2 0
այլևայլ բուսական
նիւթեր,
մասնաւորապէս
սամիթ և լտ.
Զ ա օ ա Ա ա
կոչուած բոյսր»
Գա֊
ղիան. Բժշ. «կերակուրի
հանդերձանք»
Փիլ.
«
համադամ,
րնտիր կերակուրներ»
Մանդ.
Երդն. ժ. Խոր. «վարպետ
խոհարար» Յճխ.
որից
հ ա մ ե մ ե լ
«
որևէ համեմով ուտելիքր հա֊
մեղացնել»
ՍԳր.
հ ա մ ե մ ո ւ ն ք
Ոսկ. մ. գ.
17.
հ ա մ ե մ ա կ ա ն
«
քաղցրալուր,
անուշ
(
լեզու)»
Վրդն
պտմ.
հ ա մ ե մ ի չ
Մանդ,
հ ա ց հ ա մ ե մ
«
արջնդեղ,
ՅՈ 6 է ե ս ա
կամհու պան,
է ո ^ Օ –
Ո 6 1 1 յ ք06Ո Ա ա –§ք36ՇԱ Ո1
Լ» (տե՛ս Տիրա–
ցուեան,
Օօ ո է ո ե ս է օ §
228)
Վստկ. Բժշ. յետ­
նաբար գրուած է նաև
հ ա մ ի մ
Գաղիան.
հ ա մ ­
հ ա մ
Բժշ. (շփոթելով
հ ա մ ա մ ա յ
բառի
հետ)։
ՆՀԲ իրարից տարբերելով
երկու նշա–
նակութիւններր՝
«
համադամ»
իմաստով
դնում է
հ ա մ
բառից, իսկ երկրորդ «հա­
մեմեղէն» իմաստով
կցում է յն.
օշլէէօլյ.0V
լտ.
Յ ա օ ա ս ա
բառերի
հետ։
Հիւնք. հյ.
հ ա մ
և յն.
^|^.ա[^օV:
Օ յ ո մ ա , Տէ.
ճկա.
31
հ ա մ
և
հ ա մ ե մ =
սանս.
Ո11ՈՅ
«
փոքր
կարդամոմ» և յն.
0
էք1<սյյլ(^։
(
Վերջին
յն.
բառր
801
ՏՅՇգ
59
կցում է եբր.
*
ԷյՁ1ո6ւՈ
ենթադրեալ
ձևին, որ հանում է սեմա­
կան
Էյ ա ա
(
արաբ.
ՀՀ,
հձւՈՀՈ) «տա­
քանալ» արմատից, իբր
«
տաքացուցիչ
դեղօրայք»։
Այս դէպքում
հյ. բառր իր
նախաձայնով
աւելի
համապատասխան
պիտի
լինէր սեմական
ձևին)։
Հիւբշ.
(
առ.
մ6ՈՏ6Ո, Ւաէ. Ա.
Խռւ.
97)
դնում
է հյ.
հ ա մ
բառից՝
֊
ե մ
մասնիկով, հմմտ.
խ ո հ ե մ , վ ա ղ ե մ ի ։
(
Բայց այս երկուսն էլ
ածական են, մինչդեռ
հ ա մ ե մ
գոյա­
կան է),
ԳԻՌ
Ալշ.
հ ա մ ե մ ,
Ախց. Երև. Կր.
հ ա մ է մ
«
գինձ», Ղրդ–
հ ա ՚ մ է մ
«
շաքար», Տփ.
հ ա մ ի մ ,
Սվեղ.
հ ա մ ի մ
«
պղպեղ»
(
բայց
յատկապէս
«
կարմիր
պղպեղ»),
Հմշ.
հ օ մ ի մ.
Սլմ. Վն.
խ ա մ ե մ ,
Մկ. Ոզմ.
խ ա միմ.—
ա յս
բառից է
Մշ.
ա ո վ ա հ ա մ ե մ
«
մի տեսակ հոտաւէտ
բոյս,
որ ապրի մէջ են դնում»։
ՀԱՄԵՄԱ Տ , ի
հլ. «համաձայն,
յարմար,
զուգապատշաճ, նման» Յուդթ. ժա. 19. Յոր.
խբ.
15.
որից
հ ա մ ե մ ա տ ե լ
Ա. կոր. բ.
13.
Իմ. է. 29.
հ ա մ ե մ ա տ ո ւ թ ի ւ ն
Իմ. է. 8. ժդ. 5.
Եւս. քր.
ա ն հ ա մ ե մ ա տ
Ագաթ,
ա ն հ ա մ ե մ ա ­
տ ա կ ա ն
Ոսկ. ես. ևն։
ՆՀԲ «որպէս թէ ճամայն
ի մ ի ած–
եալ, եկեալ կամ բաղդատեալ»։
Հիւնք.
պրս.
հ 3 1 ա ա 1 3 ճ
«
համրնթաց,
րնթացա–
կից»։
Ի\շՈ\շէ Ի\ՏԼ 8, 154
հ ա մ
մաս­
նիկով
*
մա տ
բառից, այս վերջին ր իբր
բնիկ հայ կցելով լա.
քՈՕճ Ա ծ
«
չափ»
բառին, որով
հ ա մ ե մ ա տ
թարգմանւում
Է բուն «համաչափ»։
Հիւբշ. 463
յիշում
Է այս մեկնութիւնր
(
աւելացնելով լտ.
բառի վրայ նաև յն.
յյւտՏւյյ^ՕՀ
«
ԳԸ~
րիւ», գոթ.
ա ւ էՅՈ
«
չափել»,
Մ ո է Յ Փ տ
«
չափ»),
բայց
ամբողջր
համարում Է
անստոյգ,
որովհետև
արմ ատ ր
րնղու–
նելով
*
մաա,
բառր պիտի ունենար
"
հա­
մ ա մ ա ս է
կամ
հ ա մ մ ա տ
ձևը։ Թիրեա–
քեան, Արիահայ
բռ. 219 ճաճ –\– պհլ.
ա Յ է
«
միտք»։
Հ ա մ ե ս տ
տե՛ս
Համ։
Ղափանցեան
3 8 0
23, 360
զնդ.
ՈՅ–
ա ա տ է Ո
«
գետին
զարկող»։
ՒՏ\.Շ՝ւ\\Շւ,
Էէ.
ՅՈՈ.
1, 34
հնխ. աշձ արմատից,
հմմտ. լտ.
ա օ Ժ շ տ է Ա Տ
հոմանիլր։ — Թի–
րեաքեան, Արիահայ բռ.
220
պհլ.
ՒւՅ–
ա Շ Տ է Յ^Յ Ո
«
քաւարան
գնացող
հոգինե֊
րր»,
Հ Ա Մ Ե Տ
(\
ւ հլ. րստ ՆՀԲ, բայց առանց վը–
կայութեան)
«
գրաստի
թամբ, կորդին»
Ղ
ստ
–
ժե.
9.
որից
հ ա մ ե տ ե լ
«
գրաստի
վրայ համետ
դնել» Ծն. իբ. 3. Դատ.
ժթ. 10. նոր բառեր
են
հ ա մ ն տ ա լ ո ր , հ ա մ ե տ ա գ ո ր ծ ։
Հիւնք. պրս. ՚Տս\ՏճՁէ1
«
պատրաստել»
բայից։
Սրմագաշեան. ԱրմԷնիա ռում.
հ Յ ա ,
յգ.
Ո31ՈԱՈ
«
ձի համետելու
ամ­
բողջ սարքր»։
*
ՀԱՄԷՈ Ս
«
ննի
բոյսի սերմր» Հին բռ. ու­
նին միայն Բառ. երեմ, յաւել. 569 և ՀԲուս.
§ 2206,
"
Հ Ա ՄԻՄ Ա ՚ Լ
«
հակառակ,
դատաստանով
պահանջող, դատախազ», որի համ առակն է
ա ն հ ա մ ի մ ա ղ
«
անվիճելի,
անհակառակելի».
երկուսն էլ նորագիւտ բառեր, որ գործածում
է Օրրել, հետևեալ տեղերում. «Սի՛ ոք իշ–
խեսցէ այլ կալ սմա հակառակ կամ
համի֊
մաղ. էջ 240
Պ այքարել և համ իմ աղ կալ
Fonds A.R.A.M