4 9
կարծում։
Վերի
ձևով
ուղղեց ու մեկնեց
Նորայր ՀԱ 1921, 337,
–
ք-ՀԱՍՏ, ի
հլ. «ամուր, հաստատուն, ու֊
ժով» Աղ. ժր. 35. Գ. մակ. գ. 16. Սերեր.
Ոսկ. եփես, էջ 932. Եփր. աւետ,
«
հաստա­
տութիւն,
ամրութիւն»
Ոսկ.ա.թես.թ. ևմ.
բ. 25. Սերեր,
«
թանձր, հաստ»
Ցայսմ.
որից
հ ա ս տ ա ն ա լ
«
ուռճանալ,
մեծանալ»
IIսկ. մ. գ.
33.
հ ա ս տ ե լ
«
պնդացնել,
ամրացն
ել, հաստա­
տել, ստեղծել»
Բ. մկ.ր. 27. Ագաթ, Եփր.
ծն.
հ ա ս տ ի շ
«
ստեղծող»
ՍԳր. Ագաթ,
հ ա ս ­
տ ո ց
«
անջրպետ»
Նչ. եզեկ.
հ ա ս տ ո ւ մ ն
Աիր.
լա. 19. Եզն.
հ ա ս տ ո ւ ն
Սերեր. Եփր. աւետ.
265.
հ ա ս տ ո ւ ա ծ
Ագաթ,
հ ա ս տ ա բ ե ս տ
(
տե՛ս
ր ե ս տ )
Բուղ. Վեցօր. 166.
հ ա ս տ ա կ ա շի
Վե­
ցօր.
հ ա ս տ ա կ ա պ
Վեցօր.
հ ա ս տ ա հ ա ր ո ւ ս տ
Վեցօր.
հ ա ս տ ա հ ե ղ ո յ ս
Ագաթ,
հ ա ս տ ա հ ի մ ն
Ա. պետ. ե. 10. Կորիւն.
հա ս ա ա Ա ա գ իլ
Վե­
ցօր.
հ ա ս տ ա մ ե ս տ
Բուզ.
հ ա ս տ ա ն դ ա մ
Վեցօր.
հ ա ս տ ա պ ի ն դ
Գ. մակ. գ.9.
հ ա ս տ ա ր մ ա տ
Աղ.
խէ. 2.
հ ա ս տ ո յ ժ
Ոսկ. մ. բ. 24.
հ ա ս տ ա բ ո ւ ն ,
հ ա ս տ ա գ լ ո ւ խ , հ ա ս տ ա մ ա ր մ ի ն , հ ա ս տ ա վ իզ,
հ ա ս տ ա փ ո ր
(
նոր բառեր),
ոճով
ասւում է
հ ա ս տ ի հ ա ր կ ա ն ե լ
«
հաստատ
կանգնիլ». Զ"–
տըն
հաստի
հարին,
զտեղի
կալան և առա­
քինացան
յամենայն
տեղիս. Եփր. վկ. արև.
37.
այստեղ են պատկանում նաև
հ ա ս տ ո յ ր
«
սաստիկ,
ուժգին» Ոսկ. մ. բ. 26 (ուրիշ վր֊
կայութիւն
չկայ) և թերևս
հ ա ս ա ե ց ա ն ե լ
«
մանկիկր
ծծից կտրել»
(
Ներսէսովփչ, Բառ.
լտ.–հյ.
Յ ե 1 3 Շ է օ ) «
Տե՛ս նաև
հ ա ս տ ա տ ։
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
թՁՏէՕ–
«
հաստա­
տուն, ամուր, հաստ»
ձևից, որի
ժառանգ֊
ներր
գտնւում են միայն
գերմանականում,
այսպէս՝
հբգ.
ք©տէ1,
մբգ.
V6Տէ6,
նբգ.
քքտէ.
հսաքս.
քշտէ,
անգսք.
քօ6Տէ,
հիսի
քՁտէր,
անգլ.
քտտէ,
որոնք
ենթադրում
են գոթ.
*
քշտէս
«
ա–
մուր, հաստատուն»։
Թերևս այստեղ է պատ­
կանում նաև սանս.
թՅտէ^՚Յ–
«
տուն և բակ,
բնակարան»
(
իբրև
«
հաստատուն
բնակոլ–
թիւն»)
(
Գյ&\ձշ
275, 1
Հ1ս§6 138, Րօևօա^ 2,
7),–
Հիւբշ.
464,
ՆՀԲ արմատն է
ասա, աստի, ա ս տ ին,
խիս տ , նիս տ , ը ս տ ։
Ցօէէւշհ.
ճ ո Օ Յ
82,
384
օսս. նտւտձյ՚տ,
հ Յ տ շ յ Ղ Ո ,
յն.
(
ՅօՕս;,
սանս. հձձձ\\ձ,
զնդ.
ե Յ Տ է Յ (
Նոյնր նաև
4 - 4 8 8
աւՄ261քօքՏշհ. 17։ ^ս11շք Տ ^ ճ ^ 48,
428
համառօտուած
հա ս տ ա տ
բառից։
Հիւբշ– Խա.
Տէսճ.
էջ 38 տուաւ
վերի
մեկնութիւնր։
Տէրվ. նախալ. 112
հ ա ս տ
և
հ ա ս տ ա տ
դնում է
տէՅ
«
կենալ» ար­
մատից,
հմմտ. սանս.
Տ է հ 3 ,
զնդ.
ՏէՅ,
յն.
101-
գւ, լտ.
տէօ,
հսի
տէտէւ,
հբգ–
տէՅՄ1
ևն։ Թիրեաքեան. Պատկ. աշխ. գր–
րակ. 196 պրս.
,
> ^ ~ * հՅ Տ է Յ Ո
«
ստեղծել»
բայից։
Հիւնք.
հ ա ս տ ե լ
դնում
է յն,
Խւ7)յո,
օւղօա,
տ ^ ՚ ^ 7 ] ^ ^ ,
պրս.
հ է ս թ է մ
և
Ե գ ա ան
«
Աստուած»
բառերից,
իսկ
հ ա ս տ ե լ
ձևից էլ հանում է
հ ա ս տ
և
հ ա ս տ ա տ ։
Սանտալճեան,
Լ՚ւճւ0Ո16 10
խալդ.
տԱսա,
յն.
10
X7)111
և հյ.
ս տ ե ղ ­
ծել
բառերի
հետ։
—
ՒՀ1ս§6 138
հայերէնի
նախաձևր
դնելով
հնխ.
*
բ 3 2 ճ ս ,
ենթադ­
րում է, որ կազմուած է
թ Յ –
մասնիկով
2,
ձԱ–=Տ&ձ «նստել»
արմատից։
ԲշէՇՐՏ–
ՏՕՈ 1Հ2 47, 288 հ ա ս տ
բառին
կցելով
նաև
հյ.
հ ո ծ
և սանս.
թւհ<331Ո2ՈՅՏ,
նա­
խաձևր
դնում է
բ օ ճ տ է օ ։ —
Այս
երկու
կարծիքն
էլ մերժում է
Բ օ ե օ ա ^ 2, 7։
ԳԻՌ.-Ալշ. Ախց. Գոր. Երև. Կր.Ղրր. Մշ.
ննխ. Շմ, Տփ.
հաս տ ,
Ս՛չ.
հա ս դ ՛ ,
Խրբ. Հմշ.
Սեր. Տիգ.
հա ս դ ,
Պլ. Ռ.
հա ս դ , ճ ա ՚ ս դ ը ,
Մկ.
Մրզ. Ոզմ. Ջղ– Սլմ. Վն.
խաստ ,
Ագլ.
հ օ ս տ
(
բայց
հ ս տ ա ՚ ն ի լ
«
հաստանալ»),
1
Լթ.
հօ ս դ ,
հո ս դ ,
Հճ.
հօ ս դ ,
Սվեդ.
հոատ. —
Ասր չգիտէ
այս
բառր և նրա փոխարէն
գործածում է
հա ս դ ա դ , հ ա ս դ ա *
«
հաստ»,
միայն կայ
հ ա ս –
դ ո ն ա լ
«
հաստանալ»
բայր։
—
նոր բառեր են
հա ս տ ա գ ե ր ա ն,
հ ա ս տ ա գ լ ո ւ խ ,
հ ա ս տ ա թ ի ­
կ ո ւ ն ք , հ ա ս տ ա կ ո լ ռ լ , հա ս տ ա կ ող, հ ա ս տ ա շ ր -
լ ի ն ք , հա ս տ ա վ ի գ , հա ս տ ա փ ո ր , հ ա ս տ ե ր ե ս ա –
նի, հա ս տ ա ւ ո ւն, հ ա ս տ լի կ , հա ս տ կ ե կ , հ ա ս –
տ ո ւ բ ո ր դ , հ ա ս տ հ ա ս տ ա ն ա լ ։
+ Հ Ա Ս Տ Ա Տ (փ
հի րստ ՆՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
ամուր,
պինդ»
Կանոն. Նար.
խչ. «ստոյգ, վաւերական,
իրական»
Գազ. գ.
23.
Մծբ. Եփր.թգ. որից
հ ա ս տ ա տ ե լ
«
ամ­
րացնել,
պնդացնել.
2.
շինել,
կանգնեցնել,
3.
ստեղծել,
հաստել. 4. վաւերական
ցոյց
տալ» ՍԳր. Կոչ. Վեցօր.
հ ա ս տ ա տ ա ն ա լ
Ա֊
գաթ.
հ ա ս տ ա տ ի չ
Սղ. Ժէ.2.
հ ա ս տ ա տ ո ւ ն
Fonds A.R.A.M