4 0
Հ Ա Ն
«
պատմական
ճառ, ատենաբանութիւն»
Խոր.
Յհ. կթ. Արծր.
որից
հ ա ն դ ի ս ա ն ա լ
Ոսկ. փի­
լիպ.,
յգ.
հ ա ն դ ի ս ա ն ի
Մագ. մեծ են. էշ
28.
հ ա ն դ ի ս ա կ ա ն
Բ. մակ. գ.
19.
հ ա ն դ ի ս ա տ ե ս
Ոսկ. բ. տիմ. և մտթ. ա.
հ ա ն դ ի ս ա ւ ո ր
Ոսկ.
յհ. բ.
21.
մ ե ծ ա հ ա ն դ է ս
Տաղ.
Գնձ.
ա նհ ա ն դ է ս
«
չփորձուած,
անպիտան»
Փիլ.
բ ա զ մ ա հ ա ն –
դէս
Յճխ. Յհ. կթ.
ե ր կ ն ա հ ա ն դ է ս
Շար.
կ ա ն ­
խ ա հ ա ն դ է ս
Նար. խչ.
հ ա ն դ ի ս ա ւ ո ր ո ւ թ ի ւ ն ,
ա ր ո ւ ե ս տ ա հ ա ն դ է ս ,
ց ո ւ ց ա հ ա ն դ է ս , պ արա ­
հ ա ն դ է ս , զօ ր ա հ ա ն դ է ս , ց ա յ գ ա հ ա ն դ է ս
(
նոր
բառեր)
ևն։
= Պհլ.
*
հ.ՅՈ(16Տ
ձևից, որ աւանդուած
չէ,
ինչպէս
նաև նրա հ ա մ ա պ ա տ ա ս խ ա ն
զնդ.
*
Ւ ւ Ձ Ո ճ Ձ 6 Տ Ձ – ,
բայց
սրանց
գոյութեան
ապա­
ցոյց են սանս.
Տ Յ ա ճ շ Շ Յ
«
պատուէր,
յանձ­
նարարութիւն»
և զնդ. հՏւՈձՏւՇՏՏւ՝/ՏւԱԱհճ
«
ու­
սուցանել,
սովորեցնել»։
Իրանեան
արմատն
է Ճ՚\Տ « ց
ո
յ ց տալ, սովորեցնել»
= հիւս.
պհլ.
ձգՏյձ
«
ցոյց է տալիս»
(
տե՛ս
1
^6ւ116է ^ Տ Լ
17, 243),
որի վրայ
աւելացել
է
հ Ձ Ո –
նա֊
խամասնիկր։—Հիւբշ.
179։
ՆՀԲ իբր
Լ\ա\1այն
տես,
տեսիլ կամ
հ ա ն ո ւ մ * /
ի
տես,
լծ. և յն.
1
^8տւՏ;ւ;
\\
քա
(11
տԸհ.
22
հ ա ն
մասնիկով
կազմուած,
Լ ձ
§ . Սւ
՜
§6ՏՇհ. 5 2 6
սանս.
Տ Ձ Փ ^ Ձ –
^ ա ւ շ ւ – , 1<սհոտ
սոճ տօհԽւօհ. 8էւ–§.
5 ,
3 8 3
արմատից,
հմմտ.
ծ է ս ։
Տէրվ.
Մասիս
1881
մայ.
8
դ է տ
բառի
Հետ՝
արմատր
դի, դիս = յն. &|շօս.տ ստօւււ՚ա,
Հիւբշ.
Խա. Տէսձ.
3 7
աւելի
տրա­
մադիր
Է բնիկ
հայ
րնդունելու։
Հիւնք.
յն.
տ\&ՏՅէ(;,
հԽԷւՀ
«
ցոյց»։
ի/\ս\\Շլ–
՝
^ 2 ա
8, 187
զնդ.
հՅՈճ36Տ51 = սա1,
Ա
.
Տ Յ ա ճ տ շՅ– ։
ԳԻՌ
Սեբ.
հ ա ն դ ՛ է ս
ևն, փոխառեալ
գրա­
կանից,
^ Հ Ա Ն Դ Ի
«
անձխոտ,
թրք.
շ ա հթ է ո է ,
լտ.
քս–
1
ՈՅՈՅ»
Կամրկպ.
ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1629.
ն ո յ ն Է
հ ա ն դ է
«
շահթէրէ»
Գաղիան. (րստ Բռ.
երեմ,
յաւել.
575
),–
Նորայր
ՀԱ
1922, 394
Գաղիանոսի
յիշեալ
տեղր
կարդում
էիբր
քքհնդի շահթէոէ.
անձխոտ»,
որով
հ ն դ ի
«
անձ­
խոտ»
անգոյ
բառր
ջնջուելով,
կդառնա
յ
«
հնդիկ,
հնդկական,
պրս.
1՜
ԱՈճ1ւ
ք
Հ ա ն դ ի ճ ե լ
տե՛ս
Անդաճել,
Հ Ա ՆԴԻՍ Ա Ն Ա Լ
«
բարեխօսել»,
ունի
միայն
Բառ,
երեմ, էջ
176,
Հ Ա Ն ԴԻՋ Ե Լ
«
համեմատել».
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էջ
176,
ՀԱՆԴ113ՐԺ
«
համբերող,
դիմացող»
Բռ.
լեհ.
որից
հ ա ն դ ո ւ ր ժ ե լ
«
համբերել,
տոկալ»
Յուդ.
9.
Գծ. իէ.
15.
Ոսկ. փիլիպ.
հ ա ն դ ո ւ ր ­
ժ ա կ ա ն
Վրդն. ծն.
ա նհ ա ն դ ո ւ ր ժ ա կ ա ն
Սերեր.
Ոսկ.
ես.
հ ա ն դ ո ւ ր ժ ե լ ի
(
արդի
գրականում),
ա ն հ ա ն դ ո ւ ր ժ ե լ ի
Վրք. հց– Յհ՛ կթ՛
Խոսր.
դ ժ ո ւ ա ր ա հ ա ն դ ո ւ ր ժ ե լ ի
Ոսկիփ,
նախաձայնի
կամ
շփողականի
անկումով՝
ունինք
ա ն դ ո ւ ր –
ժել
Զենոբ. էշ
29,
ա ն հ ա ն դ ո յ ժ
(
գրուած
նաև
ա ն հ ա ն գ ո յ ժ )
Փիլ. սամփ.
չ ա ն դ ո ւ ր ժ ե լ
Չ,ենոբ։
ՆՀԲ համ ժուժել
կամ անդորր
ժու­
ժալ։
Եազրճեան,
Արևելք
1884
հոկ.
17
հ ա ն
մասնիկով
դ ո ւ ր ժ Հ դ ո ւ ժ =
սանս.
դ ո ւշ
«
հանդարտիլ,
խաղաղիլ»
բառից։
Տէրվ.
Նախալ.
87
հնխ.
ճՁ1–ցհ
կամ
ճ հ Յ ա հ
«
պնդել,
բռնել,
տոկալ»
արմա­
տից
դնում է սանս.
ձ&էհ,
յն,
8
օ ս օ օ ս ) =
= Տթ^ՀՏԱ),
զնդ.
ձ
^Տ^^. հսլ.
ճա՚ւճէ՚ւ,
գոթ.
ձու
^ՏւՈ
«
տանիլ,
կրել» և հայ.
հ ա ն –
–
դ ո ւ րժ – ե լ ,
և դարձեալ՝
դ ե րձա կ ,
պրս.
ձճո1,
դ ե րձ ա ն ,
պրս.
Ճ31՜23Ո»
Հիւնք.
ա ն դ ո ր ր
բառից։
Հիւբշ.
177
հ ա ն –
մաս­
նիկով։
Հ Ա ՆԴ Ր Ա Տ Ա Ն
«
սուր
լսողութիւն
ունեցող
մ ի
անասուն
(
կամ թռչո՞ւն)».
նորագիւտ
բառ,
որ մէկ անգամ
գտնում
եմ
գործածուած
Կղնկտ.
հրտր.
Շահն. Ա. էշ
111.
«
Սրատե­
սիլ ես քան զարծուի
և երագալուր
քան զ մ ի
ի հանդրատանաց»
(
գրում
է Գիւտ
կաթու­
ղիկոս
ր Աղուանից
Վաչէ
թագաւորին)
= հրտր.
էմինի,
էշ
19
ի հ ա ն դ ա ր ա ա ն ա ց ,
իսկ ըստ
ՆՀԲ
(
տե՛ս
ա ր ա գ ա լ ո ւ ր
բառի տակ)
ի հ ա ն ­
դ ա ր տ
ա ն ա ս ն ո ց ։ —
Այս
ընեթրցուածները
ստուգելու
համար
դիմեցի
էշմիածնի
ձեռագ­
րատան
մատենադարանապետ՝
իմ
բարե­
կամ Ա են եքերիմ Տ էր
-3
ակո րեանին, որ
քննե­
լով Կաղանկատվացու
բոլոր
ձեռագրերր,
հա­
ղորդեց
ի ն ձ հետևեալր.—
Կաղանկատվա­
ցու
ձեռագրերր
այժմ
թուով
8
հատ են,
որոնք
բառիս
րնթերցուածի
համաձայն
բ ա ֊
ժանւում
են
3
խմբի։
—
Ա
խումբը
կազմում
են
^
3043
ի հ ա ն դ ր ա տ ա ն ա ց
և
& 1087
ի
Fonds A.R.A.M