ԳԻՌ.—Հճ.
հ ա ն օ բ
«
թաս»։
Հ Ա Ն Ա « 1 Ա Ը
«
միշտ,
շարունակ»
ՍԳր. Եզն.
որից
հ ա ն ա պ ա զ ա բ ո ւ ղ խ
Աղաթ.
հ ա ն ա պ ա զ ա ­
խօս.
Ագաթ,
հ ա ն ա պ ա զ ա ս ո ւ տ
Տիտ. ա.2.
Ոսկ, տիտ.
հ ա ն ա պ ա զ ո ր դ
ՍԳր, Եւս, պտմ.
հ ա ն ա պ ա զ ո ր դ ե լ
«
յաճախել»
ՍԳր. Եւս. պտմ.
Ոսկ. յհ. բ. 17. Ագաթ,
հ ա ն ա պ ա զ օ ր
ՍԳր.
հ ա ն ա պ ա զ օ ր ե ա յ
Բ. մն. լա. 2. Ոսկ.
յհ. ա. 5.
զ օ ր հ ա ն ա պ ա զ
ՍԳր.։
––
Իրանեան
փոխառութիւն
է, ինչպէս
ցոյց
է տալիս բառիս
արտաքին
երևոյթր.
առաջին
մասը՝
հ ա ն ա –
նոյն է սանս.
Տ Յ Ո Յ , ՏՅՈ՚Յ՜է, Տ Յ –
Ո Յ - է Յ Ո Յ
«
միշտ»
ձևերի հետ, որոնք
տալիս
են իրան.
*
Ւ1ՁՈՅ–.
բայց
անյայտ է
–
պ ա զ ։
ՆՀԲ լծ. հյ.
հ ա մ ա յ ա ւ է ժ ,
յն. օեւ-՚ՈԱՀ,
«
ամբողջովին»,
պրս.
^
Ո31՜–ե31*
«
ամէն
անգամ»։
՚
^/՚տձւՏՇհ.
22
հ ա ն ա –
կցում է սանս.
Տ Յ Ո Յ - է Յ Ո Յ
ձևին։
^ ս 1 1 6 ք
8
V Տ 5 , 1 3 9 ,
ա ա
5 , 3 5 5
պրս.
յ յ Ւ
Լ *
113
Ո02
«
տակալին»–հպրս.
"
հ ձ Ո Յ
Յ թ Յ –
* 3
«
շարունակ»։
յ՜Ատէւ, ՕւԺ. ԼՀԱՐճշ,
էջ
457
քրդ.
Ո612, հԸ123, Ւ16123Ո1
«
նորից»,
զազա.
հշՈ՚1
«
տակաւին»,
պրս.
հ.ՁՈ02»
Տէրվ. Մասիս
1881
մայ. 12 սանս.
Տ ՅՈՅ
«
միշտ»,
գոթ.
Տ1Ոէ61Ո0
ևն, իսկ նախալ.
110
կցում է
հ ի ն , հ ա ն ի
բառերին
(
տե՛ս
հ ա ն ի ) ։ —
Թիրեաքեան,
Պատկ. աշխ.
գրակ, էջ 195 պրս. յկձ+ձ,
113013032
«
ամէն
անգամ»։
Հիւնք. պրս.
Էն պ ազ,
հ է մ պ ա զ
«
րնկեր,
սեղանակից»։
Հիւբշ.
Խտ. Տէսձ. էջ 37 և Խա. Օաա. 463
իբրև
բնիկ հայ բառի
առաջին
մասր
կցում է սանս.
ՏՅՈՅ, ՏՅՈճէ, ՏՁՈՅ-էՁՈՅ
«
միշտ»,
լտ.
Տ6Ո1–բ6ք
«
միշտ,
շարու­
նակ»,
գոթ.
Տա–է61ՈՏ
«
հանապազորդ»,
Տ ա - է շ ա օ
«
միշտ,
շարունակ»
բառերին.
(
Հերջին
երեք ձևերր կապ
չունին
սանս­
կրիտի
հետ. տե՛ս
\ * /
յ 1 Ճ շ
698—9).
բայց
-
պ ա զ
չմեկնուած
մնալու
պատճառով՝
անապահով
է համարում։
Ս
էնէվիշեան
ՀԱ 1897, 248 մերժելով
Հիւբշմանի
մեկ­
նութիւնը,
դնում է պրս.
հՅՄ101ւ2
«
ամէն
անգամ»,
(
իմա՛
պրս.
հ Յ Ր Ո Յ Է)32
«
ամէն
անգամ»,
սակայն
այս ձևը չի կարող
յարմարիլ,
որովհետև
Նճ7.<Լպ
Ր
Վ.
Յ թ հ յ ) <
Բ Յ է ա ե Յ Ո ^ Տ ճ
2, 34
ճամ–֊\–պրս.
Է>32
«
նորից»։
Բ6(ԽՐՏ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 137
հան
–
| ֊ ա պ ա
-)-
զ
մասերից
բարդուած։
\ \
^ յ 1 ( Խ
698
և
Բօ1<01–Ո7
2, 494
կրկնում
են
Հիւբշմանի
մեկնութիւնը,
բայց ա–
ռանց կասկածականի
և ամբողջը
կցելով
հնխ.
Տ 6 Ո 0 – >Հյ. հ ի ն
բառին։
Հ Ա Ն Ա Ր
«
հին կամ կազմել»,
այսպէս
ունի
Բառ. երեմ, էջ 175։
Հ Ա Ն Գ
«
դադար»,
արմատ
առանձին ան­
գործածական,
որից
կազմուած
են
հ ա ն գ չ ի լ
(
կտր.
հ ա ն գ ե ա յ ,
հրմ.
հ ա ն գ ի ՛ ր , լ
յօդակապ
է) «հանգստանալ»
ՍԳր. «վերջանալ, դադա­
րիլ»
Եւս. քր. «մեռնիլ»
ՍԳր. Կորիւն,
հ ա ն գ –
նուլ
Վրք. հց.
հ ա ն գ ո ւ ց ա ն ե լ
ՍԳր. Ոսկ. Ա֊
գաթ.
հ ա ն գ ո ւ ց ե ա լ
Իմ. ղ. 10. («փլած,
փուլ
եկած»
իմաստով
գործածուած
է
եկեղեցու
համար
Մխ. այրիվ. էջ 72).
հ ա ն գ ի ս տ
«
դա­
դար. 2, բնակութեան
տեղ.3. մահ. 4. գե­
րեզման.
5.
գործի կամ երգի
վերջաւորու­
թիւն. 6. իղձերի
լրացումր»
ԱԳր. Մծբ. Կո­
րիւն. Վեցօր. Եւս. պտմ.
հ ա ն գ ս տ ա բ ա ր
Եւս.
պտմ.
հ ա ն գ ս տ ա գ ո յ ն
Եւագր.
հ ա ն գ ս տ ա ն ո ց
Ագաթ,
մ ա հ ա հ ա ն գ ի ս տ
Ագաթ,
հ ո գ ե հ ա ն գ ի ս տ
Մաշտ.
ձ մ ե ռ ն ա հ ա ն գ ի ս տ
Կաղկանա.
ն ա ւ ա ­
հ ա ն գ ի ս տ
ԱԳր. Ագաթ. Ոսկ. մ. ա.1, 16.
ա ն ­
հ ա ն գ ի ս տ
ՍԳր.
հ ա ն գ ս տ ա ր ա ր
և սրա իբր ի ֊
գականր՝
հ ա ն գ ս տ ա ր ա ր ի թ ա յ
(
կազմուած
ա֊
սո
ր.
^յ^^թ
՜11
ձ
իգականակերտ
մասնիկով)
Եւս, պտմ. բ. 17 (տե՛ս Վարդանեան
\
^ ՚ ՚ 2 ր \ 1 ^ \
27 (1913),
126 — 7
և ՀԱ 1913, 133),
հ ա ն –
գ ըս տ անա լ , հ ա ն գ ս տ ո ւ թ ի ւ ն
(
նոր
բառեր)։
ՆՀԲ լծ.
ա ն կ ա նիլ , ը ն կ ո ղ մ ա ն ի լ
և
յ ա ն –
գ ի լ ։
Տէրվ. Մասիս 1882 յունիս 7 լծ.
յ ա ն գ - չ ի լ ,
իսկ նախալ. 109 տե՛ս
հա կ »
Հիւնք.
յ ա ն գ ի լ
բայից։
Բ6Ճ6ՐՏ6Ո,
նպաստ
37
լտ.
գԱ16ՏՇՕ
«
հանգստանալ»^—Ա–
գաթանգեղոսի
հ ա ն գ ե ս տ ա պ ա տ ա կ ա ս
բառի
վրայ
րնդարձակ
տե ս
Բազմ,
1897,
271.
նոր տպ. էջ 10 չունի այս
բառը, որովհետև
չկայ և ո՛չ մի ձեռա­
գրում։ Այս մասին տես նաև Հ. Վար­
դանեան, Բառաք. դիտող,
հտ. Գ, էջ 80։
ԳԻՌ
Բառիս պարզական
հ ա ն գ
արմատը
թէև
չունի
գրաբարը,
բայց
պահում են
Ապ. Ալշ. Երև.
հ ա ն ք ,
Մշ.
հ ա ն գ ՛ ,
Մկ.
խանգ
1
,
Fonds A.R.A.M