ե ր կ ա հ ա ր
«
հերկող»
Ոսկ. ես. 318.
կ ո փ ա ­
հ ա ր ե լ
Ա. կոր. դ. 11.
ա կ նհ ա ր
Ոսկ. կող, ը.
ա ո ա կ նհ ա ր է
Թղթ. բարուք. (ՀԱ 1911, 746).
խ ո ց ա հ ա ր ե լ
Ոսկ. յհ. բ. 8.
փ ա յ տ ա հ ա ր
ՍԳր.
կ ա ղն ա հ ա ր
Փիլ. լին.
կ ա յ ծ ա կ ն ա հ ա ր ե ա լ
Յհ.
Fonds A.R.A.M