ՀԱՆ
41
ՀԱՆ
հ ա ն դ ր ա տ ա ն ց ,
այս երկուսն
էլ
արտագրուած
Թաւրիզում, 1839թուին, պարոն
Պոռէի օրի~
նակից,
«
բաղդատութեամբ
րստ գաղափա­
րին, որ ի գրանոցի
Աթոռոյ
էջմիածնի»
Բ խումբր
կազմում են ֊V 1531, էջ 240
8
յ
(
գրուած
ՉԼԸ = 1289
թուին)
1
ո
րից արտա­
գրուած են X– 2646, էջ 21 Տւ
(1
ՒՄԺ=1761
թուին) և & 2866 (1829 թ. ձեռամբ Յով՛.,
եպս. Շահխաթունեանի)^
ե Լազարետն ճե­
մարանի
յ1Տ
47 (
ձեռամբ
Մ. էմինի, 1849 թ.).
այս
բոլորը
ունին
ի հանդ ա ր տ անա ց.-
9 –
խումբր
կազմում են ձ/32561, էջ 19ճ
(
գրուած
ՌՃԺԳ = 1664 թ.) և Հ1-1725, էջ 22ճ
(
անթուա­
կան, ժէ դարից),
սրանք էլ ունին
ի հ ա ն ­
դ ա ր տ ա ն ա ս ն ո ց ,
այսպէս նաև X։ 2866
լու­
սանցքում։
Երեք րնթերցուածներից
վերջինր
յայտնի
կերպով
յարմարանք
է. բայց նա
ցոյց է տալիս
միևնոյն
ժամանակ, որ յար­
մարանք է նաև
ի հանդ ա ր տ անա ց.
ուղղա–
գոյնն է
իհ ա ն դ ր ա տ ա ն ց ,
որ գրիչն երր չհաս­
կանալով
վերածել են ծանօթ
մի ձևի
(
հ ա ն –
դ ա ր տ ա նք , հ ա ն դ ա ր տ ա ն ա ս ո ւ ն է ՛ ) ։
Բաբգէն
Ա. կաթուղիկոս
Չիլիկի"
1
(
նամակ
1935
փետր, 11) մեկնում է
«
հաւանաբար
էշ երկայնականջ»։
Չեմ
կարծում, որ ստոյգ
լինի այս մեկնու–
թիւնր
,
որովհետև
անվայել էր Գիւտ կա­
թուղիկոսի
համար Վաչէ
սուրբ թագա­
ւորին
«
էշ»
անուանել։
*
Հ Ա Ն ԹԻԹ
մի տեսակ
անծանօթ
բոյս. Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1630։
֊
Արաբ.
լձյԼյԼտ.
Է^ՁՈէւէ,
որ ունի
Տ161Ո–
Տ շ հ Ո 6 1 ճ 6 ք
՝
^210 \ 12, 13,
բայց
համարում է
սխալ
գրչութիւն՝
փոխանակ
,
• ,
^ Լ ֊ > ^Տ\–
եւե
բուսանունի։
—
Աճ.
Պատահական
նմանութիւն
ունի ա֊
բաբ.
^յձւ-էէ––
՚;
Ձ1ՈՅէ1
+
է
«
մի տեսակ
խոտ»
(
Կամուս,
թրք– թրգմ. Բ. Էջ 464),
որ կարելի Է սխալմամբ
կարդալ նաև
ԵՁաէւէ.
Հ ա ն ի
տե՛ս
Հան։
"
ՀԱՆՃԱ Ր , ո
հլ. (յետնաբար
նաև
ի
հի)
«
խելք,
միտք,
հնարք,
ճարտարութիւն,
ի ֊
մաստոլթիւն»
ՍԳր. որից
հ ա ն ճ ա ր ա գ ի տ ո ւ ­
թ ի ւ ն
Ագաթ,
հ ա ն ճ ա ր ե ղ
ՍԳր.
հ ա ն ճ ա ր ե լ
«
հը­
նտրել ճարտարութեամբ»
Բրս. ծն. Լմբ.
ան–
ճ ա ն ճ ա ր
Րսկ.
ա նհ ա ն ճ ա ր ա կ ա ն
11
սկ. ես.
ա ն–
հ ա ն ն ա ր ո ւ թ ի ւ ն
Ոսկ.մտթ.
բ ա գ մ ա հ ա ն ն ա ր
Յհ. կթ.
ե ր կ ն ա հ ա ն ճ ա ր
նար. կուս.
լ ի ա հ ա ն ­
ճար
Յհ. կթ.
կ ո ր ո վ ա հ ա ն ճ ա ր
Անան. եկեղ.
տղա | ա ճ ա ն հ ա ր
Բուզ.
գ ե ր ա հ ա ն ճ ա ր
Մ աշտ.
շ ա տ ա հ ա ն ճ ա ր
Խոր.
հ ո գ ե հ ա ն ն ա ր
նար.։
= Պհլ.
"
հՁՈՕՁՐ
ձևից, որթէև
աւանդուած
չէ, բայց
հմմտ. պրս. ^յ֊ձյ,
Ւ13Ոյ31՛
«
ճա­
նապարհ. 2. կերպ, եղանակ», այս նշանա–
կութիւնից
է բխում
^ Ա ^ Ա
Ո Յ - հ Յ Ո յ Յ ք
կամ
3.
յԼտլԼձ
ե1–հՅՈյ31՜
«
անկարգ,՛ ան­
կանոն»
(
իբր
ա ն հ ա ն ճ ա ր ) ։
Հյ, և պրս. թա­
ռերի նշանակութեան
տարբերութեան
համար
հմմտ. պրս.
0
^ 1՜3ւ1
«
ճանապարհ»,՝
որ
սակայն
նշանակու՛մ է նաև «կարգ,
կանոն,
միտք, խօսք, բանականութիւն,
մարդու
ներ­
քին ր». հայ գւռ.
ճ ա մ բ ա յ
«
ճանապարհ.
2.
հնարք,
ելք, հնարագիտութիւն»,
ճ ա մ բ ա յ մ ր
գ տ ն ե լ
«
մի հնարք մտածել»։
Պրս. ձևը կապ֊
ւում է ըստ նէօլդէքէի
սանս.
ՏՅքՈՇՅէ՜Յ–
«
պր֊
տոյտ, ճանապարհ»
բառին, որ կազմուած է
ՏՅՈ1-
մասնիկով^
031՝-
արմատից
(
Ւ1օւ՜Ո,
էք
247),
Հներից
Լմբ. առակ. ա.7 և ր. 14 մեկ­
նում է «Հանճար... ստուգաբանի
ան֊
ճար,
այսինքն թէ՝ ոչ առանց
խափա­
նածոյ
իրիք կատարի։ Ել հանճար ասի,
ղի զկատարումն
առ յապայ
ունի»... էջ
135 — 6 «
Հանճար
որպէս
բազում ան֊
գամ\
յեղյեղեցաք,
ստուգաբանի
անճա֊
րիցն
ճ՚ւսր»։
Տաթև. ձմ. լ.
«
հանճարն
ստուգաբանի
անճար,
այսինքն
անճար է
և անխափան
որ պիտի
լինի կատա­
րումն»։
նոյնր նաև Տաթև. հարց,
270։
Իսկ Առաք. լծ. սահմ. 484
«
հանեա՛
զճար»։
ՀՀԲ «հանէ ճար»
(
այսպէս նաև
Թոփուզեան,
Արծիւ Վասպ. էջ 44)։ ԳԴ
միայն
ա նհ ա ն ճ ա ր
ձևին է կցում պրս,
ն ա ճ է ն ճ ա ր ;
նՀԲ
ճ ա ՚ ն ճ ա ր
կամ
հ ա մ հ ա ր ;
Լշց. Սւ՜ցյՇՏՕհ. 4 7 7 ՇՅՐ
արմատից։
Նոյն,
Խտ.
Տէսճ.
§ 1243
կասկածում
է զնդ.
հՅՈ1ւ;Յք
և պրս.
հՅՈյՅէ՜
ձևերի
վրա
յէ
Թիրեաքեան, Պատկ. աշխ. գր. 196 պրս.
Ո Յ Ո յ 3 1 ՜ »
Հիւնք.
պրս.
հ Յ Ո § Յ ք
«
սաստկութիւն,
սրութիւն»։
Հիւբշ. 173
Fonds A.R.A.M