հ ա յ
հոկտ. 17 սանս,
հվ ա , հո ւ
արմատից։
Հիւնք. պրս.
հ ա յ ա հ ո ւ յ , հ ա յ ի ւ հ ի ւ յ ։
Հիւբշ.
178
դնում է պրս. կպ
Ա Ո01
ձևից վւո–
խառութիւն,
բայց նշանակութեան
տար֊
բերութեան
պատճառով
կասկածում է։
Աճառ. ՀԱ 1899, 206 կրկնուած
հ ա յ
ար­
մատից։
ԳԻՌ.-Երև.
հ ա յ հ օ յ է լ ,
Ղղ՛
հ օ վ հ օ ւ | ե լ
«
հայ­
հոյել», Ատն. (թրքախօս
հայոց
բարբառով)
հ ա յ հ օ յ ա ն ք ,
Աեբ. (թրք. հոմանիշի հետ
կըրկ֊
նութեամբ)
ք ի ւ ֆ ի ւ ր - հ ա յ օ յ ա ն է ՜ :
Հ Ա Յ Մ Շ Ո Ի Շ .
անծանօթ
մի բոյս
է. Բժշ. ու­
նին
միայն
Քաջունի
Գ. 135 և ՀԲուս. § 1621,
Հ Ա Յ Ս
(
ի
**
ի ըստ ՆՀԲ, բայց կայ
միայն
ներդ,
ի հ ա յ ս ի
և բց.
ի հ ա յ ս է )
«
շրով
շաղ­
ուած և դեռ չխմորուած
ալիւր»
IIսկ. ա. կոր.
որից նոր գրականում
թ ե լ ա հ ա յ ս
«
վերմիշէլ,
շեհրիյէ,
V6 ^ ա ^ ^ 6 1 1 ^ » .
Շ&աա, Տէ.
էկա. 238
հ ա ց
բառի
հետ
միասին՝
կցում է բասկ.
1
յ 3 2
«
սնուցա­
նել»
ձևին։
Հիւնք.
հ ա ս ա կ
բառից էհա­
նում։
Պատահական
նմանութիւն
ունի
արաբ.
7
Ձ
> ՚
Տ
«
մ էշը մի բան
լցնելով
խառնել.
2.
մի տեսակ
կերա­
կուր
է. պատրաստում
են արմաւի
կու–
տը
հանելով
և կարագով
ու
չորթանով
հարելով. 3. չուան
ոլորել»
(
Կամոլս;
թրք. թրգմ. Բ. էշ 230),
ԳԻ1Ւ.
—
Սվեդ.
հաս,
Ախց.
Զթ. հ ա ս
(
սեռ.
Զթ.
հ է ս ի ) ,
Հմշ.
հէս.
սրանք
նշանակում
են
«
խմոր,
հայս», իսկ Ղրբ– Շմ.
հ ա ս
«
իւղով,
շաքարով
և ալիւրով
պատրաստուած
զան­
գուած, որ դնում են գաթայի
մէշ»։
Նոր բա­
ռեր են՝
հ ա յ ս ա լ ի , հ ա յ ս գ դ ա լ , հ ա յ ս դ ի ր
("
Հմշ.
հ է ս դ ՚ ի ր )
«
մեծ տաշտ», և Սեբ.
հ ա ս ը լ է լ
«
խր–
մորը լաւ շաղաղել,
շաղուել»։
Ախք. ունինք
նաև
հ ա յ ս ջուր
«
մէշը
խմոր
շաղուելու
տաք
շուր»,
հ ա յ ս ջ ր ա մ ա ն
«
կալէ աման՝ որ
թոնի֊
րր կախելով՝
միշին
հայսշոլրն
են տաքաց­
նում»։
ՓՈԽ.-Գաւառական
հ ա յ ս դ ի ր
ձևից է փոխ­
առեալ
քրդ.
Ո Յ Տ է Մ
«
տաշտ»
(
Օւոտ,
Ք բր­
դերը
Տ աճկաց-Հա
յաստ անում, Ա. 102)։
Հ Ա Յ Վ . Ա Ը
«
մի տեսակ
բոյս.
լտ.
Շ Օ Ո Տ Օ Ա –
Ճ ձ ,
լաւ ևս
Տ ^ ա թ ե ^ է ս ա »
Ռոշք. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1623,֊Նոյն
բառր
Քաշունի Գ, 136
գրում է
հ ա յ վ ա ղ ՝
(
վերջաձայնը
ղ)
«
Շ Օ Ո –
Տ Օ Ա ( Խ » ,
բայց Ա, էջ 542
0
Օ Ո Տ Օ Ա ճ 6 = /ա.
Տ^ա–
բ ե ^ է ս ա , ՕՕՈՏՕԱճՅ
ձևի դէմ դնում է հայ.
ք ա րխո տ , ջ ա մւ լի ա ա ՞ կ ,
բայց
չունի
հ ա յ վ ա զ ։
Հ Ա Յ Ր
(
հոլովւում է
հ օ ր , հ ա ր բ , հ ա ր ք , հ ա ր ց
կամ
հ ա ր ա ն ց )
«
հայր»
ՍԳր.
փոխաբերաբար
նշանակում
է նաև «ցեղի կամ ազգի
նախա­
հայր, վերակացու,
տնօրէն»
ՍԳր. Ագաթ,
«
աբբայ, վարդապետ»
Յհ. իմ. երև. ածանց­
ման մէշ մտնում է հետևեալ
ձևերով.
—
հ ա յ ր ,
որից
հ ա յ ր ա բ ա ր
Ագաթ,
հ ա յ ր ա բ ա ր ո յ
Ւուզ.
Կորիւն,
հ ա յ ր ա բ ո ւ ն
Ագաթ,
հ ա յ ր ա ն ա ր գ ո ւ
Ոսկ.
մ. ա. 3.
հ ա յ ր ա պ ե տ
ԱԳր.
հ ա յ ր ե ն ի
ԱԳր. Ագաթ. Եզն. Եւս. քր.
հ ա յ ր ե ն ի ք
Ագաթ.
Ոսկ. (այս բառի
«
հայր»
նշանակութեան
վը -
բայ տե՛ս
Նորայր,
Կոր. վրդ. էշ 137).
հ ա յ ­
ր ե ն ա տ ո ւ ր
Ա.պետ. ա. 18.
հ ա յ ր ի կ
Տոբ.
ժա.
13.
Եւագր.
ա ն հ ա յ ր
Եբր. է. 5.
կ ն ք ա հ ա յ ր
Եփր. խոստ.
մ ի ա հ ա յ ր
Եւս. քր.
ք ա ջ ա հ ա յ ր
Բ. մակ.
բ. 22.
զ ո ւ գ ա հ ա յ ր
Խոր.
ն ա խ ա հ ա յ ր
Փիլ. Պիտ.
թ ա գ ա ւ ո ր ա հ ա յ ր
Յայսմ.
խ ո ս տ ո ­
վ ա ն ա հ ա յ ր
Գր. հր.
հ ա յ ր ե ն ա կ ի ց , հ ա յ ր ե ն ա կ ­
ց ո ւ հի , հ ա յ ր ե ն ա կ ց ա կ ա ն
(
նոր բառեր)
ևն։ —
Հ օ ր
(
սեռականի
ձևր), որից
հ օ ր ա բ ա ր ո յ
Ագաթ,
հ օ ր ա մ ո յ ն
Բ. մակ, ժ, 10. Ագաթ,
հ օ ­
ր ա ք ո յ ր
Ղևտ. ժը. 12. ի. 19. Եւս. քր.
հ օ ր ե ղ ­
բ ա յ ր
ՍԳր,
հ օ ր ո ւ
«
խորթ
հայր»
Մխ. դտ.
հ օ ր ­
ո ր դ ի
«
ազնուական»,
հ օ ր ո ր դ ո ւ թ ի ւ ն
«
ազնուա­
կանութիւն»
Զքր՛ ծործ, (տե՛ս
Նորայր,
Հայկ,
բառաք. էջ 119 և Յուշարձան,
էշ 169),
հ ա մ –
հ օ ե ր ա յ
%
ևտ. ժր. 11 ևն։
—
Հարանց
(
յոգնակի
սեռականի
ձևր), որից կազմուած
է
հ ա ր ա ն –
ց ա մ ո յ ն
«
հօրնմանակ»
Կորիւն (տպ.
հ ա ր ո ւ ս տ
ա մ ա ց ն ՛
էջ 12, որ ըստ Գ. Տ.
Մկրտչեանի,
Գորիա և Շմոն, էջ 19 պէտք է ուղղել
հ ա –
ր ա ն ց ա մ ո յ ն ,
ինչպէս
ունի
էջմիածնի
Բ՝. 611
ձեռագիրը)։
—
Յ օ ր - ւ
որից
յ օ ր ա յ
«
խորթ
հայր»
Սեբեր. Փիլ. Խոր, (այս բառի
վրայ տե՛ս ա–
ռանձին
)։
= Բնիկ հայ բառ, որ յառաջանում
է հնխ.
բ ց է 6 Ր
ձևից (սեռ.
հօր<հաւՐ
<Հհնխ.
բցէքՕՏ).
ցեղակիցներից
հմմտ. սանս.
| ^ | ^ ^| բ1–
էՅՐ–,
գնչ.
թւէՅ,
քուչ.
բ Յ է ւ ՝ ,
զնդ.
քՀ>>(չ)
բւէՅ
(
տր.
բ ւ ծ | – 6 , ք Յ Տ ւ - ա ) ,
հպրս.
| ,
է
ք ք ք ք ք է
բւէ՜Յ՜
(
սեռ.
բ ւ ՚ Օ ւ - Յ ) ,
պհլ.
բ Ա ,
թ ւ է Տ ք
3 1
Fonds A.R.A.M