Փիլ.
ե ր կ ն ա հ ա ն գ է տ
Գր. տղ.
ա ն ճ ա ն գ է տ
«
ան­
հաւասար»
Փիլ.
զ ո ւ գ ա հ ա ն գ է տ
ԱԲ.
ձայնա­
կան
օրենքներին
հակառակ
են՝
հ ա ն գ է տ ը ն ­
թ ա ց
Առ. որս.
հ ա ն գ է տ ա մ ա ն ա կ
Վրդն. ծն.
հ ա ն գ է տ ա հ ա ս ա կ
(
բայց
նաև
հ ա ն գ է տ ա հ ա ­
ս ա կ )
Փիլ.։
ՆՀԲ «գրի և
հանկ է տ ,
իբր
ճամակէա.
լծ. պրս.
հ է մ չ է ն տ ,
որ է նոյնչափ,
նոյն­
պէս»։
Ա
^ոճւՏՇհ.
2 2
հ ա ն
մասնիկով։
Լ ձ ^ .
Սւ՜§6տշհ. 403
սանս.
տՁո ա ճ։
ա \ Խ
տ ա
10, 355
իբր
ճ ա մ - ա –
֊
գ է տ =
յն.
օււՕՏէՏ՛»);,
կազմուած
հ ա մ
մասնիկով
և
*
գէտ = յ1ք. Տւ8&;
«
երևոյթ,
կերպարանք»
բառով։
Հիւբշ. 176 մեկ­
նում է
հ ա մ
մասնիկով
կ է տ
բառից, իսկ
512
մերժում
է Ի\ս\\Շէ–ի
մեկնութիւնր,
որովհետև
*
գհտ<Հ\ք1ճ
«
տեսնել»
արմատ
չկայ
հայերէնի
մէջ։
"
Հ Ա ՆԳ Ո ՅՆ
«
նման,
պէս» ՍԳր. Եւս. քր.
«
նմանապէս»
Կորիւն,
«
իբր,
մօտաւորապէս»
Եւս. քր, որից
հ ա ն գ ո ւ ն ա կ ի ց
Սերեր,
հ ա ն գ ո ւ ­
նա ւ ո ր
Ոսկ, մ, բ, 18.
հ ա ն գ ո ւ ն ա պ ա տ ի ւ
Գնձ.
ե ր կ ն ա հ ա ն գ ո յ ն
Շար. Նար. խչ.
հ ա ն գ ո ւ ն ա կ ա ն
Երգն. ոտ. երկն,—բառիս
հետ նոյն են՝
հ ա ն ­
գ ո ւն ա կ
«
նման»
Սերեր,
(
որից
հ ա ն գ ո ւ ն ա ­
կ ա ց ե ա լ
Անան. եկեղ.
հ ա ն գ ո ւ ն ա կ ե ա լ
Շնորհ,
ոտ. ևն),
հ ա մ գ ո ւ ն ա կ
«
նոյնպիսի,
նման»,
դիտէ
միայն ԱԲ.
հ ա մ ա գ ո ւ ն ա կ
«
համանման»
Շիր.։
= Պհլ.
հ Ձ ւ Ո Տ Օ Ո =
պրս.
0
յՀ+Յ,
հ Ձ ա ^ Օ Ո =
զնդ.
հ Յ Ո 1 Ձ § Ձ 0 Ո Ձ
և պհլ
յյյՀքյ
հշա§օոշ1< =
մանիք,
պհլ.
յ յ ՚ Ա Ձ ^ Ո հշտ
Տ՜օ՜ոշջ ( Տ շ16 աշո ո , ^ շ ո ւ օ հ շ ւ տ շ հ շ Տէսճ.
ՅՃՒ1
8,
էջ 82)
=
պազ.
հ 2 Մ 1 § Ա Ո 2 =
պրս.
֊
ԼյյՏ1^յ>
հ շ ա
^ Օ Ո Յ
«
նման,
նոյնատեսակ,
նոյնպիսի»
ձևերից
փոխառութիւն,
առաջինր
տալիս է
հ ա ն գ ո յ ն ,
երկրորղր՝
հ ա ն գ ո ւ ն ա կ ։
Բոլորն էլ կազմուած
են իրան.
Ւ121՜Ո–
«
նոյն»
և
^ՕՈ
«
ձև, կերպ, եղանակ»
բառերից։
Կա­
րելի չէ րնղունիլ՝
որ
հ ա ն գ ո յ ն , հ ա ն գ ո ւ ն ա կ
բարդուած
լինին
հենց
հայերէնի
մէջ, որով­
հետև
գ ո յ ն
«
կերպ»
ձևով բառ
չունինք մեր
լեզւում։
—
Հիւբշ. 176։
ՆՀԲ «որպէս
թէ
հ ա մ գ ո յ ն ,
նոյնգու­
նակ,
միօրինակ»։
Պատկ.
1
^217160. I,
10
պհլ.
Ո 2 ա § ն Ո 2 ե ։
Թիրեաքեան, Պատկ.
աշխ. գրակ. 196 պրս.
Ո 2 1 Ո § Օ Ո ։
Հիւնք.
պրս.
հ է մ կ ի ւ ն ,
է ն կ ի ւ ն է ։
8
ո.1§Ո12ՈՈ,
(1
^ձ^.
2
I 356
խօսում է
մ
ձայեր
\\–
ի
վերածելու
մասին, իբր
հ ա մ գ ո յ ն > հ ա ն –
գ ո յ ն ։
ՀԱՆԳ113Ց, ի
հլ. «կապ, կնճիռ» Ոսկ. մ. գ.
3.
Վեցօր. «կնճռոտ,
դժուարակնճիռ»
Նար.
երգ. Վրդն. ծն. «ճամբորդի՝
ձին
փոխելու
տեղր, ճանապարհի
կայարան»
Պտմ. աղէքս.
Խոր. բ. 43. «երաժշտական
մի խազ է» Ոս–
կիփ. որից
ո ս կ ե հ ա ն գ ո յ ց
Կադնկտ.
հ ա ն գ ո ւ ­
ց ե ա լ
«
վրան
հանգոյց
շինած»
Վրդն. պտմ.
տպ. Վենետ. էջ 141։
ՆՀԲ
հ ա ՛ մ ա գ ո յ ց ։
Տէրվ. Նախալ. 109
տե՛ս
հ ա կ ։
Հիւնք.
նոյն է դնում
հ ա ն գ չ ի ) ,
հ ա ն գ ի ս տ
բառերի
հետ։
8
ս
§ § 6 2 ճ Բ Ւ ւ
165
*
հ ա մ գ ո յ ց < Հ ՜ ե / ւ » , ՏՁՈ1–՝\*Դ–։
ԳԻՌ.–Զթ–
հ ա ն գ ի ւ ց ,
Սվեդ.
հ ա ն գ ա յ ց ,
Հմշ.
հ օ ն գ ո ւ ց ,
Սլմ.
խ ա ն գ ՚ է օ ց ,
Մշ.
հ ա ն –
գ ո լ ր ց , հ ա ն գ ո ւ ր ծ ,
Ալշ.
հ ա ն գ ո ւ ո ց ,
Ոզմ.
խ ա ն –
գ ՚ ո ւ Ր ց ,
Մկ. Վն.
խ ա ն գ ՚ ո ւ ց ,
Ակն.
հ ա ն գ օ ր ս դ ,
Ախց. Կր.
հ ա ն կ ո ւ ս ա ,
Սեբ.
հ ա ն գ ա շ դ ,
Խրբ.
հանգօշդ.
բայական
ձևով
հ ա ն գ ո ւ ց ե լ
Զթ՚>
հ ա ն գ ո ւ ր ց ե լ
Խրբ.,
հ ա ն գ ո ւ ս տ ե լ
Ախց. Հմշ.
Շիր.,
հ ա ն գ ո ւ ր ս տ ե լ
Ակն,,
հ ա ն գ ո ւ շ տ ե լ
Խրբ.
«
հանգոյց
կապել»։
ՀԱՆԳ11ԻՇՆ
«
պարկեշտ,
զգոյշ,
ամփոփ,
կոկիկ»
Ոսկ. ա. տիմ. 68 (յն.
«
զգուշու­
թեամբ»).
Փիլ. այլաբ. Վանակ, յոբ, գրուած
է նաև
յ ա ն կ ո լ շ ն ։
ՆՀԲ «իբր
ունօղ
զ հ ա ն գ ո յ ց ս
կամ որ­
պէս
հ ա մ գ ո յ շ ,
համազգոյշ»։
«
սոթթելր,
ամփոփելը»,
ունի
միայն
ԱԲ. գտնում
եմ գործածուած
Վրդ,
անեց. 21, «Առ հանգրէճս
հարսին
զարդու»,
որից
հ ա ն զ ր ի ն ե լ
(
գրուած
նաև
հ ւ ս ն կ ր իհ ե լ ,
յ ա ն գ ր ի հ ե լ )
«
հագուստը՝
թևերր վեր
սոթ–
թել, ամփոփել»
Փիլ, ել, Պտմ. աղէքս. Մխ.
երեմ, «ցանել»
Վրդ. առ. 68 (Հանգրիճէր
մո­
խիր ի վերայ
գլխոյն, այլձ
ցանէր^), հ ա ն –
գ ր ի հ ե ց ո լ ց ա ն ե լ
Փիլ. այլաբ.
ճ ա ն գ ր ի ն ա ձ և
Փիլ. տեսակ
հնագոյն
վկայութեամբ
ու­
նինք
ա ն գ ր ին ե լ , ա ն կ ր ի ն ե լ
Եփր.թգ. 432. յե­
տին
ռամիկ ձև է
զ ր ի ն ե լ ՝
որ մէկ
անգամ
գտնում եմ գործածուած
Տաթև. ձմ. հա. Որ
Fonds A.R.A.M