Հ
Ա
Մ
2
8
բառից։ Թիրեաքեան, Արիահայ բռ. 214
պրս.
յ յ 5 ± * >
հՁ1Ո\քՅք2
«
սննդակից»
(
պիտի տար
հյ.
հ ա մ ա վ ա ր ն
1
) ։
"
Հ Ա ՄՇԻՐ Ա Կ
«
սննդակից, կաթնկից, միա­
սին մեծացած
ընկեր»
Յայսմ. Հին բռ. Լծ.
պրպմ.
774.
Անկ. գիրք առաք.
45
Ս։
֊
Պհլ.
*
հՅա ՏՄՅե
բառից, որ թէև աւան­
դուած չէ, բայց հաստատւում է պրս.
օ ^յ.Հւ.^ձ
Ւ13Ո՜1ՏԱ՜3
ձևով, այս բառը
բուն
նշանակում
է «կաթնկից»
(
հ Յ ա
«
նոյն» և
Տ Մ
«
կաթ»
բառից),
բայց
այժմ գործածւում է
«
քոյր» նշանակութեամբ,
ինչպէս որ
^յլ ^յ^
հ Յ ա Տ Մ
գործածւում
է իբրև
«
եղբայր»։
—
Հիւբշ. 176։
Հներից
ուղիղ մեկնութեան
երևի ծա­
նօթ էր Անկ. գիրք առաք, էջ 450, որ
գրում է. «Վասն զի համշիրակ էր Քրիս­
տոսի, այս է՝
մ ի ա մ օ ր կ ա թ ա մ բ
սնեալ
Յիսուս և Յակոբ, ի մի տան, միոյ տար­
ւոյ տղայք
էին»։
նորերից
ուղիղ մեկ­
նեց նախ ԳԴ, նոյնր
ւետոյ
նՀԲ և
Լ յ § .
ճ ա ւ Տէսճ. §
1225,
Հ Ա Մ Ո Ը
«
համ ոզուած, հլու» ԱԲ. որից
հ ա ­
մ ո զ ե լ
«
միջնորդելով
և խրատելով
հաշտեց­
նել, խաղաղել»
Բ. Թագ, ժդ. 6. II՝սկ– ա. կոր.
և փիլիմ.
հ ա մ ո զ ի չ
նար. կուս.
11
սկ.
յաւետ.
հ ա մ ո զ ա կ ե ր
«
խրատատու,
համոզող»
Ոսկ. մ,
ա. 15, յհ, ա, 3, Խոր. Փիլ,
չ ա ր ա հ ա մ ո զ
Բռ.
ստեփ. լեհ.
հ ա մ ո զ ո ւ մ , հ ա մ ո զ մ ո ւ ն ք , տ ար­
հ ա մ ո զ ե լ
(
նոր բառեր), գրուած կայ նաև
հ ո –
մ ո զ ե լ
ԱԲ,
ՆՀԲ
ա մ ո ք ե լ , հ ա մ ո ք ս ե լ
ձևերից։ Տէր–
վիշ.
Ճ1է3րա. 59
պրս.
Հյձձ&աԱճ–
է Յ Ո
«
ուսուցանել։
,
^Լք յյ.յ,՜\
ՅՈ1Ա՜7.–
1
<31՜
«
ուսուցիչ»,
Յ ա ս ք շ 1 « Մ
«
քաւիչ» բա­
ռերից։
Թիրեաքեան, Պատկեր աշխ.
գրակ, էջ
195
պրս.
Օ Ա յ յ յ . – օ 1
Յ ա Օ –
շ ւ ճ Տ Ո
«
ուսուցանել»,
1
ասշ1<31՜
«
հրա­
հանգիչ»։
նոյնը նաև ունի
Հիւնք.։ Սա­
կայն հայ բառր չի կարող սրանց հետ
կապոլիլ, որովհետև նախ
նշանակու­
թիւնն է տարբեր
(
պրս.
«
սովորեցնել»,
իսկ
հյ. «հաշտեցնել, խաղաղել») և երկ­
րորդ՝ որ յիշեալ
պրս. ձևերի հին վի֊
Հ Ա Մ
ճակն է
պհլ. )) ՀՎյ֊>)
ՅաՕճէՅՈ.
ն ՜ ա օ ՚ Յ ա , Յ ա օ է ւ տ ո ,
Յ ա 6 օ 7 ո 1 է Յ Ո ,
որոնք
պիտի տային
հյ.
"
ա մ ա հ ե լ ։ —
Մառ, տե ս
Հ ա ւ ա տ ։
ԳԻՌ.-Ալշ. Մշ.
հ ա մ օ զ ե լ ,
Ախց. Երև. Պլ.
Ռ. Կր. Սեբ.
հ ա մ օ զ է լ ,
Խրբ.
հ ա մ օ զ ի լ ,
Տիգ.
հ ա մ օ զ է լ ,
Ոզմ.
հ ա մ ո ւ զ ի լ ,
«
քաղցր
խօսքերով
աշխատիլ սիրտր
առնել»։
Հ Ա Մ IIԻ Ռ
կամ
Հ Ա Մ ՈԻՌ Ն
«
խումբ,
բազմու­
թիւն» Թր. նչ. և Երզն. քեր. Տիմոթ. կուզ, էշ
127, 145,
որից
մ ի ա հ ա մ ո ւ ւ ւ
«
միախումբ, ամ֊
բողշր միասին»
ՍԳր. Եւս. քր. Բազ.
հ ա մ ո ի
«
միանգամայն,
մի անգամից» ԱԲ։
նՀԲ «լծ. թրք.
ն ի ւ մ հ ի լ ո
«
բազմութիւն»,
իսկ հյ. որպէս թէ
հ ա մ
ի մի
ուր,
կամ
իւուոն
սսւմայն ի մի վայր»։
*
ՀԱՄ1ՒԱՀ
«
ուղեկից»,
նորագիւտ բառ, որ
մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Յայսմ,
փետ. 24. «Եւ ի ճանապարհին
հանդիպեալ
աբեղայիցն,
երթայր
հ ա մ ո ո ա հ
զհետ
նոցայ)։
= Պրս.
օ ք ^ յ »
հ Յ Ո Մ Յ հ
«
ուղեկից»,
որ
կազմուած է
հ Յ ա
«
համ–, նոյն» և
լ՜Զե
«
ճա­
նապարհ, ռահ» բառերից։
—
Աճ.
"
ՀԱՄՍ ԱՅԵ Ա Կ
«
համազգի».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էշ 174, որից առնում է և ՓԲ։
(
Առանց
վկայութեան)։
= Պհլ.
"
հ Յ ա Տ Յ ^ Յ ե
բառից, որ է պրս.
ձ յ Լ ^ ձ . *
հ Յ ա Տ Յ ^ Յ
«
դրացի»,
կազմուած
հ Յ ա
«
նոյն» և
Տ Յ ^ Յ
«
ստուեր, շուաք» բառե­
րից։–
Աճ.
Հ ա մ տ ա կ ք
տե՛ս Տակ։
Հ Ա Մ Տ ԻԿ
«
համ ապատիւ». նորագիւտ բառ,
որ երկու անգամ գտնում եմ գործածուած
Ոսկ. յհ. (տե՛ս Ոսկ. պօղ. բ. էշ 603 — 4).
«
Ո՞ր աղօթք
պիտոյացան նմա անդր. ո՞չ
համ տիկ հաւասարութիւն
էր.
Զ
ա
յ
ս
ս
ա ռ
բա֊
րեկամս ասէ և առ համ տիկս
պատուակիցս»։
Սրանց հետ հմմտ. միւս
թարգմանութեան
մ էշ համապատասխան
հատուածներր,
որոն­
ցով և ճշտւում է նշանակութիւնր,
«
Ո՞ր աղօ­
թից կարօտացաւ, ո՞չ ա պաքէն բազում հա­
մապատիւ
միակամութիւն
էր անդ. Առ սի֊
րելիսն ասի և հան դիա ա պա տիւսն»։
ՀԱՍ Ր, ր Հ՛ր
(–
մեր,
֊
մերց)
«
լեգու
չունե­
ցող, մունջ, լալ» ՍԳր, որից
հ ա մ ր ա ն ա լ
ՍԳր,
Fonds A.R.A.M