3 9
Հ Ա Ն
անցեալ
դերբայի
–
էց
վերջաւորութիւնը
ցոյց
են տալիս՝
որ
հ ա ն դ ա ր տ
փոխառութիւն
է ։
ՆՀԲ
համայն
դարնալ
դադարեալ։
8
օէ–
էւշհ.
Խ ՚ ւ շ ձ
1 1 ,
Լ ձ § .
Սրշշտշհ.
2 0 7
սանս.
տ Ձ ա ճ հ յ է Ձ ։
^ս116ւ–,
րՀսհոտ ս.
Տշհ161Շհ.
8
է1՜^.
5,
1 4 1
հպրս.
"
հՁ Ո ւ ճ Յ ք Յ –
էՁ,
պրս.
յ Յ ա ե ս ճ Յ Ո
«
հանգչիր։
Հիւբշ.
ճաւ. Տէսւէ
էջ
3 7
և
ճաւ. Օ-ՅէՈ. 1 7 7 ,
4 6 3
հ ա ն դ ա ր տ
րնդոլնում
է
փոխառու­
թիւն,
բայց
տատամսում
է,
որովհետև
չի մտածել
հյ.
դ ա ր ի լ
բառը՝
իբր
բնիկ՝
բաժանել
նախորդից։
Հիւնք.
ա ն դ ո ր ր
բառից։
ԳԻՌ.-Ջղ՛
հանդ՛արտ, անդ ՚ ա ր տ ,
Կր.
հ ա ն –
տարտ,
Երև. Տփ.
հ ա ն դ ա ր դ
(
Տփ.
նշանա­
կում է նաև «գաղջ»
) ,
Սչ.
հա ն դ ՛ ա ր դ ,
Ննխ.
Պլ. Սեբ.
հ ա նթ ա ր դ ,
Ագլ.
հ ա ՚ ն դ է ո ո տ ,
Տիգ.
ն ա ն թ ա ւ ՚ դ ,
Ոզմ.
հ ա ն դ ՚ ա Ր ց ։ —
Տարօրինակ
է
Մշ.
յ ա ն դ ր ն դ ե լ
«
հանդարտիլ»,
որի
համա­
պատասխանը՝
Ալշ.
յ ա ն դ ր դ ե լ
«
գետնի
տակ
անցնիլ,
կորչիլ»
ցոյց
է տալիս,
որ
բառը
ծագում
է
ա ն դ ո ւ ն դ
(
>Ալշ՛
բ ա ն դ ա դ )
ձևից և
յետոյ
Մշոյ
բարբառում
փոխել
է իր նշա­
նակութիւնր։
ՀԱՆԴ Ե ՐՁ, ի
հլ. (երբեմն
նաև
Ո
հլ. այս­
պէս Ղևտ. ժա.
32՝
ի հ ա ն դ ե ր ձ ո յ ,
Ադաթ, էջ
571՝
հ ա ն դ ե րձ ո վ ,
Բուղ. ե.
6,
զ.
4
(
երիցս)՝
հ ա ն դ ե ր ձ ո յ ,
րստ
քննութեան
Նորա
յ ր ի , Կո­
րիւն վրդ. էջ
262)
«
զգեստ,
հագուստ.
2.
ծածկոց.
3.
շոր, լաթ, քուրջ.
4.
պատրաս­
տութիւն,
սպաս,
զարդ.
5.
միասին,
մէկտեղ»
ՍԳր. (երկու
իմաստր
միատեղ՝
Եղբարբք
իւ­
րեանց
հանդերձ
ի հանդերձ
բեհեզեղէն.
Նո­
րագիւտ
բ. մն. ե.
12),
որից
հ ա ն դ ե ր ձ ե լ
«
պատրաստել,
կազմել,
յարդարել»
ՍԳր. Եւս.
պտմ.
հ ա ն դ ե ր ձ ե ա լ
«
ա պ ա գ ա յ ,
գալիք,
ա–
պառնի»
ՍԳր. Եզն. «պատրաստեալ,
զար­
դարուն,
պերճ»
ՍԳր.
հ ա ն դ ե ր ձ ի կ
Ագաթ. Ոսկ.
եբր. ա. տիմ. փիլ. կող.
հ ա ն դ ե ր ձ ա ն
«
պատ­
րաստութիւն»
ՍԳր. Կոչ.
171.
հ ա ն դ ե ր ձ ա ւ ո ­
ր ո ւ թ ի ւ ն 9–.
թագ. թ.
22.
ո ս կ ե հ ա ն դ ե րձ
Բ.
մակ.
ժե.
15.
հ ա մ ա հ ա ն դ ե ր ձ
Բուղ,
մ ա շ կ ա ­
հ ա ն դ ե ր ձ
Բուղ,
մ ե կ ն ա հ ա ն դ ե ր ձ
Կոչ.
258.
խ ո ր գ ա հ ա ն դ ե ր ձ
Բուզ.
կ ա ն ա ն ց ա հ ա ն դ ե ր ձ
Բուզ.
խ ո շ ո ր ա հ ա ն դ ե ր ձ
Մ աշտ.
զ ո ւ գ ա հ ա ն դ ե ր ­
ձ ե ա լ
Ոսկ. յադամ.
հ ա ն դ ե րձ ա կ ա լ , հ ա ն դ ե ր ­
ձա պ ահ, հ ա ն դ ե րձ ա տ ո ւ ն , հանդ երձա վ ա ճ ա ռ.
(
նոր
բառեր)
և ն ։
-
Մեկնութիւնր
տե՛ս
Դ ե րձ ա կ
բառի
տակ։
Աւետիքեան,
Քերակ.
106
հ ա մ
«
կից»
֊ ( –
դ ա ր ձ
կամ
դիրս,
իբր
«
համանգա­
մայն»։
ՆՀԲ
հ ա մ դ ա րձ
կամ
հ ա մ ա յ ն
տ ա ր ա գ ։ ՑծէէւՇհ. Ճ Ո Օ Յ 11 ճ հ Յ ք
արմա
տից աճած է դնում։
Լճ§.
Սւ՜§6ՏՇհ. 641
ձԼհ արմատից՝
իբր զնդ.
հՁ Ո ժՅ է 9 2 3 –
«
տրցակ,
կապոց»։
Տթ16§61, Ւ1ս2՝«ք.
^^&տ.
190, 191
զնդ.
հՅոճ9ք323–։ ՚ ^ ս 1 –
Խ
Տա
/
ա
42, 254
սանս,
ճ յ հ ,
զնդ.
(
Խ–
արմատից։
մստէւ,
2 6
Ո ճ Տ թ.
318
ա
զնդ.
հ Յ Ո ( 1 3 ք 9 2 3 Ո
ձևի տակ է
դնում։
8
ս § § 6 1Ր 1, 449
հայ.
ձ ո ր ձ
դնելով
հր­
նա գոյն
*
դ ո րձ
ձևից, այս վերջինը
հա­
մարում
է
հ ա ն - դ ե ր ձ
բառի
հետ
նոյն,
որով
երկուսն
է լ րնղունում
է բնիկ՛
հայ
և ո՛չ թէ փոխառեալ։
Այս խնդրի
վրայ
աւելի
երկար,
յատկապէս
Լ ւ ճ 6 Ո ֊ / »
կար­
ծիքը՝
տե՛ս
Դ ե րձ ա կ
բառի
տակ։
Հիւնք.
հ ա մ
մասնիկով
պրս.
տ է ր գ
արմատից։
ԳԻՌ.֊֊Ալշ.
հ ա ն դ ՛ ե րձ ՛ ,
Սեբ.
հ ա ն դ ՚ է ր ց ,
Երև. Ոզմ. Սլմ.
հ ա ն թ ե ր ց ,
բոլորն
էլ
«
կրօնա­
ւորի
զգեստ»
իմաստով,
հետևաբար
գրա­
կանից
փոխառեալ.
այսպէս
նաև Ախց–
հ ա ն –
դ ՚ է ր ձ ՚ ա ն ք
«
քահանա
յի
զգեստաւորութիւն»։
Հ ա ն դ ե ր ձ ա պ ե տ
տե՛ս
Անդերձապետ։
Հ ա ն դ է պ
տե՛ս
Դէպ։
ԳԻՌ.—Ջղ.
հ ա ն դ ՛ ի պ ե լ ,
Ախց–
հ ա ն գ ՚ ր պ ի լ ,
Կր.
հ ա ն տ ը պ ի լ ,
Երև.
հ ա ն դ ի բ է լ ,
Ասլ. Խրբ.
Պլ. Սեբ.
հ ա ն դ ը յ փ լ ,
Տփ.
հ ա ն դ ի բ ի լ ,
Սչ.
հ ա ն –
դ ր բ ե լ ,
Ալշ. Մշ.
հ ա ն դ ՚ ր ո ե լ ,
Ննխ.
ճ ա ն դ ո ք է լ ,
Զթ.
հ ա ն դ ո բ ր ՝լ,
Ռ.
հ ա ն թ ը բ ի լ ,
Տիգ.
հ ա նթի – –
քիլ.—
(
Տ փ.
նշանակում
է նաև
«
մեծարել,
խնջոյք
տալ,
ուտելու
մի. բան
հրամցնել»,
իսկ Սվ. «թոնրին
կողած
հացր
յանկարծ
պո֊
կուելով
կրակն
րնկնել»).-նոր
ձևեր են
հ ա ն –
դ է պք, հ ա ն դ պ ո լ ք , հ ա ն դ ի պ ո լ ք ս , հ ա ն դ ի պ ս ՝
որոնք
նշանակում
են «դևերից
յառաջացած
մի
հիւանդութիւն»։
*
ՀԱՆԴԷՍ , ի
հլ, «հրապարակային
քննու­
թիւն,
ատեան,
դատ,
ապացոյց,
տեսարան,
հրապարակ,
մրցարան,
մրցանք,
քաջագոր­
ծութիւն,
զօրահամար»
ՍԳր. Եզն. Եւս. պտմ.
Ոսկ.
«
տօնախմբութիւն»
Շար. Նար. Մազ..
Fonds A.R.A.M