3 8
Հ Ա Ն
կամի
վազել և երկայն է հանդերձն,
ոչ կարէ,
պարտ է կտրել կամ ի վերայն
կարճել
գրի֊
ճել. և թէ մերկանայ,
թեպէտ
ամօթ է,
բայց
աղէկ
վազէ։
(
Այս
վերջին
ձեր պետք չէ կար­
ծել
արմատ,
այլ
կազմուած
է
ա ն
ձայնա­
խմբի
կրճատմ
ամ բ՝ կոկորդականից
առաջ,
ինչպէս
ունինք
ա ն կ ո ղ ի ն > կ ո ղ ի ն ք ,
ը ն կ ո յ զ
> կ ա գ , ը ն կ ե ր > գ ե ր
և ն ) ։ ,
֊
=Պհլ.
*
ՈՅՈ1–§1"6€
ձևից, որ թէև աւան­
դուած
չէ, բայց
հաստատւում
է սակ.
(
արևել.
իրան.)
հ Յ Փ § &
3
1 1 ՜
> հՅ Ո ւ ^ Ո Տ ֊ , ։հ3 1յ1 § Ո է – ,
այն
է
*
հՁ1Ո–§Ձ1–յՅ։/Ձ–,
աւելի
ճիշտ
*
հձ1Ո
–
Կ
.1
Տ
&
է
ձ/1
ձևերով,
որոնց
նշանակութիւնն
է
«
ժողովել,
հաւաքել»։
Այս բոլորից՝
հայերէնի
համա­
ձայն՝
ընտրելի
է
*
ՈՅՈ1§31՜Շ–,
որ կազմուած
է
հՅՈ1–
մասնիկով՝
§ 3 1 ՚ յ –
«
հաւաքել»
արմա­
տից,
հմմտ,
լտ.
§Ր6Ճ, § է 6 § 1 Տ
«
հօտ,
երա­
մակ»,
միռլ.
§ ք 3 1 §
«
ձիերի
երամակ»,
կիմր.
§ Ր 6
ն ո յ ն նշ., յն.
ձ՜(ՏէթԱ)
«
հաւաքել»,
Ա՚ՀԿՕԱ
«
բազմութիւն,
շուկայ»,
–
քՏթ"(ՏՕ0է
(
հեսիք.)
«
շատ» ևն
(
Բ. 7շճ6ՏՇՕ 8 Տ 2
հա. 25,& 76,
էշ
62)։–
ԱՃ.
ՀԱՆԳՐ11ԻԱՆ, ի- ա
հլ. «հանգստարան,
իջե֊
լան. 2. ոչխարների
և տաւարի
մակաղատեղ»
ՍԳր.
«
նաւահանգիստ»
Փիլ. իմաստն,
«
նա­
հատակի
գերեզման,
վկայարան»
Ոսկ. մ.
բ. 12,
ՀՀԲ
հ ա ն գ չ ի վ ա ն ։
Հ.
Ղ–
Ինճիճեան,
Եղանակ
Բիլզ. 1820, էշ211
հ ա ն
և
օ ր ո ւ ա ն
բառերից,
իբր թէ
հանգրուանը
լինէր
մ ի շտեմարան,
որտեղից
գիլղա–
ցիք
հանում
էին «գրուանաւ
զցորեանն
ի
ժամանակս
վաճառման»։
նՀԲ
հ ա ն գ ը ս –
տ ա րւ սն
բառի
հե՞տ։ Պատկ.
^31Ո6թ. II.
1
պրս.
Յ Ո § 3 1 ^ 3
«
Փարախ»
(
իմա՛
(
յ ^ 5 ^ յ ՚ |
Յ Ո ջ Յ ^ Ձ
կամ
\
3
յ Հ ֊ – \
ՁՈջ-ՁՃ^Ձ
«
փա­
րախ
խաշանց,
այսինքն
ոչխարաց
և
այծուց»)
բառի
հետ։
Մէնէվիշեան
ՀԱ
1897
նոյ. (կողի
վրայ)
֊
ո ւ ա ն
համարում
է ն ո յ ն րնդ
վ ա ն ք :
ՀԱ ՆԴ Ա Լ
«
ձմերուկ
վայրի կամ
Շօ1օգԱ1Ո–
էՈՅ,
դդմենի»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. §
1626,
= Արաբ.
յձձձտ֊
Է ձ Ո 2 յ 1
«
վայրի
ձմե­
րուկ»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ.
Գ. 187 և
Տէ61Ո–
ՏՇհոՇւԺտք \ \ / շ ա
1 2 , 1 3 ) ,
մ ի կէտ
շնչուե­
լով՝
ն ո յ ն բառը
դառնում
է
^ ^ ֊ . Լ – .
^ՁՈէ31<
Ուղիղ
մեկնեց
ՀԲուս.
անդ։
ՀԱՆԴ Ա Կ
«
օտար
տէրութեան
դեսպան»,
գտնում եմնախ Բառգիրք
երեմ,
յաւել
Գէորգ
Դպրէ,
էշ 551,
որից
առնում է և ՓԲ,
––
Անստոյգ
բառ, որ թերևս
ձևացած
է
ս ո ւ ր –հ ա ն դ ա կ
բառից՝
սխալմամբ։
—
Աճ.
*
ՀԱՆԴԱ՚Լ11ԻՂ
«
վայրի
առւոյտ,
լտ.
ԼօէԱՏ
կամ րստ ոմանց
§ 1 օ Ե ա 1 յ Ո Յ 3 7 3 Ե 1 Շ Յ »
(
Տի֊
րացուեան,
Շ օ ո է ո ե ս է Օ
§ 246 և § 475) Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս, §
1627։
= Արաբ,
^ ձ յ լ յ Լ օ .
կ&ՈձձվԱզ
«
Վ
ա
ՏՐԻ
առւոյտ»
(
Կամուս,
թրք.
թրգմ. Բ, 890 և
Տ է տ ա Տ Շ հ ո Շ ւ ճ ^ տ ա
12, 13).
ն ո յ ն ը նաև
ասոր
^
օ * > հ >
օ է
հ Յ ո ճ Յ զ ւ ^ Յ
«
աշ1ւ1օէստ»<
Ուղիղ
մեկնեց
ՀԲուս.
անդ։
ՀԱՆԴԱՇ.
մ ի տեսակ
անծանօթ
բոյս
է.
Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. §
1628։
= Թուի
ն ո յ ն
հ ա ն դ ա լ
բառը՝
լ
և շ
տառերի
շփոթմամբ
յառաջացած։
Հանդաշի
համար
ասւում է թէ «եթէ ոք առնէ
հանղաշին
տակն
և ծխէ, սողունքն
որ զանոր
հոտն
առնուն՝
փախչին»։
Նոյնպէս
հանդալի
համար
էլ աս­
ւում է թէ « զ լ ո ւ ն և ոջիլն
սպանանէ»
(
ՀԲուս.
§
1789)։–
ԱՃ.
"
ՀԱՆԴ Ա Ր Տ ( ի
հլ. ըստ ՆՀԲ,
բայց
առանց
վկայութեան)
«
հանգիստ,
խաղաղ,
լռիկ»
ՍԳր.
Ոսկ.
մ. բ. 9. «հանդարտութեամբ,
խա­
ղաղ
կերպով»
Սիր. իա, 23, Ոսկ, դաղ, որից
հ ա ն դ ա ր տ լ ի ն ե լ
«
համբերել»
՛
ճոր.
լղ. 5.
Ոսկ.
մ. ա. 2.
հ ա ն դ ա ր տ ե լ
«
խաղաղիլ»
ՍԳր.
«
համբերել,
ժուժել,
տոկալ»
ՍԳր.
Մծբ.
Ոսկ.
մ՛տթ. Ա, 383, յհ. 85. Ագաթ.
Սերեր. 217
(
հմմտ. ՀԱ 1914,
326).
հ ա ն դ ա ր տ ա գ ո յ ն
Ոսկ.
կող. յհ. և բ. կոր.
հ ա ն դ ա ր տ ա ն ա լ
Եզեկ. լը.
11.
Դատ. ժը. 27.
հ ա ն դ ա ր տ ա ս ի ր տ
Առակ,
ժզ.
19.
հ ա ն դ ա ր տ ի կ
Ոսկ. ես. Վեցօր.
հ ա ն ­
դ ա ր տ ո ւ թի ւ ն
ԱԳր. Ոսկ.
ա նհ ա ն դ ա ր տ
ճ ա ռ ֊
ընտ.
հ ա ն դ ա ր տ ա բ ա ր ո յ
(
նոր բառ) և ն ։
= Պհլ.
"
ՈՁՈճՅւ՜է
ձևից, որթէև
աւանդուած
չէ,
բայց
հմմտ.
հպրս.
*
Ւ ւ Յ Ո ճ ւ ՚ է Յ – =
սանս.
Տ Ձ Ո ւ Ժ հ չ է Յ – ,
որ
Ժհ.31՜–
«
դարիլ,
դադարիլ,
հանգչիլ»
բայի
անցեալ
դերբայն
է՝
ՏՅՄ1 =
հ ֊ Ձ Ո
նախամասնիկով։
Ն ո յ ն
բայի
բնիկ
հայ
ձևն է
դարիլ,
կրկնութեամբ
դ ա դ ա ր ի լ ։ Հ ա ն ­
դ ա ր տ
բառի
մէջ
ՈՅՈ–
մասնիկը,
մանաւանդ
Fonds A.R.A.M